Vandaag ben ik naar de plek gegaan waar Viktor vastgehouden werd. De cellen werden bewaakt door twee hoeders ik vertelde hen dat  ik Viktor wou vragen wat hij Lissa had aangedaan. Ze geloofden me en lieten me binnen. Viktor zei dat hij geen spijt had van wat hij had gedaan en dat Lissa geen goede leider zou zijn maar hij wel. Hij zei dat ze dan wel mij, de schaduwgekuste hoeder heeft maar dat dat niet genoeg was. Ik vroeg hem wat hij bedoelde met schaduwgekust. Hij vertelde mij dat ik gekust ben door de schaduwen. Ik ben gestorven en dan terug gekeerd uit de dood. Hij had het over het ongeluk van Lissa's ouders. We zaten samen in de auto toen we ongeluk hadden. Iedereen was gestorven behalve Lissa maar ze heeft me teruggebracht uit de dood en zo heeft ze me voor eeuwig aan zich gebonden. Hij zei dat dat ook de verbondenheid gevormd heeft. Ik moest even slikken van al die informatie.

Opeens hoorde ik enkele vreemde geluiden. Ik keek om en zag dat de hoeders weg waren. Ik hoorde Viktor "eindelijk" fluisteren. Dan zag ik Nathalie. Ze liep recht op me af en slingerde me tegen de muur. Kreunend kwam ik weer recht. Ik zag de rode rand rond haar pupillen, haar kille blik en haar veel te bleke huid. Ze was nu een van de strigoi. De strigoi waren ongelooflijk sterk en ik had nog nooit tegen een gevochten. Ze greep me vast en ramde mijn hoofd tegen de muur. Ze zei me dat ze alles zou doen voor haar vader waarop ik antwoorde dat ze gek was. Opnieuw werd ik tegen de muur gesmeten en ik viel als een hoopje op grond. En toen, opeens, was hij er. Nathalie vloog op Dimitri maar hij vermeed haar aanval. Ik zag hoe ze elkaar een aantal heftige slagen uitdeelden en toen flitste Dimitri een zilveren staak door haar hart. Krijsend viel ze op de grond en enkele tellen laten bewoog ze niet meer. Dimitri droeg me naar de kliniek en enkele uren later ontwaakte ik weer met Lissa aan mijn bed. Ik keek haar aan en nam haar hand. Ik ben blij dat ik haar schaduwgekuste hoeder ben.

Het is al enkele weken geleden sinds het incident met het konijn. Er is nog eens een dode duif in Lissa's rugzak gestopt geweest naar voor de rest is de rust zowat teruggekeerd. We hadden besloten om naar het bal te gaan om onze gedachten wat te verzetten. Toen we toekwamen zag ik Dimitri naar me staren. Ik moest er om lachen. Ik had een korte zwarte strapless jurk aan en zag er , al zeg ik het zelf, erg goed uit. Het bal verliep goed totdat Mia verscheen en Lissa begon uit te schelden. Dit liep niet zo goed af: Lissa was wenend weggelopen en ik werd weggestuurd omdat ik Mia in elkaar geslagen had. Ik wist niet waar Lissa was dus concentreerde mij en kroop weer in haar hoofd. Zo zag ik hoe ze door een hoeder werd ontvoerd. Ik ben meteen Dimitri gaan halen en we gingen ze achterna. Door de verbondenheid Zag ik waar Lissa was en wat er gebeurde. Opeens zag ik wie haar ontvoerd had: Viktor Dashkov. Ik was helemaal in de war, waarom zou hij haar ontvoeren? Hij vertelde haar dat hij koning wil worden maar dat dat niet gaat omdat hij ziek is. Hij zei ook dat hij wist dat ze genezende krachten bezat en dat de dode dieren zijn werk waren om er zeker van te zijn dat ze de krachten bezat. Lissa begon te huilen en zei dat ze hem zou geholpen hebben als hij het had gevraagd omdat hij als familie voor haar was. Viktor moest lachen en zei dat hij om zijn zware ziekte te genezen als haar kracht moest hebben wat zou betekenen dat ze moet sterven. Lissa zei dat ze hem nooit zou helpen. Ik voelde hoe ze werd gemarteld door een luchtmoroi. IK voelde hoe haar lucht uit haar longen werd gezogen en hoe pijnlijk dat was.

