Allereerst willen we nonkel Danny van harte feliciteren met zijn 35ste verjaardag, we zijn ver van huis maar zijn je zeker niet vergeten we drinken er alvast ene op
Gisteren hebben we Ilyan zijn paspoort ontvangen, jaja hij heet Ilyan Tair Wevers, morgen gaan we naar de Ambassade om zijn visum aan te vragen en vanaf het moment dat dat in orde is kunnen we in principe naar huis, maar alle vluchten zijn overvol dus we houden het bij de gekende datum van 7 Augustus.
Vandaag zijn we naar het zwembad geweest, aangezien het hier ontzettend warm is met temperaturen tegen de 40°C doet het echt deugd als je je even kan verfrissen met een plonsje. Ook onze Ilyan heeft er enorm van genoten, hij blijkt een echte waterrat te zijn, hij pletste met zijn handjes in het water en vond het zelfs leuk als hij kopje onder ging, hij gierde letterlijk van plezier. Na een half uurtje waterpret moest hij toch even terug uit het water want dan vond hij het toch wat te koud worden. Zelfs zijn middagdutje heeft hij dan in zijn buggy langs het water gedaan, hij was zeer goed aan het slapen tot iemand langs ons een wesp probeerde dood te slaan, van die klap werd hij wakker en heeft dus maar een uurtje geslapen. Rond 18 uur zijn we terug huiswaarts gekeerd en zo hebben we weer een plezante dag afgesloten.
Karlijn, we willen je een hele fijne verjaardag toewensen, en we zullen er straks alvast een stevige pint op pakken, als we thuis komen zullen we je 34 keer in de lucht gooien maak er een fijne dag van en tot binnenkort.
Gisteren zijn we naar de Nederlandse Ambassade geweest om daar het visum van Ilyan aan te vragen, na het invullen van enkele documenten is het laaste onderdeel bijna afgehandeld, jammer dat de fax van het FCA uit Brussel nog niet was toegekomen, deze heeft de fax donderdag middag naar de Belgische Ambassade in Astana gefaxt, deze moeten die dan doorfaxen naar de Nederlandse Ambassade in Almaty. We gaan maandag in de loop van de dag even informeren of ze de fax hebben ontvangen en het visum zodanig kunnen uitreiken.
In de late namiddag hebben we kunnen genieten van een gedeeltelijke zonsverduistering toen we op weg waren naar het appartement van Petra en Jo waar we uitgenodigd waren ter gelegenheid van de 1ste verjaardag van hun dochtertje Hanne. Het was weer een gezellig Belgisch onderonsje met een aangenaam deuntje dat Jo voor ons op de piano speelde, dit werkte aanstekelijk voor de kindjes die ieder op hun beurt hun talent lieten horen.
Vandaag hebben we niets speciaals gedaan enkel een terrasje op een andere plek dan gewoonlijk, hier hebben ze geen bier maar overheerlijke milkshakes en bovendien gratis internet.
Ook voor morgen staat er nog niets op de planning.
Vanmorgen zijn we samen met Geert en Klara richting de Nederlandse Ambassade getrokken om te kijken of de visums van de kindjes al klaar waren. Jammer, we kregen te horen dat ze niet klaar waren en dat we de dag nadien nog maar eens moesten terug komen. Bij het buitenkomen stond er een Nederlander buiten die op de ambassade werkte, wat een toeval, Klara heeft hem aangesproken en gevraagd of hij er niet voor kon zorgen dat de visums in de loop van de middag wel klaar zouden zijn, we hadden gezegd dat we de dag nadien nog een uitstap gepland hadden, hij heeft de namen van de kindjes gevraagd en er voor gezorgd dat rond 16 u de visums mochten afhalen. Tegen 16 u trokken we dan in de gietende regen terug richting de ambassade en ja hoor de visums waren inderdaad klaar. Dit moest uiteraard gevierd worden zo zijn we samen met Geert, Klara, Jan, Muriel, Serena en de 3 kleinste gaan eten bij Firenze en het werd een gezellige avond met de nodige alcohol.
Morgen gaan we een daguitstap maken naar het Gorkipark ( groot wandelpark met een aantal leuke attracties ) en de dierentuin. Rond 17 u zijn alle Belgen uitgenodigd op het appartement van Jean-Marie en Ann voor een hapje en een drankje.
