Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
05-11-2016
Turkije
De huidige ontwikkelingen in Turkije hebben weinig of niets meer van doen met democratie of met het beschermen van de democratie. Het heeft er alle schijn van dat men sterk bezig is een totalitair regime te willen installeren. Het bewijst in zekere mate dat de democratie ook kwetsbaar is en dat men dus heel zorgvuldig om moet springen met de principes van de democratie. Volgens mij draait Atatürk zich om in eijn graf als hij nu ziet wat er in zijn land aan het gebeuren is. Gezien de huidige toestand is het land voor mij zeker geen bestemming meer voor een vakantie en dat alhoewel ik toch Turken ken die hier wonen en waarvoor ik zeker respect en bewondering heb voor de manier waarop ze zich in onze maarschappij hebben geïntegreerd. Ook zij zojn geen aanhanger van de figuur Erdogan. Ik denk dan ook dat de situatie in het land explodief te noemen is en dat de problemen van de regio van het Midden-Oosten ook Turkije in hun ban hebben gekregen. Het land staan moeilijke tijden te wachten en dit enkel vanwege een angst voor een volk, een volk zonder land, maar wel met een eigenheid en blijkbaar is Ankara bang voor alles wat niet dezelfde mening deelt als die ene persoon. Volgens hem mag iedereen zijn mening zeggen zolang dat ook zijn mening is. Een toch wel aparte invulling van vrijheid van meningsuiting.
De rijken willen ons land ontvluchten om minder belastingen te betalen. Toch zijn het ook vooral zij die genieten van hetgeen er met de balstingen wordt gedaan. Hun bedrijven hebben nut van goede wegen, van een rustig sociaal klimaat, van veiligheid door politie, van ambtenaren en economische missies. Ook daarvoor zijn belastingen nodig. Men kan niet enkel,rechten hebben zonder dat daar ook plichten tegenover staan. Maar rijk wil blijkbaar enkel rijker worden; maar de kloof mag niet te groot worden en iedereen heeft recht op een,leefbaar bestaan. Sommigen worden geboren in een welvarend gezin, anderen hebben dat geluk niet en dat is niet hun keus. Vooral niet als ze eventueel nog geboren worden met een handicap. Als samenleving hebben wij de plicht om ook deze mensen een gied levennte bezirgen, maar daar is geld voor nodig dat moet komen van de belastingen. Daar ook hebben de rijken een morele plicht, een grote morele plicht.
Het tolt in mijn hoofd. Verleden, heden, toekomst. Alles warrelt door elkaar. Je kan geen beslissingen nemen. Je kan geen oordeel vellen. Je eigen bloed heeft je laten vallen, gedumpt. Je kent de reden niet want in berichten heb je enkel vage verwijten ontvangen. Heeft je ex kwalijke zaken verteld of futiliteiten opgeblazen, vergroot. Je weet het niet, je kan het enkel vermoeden en antwoorden op je vragen zal je nooit ontvangen. Langzaam ouder worden en beseffen dat je je kinderen, kleinkinderen niet meer zal zien is zwaar om dragen. De komende donkere maanden zullen weer moeilijk worden. Kerst en nieuwjaar ze zeggen niet meer zoveel; maar toch besef ik dat ik ook recht heb op geluk met mijn huidige vrouw die in heel deze zaak geen aandeel heeft. Ik heb haar slechts daarna leren kennen en had niet zoals mijn ex een relatie tijdens ons huwelijk. Zoveel mensen zien mij niet als slecht, maar wel mijn eigen kinderen. Waarom? Ik weet het niet.