Al bij al liep het goed af: we kwamen op tijd toe, konden ze verslaan en redden Lissa. Morgen mag ik uit de kliniek. Ik was namelijk gewond geraakt in het gevecht maar Lissa heeft me genezen met haar krachten. Viktor zit nu opgesloten in de kerker en Mia is eindelijk gekalmeerd. Ik hoop dat de rust nu zal terugkeren en dat we weer een normaal leven kunnen hebben. Wat je dan ook onder normaal kunt verstaan hier op de academie. Ik zit ook nog met een probleem: mijn gevoelens voor Dimitri beginnen steeds meer te groeien maar hij heeft me duidelijk gemaakt dat het tussen ons nooit iets kan worden. Ik voel me gekwetst. Het enige wat ik wil is gelukkig zijn...

Gisterenavond heeft iemand weer zo een flauwe grap uitgehaald met Lissa. Ik viel net in slaap toen ik Lissa's emoties voelde: angst en verdriet. Ik stapte snel mijn bed uit en kleedde me om maar toen ik naar buiten wou gaan hield een van de surveillanten me tegen.Ik zei dat het een noodgeval was en dat ik naar Dimitri moest maar ze geloofde me niet en liet me niet gaan. Ik keek haar boos aan en uiteindelijk belde ze hem. Toen hij in de deuropening verscheen en me aankeek wist hij meteen waarover het ging. We liepen samen naar Lissa's kamer. Toen we toekwamen zat Lissa onder het bloed. Ze wees naar de prullenbak. In de prullenbak lag een dood konijn helemaal onder het bloed. Met een trillende stem vertelde ze ons dat ze het wou opruimen zodat Nathalie het niet zou zien. Lissa werd naar de kliniek gestuurd om te rusten terwijl haar kamer opgeruimd werd. Ik ging naast haar liggen en sloeg mijn arm om haar heen. Het is vreselijk wat ze haar aandoen...

Er zijn nu al enkele weken voorbij gegaan en ik heb me alweer helemaal aangepast aan het saaie academieleven. Ook mijn omgang met Dimitri kreeg iets routinematigs. Drie weken na mijn terugkeer naar de academie liep ik op een dag voor schooltijd de gymzaal binnen en trof hem liggend op een mat. Hij luisterde naar een heel oud nummer. Toen ik er een opmerking over gaf begon hij te lachen. Ik hou wel van zijn lach maar hij laat hem niet vaak zien. Al die weken training met Dimitri heb ik eigenlijk alleen maar veel hardgelopen. Hij leert me nooit vechten of wapens gebruiken. Als ik er iets over zeg dan zegt hij dat ik er nog niet klaar voor ben. Toen we klaar waren met de twaalf rondjes lopen zei hij dat als Lissa bij mij zou zijn er niets met haar zou gebeuren. Dat was het eerste compliment dat hij me gegeven had sinds we begonnen waren met trainen. Hij keek me goedkeurend en geamuseerd aan en ik kreeg het warm vanbinnen toen ik opeens een scherpe en bijtende doodsangst voelde in mijn hele lichaam. Ik spurtte weg zonder iets tegen Dimitri te zeggen en rende zo snel mogelijk naar het slaapgedeelte van de moroi. Dimitri haalde me al snel in en vroeg me wat er aan de hand was maar ik kon geen antwoord geven ik had maar 1 doel en dat was zo snel mogelijk naar Lissa gaan.

Toen we Lissa bereikten was haar gezicht bedekt met tranen. Ze sloeg haar armen om me heen en begon te snotteren. Ik troostte haar en zei dat alles goed komt. Even later kwamen we erachter wat "het" was. Op haar kussen lag een vos. Zijn vacht was bedekt met rode bloedvlekken en op haar bed lag een hele plas donker bloed. De oogjes van de vos staarden angstig naar boven. Ik werd er misselijk van. Lissa houdt van dieren en was daarom niet te troosten. Ze zei me dat ze hem niet meer kon redden. Ze hadden enkele jaren geleden namelijk eens een kraai gered die op het nippertje van de dood was. Ze heeft deze speciale krachten die niemand heeft en alleen wij weten ervan. Ik ben er zeker van dat dit flauwe grap is van Mia. Dat kreng is zo jaloers dat ze Lissa het leven zuur wil maken. Ik kolkte op met woede maar ik kon er niets aan doen.

