Aangezien ik hier verslag kan doen, is het goed afgelopen! Wat een adembenemende tocht. Letterlijk en figuurlijk! 's Morgens werden we om 7u opgehaald met de bus en naar het beginpunt van de wandeling gebracht op 1100m. De klim ging helemaal tot aan 1900m. Prachtig zicht op de rode krater. Jammer dat het net wat bewolkt werd bij de Emerald meertjes. De beloning kwam later nog nl. een uitstekend zicht op de Tongariro die in augustus 2012 nog actief is geweest, en nog steeds aan het blazen is. Het was een zware tocht van 19,4 km, maar zeer de moeite waard. De foto's spreken weer voor zich.
Picton is de plaats om de Ferry te nemen naar Wellington op het Noord eiland. Bijna elke grote plaats in NZ heeft een monument om de gesneuvelden van 1914-1918 te herdenken.De overtocht heb ik gemaakt op donderdag. Eer je weer echt vasteland onder je voeten hebt is er toch wel een dag verstreken. Wellington heb ik maar links laten liggen. Na de rust van het Zuid eiland vond ik dat al weer veel te druk.
Ondertussen ben ik in Ohakune aangekomen. Morgen staat er een serieuze uitdaging voor de boeg. Een bergtocht van 6 à 8 uur. Klimmen tot 1900m. Vroeg op (6u, want de bus komt om 7u om je naar de voet van de berg te brengen) en 's middags om 16u30 à 17u wordt je weer opgehaald.
Je hoort hopelijk nog van mij hoe het is afgelopen.
Het is even geleden dat ik iets heb gepost. Dus ik zal het een beetje chronologisch vervolgen.
Na de Wharakiri beach, waar erg veel wind stond en naar mijn smaak ook teveel Duitsers, ben ik afgezakt naar Pohara, bij Tanaka. Dat was een van de mooist gelegen campings tot nu toe. De foto is niet zo geslaagd maar ik kan je vertellen dat mijn auto op 10m van het strand stond! Er is een fantastische eb en vloed. In het hoogseizoen is hier geen plek meer te krijgen. De 2de foto toont een rots met daarop iemand die aan het klimmen is.
Tanaka, een stadje op 8 km, is iets heel aparts. Het is blijkbaar dé hippiestad van NZ. Ik waande mij terug in de jaren 1970, rond Woodstock of zo. Als je daar niet op blote voeten loopt en veel lagen kleding van verschillende kleuren dan hoor je er niet bij. Ik heb daar hele types voorbij zien schuiven. Ik heb geen foto's genomen om hen het gelach van het nageslacht te besparen.
De vierde en de vijfde foto laat mijn stoel zien van waaruit ik mijn zalig, gekoeld biertje aan het genieten ben.
Vanaf Pohara ben ik weer terug gereden richting Nelson om op donderdag de Ferry te nemen naar het Noord eiland. Maar zelfs die reis blijft boeiend want de Marlborough Sounds zijn ook niet mis.
De Pupu Springs bij Tanaka is toch wel heel bijzonder. Via een ondergrondse bron wordt er - volgens mijn boek- 21 kubieke meter per seconde in de vijver gepompt. Het water is er zo helder dat je tot op 65m de planten kunt zien.
De wandeling op Wharakiri beach is ook weer prachtig.
Vanaf Nelson ben ik verder de kustlijn afgereden met enkele stops in leuke kustplaatsjes w.o. Mapua en vooral Manahau. Daar begint het Abel Tasmanpark (heeft ie toch nog een park en een zee naar zijn naam gekregen) en het is een zeer gewenste plaats voor de jeugd. Van daaruit vertrekt nl. de Abel Tasmantrack, een prachtige wandeling langs de kust die je in een aantal dagen -met overnachtingen in hutten- kunt lopen. Vandaag ben ik aangekomen in het uiterste noorden bij Farewell Spit. Er staat een stevig windje, maar wel volop zon.
Mijn MB zijn dit maal beperkt, dus ik bewaar de foto's van de Pupu Springs en van de strandwandeling voor later.
Kaikoura is een aardig, gezellig stadje. Goed voor 2 overnachtingen en een wandeling over de kliffen. Dat geeft weer prachtige foto's. De zeehonden liggen gewoon op het strand, poserend om gefotografeerd te worden.
De rit naar Nelson is 240 km. Op een zeker moment wordt het spannend want ik zie in de verte een hele grijze lucht. Een bosbrand! De brandweerauto's rijden af en aan en zelfs helikopters zijn ingezet. Ik kan er gelukkig net langs.
Nelson heeft een aantal prachtige parken o.a het Queenspark. De boom is van 1892. Ik heb er mijn flesje bijgezet om een idee te geven van de omvang van de boom.
