Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
20-02-2017
Mandaten
Verkozenen komen uit eigen vrijwillige beweging op voor een politieke partij om alzo het algemeen belang te dienen, dus het belang van jou en mij. Het past dus niet dat deze mensen ook nog een ander belang dienen want dit kan in conflict komen met het algemeen belang. Dus ik zou willen dat elk openbaar mandaat een ander mandaat uitsluit. Het is aan hun de keuze, ofwel het algemaqn belang ofwel hun eigen belang.
Gelukkig hebben we nog rechters die waken over de grondwet en de democratie. Zogenaamde rechters volgens sommige, doch in een democratie zijn ze veel waard, zeker om bepaalde mensen met dictatoriale neigingen een halt toe te roepen. Ze vormen een hoeksteen in een democratie en zodra zij gekortwiekt worden is de democratie een levenloos vogeltje. Kijk naar andere landen waar media en rechters worden gemuilkorfd of het zwijgen opgelegd. Niet alle media zijn even eerlijk maar in een democratie zijn ze nodig zodat de mensen verschillende meningen kunnen horen en niet enkel diegene die de overheid toelaat. Onze maatschappij is een ingewikkeld iets, maar juist de diversiteit aan meningen geeft de mogelijkheid om voor jezelf een beeld te vormen. Multinationals, superrijken bepalen voor een groot deel onze toekomst, korte termijnvisie tegenover lange termijnvisie. De natuur reageert op zijn eigen manier los van partijen of multinationals. De natuur is niet te koop, niet omkoopbaar of wat dan ook. Ze heeft haar eigen regels. Laat ons dan ook denken aan onze kinderen en zeker onze kleinkinderen. Met geld is de natuur niet te koop. Nu niet en morgen niet.
Gelukkig hebben we nog rechters die waken over de grondwet en de democratie. Zogenaamde rechters volgens sommige, doch in een democratie zijn ze veel waard, zeker om bepaalde mensen met dictatoriale neigingen een halt toe te roepen. Ze vormen een hoeksteen in een democratie en zodra zij gekortwiekt worden is de democratie een levenloos vogeltje. Kijk naar andere landen waar media en rechters worden gemuilkorfd of het zwijgen opgelegd. Niet alle media zijn even eerlijk maar in een democratie zijn ze nodig zodat de mensen verschillende meningen kunnen horen en niet enkel diegene die de overheid toelaat. Onze maatschappij is een ingewikkeld iets, maar juist de diversiteit aan meningen geeft de mogelijkheid om voor jezelf een beeld te vormen. Multinationals, superrijken bepalen voor een groot deel onze toekomst, korte termijnvisie tegenover lange termijnvisie. De natuur reageert op zijn eigen manier los van partijen of multinationals. De natuur is niet te koop, niet omkoopbaar of wat dan ook. Ze heeft haar eigen regels. Laat ons dan ook denken aan onze kinderen en zeker onze kleinkinderen. Met geld is de natuur niet te koop. Nu niet en morgen niet.
Na de Chinese muur, de muur van Hadrianus en van Berlijn; alsook die van Israël krijgen we nu dus ook de muur van Trump. Waarschijnlijk zal die dus ook de geschiedenisboeken halen, maar of ze dezelfde waardering zal krijgen als de Chinese muur of die van Hadrianus is een groot vraagteken. Ze zal mijn inziens eerder vergeleken worden met de Berlijnse muur en hopelijk zal ze dus ook eens vallen. Protectionisme is in deze wereld totaal uit den boze. Grenzen worden in deze wereld steeds vager en vooral mensen met minder goede bedoelingen slagen er in ze te omzeilen. Onze Donald bewijst hiermee zijn beperkte kennis van de huidige wereld ofwel beseft hij zeer goed dat dit hem privé het meeste zal opbrengen. Ik kan niet geloven dat deze persoon handelt in het belang van jan met de pet. Aan hem om mijn ongelijk te bewijzen, alhoewel hij zeker niet wakker zal liggen van mijn mening, want hij is immers iemand die niet luistert naar iemand die het niet met hem eens is. Het worden vier lange jaren.
