't Zijn weiden als wiegende zeeën,

die groenen langs stroom en rivier,

Hier, vredige dorpkens daar steêen,

die rijzen met torens vol zwier.

't Zijn welige velden en wouden,

of vlakten der heide vol rust.

O 'k wil in mijn harte behouden

die schoonheid min opperste lust.

Voor Vlaanderen, Vlaanderen,

trille mijn harte vol geestdrift en vuur.

Mijn land, is het land van de stilte

de vreedzame, brede natuur.

"t Zijn beelden en doeken en zangen,

uit al wat een kunstenaar schiep,

straalt gij als met lover omhangen,

zo innig gevoeld en zo diep.

Gij spiegelt den aard uwer kinderen,

gij vindt in hun werken u weer.

Hoe zou mijne liefde verminderen,

U minnen wil ik meer en meer.