Vannacht fameus veel last gehad; krampen en steken in de onderbuik. Maar k moet zeggen, de schrik zit er toch wel een beetje in hoor. Zo t gevoel van; t zal toch weer niet waar zijn stel je voor dat er nu nog eens een complicatie is
Dus zou k er graag voor zorgen dat de geboortelijst, doopsuiker en geboortekaartjes toch iets eerder beslist zijn dan aanvankelijk gepland was. Kwestie dat Fré niet alles alleen moet doen, stel dat het toch veel eerder geboren zou worden. We weten dus weer wat te doen de eerste dagen Maar dat is allemaal niet zo simpel hé, zeker niet als je mij bent, want dan zie je veel leuke ideetjes, maar kan je niet kiezen en wil je ook niet zomaar iets gewoon
En dan ondertussen ook nog bezig blijven met onze verbouwing en al eens uitkijken naar trappen, deuren, meubelen en zo ja ja, we weten weer wat te doen
Eerst en vooral proficiat omdat je de weg hebt gevonden naar deze blog.
Eigenlijk zit het zo dat Frederic en ikzelf binnenkort enkele grote veranderingen in ons leven tegemoet gaan. We zijn namelijk zwanger (kijk maar naar de 'afteller' rechtsbovenaan) en zouden tegen dan ook graag verhuizen naar onze 'werf'.
Dat wil dus zeggen dat we ongeveer gelijktijdig zullen moeten wennen aan het alleen wonen en het leven met een kleine spruit. Maar dat zien we wel zitten hoor, we nemen alles zoals het komt.
Vroeger hadden we altijd gezegd dat we pas zouden verhuizen op' t moment dat ons huisje helemaal af was, m.a.w. kant en klaar. Van dat idee zijn we ondertussen al teruggekomen, het lot heeft er anders over beslist. Maar begrijp me niet verkeerd; ons kindje is héél welkom (we hebben er 9 maand voor geoefend ...)
Het is de bedoeling dat zij die het willen hier onze laatste avonturen kunnen volgen... en ik ga proberen om het vol te houden om hier regelmatig een update te geven (dagboek-achtige dingen zijn niet mijn sterkste punt) Ik heb alvast enkele oudere dagboek-fragmenten toegevoegd i.v.m. de zwangerschap, dingen die onze herinneringen positief/negatief hebben beïnvloed.
vrijdag 23 januari 2009(25,5 weken zwanger) nogmaals op controle en gelijkertijd een uitgebreide standaard-echo.
Blijkbaar lijkt alles nu ok, niets alarmeren. Ook de placenta ligt niet meer zo laag in verhouding. De dokter bevestigt dat ons kleintje goed groeit, alles is op schema. Ons kleintje is nu ± 35 cm groot, weegt ± 780 gram en heeft wat weg van een ET (de woorden van onze gynaecoloog, alles is nog een beetje buiten verhouding). In elk geval,jongen of meisje, het heeft nu al veel weg van de papa.
De gynaecoloog lijkt ons precies al een stuk optimistischer, hij geeft wel eerlijk toe dat hij echt dacht dat het vorige maand dramatisch zou aflopen
Woensdag 14 januari 2009 (24,5 weken zwanger) nog eens op controle.
De placenta ligt blijkbaar vrij laag t.o.v de baarmoeder. Dat is dus nog steeds rusten, en de kans op een keizersnede is groter, maar da s ook niet gegarandeerd (als het dat maar is da s t eind van de wereld niet) .
Uit de dingen die de dokter zegt, verstaan we wel dat hij nog altijd erg veel rekening houdt met een vroeggeboorte. Misschien moeten we ons daar dan toch ook al maar op voorbereiden.
Maandag 5 januari 2009 (23 weken zwanger) moesten we opnieuw naar het ziekenhuis voor controle.
Wat zou de gynaecoloog nu zeggen? Kan dat elk moment opnieuw beginnen, zon bloeding? Het kleintje laat zich in elk geval nog steeds voelen. Wel raar, ik moet mij zo stil mogelijk houden, terwijl hij/zij in mijn buik een feestje bouwt
Volgens de dokter lijkt alles voorlopig stabiel, maar de kans op een nieuwe bloeding blijft zeker bestaan Dus platte rust blijft
Eindelijk, vrijdagnamiddag 26 december 08 mocht ik terug naar huis.
