Vandaag ben ik op uitstap gegaan naar Cuenca, een stadje een goede 100 km ten oosten van Aranjuez. De trip was georganiseerd door BeMadrid, waardoor ik natuurlijk eerst weer naar Madrid moest, om van daaruit dan met de bus naar Cuenca te reizen. We zouden maar tegen elf uur vertrekken, maar omdat er net die dag -alweer- staking was van de treinen (ze rijden volgens de normale uren, maar 3 keer per dag -onder andere tussen 7 en 9 uur- rijden ze maar aan 75%), nam ik het zekere voor het onzekere. Zo kwam het dat ik dus om half acht al op de trein zat (en Madrid is amper 40 minuutjes met de trein...)
Dit was bovendien de eerste uitstap waar ik naartoe ging zonder dat ik iemand kende, dus in het begin was het wel eventjes spannend, want iedereen leek al andere mensen te kennen, behalve ik! Op de bus kwam er een Chinees meisje naast mij zitten, die ook nog niemand kende, dus was het eens geen Spaans dat ik moest praten, maar Engels :)
Eerst hebben we de 'ciudad encantada' bezocht, of 'the enchanted city'. Dit is een gebied vol met rotsen in vreemde vormen, best indrukwekkend om te zien! Bovendien was dat ook de ideale gelegenheid om andere mensen te leren kennen!
Daarna zijn we verder gereisd naar Cuenca zelf. De stad staat vooral bekend om zijn hangende huizen, die gebouwd zijn op de rotsen. Jammer genoeg waren er niet veel van die huizen, maar het is best eens spectaculair om te zien. Maar er is veel meer te zien dan enkel die hangende huizen (gelukkig maar!). Er staan veel kerkjes, kloosters en oude gebouwen, en iedere keer als je een ander smal en steil straatje indraait, kom je weer op andere indrukwekkende plaatsen terecht. Op één van de bergwanden die we konden zien vanaf Cuenca, waren er twee gigantische ogen geschilderd die naar het stadje keken. Dit was oorspronkelijk een 'vandalenstreek', maar omdat het nog wel mooi was, mochten de ogen blijven.
Omdat het georganiseerd was door BeMadrid was er dus ook een Engelstalige gids mee, dat maakte het nog interessanter, want hoe kan je anders al de legendes van een stad te weten komen?
's Middags moesten we natuurlijk ook eten. Samen met enkele Duitse meisjes en jongens gingen we in een klein cafeetje iets eten, maar we hadden niet veel tijd. Beneden stond er superveel volk, en één van die meisjes had gevraagd of we niet boven konden zitten. Helaas was haar Spaans blijkbaar niet goed genoeg, want toen we boven - waar het trouwens veel chiquer was - geïnstalleerd waren, bleek dat enkel de gelijkvloerse verdieping café was, en waar wij zaten restaurant was. Het meisje van het restaurant kon er niet zo mee lachen dat we toen maar weer verdwenen, maar ja. 's Avonds zijn we daar trouwens nog eens teruggeweest om iets te drinken :)
Het was echt de moeite om het eens te bezoeken, zelfs al was ik pas 17 uur later dan ik vertrokken was, weer thuis!
|