Trump en de pers, het is geen geslaagd huwelijk. Ook zijn vriend Poetin en ook Erdogan hebben moeite met media die anders berichten dan zij willen en dus doen ze er alles aan om die pers aan banden te leggen. Op een dergelijke manier de pers aanvallen is eigen aan mensen met dictatoriale neigingen. Gelukkig moeten we daar in de VS geen schrik van hebben, althans dat hoop ik. Maar de eerste tekenen van het aan banden leggen van de pers hebben we al gezien, daar bepaalde journalisten geen vragen meer aan hem mogen stellen. Natuurlijk is niet elke journalist of nieuwszender even objectief, maar ze gewoon negeren is in mijn ogen een teken van zwakte. Ik denk dat de man moeite heeft met kritiek en vooral bezig is met zijn eigen ego. Ook de reactie van zijn woordvoerder op de opkomst bij zijn inauguratie bewijst dat. Zijn eigendunk is gekwetst en dus zwijgt zijn twitter. Zijn boodschap is dus duidelijk: je mag alleen positieve dingen over mij zeggen en schrijven. Wanneer zullen de eerste processen volgen tegen de stoute jounalisten. Hebben Poetin en Erdogan een volgeling?
Hier in ons knusse België maken we ons druk over 1 familie die een visum wil om de miserie en het gevaar ginder te ontvluchten. Maar er zijn duizenden families ginder, duizenden die in de miserie zitten. Niet alleen in Aleppo maar ook in de vluchtelingkampen. 1 Visum zal het probleem niet oplossen, het is zelfs geen druppel op een hete plaat. Een zestig à zeventig jaar geleden zaten wij hier in dezelfde situatie. Geweld, niet alleen op het slagveld; maar ook vaak tegen onschuldigen, vrouwen en kinderen. Nu bereiden we ons voor op het kerstdiner en de oudejaarsavond festiviteiten. We zullen niet denken aan de miserie ginder en ons tegoed doen aan drank en eten. We kunnen de situatie natuurlijk ook niet veranderen, want de "groten" der aarde beslissen over het leven van duizenden en dat enkel vanuit hun eigen voordeel. Ik heb het daar vaak moeilijk mee, maar toch doe ikzelf ook mee, niet uitbundig maar toch. Gisteren was ik op de jaarlijkse receptie voor de vrijwilligers en we werden bedankt. Ja, we doen dat voor de mensen uit onze gemednte of stad en we geven voor de warmste week, of wat ander goed doel dan ook en toch. De mensheid heeft nog veel werk te doen, heel veel werk. Ik zeg vaak tegen mensen die klagen of zeuren dat ze eens moeten denken dat 80 % van de wereldbevolking het slechter heeft dan wij die het geluk hebben gehad om geboren te zijn in dit land. Misschien is de grote verdienste van een Europese Unie wel het feit dat het hier in ieder geval veilig is. Een unie van de landen in het Midden-Oosten zou dat misschien ook kunnen bereiken. Maar dat is toekomst en waarschijnlijk verre toekomst. Europa heeft er ook lang over gedaan.
