Gedichten

Inhoud blog

	Jongen of meisje?
	Lieve opa
	Raadselachtig
	'Rouw'
	Bij de psychiater

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

27-02-2009
'Rouw'
Het staat er met zwarte viltstift op het ei in de witte vijzelkom voor grof zeezout als daar geen liefde uitspreekt weet ik het niet meer
0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
27-02-2009, 19:14 geschreven door vruben


Bij de psychiater
Soms vertrekt n patiënt zwevend zegt de psych, die het vak koos om met mens en zichzelf te leren leven Ik zie mij als ballon aan n draad meegenomen door mijn vrouw; met reden bang dat ze me loslaat sluip ik weg door n kierende deur; de psychiater op vier hoog staart naar n raam dat wijd open staat De broeders van Sint Adelheid halen de man van de snelweg waar hij hemelstarend spook rijdt het verkeer ontregelt en beweert dat ergens n patiënt rond vliegt; mn getuigenis heeft hem bevrijd
0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
27-02-2009, 19:13 geschreven door vruben


Mannen oud
Ik voel de stilte in mijn lijf al bijna ben ik koud en stijf de levensboom is uitgebloeid Het sap haast opgedroogd rimpels wijzen op mijn oude dag Ik drink nog snel een laatste teug Mijn glas dat ik nog heffen mag Het is nu bijna leeg
0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
27-02-2009, 19:12 geschreven door vruben


De enige echte
Wellicht is dit de laatste keer dat jij je schoen zet bij de haard. Je hebt wel door dat zo'n meneer die uit een auto stapt, het paard op stal laat, mijter, witte baard, een gouden staf en wat nog meer in zijn verkleedkoffer bewaart, dat die omwille van de sfeer de grote vriend van ieder kind wil imiteren. Elke klaas en elke schoensmeerzwarte piet die men in warenhuizen ziet, is vals, dat weet de domste dwaas. Vannácht komt pas de échte Sint!
0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
27-02-2009, 19:10 geschreven door vruben


eenrichtingsweg
pijn is niet erg pijn is pijn dood is erg en onomkeerbaar dood is afscheid nemen en weggaan van alles wat je kent naakt een onbekende weg inslaan alles achterlaten uit je lichaam stappen om dood te gaan heb je vertrouwen nodig je durven overgeven aan vreemde armen de weg terug vergeten
0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
27-02-2009, 18:59 geschreven door vruben


Druilig staren
Vlagen van bevroren Druppels vallen neder Op zijn uitgestoken neus En doen hem zachtjes Terugdeinzen onder Het houten afdakje Dat een functie heeft als Schuilplaats Voor natuurlijk onbehagen Het wit van zijn ogen starend naar de groene Zee van lekkernijen En het vooruitzicht van een Door hoeven ontsprongen Waterballet Doen hem spreekwoordelijk Watertanden en verlangen Naar de lentezon
0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
27-02-2009, 18:58 geschreven door vruben


Rijkdom
Ze praten alsof er een hete aardappel in de strot is blijven hangen. Praten met een air alsof de wereld van hen is. Zijn met goud en diamanten behangen want de wereld moet weten dat ze daar elke avond kaviaar eten Ze hebben verbeelding alsof ze alles zijn en de rest helemaal niks. Maar k zeg je, en voorspel je, die rijkdom zegt helemaal niks Want ze kunnen slecht die aardappel doorproppen terwijl ie vast zit. Ze kunnen zich behangen met allerlei moois Maar op t eind van de dag zijn ze net zo bloot en ontsmukt als jij en ik. Dus rijkdom of niet, t gaat juist om de dingen die je niet ziet. De stille rijkdom is de mooiste rijkdom.
0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
27-02-2009, 18:56 geschreven door vruben


Een kastdeur teveel
toen haar kinderen net als zij tegen kastdeuren begonnen aan te lopen, terwijl hij vroeger zo leuk met ze was, was dat meer dan ze verdroeg hij jammerde en zei: ik zal het nooit meer doen en zij: dat beloofde je wel meer nu zeg je het voor de laatste keer toen haalde ze de trekker over en maakte een eind aan z'n leven met z'n jachtgeweer
0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
27-02-2009, 18:55 geschreven door vruben


Uit dit zinkend jaar
het dal leek peilloos diep dit jaar de bodem bleef maar zakken en meegezeulde drab maakte elke stap te zwaar de broekriem werd verstrakt bezittingen vervreemd oude banden doorgehakt nieuwe lasten gemeden en nog was er geen vaste grond werd de gang niet lichter immer drukten de plichten toch sluit zichzelf het zuigend gat verheft zich ginds een opgaand pad is er lucht voor het benauwde hart
0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
27-02-2009, 18:54 geschreven door vruben


Verdwaling
Verdwaald tussen rijen gestapelde huizen met als enig groen het stoplicht op de hoek waar restanten tuinen zwaar overbetegeld geen ruimte bieden voor plant, boom of dier de stank van open haarden doordringend elke romantiek bezwaard ons draaglijk groen verstolt steeds meer tot verstenend grijs waarin je verdwijnt als je niet vlucht
0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
27-02-2009, 18:53 geschreven door vruben


Familieportret
Met z'n allen bij elkaar, starend naar een punt, in gedachten verzonken, vergeet ik de tijd. Dwalend door mijn fantasie, voel ik de stilte en de spanning van het moment. Even is er licht. De tijd wordt gevangen in zwart en wit. Dit moment voor altijd.
0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
27-02-2009, 18:51 geschreven door vruben


Slinkse wegen
Langs slinkse wegen nieuws verkregen onvolledig weliswaar niettemin botergaar, langs slinkse wegen, nieuws verkregen, leek zonneklaar, ben k erin getuind als was t 1 april echt waar.
0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
27-02-2009, 18:48 geschreven door vruben


Gedag
de naam die mij thans draagt voelt als verleden ik leg hem daarom neer omdat de ziel het zo vraagt ieder gedicht had mijn eigen gezicht weerkaatst door het leven of de dood lachend dan wel geboren uit nood wellicht door ernst gedreven zo ga ik dan weer op zoek en verlaat dit beeld het ga jullie goed wat ik schreef, is, tijdens het lezen, verdeeld
0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
27-02-2009, 18:46 geschreven door vruben


Pronken
met gouden stippelbuik en scherpe kransen-kraag staat in mijn tuin het mannetje te pronken te lonken naar het grote-lijster-vrouwtje dat nog niet wil sjansen vogels laten zich niet sturen ze volgen hun natuur en voelen feilloos aan wanneer het tijd wordt om te zingen terwijl de bomen stil bijna gespannen staan van wat er uit wil botten is februari voor de vlotten de tijd om te beginnen
0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
27-02-2009, 18:46 geschreven door vruben

Archief per week

23/02-01/03 2009

Stuur mij een gedicht

Druk op onderstaande knop om mij een gedicht te E-mailen.

Gastenboek

Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Blog tegen de wet? Klik hier.
Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs