Vorige week was het hier dus groot feest in heel Quito: DE fiestas de Quito! Maar, ook was het Sinterklaas die dag, dus (aangezien ik geen school had) heb ik mijn familie verrast met de Belgische traditie! Ik had voor iedereen koekjes en snoepjes klaargelegd, met een briefje uitleg. Ik verwachtte niet veel reactie maar halleluja, iedereen heeft mij persoonlijk bedankt en zijn extra uitleg komen vragen, over wie die rare man wel is :) Missie geslaagd dus echt wel. Omdat ik diezelfde dag met de hele familie skypte, besloot mijn gezin ook maar een 'Sinterklaas-etentje' te doen, heerlijk Italiaans! Echt heel lief van mijn familie wel!
Ja, DE feesten dan. Zoals verwacht werden deze dagen vreselijk opgehemeld, het was wel leuk maar niet direct de geweldigste feesten van mijn leven hoor :) Ik ben naar 2 desfilés geweest: eentje overdag en eentje 's avonds. Aan beiden deden veel scholen mee, met dansers en meestal een orkestje. Ook bijvoorbeeld de politie, de brandweer maar ook de traditionele bevolking doet mee. Het was echt wel leuk om te zien, alleen spijtig dat de eerste optocht bij zo een 30 graden in de vlakke zon was, en tijdens de avondeditie heeft het constant regend, ocharme die mensen :D
Donderdag zijn we naar een concert geweest in een groot park, vroeger was dit de luchthaven maar aangezien deze echt vlak in de stad ligt, is er nu een (groot, du-uh) park van gemaakt. Er was zo een 66.000 man aanwezig, zegt genoeg zeker? Het concert op zich viel wel mee, ik kende hem niet en dus ook zijn liedjes niet, maar ondanks dat heb ik me toch geamuseerd.
Vrijdag zijn we dan (na de avondeditie van het desfilé) naar la Foch gegaan, dé uitgangsplaats in Quito. We hebben echt uren gedanst en het was echt heel erg plezant! Toen we naar huis gingen echter, hebben we het engste moment ooit meegemaakt. We gingen een vriend afzetten bij zijn thuis en net als hij wou uitstappen, komen er zo een 8 jonge mannen op de auto afgelopen. Ze liepen ons gelukkig voorbij, maar daarachter kwam een jonge man zonder t-shirt, zonder schoenen maar mét gigantisch mes aangelopen. Hij deed teken dat we moesten maken dat we weg waren en dat hebben we dan ook maar gedaan! Brr we waren echt allemaal in shock, zelfs mijn zus, die hier toch al 20 jaar woont, had nog nooit zoiets angstaanjagend meegemaakt.
Anyway, we zijn er goed vanaf geraakt :) Dinsdag dan, heb ik bewezen dat ik echt 'estupida' ben :D Terwijl ik naar onder aan het wandelen was, tot aan de busstop, keek ik achterom om te zien of mijn bus nog niet in aantocht was, en KNAL, daar stond de busstop-paal.... Hahaha aangezien ik er niet zo hard tegenaan was gelopen, had ik ook nauwelijk pijn. Toen ik thuis kwam echter, verschrok mijn papi zich een bult: 'Galiene, que paso??? ' euhmmm? Hij wees naar mijn hoofd en toen ik eens voelde, merkte ik dat ik een gigantisch buil had :) Zoals ik al zei, ik had nauwelijks pijn, dus iedereen heeft er hier heel goed mee kunnen lachen, zeker op school :D
Voila, dat was het dan weer voor even :) Sorry trouwens voor de fouten, mijn Nederlands is echt aan het vervagen en ik weet nooit goed welk woord te gebruiken dusja :)