Volgens sommige mensen zou ik depressief zijn. Ik weet het niet. Ik voel me soms niet goed dat wel. Ik lijd onder de houding van mijn kinderen. In mijn ogen ben ik niet slecht; doch zij vinden blijkbaar van wel. Ikzelf heb het sterke vermoeden dat hun moeder mij zwart heeft gemaakt. Ook mijn psychologe denkt dat, maar uiteindelijk heb ik daar geen bewijs van en dus ook geen zekerheid. Ik weet enkel met zekerheid dat zij gelogen heeft over wie de scheiding heeft doorgeduwd. Zij was dat, maar uit de reacties van mijn kinderen weet ik met zekerheid dat zij dat in mijn schoenen heeft geschoven. Ik kan het moeilijk vatten dat iemand waarvan ik veel heb gehouden iets dergelijks kan doen. In deze periode van het jaar, met de korte dagen en ook de feestdagen mis ik mijn kinderen heel erg. Ik weet ook niet of ik op hen boos moet zijn of iets anders. Teleurgesteld ben ik in ieder geval en ik kan daar steeds moeilijker over praten. Telkens opnieuw dezelfde dingen zeggen, maar niemand kan je bewijzen dat je gelijk hebt en nog minder kan iemand de zaak recht trekken. Ben ik dan depressief. Ik weet het niet, maar prettig kan ik de situatie allerminst noemen..
Volgens sommige mensen zou ik depressief zijn. Ik weet het niet. Ik voel me soms niet goed dat wel. Ik lijd onder de houding van mijn kinderen. In mijn ogen ben ik niet slecht; doch zij vinden blijkbaar van wel. Ikzelf heb het sterke vermoeden dat hun moeder mij zwart heeft gemaakt. Ook mijn psychologe denkt dat, maar uiteindelijk heb ik daar geen bewijs van en dus ook geen zekerheid. Ik weet enkel met zekerheid dat zij gelogen heeft over wie de scheiding heeft doorgeduwd. Zij was dat, maar uit de reacties van mijn kinderen weet ik met zekerheid dat zij dat in mijn schoenen heeft geschoven. Ik kan het moeilijk vatten dat iemand waarvan ik veel heb gehouden iets dergelijks kan doen. In deze periode van het jaar, met de korte dagen en ook de feestdagen mis ik mijn kinderen heel erg. Ik weet ook niet of ik op hen boos moet zijn of iets anders. Teleurgesteld ben ik in ieder geval en ik kan daar steeds moeilijker over praten. Telkens opnieuw dezelfde dingen zeggen, maar niemand kan je bewijzen dat je gelijk hebt en nog minder kan iemand de zaak recht trekken. Ben ik dan depressief. Ik weet het niet, maar prettig kan ik de situatie allerminst noemen..
Dagelijks hoofdpijn, dagelijks moe en niemand kan een uitleg geven. Het legt beslag op je relatie want ondanks al het begrip kan zij niet altijd weten hoe ik me voel en dat zorgt soms voor vervelende situaties. Maar liefde zal alles overwinnen, zo zegt men toch. Ik hoop het, maar prettig is anders.
Ik was getrouwd en na een zestiental haren ontdek ik dat mijn vrouw mij bedroog. Een klap in je gezicht. Je verwacht dat niet en je hebt het er moeilijk mee. Je houdt en hield van die vrouw en dat door de jaren meer en meer en dan ontdek je dat. Nadien blijkt nog eens dat die persoon heel anders lijkt te zijn dan diegene met je getrouwd was. Ze blijft je bedriegen en dat ondanks al haar beloftes. Ze zegt je langs de neus weg dat ze je kinderen af zal pakken en toch blijf je strijden voor je huwelijk. De kinderen waren, zijn belangrijk voor je en dus zet je alles op alles om een echtscheiding te vermijden. Het lukt je niet en na de zoveelste keer dat je haar betrapt, licht je haar familie in. Die vallen uit de lucht, want voor hen waren we het beste koppel. Niet dus. En dan wil ze absoluut scheiden. Je verzet je, maar ze blijft aandringen en maakt je het leven nog moeilijker. Je geeft toe, uiteindelijk. Na het vertrek gaat het een tijd goed met je drie kinderen, maar dan leer je iemand kennen en zij ontdekt dat en dan is alles ineens anders. De kinderen verzetten zich tegen jou en je nieuwe relatie. Uit hun reacties blijkt dat zij denken dat jij de scheiding hebt gevraagd, niet dus, maar dat kun je hen niet duidelijk maken. Ze woonden nog bij hun moeder en volgens mij heeft zij hun een ander verhaal verteld. Ze had het beloofd en ze is er blijkbaar ook in gelukt, want al tien jaar zie of hoor ik hen niet meer. Ik besef nu dat ik niet had moeten toegeven in een echtscheiding. Toen zag ik mijn vrouw nog steeds graag; maar nu weet ik niet meer wat ik moet denken. Is het werkelijk mogelijk dat iemand in dergelijke mate haar houding tegenover iemand zo kan veranderen. Ik haat je, zei ze op een bepaald moment zelfs en nu moet ik echt wel geloven dat ze dat toen meende. Het weegt nog altijd op mij, omdat ik het niet begrijp en dat doet ook niemand die mij kent. In mijn ogen zijn ook onze kinderen en kleinkinderen het slachtoffer van haar houding. Ook de houding van haar familie is voor mij onbegrijpelijk. In het begin zeiden ze mij nooit te laten vallen, maar van niemand heb ik ook nog iets gehoord. Het hemd us dus wel degelijk nader dan de rok.
