130.000 Belgen kunnen geen eten kopen kwam er gisteren en vandaag in 't nieuws, de grootste stijging in de afgelopen vijftien jaar. Dit in een land van welvaart, waar mensen willen immigreren, waar ze denken een betere toekomst te vinden.
Heel vaak zijn het mensen die door ziekte, scheiding of tegenslag aan de rand van de armoede staan. Sociale uitkeringen en pensioenen zijn dikwijls niet meer voldoende om na huishuur en vaste kosten ook nog eten te kunnen kopen. De voedselbanken moeten inventief zijn om aan voldoende basisproducten te geraken om iedereen het minimum te kunnen geven.
Ocmw's starten in samenwerking met andere organisaties sociale kruideniers op, gerund door vrijwilligers die in winkelketens het net nog verkoopbare dagelijks gaan ophalen. Hier kunnen mensen met een minimumloon nog zelf een keuze in artikelen maken aan een heel minieme prijs, en deels krijgen ze gratis.
Aan de andere kant van de medaille is er nog nooit zoveel keuze in grootwarenhuizen geweest : 30 soorten kaas, yoghurt, vleeswaren, dranken, noem maar op. Nog nooit waren er zoveel kant en klare maaltijden te koop, terwijl er nog nooit zoveel kookboeken op de markt gebracht werden die waarschijnlijk allemaal netjes in een kast verdwijnen, af en toe wordt er eens in gebladerd om dan toch maar te kiezen om een schotel te gaan afhalen !
Ik stel me de vraag of die hoeveelheid aan keuze's nodig is ? Keuze's maken in het leven is iets van het moeilijkste dat er is, en tot in de grootwarenhuizen toe zijn we verplicht om ons hersenen te pijnigen om te beslissen wat we uit die enorme hoeveelheid uitgestalde voedingswaren gaan kiezen. Zelfs producten die normaal aan een seizoen gebonden zijn kunnen het ganse jaar door verkregen worden. Moeten we in de winter ingevoerde aardbeien kunnen eten ?
Het gevolg van dit alles is dat er enorme hoeveelheden voeding naar de vuilbak gaan, er is heel wat aan vooraf gegaan om voedsel dat nog net verkoopbaar is te mogen gaan ophalen om aan hen die geen keuze's kunnen maken iets eetbaars te schenken.
Ik durf bekennen dat ik me soms ongemakkelijk voel als ik ga winkelen, want als vrijwilliger ken ik de andere kant ook heel goed. Probeer maar eens rond te komen met 50 per week als alleenstaande met kinderen, die mensen moeten niet kiezen welke soort kaas ze gaan kopen, ze moeten kiezen of ze kaas of melk of iets anders gaan kopen.
Demis Roussos is niet meer. De zoveelste beroemdheid op rij die dit aards bestaan verliet. De man met die speciale keelklank, zijn groot postuur in een aparte klederdracht. " For ever and ever" blijft in mijn hoofd ronddraaien, je kan dat zo hebben met liedjes die 's morgens in je gedachten komen en er ' s avonds nog zijn.
Het is al een lange rij van bekende personen die de laatste maanden gestorven zijn : Joe Cocker, Udo Jurgens, onze eigen Luc De Vos, veel te vroeg gestorven, van een latere generatie, maar sommigen leven twee keer zo hard als de doorsnee mens, dan zijn er nog de politieke figuren die een grote invloed op ons welzijn gehad hebben : Leo Tindemans, Jean Luc Dehaene, Wilfried Martens en als laatste ook nog een koningin : Fabiola en dan zal ik er ongetwijfeld nog wel een paar vergeten zijn.
Stuk voor stuk hebben ze een indruk achtergelaten, een steen verlegd, ons verblijd of iets bijgebracht.
Ik las een gedicht van W.H. Auden 'Funeral Blues' dat ik als eerbetoon hier vermeld :
Stop all the clocks, cut off the thelephone
Prevent the dog from barking with a juicy bone
Silence the piano and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come
Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling in the sky the message : he is dead
Put crêpe bows round the white necks of the public doves
Let the traffic policemen wear black cotton gloves
He was my North, my South, my East and West
My working week and my sunday rest
My noon, my midnight, my talk, my song
I thought that love would last for ever, I was wrong
Na het zien van een aantal documentaires heb ik een bewondering gekregen voor deze, momenteel bedreigde roofvogel . Zij hebben het grootste vleugeloppervlak van alle vogels, 1,2 tot 1,3 m2, en een spanwijdte tot 3,20 m.
Ze kunnen tot 200 km ver vliegen om voedsel te vinden en zweven vrij op thermiekbellen tot 5000 m hoogte, vanwaar ze een groot gebied kunnen overschouwen. En.....ze zijn monogaam, een niet onbelangrijke factor .
Trefwoorden zijn dus : zeldzaam, overschouwend, monogaam, drie woorden die een niet onbelangrijke betekenis hebben.
Het werkt ontspannend en creatief als men zijn gedachten ook eens compleet vrij kan laten zweven, zaken eens van op afstand overschouwen om nieuwe mogelijkheden te ontdekken om er dan weer tegenaan te gaan.
