Er zijn nu al enkele weken voorbij gegaan en ik heb me alweer helemaal aangepast aan het saaie academieleven. Ook mijn omgang met Dimitri kreeg iets routinematigs. Drie weken na mijn terugkeer naar de academie liep ik op een dag voor schooltijd de gymzaal binnen en trof hem liggend op een mat. Hij luisterde naar een heel oud nummer. Toen ik er een opmerking over gaf begon hij te lachen. Ik hou wel van zijn lach maar hij laat hem niet vaak zien. Al die weken training met Dimitri heb ik eigenlijk alleen maar veel hardgelopen. Hij leert me nooit vechten of wapens gebruiken. Als ik er iets over zeg dan zegt hij dat ik er nog niet klaar voor ben. Toen we klaar waren met de twaalf rondjes lopen zei hij dat als Lissa bij mij zou zijn er niets met haar zou gebeuren. Dat was het eerste compliment dat hij me gegeven had sinds we begonnen waren met trainen. Hij keek me goedkeurend en geamuseerd aan en ik kreeg het warm vanbinnen toen ik opeens een scherpe en bijtende doodsangst voelde in mijn hele lichaam. Ik spurtte weg zonder iets tegen Dimitri te zeggen en rende zo snel mogelijk naar het slaapgedeelte van de moroi. Dimitri haalde me al snel in en vroeg me wat er aan de hand was maar ik kon geen antwoord geven ik had maar 1 doel en dat was zo snel mogelijk naar Lissa gaan.

Toen we Lissa bereikten was haar gezicht bedekt met tranen. Ze sloeg haar armen om me heen en begon te snotteren. Ik troostte haar en zei dat alles goed komt. Even later kwamen we erachter wat "het" was. Op haar kussen lag een vos. Zijn vacht was bedekt met rode bloedvlekken en op haar bed lag een hele plas donker bloed. De oogjes van de vos staarden angstig naar boven. Ik werd er misselijk van. Lissa houdt van dieren en was daarom niet te troosten. Ze zei me dat ze hem niet meer kon redden. Ze hadden enkele jaren geleden namelijk eens een kraai gered die op het nippertje van de dood was. Ze heeft deze speciale krachten die niemand heeft en alleen wij weten ervan. Ik ben er zeker van dat dit flauwe grap is van Mia. Dat kreng is zo jaloers dat ze Lissa het leven zuur wil maken. Ik kolkte op met woede maar ik kon er niets aan doen.