Hij is pas verkozen en zelfs nog niet bezig als president en toch is heel de wereld reeds bang van hem. Zal het werkelijk z'n vaart lopen, heeft de democratie niet genoeg wapens om deze man te verhinderen om stommiteiten te doen. Indien dat niet het geval is dan faalt de democratie op alle punten. Ik kan niet geloven dat het Amerikaanse volk zo dom zou zijn. We moeten toch iets geleerd hebben uit de geschiedenis of wordt er nu te weinig onderwezen over de geschiedenis. Media kunnen hierin een belangrijke rol spelen en hopelijk doen ze dat op een positieve en objectieve manier. Het zal pas echt gevaarlijk worden als de oppositie monddood wordt gemaakt, zoals dat in sommige landen het geval is, want dan is van democratie geen sprake meer en dienen we te spreken over een dictatuur. Laat ons hopen dat 9/11 geen donkere bladzijde in de geschiedenisboeken zal worden.
Kan een miljardair verandering brengen in de politieke wereld. Kan een dergelijke man verandering brengen voor de gewone man, de werkende op wiens kap hij naar alle waarschijnlijkheid zijn vermogen te danken heeft. Of is hij een gewone opportunist die in dit ambt de mogelijkheid ziet om zichzelf nog meer te verrijken op kap van de mensen die voor hem gestemd hebben. Democratie is één seconde in edn stemhokje en daarna vier jaar tevredenheid of teleurstelling over de stem die hij heeft uitgebracht. De komende vier jaar zullen veel duidelijk maken over de intenties van die persoon, maar zij die hun stem op hem hebben uifebracht zullen geen correctie kunnen aanbrengen. Democratie heeft ook zijn nadelen. Hopelijk zullen Poetin en Erdogan de komende jaren niet in hun vuistje lachen.
De tijd van de American dream lijkt mij voorgoed voorbij, het lijkt steeds meer en meer op een American nightmare. Ze noemen zich het machtigste land ter wereld en dus hun president de machtigste man of vrouw. Onderschatten zij daarmee niet China. Steeds meer drukken inwoners van dat land hun stempel op de economie van andere landen en dat met grootse investeringen. Het land is echter erg gesloten en niet zo mediageil als Amerika; doch hun invloed kan mijn inziens niet onderschat worden. Ze zijn bovendien de enigen die het ongeleide projectiel van Noord-Korea nog enigszins in bedwang kunnen houden en dat buiten ze ook uit. Wel zijn hun invloed veel subtieler dan bijvoorbeeld Poetin of Erdogan, die beiden ook meer de media zoeken. Laat ons nog geloven in echte democratie, want in steeds meer landen is die ver te zoeken en daarom zijn de verkiezingen in de VS nog wel een voorbeeld en dat ondanks het circus en de financiële inbreng van grote bedrijven. Misschien is België in dat opzicht ook nog niet zo slecht met ons meer-partijensysteem.