Er zit ook een foto bij van Abel Tasman. Een tragisch verhaal : buiten dat hij de pech had om als Nederlander geboren te worden (grotere pech kun je toch niet hebben zeggen de Belgen - grapje..... dat zeggen ze over de Duitsers), is hij jong gestorven en heeft nooit de erkenning gekregen dat hij eigenlijk de ontdekker is van NZ., krijgt hij een standbeeld en schijten ze nog op zijn kop ook!
Hokitika is een heel leuk stadje maar er is nog iets leukers in het verschiet! Vlak voor ik vertrok kreeg ik via via een bericht dat een Belgisch koppel (Kathleen en Theo, voor degenen die hen ook kennen) , zonder dat we van elkaar wisten, praktisch op hetzelfde moment in NZ zouden rondtrekken. Zij begonnen iets later op het Noord-eiland. Rond 28 jan. zouden ze oversteken naar het Zuid-eiland en dat was net het moment dat we elkaar konden ontmoeten aan de Westkust. Wat dus ook gebeurd is. Een hele fijn terugzien en een fijne dag. Samen gewandeld naar de Pancakes rotsen en een wandeling langs een rivier. Uiteraard ook veel info uitgewisseld.
Ik ben 's middags nog vertrokken richting Oostkust. Via de Lewispas, wat weer erg mooi was. Ik ben nu aangekomen in Kaikoura om te kijken of ik walvissen en dolfijnen kan zien.
De foto's zijn van de Pancakes rotsen, waar de natuur gedurende miljoenen jaren stukje bij beetje de zachte delen heeft losgeweekt en de harde delen zijn dit kunstwerkje geworden. De zonsondergang is nl. ook altijd een mooi fenomeen om vast te leggen. Het was weer genieten, ik hoop voor jullie hetzelfde.
De reis gaat verder langs de Westkust. Ik vertrek met regen uit Haast richting de gletsjers : Fox en Franz Jozef. Het weer lijkt te verbeten dus ik besluit in Franz Jozef, in het Rainforest Holidaypark te overnachten. De hele nacht giet het en de volgende morgen is het baggerweer. Je kan zelfs te toppen van de bergen niet zien. Dan maar verder rijden langs de kust. Ik heb geluk want in Hokitika, een charmant dorpje, breekt 's middags de zon door. De info van de campinghoudster is geweldig. Er is toevallig ook een sculptuurfestival op het strand. Zie foto's. Sommige deelnemers hebben prachtige dingen afgeleverd.
Ik kan hier blijven foto's maken..... en dat ga ik zeker doen, want het is nooit hetzelfde.
Wanaka was een heerlijk stadje om enkele dagen te blijven hangen. De wandeling naar Mt. Iron gaf weer een prachtig panorama. Donderdag 29 jan. rij ik door richting Westkust (Haast) en pik een lifter op, een Canadees nog wel. Die vertelt mij dat hij bezig is aan een reis door verschillende landen. Hij kwam van Australië, gaat na NZ naar Indonesië en daarna naar Japan, waar zijn broer woont. Hij werkt af en toe, heeft dan weer genoeg geld om verder te trekken. Op de foto van het blauwe water zie je ons, in de reflectie van het water, samen op de brug staan. Haast is mijn volgende stopplaats en ik zoek een camping tussen Haast en Jackson Bay. Jackson Bay is een oud vissersdorpje, praktisch uitgestorven maar met één restaurantje met als specialiteit de beroemde crayfish. Dat ziet er uit als een kreeft maar dan zonder scharen. Ze noemen het ook wel eens een langoest. Het is erg lekker! De wijn mag je zelf meebrengen (BYO = bring your own).
Het enige nadeel is dat het hier werkelijk stikt van de Sandflies. 's Nachts wordt ik zo wat opgevreten. En het jeukt verschrikkelijk. Het enige wat helpt is een lange broek en een T-shirt met lange mouwen.
Te Anau was een veel leuker gehuchtje ( in Nl en B termen is dat ook niet meer). Ze weten op een of andere manier telkens weer de passanten te bekoren. Het is er rustig en iedereen is vriendelijk. Stress is blijkbaar een woord dat hier niet bestaat? Ik besluit de volgende dag naar Milford Sound te rijden. Dat zegt de lezer natuurlijk niks, maar het is toch weer iets bijzonders . Je komt op een plaats aan waar je niet verder kunt. Maar wat voor een plek. Zie foto's.
De volgende dag sta ik op in Belgisch weer dwz motregen en grijs. Mijn volgende bestemming is Wanaka en dat is voorlopig mijn langste rit : 300 km. Ik heb er geen spijt van, want hier is het nog steeds zomer (ze smachten om regen). Het uitzicht vanaf de camping mag er ook zijn!
