Kanker in je longen is niet bepaalt pret, de hele dag maar liggen in dat enge ziekenhuisbed. En is die ellende allemaal voorbij, krijg je weer een nieuw probleem erbij. Opnieuw kanker, maar dan in je hoofd, en opnieuw word je met allerlei medicijnen verdoofd. Met de ambulance opnieuw naar het ziekenhuis, want er is iets helemaal niet pluis. Terug naar je kamergenoten met die Duitse taal, en tot je schrik word je ook nog kaal. Ook kun je niet meer lopen of fatsoenlijk zitten, en lig je de hele dag maar in je bed te pitten. De dokters doen wat ze kunnen, maar kunnen ook jou niet het eeuwige leven gunnen. Hopelijk komt het toch allemaal weer goed, en beloof me dat je geen gekke dingen doet. Maar al word je misschien niet meer helemaal de oude, opa, vergeet niet: ik zal voor altijd van je blijven houden
Soms vertrekt n patiënt zwevend zegt de psych, die het vak koos om met mens en zichzelf te leren leven
Ik zie mij als ballon aan n draad meegenomen door mijn vrouw; met reden bang dat ze me loslaat sluip ik weg door n kierende deur; de psychiater op vier hoog staart naar n raam dat wijd open staat
De broeders van Sint Adelheid halen de man van de snelweg waar hij hemelstarend spook rijdt het verkeer ontregelt en beweert dat ergens n patiënt rond vliegt; mn getuigenis heeft hem bevrijd
Ik voel de stilte in mijn lijf al bijna ben ik koud en stijf de levensboom is uitgebloeid Het sap haast opgedroogd rimpels wijzen op mijn oude dag Ik drink nog snel een laatste teug Mijn glas dat ik nog heffen mag Het is nu bijna leeg
Vlagen van bevroren Druppels vallen neder Op zijn uitgestoken neus En doen hem zachtjes Terugdeinzen onder Het houten afdakje Dat een functie heeft als Schuilplaats Voor natuurlijk onbehagen
Het wit van zijn ogen starend naar de groene Zee van lekkernijen En het vooruitzicht van een Door hoeven ontsprongen Waterballet Doen hem spreekwoordelijk Watertanden en verlangen Naar de lentezon