De tijd van de American dream lijkt mij voorgoed voorbij, het lijkt steeds meer en meer op een American nightmare. Ze noemen zich het machtigste land ter wereld en dus hun president de machtigste man of vrouw. Onderschatten zij daarmee niet China. Steeds meer drukken inwoners van dat land hun stempel op de economie van andere landen en dat met grootse investeringen. Het land is echter erg gesloten en niet zo mediageil als Amerika; doch hun invloed kan mijn inziens niet onderschat worden. Ze zijn bovendien de enigen die het ongeleide projectiel van Noord-Korea nog enigszins in bedwang kunnen houden en dat buiten ze ook uit. Wel zijn hun invloed veel subtieler dan bijvoorbeeld Poetin of Erdogan, die beiden ook meer de media zoeken. Laat ons nog geloven in echte democratie, want in steeds meer landen is die ver te zoeken en daarom zijn de verkiezingen in de VS nog wel een voorbeeld en dat ondanks het circus en de financiële inbreng van grote bedrijven. Misschien is België in dat opzicht ook nog niet zo slecht met ons meer-partijensysteem.
De huidige ontwikkelingen in Turkije hebben weinig of niets meer van doen met democratie of met het beschermen van de democratie. Het heeft er alle schijn van dat men sterk bezig is een totalitair regime te willen installeren. Het bewijst in zekere mate dat de democratie ook kwetsbaar is en dat men dus heel zorgvuldig om moet springen met de principes van de democratie. Volgens mij draait Atatürk zich om in eijn graf als hij nu ziet wat er in zijn land aan het gebeuren is. Gezien de huidige toestand is het land voor mij zeker geen bestemming meer voor een vakantie en dat alhoewel ik toch Turken ken die hier wonen en waarvoor ik zeker respect en bewondering heb voor de manier waarop ze zich in onze maarschappij hebben geïntegreerd. Ook zij zojn geen aanhanger van de figuur Erdogan. Ik denk dan ook dat de situatie in het land explodief te noemen is en dat de problemen van de regio van het Midden-Oosten ook Turkije in hun ban hebben gekregen. Het land staan moeilijke tijden te wachten en dit enkel vanwege een angst voor een volk, een volk zonder land, maar wel met een eigenheid en blijkbaar is Ankara bang voor alles wat niet dezelfde mening deelt als die ene persoon. Volgens hem mag iedereen zijn mening zeggen zolang dat ook zijn mening is. Een toch wel aparte invulling van vrijheid van meningsuiting.
De rijken willen ons land ontvluchten om minder belastingen te betalen. Toch zijn het ook vooral zij die genieten van hetgeen er met de balstingen wordt gedaan. Hun bedrijven hebben nut van goede wegen, van een rustig sociaal klimaat, van veiligheid door politie, van ambtenaren en economische missies. Ook daarvoor zijn belastingen nodig. Men kan niet enkel,rechten hebben zonder dat daar ook plichten tegenover staan. Maar rijk wil blijkbaar enkel rijker worden; maar de kloof mag niet te groot worden en iedereen heeft recht op een,leefbaar bestaan. Sommigen worden geboren in een welvarend gezin, anderen hebben dat geluk niet en dat is niet hun keus. Vooral niet als ze eventueel nog geboren worden met een handicap. Als samenleving hebben wij de plicht om ook deze mensen een gied levennte bezirgen, maar daar is geld voor nodig dat moet komen van de belastingen. Daar ook hebben de rijken een morele plicht, een grote morele plicht.
