Vandaag ben ik naar de plek gegaan waar Viktor vastgehouden werd. De cellen werden bewaakt door twee hoeders ik vertelde hen dat  ik Viktor wou vragen wat hij Lissa had aangedaan. Ze geloofden me en lieten me binnen. Viktor zei dat hij geen spijt had van wat hij had gedaan en dat Lissa geen goede leider zou zijn maar hij wel. Hij zei dat ze dan wel mij, de schaduwgekuste hoeder heeft maar dat dat niet genoeg was. Ik vroeg hem wat hij bedoelde met schaduwgekust. Hij vertelde mij dat ik gekust ben door de schaduwen. Ik ben gestorven en dan terug gekeerd uit de dood. Hij had het over het ongeluk van Lissa's ouders. We zaten samen in de auto toen we ongeluk hadden. Iedereen was gestorven behalve Lissa maar ze heeft me teruggebracht uit de dood en zo heeft ze me voor eeuwig aan zich gebonden. Hij zei dat dat ook de verbondenheid gevormd heeft. Ik moest even slikken van al die informatie.

Opeens hoorde ik enkele vreemde geluiden. Ik keek om en zag dat de hoeders weg waren. Ik hoorde Viktor "eindelijk" fluisteren. Dan zag ik Nathalie. Ze liep recht op me af en slingerde me tegen de muur. Kreunend kwam ik weer recht. Ik zag de rode rand rond haar pupillen, haar kille blik en haar veel te bleke huid. Ze was nu een van de strigoi. De strigoi waren ongelooflijk sterk en ik had nog nooit tegen een gevochten. Ze greep me vast en ramde mijn hoofd tegen de muur. Ze zei me dat ze alles zou doen voor haar vader waarop ik antwoorde dat ze gek was. Opnieuw werd ik tegen de muur gesmeten en ik viel als een hoopje op grond. En toen, opeens, was hij er. Nathalie vloog op Dimitri maar hij vermeed haar aanval. Ik zag hoe ze elkaar een aantal heftige slagen uitdeelden en toen flitste Dimitri een zilveren staak door haar hart. Krijsend viel ze op de grond en enkele tellen laten bewoog ze niet meer. Dimitri droeg me naar de kliniek en enkele uren later ontwaakte ik weer met Lissa aan mijn bed. Ik keek haar aan en nam haar hand. Ik ben blij dat ik haar schaduwgekuste hoeder ben.