|
SCHOENDERMATITIS DOOR CONTACTALLERGIE VOOR SCHOEISEL
Dr. H. Bogaert
Bij deze zou ik Dr. Bogaert - die als dermatologe werkzaam is in het medisch centrum te Aarschot - willen bedanken voor haar bijdrage.
Ann Louis
Schoendermatitis door contactallergie voor schoeisel.
Het eigenaardige aan schoendermatitis is het relatief zeldzaam voorkomen. Het warm, vochtig klimaat in een schoen in combinatie met de aanwezigheid van honderden chemicaliën creëert een ideale situatie voor de ontwikkeling van een allergische of irritatieve contactdermatitis. Bestanddelen van rubber, lijmen en leer zijn de meest voorkomende oorzaken voor schoencontactdermatitis.
Het patroon van de voetdermatitis bij een persoon allergisch aan een bestanddeel van de schoen mimeert de plaats van de oorzakelijke chemische stof in de schoen. De patronen van de voetdermatitis reflecteert ook de wisselende mode in de schoenindustrie. Terwijl vroeger de dermatitis veelal begon aan de dorsale zijde tenen, meer bepaald de eerste teen is er een shift van het aantastingspatroon naar de voet- zolen. Klassiek worden de wreef en de buig- plooien van de tenen gespaard van erytheem, schilfering en vesikels. Meestal symmetrisch, kan de eruptie ook vlekkerig blijven, eventueel zelfs unilateraal. Vaak is er een bacteriële sur- infectie en kunnen vesikels ter hoogte van de handen ontstaan door autosensitisatie. Schoenallergie is van alle leeftijden. Zowel kleine kinderen als zestigers kunnen worden geplaagd. Het probleem kan echter van voorbij gaande aard zijn.
Chroomlooiing is heden de belangrijkste oor- zaak voor leerallergie. Een epicutane- of patch-test met een 0.5 % Kaliumdichromaat op de rug wordt gebruikt om een schoendermatitis aan chroomgelooid leer op te sporen. Eenmaal een chroom-schoenderrnatitis zich ontwikkeld wordt zij chronisch alhoewel zij zoals alle schoenallergieën milder kan worden met de tijd. Chroom wordt vaak gebruikt voor bruine kleuring zodat het dragen van zwart leder veiliger kan zijn voor chroomallergische mensen. Schoenkleurstof dermatitis is zeldzaam, zelfs wanneer de schoenen worden herverfd. Ook schoensmeer geeft vrijwel geen allergische of irritatieve reacties.
Acuut eczeem - Chroomallergie ter hoogte van teen- en voetrug door lederen zool
Synthetische materialen beginnen leder en rubber te vervangen in de schoenindustrie. De meeste problemen met synthetische materialen vormen echter de kleefstoffen alhoewel sommige van de chemicaliën gebruikt in lijmen ook gebruikt worden in de vaste schoenmaterialen. Paratertiair Butylphenol Formaldehyde Resin (ook gepatchtest) in Neopreen lijmen is het frequentste oorzakelijke allergeen. Niet vergeten dat occlusieve plastic schoenen ook een irritatie dermatitis kunnen geven. Dermatologen beschouwen schoenen als iets dat vele substanties bevatten die niet aanwezig zijn in hun epicutane- of patchallergietesten. Honderden chemicaliën kunnen
aanwezig zijn in schoenen. Positieve testen in associatie met klinische evidentie, vormt bewijsmateriaal voor een dermatitis uitgelokt door schoeisel. Patchtesting met delen van verdachte schoenen kan ook waardevolle informatie geven. Hierbij worden schoendelen 15 minuten in water geweekt en gedurende 4 tot 5 dagen onder occlusie op de huid aangebracht.
Eens identificatie van het oorzakelijk allergeen is gebeurd, kan de patiënt georiënteerd worden naar schoeisel dat minder problemen geeft. Aan de patiënt wordt medegedeeld welke materialen te mijden of te verkiezen. Locale behandeling met natte kompressen en topische, soms algemene corticoïden helpen bij de resolutie van acute erupties. Ondanks locale behandeling en schoensubstitutie kan chroniciteit een probleem zijn. Een bijkomende schimmelinfectie of allergie voor kousen dient te worden uitgesloten. Wrijving en hyperhidrosis beperken, verwijdering van kousen gedragen in oorzakelijk schoeisel dient de resolutie van een chronische dermatitis te bespoedigen.
Door: DR BOGAERT H.
25-10-2005 om 20:27
geschreven door Don Pedro 
|
/Hetlaatsteavondmaal02.JPG)