Mijn eerste dag terug op Sint-Vladimir was verschrikkelijk. In mijn eerste les (gevechtstechniek) werd ik door meneer Stan helemaal vernederd. Ik moest naar voren gaan waarna hij mij een hele preek gaf voor de hele klas. In de les kracht- en conditietraining kon ik de groep niet meer bijhouden en ook bij het vechten werd ik door al mijn klasgenoten in elkaar geslagen. Ik ben hopeloos achter geraakt door twee jaar niet te trainen. Onderweg naar de eetzaal kwamen Lissa en ik Mia Rinaldi tegen. Ze was erg gemaan tegen Lissa en ik heb haar eens goed door elkaar geschud. Tijdens de middag at ik samen met Lissa en Nathalie. Nathalie is de dochter van Viktor en een goede vriendin maar toen we aan het eten waren kon ze niet stoppen met praten en vragen stellen. Ik werd er zot van. Ze wist ons ook te vertellen dat Mia heel snel erg populair geworden is door Aaron, de ex van Lissa, en dat ze sindsdien een echte bitch geworden is.

Na de lessen was het tijd voor mijn les met Dimitri. Ik was helemaal kapot dus ik vroeg hem of we het rustig aan kunnen doen maar hij lachte eens en begon meteen met de zware, moeilijke oefeningen. Ik kan het niet ontkennen: Dimitri ziet er geweldig goed uit. Ik kon het niet laten om naar hem te staren als hij de opdrachten voordeed. Na de les moest ik naar mijn kamer gaan en mag ik voor de rest van de dag niet meer naar buiten. Het is hier meer een gevangenis dan een school!

Vandaag is een vreselijke dag. Deze avond was ik Lissa aan het voeden toen ik opeens in onze tuin een man zag. Natuurlijk zijn we meteen op de vlucht geslagen. We renden door de straten om de auto te bereiken maar onderweg werden we tegengehouden door een stuk of tien hoeders. Ik stortte me meteen in het gevecht en ik slaagde er ook in enkele hoeders te verslaan maar uiteindelijk werd ik in elkaar geramd door een elegante, lange man. Hij stelde zich voor als Dimitri Belikov. Hij had een leuk Russisch accent. Verder zei hij ook nog dat hij hier was om ons terug te brengen naar de academie van Sint-Vladimir. We waren immers twee jaar geleden weggelopen van de academie omdat Lissa zich daar niet veilig voelde. Sindsdien woonden we onder de mensen op een campus. Ik had totaal geen zin om terug te gaan naar die stomme academie maar ik maakte geen schijn van kans tegen Dimitri.

 Enkele uren later kwamen we toe op de academie. We werden meteen naar rectrix Kirova gestuurd die mij een hele preek gaf over hoe onverantwoordelijk het was van mij om zomaar met de prinses op de vlucht te slaan. Lissa is namelijk de laatste prinses van de Dragomirlijn en daarmee ook de opvolger van de koningin. Daarna besloot ze onmiddellijk om mij van de academie te sturen. Ik begon meteen te protesteren, ik zou Lissa nooit verlaten. Gelukkig kwam Dimitri ertussen om te zeggen dat het een zonde zou zijn om een dhampier van school te sturen omdat er al zo weinig zijn. Ook Victor Dashkov protesteerde. Viktor is ook uit een adellijke familie maar hij heeft een erge ziekte waardoor hij de troon niet kan opvolgen. Hij was goed bevriend met Lissa's ouders en hij was als een soort oom voor haar. Viktor zei dat het heel stom zou zijn om een dhampier met de verbondenheid te verspillen. Ik en Lissa hebben namelijk een speciale bond samen. Ik kan altijd voelen hoe ze zich voelt en ik kan ook "in haar lichaam" kruipen. Dan zie ik waar ze is, met wie ze is en wat er gezegd wordt. Kirova gaf uiteindelijk toe: ik mocht blijven onder voorwaarde dat ik extra lessen volg met Dimitri om mijn achterstand in te halen. Ook alle sociale contacten zijn verboden en ik moet na de lessen altijd op mijn kamer blijven. Morgen begint de eerste dag en ik heb er totaal geen zin in.

Welkom op mijn blog! Ik ben Rose Hathaway en ik ben dhampier. De dhampiers leiden een leven dat in dienst staat van het beschermen van de moroi. De moroi zijn sterfelijke vampiers die te allen tijde beschermd moeten worden tegen de strigoi: de onsterfelijke vampiers die ongelooflijk wreed en gevaarlijk zijn. Mijn moroi en ook beste vriendin is Lissa Dragomir . Samen zitten we op de academie van Sint-Vladimir. Hier leer ik allerlei vechttechnieken om Lissa zo goed mogelijk te beschermen. Ondertussen krijgt Lissa magielessen. In deze blog vertel ik jullie al mijn spannende belevenissen. Veel leesplezier!!