Het tolt in mijn hoofd. Verleden, heden, toekomst. Alles warrelt door elkaar. Je kan geen beslissingen nemen. Je kan geen oordeel vellen. Je eigen bloed heeft je laten vallen, gedumpt. Je kent de reden niet want in berichten heb je enkel vage verwijten ontvangen. Heeft je ex kwalijke zaken verteld of futiliteiten opgeblazen, vergroot. Je weet het niet, je kan het enkel vermoeden en antwoorden op je vragen zal je nooit ontvangen. Langzaam ouder worden en beseffen dat je je kinderen, kleinkinderen niet meer zal zien is zwaar om dragen. De komende donkere maanden zullen weer moeilijk worden. Kerst en nieuwjaar ze zeggen niet meer zoveel; maar toch besef ik dat ik ook recht heb op geluk met mijn huidige vrouw die in heel deze zaak geen aandeel heeft. Ik heb haar slechts daarna leren kennen en had niet zoals mijn ex een relatie tijdens ons huwelijk. Zoveel mensen zien mij niet als slecht, maar wel mijn eigen kinderen. Waarom? Ik weet het niet.
Momenteel heb ik het moeilijk met onze relatie. In mijn ogen is mijn vrouw geobsedeerd door poetsen. Zij vindt het ecter normaal. Ook haar zoon vindt dat ze maniakaal is, maar daar lacht ze mee. Zelf probeer ik zoveel mogelijk te doen, maar door mijn huidige tiestand is dat niet aktijd mogelijk; of zelfs meestal niet. Dat zorgt momenteel voor spanningen, maar dan vooral bij mij. Mijn vrouw vindt dat normaal, ze kan blijkbaar gewoon niet stilzitten en dat ondanks dat we op pensioen zijn. Ik wil het niet tot een breuk laten komen en heb besloten dus maar te zwijgen; doch dat is niet altijd makkelijk en lichaamstaal zegt soms veel te veel.
Blijkbaar kunnen al onze regering een zekere vorm van creativiteit hanteren bij het opmaken van hun begroting. Hoe kan men de firma's dan verwijten een zelfde creativiteit aan de dag te leggen bij hun belastingaangifte. Ik spreek dat laatste zeker niet goed, want wij en dus ook ik betaal daar de rekening van. Maar de pot mag de ketel niet verwenden dat hij zwart is. Er is bovendien ook gewoon teveel vermenging tussen politiek en bedrijfsleven. Kijk maar naar Dhr Vandenbossche en wijlen Dhr Dehaene. Een nieuwe politieke cultuur is absoluut noodzakelijk; doch is verre van dichtbij. Maar eigenlijk zou het zelfs voor de rijken duidelijk moeten worden dat de huidige situatie niet houdbaar is. Natuurlijk is een Franse revolutie niet dadelijk daar; maar ergens ligt er een grens waar arm niet langer de houding van de op geld beluste klasse zal aanvaarden of dulden en wat er dan zal gebeuren is voor niemand duidelijk. Iedereen heeft recht op een menswaardig bestaan en de decadentie die we soms zien op de beeldbuis roept zeker bij velen onder ons vragen op en wanneer zullen vragen omslaan in daden en aktie.
Vandaag enigzins geschokt door het journaal. Een onderwerp over gezonde voeding en hoe wij daar mee om moeten gaan. Even later het schrijnende beeld van kinderen in Jemen die omkomen van de honger als gevolg van het geweld. Tekenend hoe wij de wereld bekijken. Soms vind ik het weerzinwekkend hoe we wereld draait. In Amerika geeft men miljoenen of misschien zelfs miljarden uit aan een verkiezingscampagne en in Jemen sterven de kinderen van honger, in Syrië sterven ze door bommen van ofwel Syriërs, Russen of Amerikanen en in Monaco, Cannes of Londen worden er decadente ffestjes gehouden. Moraliteit is overal ver te zoeken, hypocrisie viert hoogtij en overmoed komt voor de val.
We houden marsen voor slachtoffers van terroristen als ze hier vallen, maar in het Midden-Oosten vallen dagelijks honderden doden en gewonden door het geweld. Ze zijn can een ander geloof, maar daarom niet minder mens en daarom hebben ze niet minder recht op een volwaardig leven.