Ja, ik heb mijn kerst 2008 dus in het ziekenhuis gevierd. Fré is voor de gelegenheid blijven slapen op kerstavond en heeft ook kerstdag bij mij doorgebracht (misschien was hij stiekem wel blij dat hij dan niet naar alle familiediners moest )
Maar wat is nu het resultaat na die week observatie? De bloeding is gestopt, blijkbaar was het beperkt tot die bijplacenta, dus dat is positief. Maar er is nog altijd geen zekerheid. Ik mag naar huis onder de voorwaarde dat ik volledig platte rust hou de komende weken en dan regelmatig op controle. Ik mag enkel uit mijn zetel/bed voor een Nieuwjaarsdiner, en dan nog met de nodige rustpauzes tussendoor.
De gynaecoloog is nog steeds niet echt positief, hij wil de komende weken nog niet echt voorspellingen doen... Misschien beter zo: daarmee blijf ik met beide voeten op de grond; het kan immers nog alle kanten uitgaan. Er is nog altijd de kans dat we het kindje verliezen , dat het een erg vroeg of gewoon prematuurtje wordt , of dat het uiteindelijk een gewone zwangerschap wordt, maar dan met extra veel rust .
Zaterdagochtend 20 december 2008, een moment dat ik zeker zal blijven onthouden van deze zwangerschap...
Op dat moment was ik net nog geen 21 weken zwanger... tot dan had ik geen enkele last gehad van de zwangerschap, geen of amper ochtendmisselijkheid, geen verminderde of vermeerderde eetlust, geen probleem met speciale geuren of dergelijke.
En plots... als een donderslag bij heldere hemel... een bloeding terwijl ik in de winkel sta!
In paniek naar de gynaecoloog gebeld, mochten onmiddellijk naar bij hem komen. Diagnose: een bijplacenta waarin een scheurtje zat waarlangs ik dus bloed van de placenta verloor. Resultaat: asap naar ziekenhuis, voor minstens een week rust en controle, zonder enige garantie op het resultaat.
We hebben die week echt de bangste momenten gehad. Opeens moet je erbij stilstaan dat je het kindje zomaar in 1-2-3 kan verliezen... het kindje dat je al een maand voelt trappen in de buik, waarmee je toch al een zekere band hebt. Iedereen spreekt wel van de eerste 3 risico-maanden, maar velen vergeten, en ik eerlijk gezegd ook, dat er dan nog ± 3 maand zijn alvorens je kindje levensvatbaar is. Kortom, het wil dus zeggen dat als er dan een complicatie is, je toch nog afscheid moet nemen van de vrucht in je buik...
De gynaecoloog heeft er ook onmiddellijk bij gezegd dat hij geen % overlevingskans wil/kan geven, maar dat als het goed komt ik in elk geval niet meer mag werken e.d. tot met de bevalling. Dus allerliefste collega's, sorry, maar soms moet je keuze's maken, en momenteel kan/wil ik niet anders dan het leven in mijn buik alle kansen te geven op overleven...
Alles verloopt zonder problemen, ons kindje is van grootte en gewicht goed op schema. Ook het hartje staat mooi en regelmatig.
Op het fotootje zie je de dwarsdoorsnede van het hoofdje (op dat moment 5,04 cm). Let ook op het vuistje (je ziet de vingertjes) naast het hoofdje. Als het een meisje zou zijn, heeft ze in elk geval alvast girl-power.
Ons babytje zou nu ± 25 cm groot zijn en ongeveer 350 gram wegen.
Op controle bij de gynaecoloog. Ik hoop dat het vruchtje er nog is heb daar wel schrik voor, voor zon momenten
Het vruchtje is inderdaad goed te zien op het scherm. In het echt is het amper een speldenkop groot, wel grappig eigenlijk
We horen nog geen hartslag (eigenlijk zou dat op dit moment nog niet meer zijn dan een puls van mijn hartritme), maar op zich is dat geen slecht teken.
) 
, dat het een erg vroeg of gewoon prematuurtje wordt 
, of dat het uiteindelijk een gewone zwangerschap wordt, maar dan met extra veel rust 
.
