Geboorte van een dichter

dichter word je als dusdanig niet geboren

je wrikt en wroet je  strak door je cocon

een strijd die je  ter nauwe* winnen kon

met  spinrag van je voet tot aan je beide oren

‘k strek me uit, vleugels drogen in de zon

in een kil landschap dat me amper kan bekoren

schreeuw ik het uit en bazuin het van de toren

in ‘n koel en onverstaanbaar vakjargon

soms  haal ik uit en slaak een luide gil

overmoed verhult mijn gegronde vrees

de vijand houdt zich in de luwte stil

‘n dichter laat zich slechts sporadisch horen

Al te  vaak is mijn gedicht vis noch vlees

hoor ik eerder bij de omnivoren

*lees:ternauwernood

Zoutminnend

je vloekt terwijl je ied’re put vermijdt

de forse vrieskou vroor alle wegen stuk

’t Deens lepelblad weet geen blijf met zijn geluk

met al dat strooizout heeft het zich verspreidt

dus sta je geparkeerd met een lekke band

heb dan oog voor  dat  bloempje aan de kant

Doordat veel strooizout in de bermen belandde, is het Deens lepelblad- een zoutminnend  kruid dat hier vroeger niet voorkwam- welig gaan tieren…