Liefde, een onmogelijk verlangen ? van Dirk De Wachter
Onlangs zag ik een interview met de psychiater-psychoterapeut Dirk De Wachter in het programma ' Alleen Elvis blijft bestaan'. Die man trok mijn aandacht door de manier waarop hij sprak : op zachte toon en in verstaanbare bewoordingen. Hij had het ook over zijn boek "Liefde een onmogelijk verlangen ? " en ik voelde aan dat ik dit eens moest lezen, wat ik deze week dan ook gedaan heb terwijl de griep me voor een gedeelte in zijn macht had.
Ik heb de gewoonte om tijdens het lezen een paar nota's te nemen, bijzondere paragrafen, verwijzingen naar een ander boek, mooie uitspraken enz. en voor dit boek heb ik dikwijls mijn pen nodig gehad.
Voor het beroep dat de man uitoefent is dit boek in een verrassend begrijpbare, eenvoudige taal geschreven en het leest vlot. Er staan veel zaken in die een mens eigenlijk weet, maar het dringt nog eens extra tot je door omdat je het zwart op wit ziet staan. Een geschreven tekst nestelt zich vaster op ons netvlies, waar gesproken woorden vluchtiger zijn.
We leven in zo een jachtige tijd, alles moet vlug gaan, we 'moeten' steeds bereikbaar zijn via mail en smartphone en vergeten ondertussen eens stil te staan bij de échte en eenvoudige dingen. De onderlinge concurrentiestrijd van mensen is zo hoog, we willen steeds maar meer in deze gecommercialiseerde wereld. En ook in de liefde hebben we de drang om steeds meer te willen, de media en film tonen ons een schijnbaar ideale wereld die echter in het echte leven zelden gehaald kan worden. Zelfs in de liefde vertonen we karaktertrekken van een wegwerpmaatschappij. Ander en beter lijkt niet meer zo moeilijk te zijn.
In zijn boek zegt hij ' we moeten leren om zelfs een beetje ongelukkig te zijn'. Daar zit wat in, de perfectie is zelden in iets bereikbaar, ook in de liefde niet. Een beetje meer verdraagzaamheid en begrip voor de partner tonen moet geoefend worden, iemand aanvaarden zoals hij of zij is, mensen zijn moeilijk boetseerbaar en dit wordt nog moeilijker naarmate we ouder worden.
Hij verwijst naar een paragraaf op blz 116 van het boek van Sándor Marai ' Kentering van een huwelijk' :
Ik kan eenvoudig niet geloven dat er passies zijn die een leven lang in de ziel smeulen, als een onderaards vuur, als een veenbrand. Misschien bestaan ze wel, maar ik denk dat het leven zulke vuren blust.
Dit is toch een nadenkertje, niet ieder huwelijk is ideaal, alhoewel er heel uitzonderlijke liefdes bestaan, die worden gekoesterd, ook na de dood van een van de partners en men mag zich heel gelukkig prijzen om dat geluk gekend te hebben, het is niet voor iedereen voorbestemd.
Ik heb dit boek graag gelezen ook omwille van de vele verwijzingen naar teksten uit songs van Leonard Cohen en andere literaire parels o.a. Zijde van Alessandro Baricco, Hoogteverschillen van Julian Barnes, zelfs nog Marcel Proust om er maar een paar te noemen.
Een aanrader om eens stil te staan bij de dagdagelijkse dingen, niet altijd naar de maan te willen reiken, eens louter naast mekaar genieten van de stilte en mekaars aanwezigheid, en zolang dit geen ambetant gevoel geeft kan je zeggen dat alles nog ok is.
Annemie Struyf kwam deze week in de media met haar reportage over illegale verblijven in België en één onderwerp werd iets uitvoeriger belicht : schijnhuwelijken. Hiervoor trok ze naar het Tunesische eiland Djerba.
Dat heel jonge mannen ginder op zoek zijn naar oudere, eenzame vrouwen is een fenomeen dat al jaren bestaat.
Er bestaat zelfs een woord voor : Bezness ! De Nederlandse Noor Stevens heeft er een boek over geschreven "Kus kus Bezness" en er bij ambassades op aangedrongen om vrouwen die alleen naar de Magreblanden reizen te waarschuwen voor deze praktijken. In al de ons omringende landen zijn er duizenden vrouwen die een financiële kater overgehouden hebben aan schijn-liefdesrelaties. Met de aankomende zonnevakanties in aantocht kunnen alleenreizende vrouwen maar beter op hun hoede zijn. Zeg nooit : mij overkomt het niet, die mannen zijn super verleiders en vrouwen worden geleidelijk aan in hun netten verstrikt.
Het zat reeds lang in mijn gedachten om een blog te beginnen, maar de aanzet bleef uit.
De griep heeft me deze week een beetje in zijn macht gehad, en ik was genoodzaakt om afstand te nemen van vele bezigheden. Vandaag voel ik me eindelijk iets beter en heb dan maar eens tijd vooraf genomen om met deze column te starten. Het zal nog even wennen worden, maar ik heb er alle vertrouwen in.
Zoals ieder jaar in januari was ik aan het uitkijken naar het eerst bloeiende sneeuwklokje en gisteren was het zover.
Eindelijk dat eerste witte tengere bloempje dat in bloei stond. Een vertederend ogenblik om even stil te mijmeren, wat er ook in de wereld gebeurt, de natuur gaat zijn gang en brengt ons dat beetje vreugde als je er maar eventjes de tijd voor neemt l
. 