Indien we niet meer Online kunnen komen geven we nu even onze vluchtgegevens :
KC 0410 Q KLM Royal Dutch Airlines
Landing is voorzien op 7 Augustus om 10.40 u te Schiphol
Nu zijn we 2 dagen thuis en hebben eindelijk de tijd gevonden om onze blog een beetje te updaten.
Donderdagnacht zijn we omstreeks 3.30 u ( woensdagavond 23.30 u Belgische tijd ) vertrokken richting luchthaven, het moment waar we al zolang naar uitkeken was eindelijk aangebroken. We waren allemaal wat zenuwachtig en benieuwd hoe de kindjes gingen reageren en vooral de lange vluchttijd ( 7 u ) is een serieuze beproeving voor hun. Uiteindelijk is alles zeer goed verlopen, de kindjes zijn alle drie zeer braaf geweest, Sarita en Milan hebben een hele tijd geslapen, onze spruit heeft slechts alles bij elkaar een uurtje geslapen maar heeft zich voorbeeldig gedragen. De kindjes hebben ondanks dat ze eigenlijk te zwaar ( bedjes zijn tot 9 kg ) waren toch alle drie een bedje gekregen.
Rond 10.30 u zijn we geland op Schiphol waar we werden onthaald door enkele familieleden, het weerzien was emotioneel en iedereen was vol lof over ons zoontje. Na een tasje koffie en een stukje taart zijn we richting Lommel gereden tot aan het huis van opa en oma, waar de rest van de familie naar toe gekomen waren, jammer genoeg kon Ingrid haar broer er niet bij zijn, hij heeft 2 dagen voor onze thuiskomst een ernstig arbeidsongeval gehad en ligt in Gent in het ziekenhuis, ondertussen gaat het al wat beter met hem, we willen hem,zijn vrouw en kindjes nog veel sterkte toewensen en hopen dat hij snel weer genezen zal zijn. Opa en oma Lommel hebben voor een fantastische receptie gezorgd en zo hebben we geklonken op Ilyan zijn thuiskomst en hebben we meteen zijn 1ste verjaardagsfeest nog eens overgedaan en zo werd hij al snel overladen met cadeautjes. Rond 19.u zijn we dan thuis gekomen waar we aangenaam werden verrast door de mooie versieringen zowel binnen als buiten was alles mooi versierd, ook stonden er al enkele kado's in de tuin en binnen op onze Ilyan te wachten, helaas heeft hij nog niet kunnen genieten van zijn buitenspeelgoed aangezien het hier een typisch Belgische zomer is ( regen ) Rond 20.u hebben we hem in zijn nieuw bedje gelegd, dit vond hij geen enkel probleem hij heeft geen kik gegeven en viel onmiddellijk in slaap, hij heeft zelfs de klok rond geslapen zonder te wenen, ongelooflijk, in Kazachstan sliep hij slechts 9 u per nacht. Gisterenmorgen heeft Ilyan ook kennis gemaakt met ons hondje Kenji, we waren bang dat hij er schrik van zou hebben maar niets was minder waar, hij liep hem overal achterna om hem te strelen of aan zijn haren te trekken Hij voelt zich al helemaal thuis en speelt zeer graag met zijn nieuwe speelgoed, kortom hij heeft zich al uitstekend aangepast.
We hopen dat de mensen die ons gevolgd hebben een beetje hebben kunnen genieten van ons avontuur en hopen ook dat de toekomstige adoptie-ouders, vooral degene die naar Kazachstan komen een beetje weten waaraan ze zich kunnen verwachten. De lange tijd die je in Kazachstan moet doorbrengen is misschien in eerste instantie voor veel mensen een beetje een rem om voor dit land te kiezen maar het grote voordeel is dat het kindje zijn ouders zeer goed heeft leren kennen vooraleer het meegenomen wordt naar zijn nieuwe land. Ook hebben we tijdens dit verblijf het geboorteland van ons kindje kunnen verkennen en hebben we een schat aan informatie kunnen verzamelen wat zeer interessant is voor hem later.
We willen nog even een speciaal woordje van dank uitbrengen aan Annemie en Annick van het Het Kleine Mirakel die er voor gezorgd hebben dat alles goed verlopen is en dat onze grootste droom werkelijkheid is geworden, dankzij hun hebben we ons klein mirakeltje in onze armen mogen sluiten. Ook willen we de vele mensen die ons gesteund hebben tijdens ons verblijf bedanken, de vele mails en berichten waren steeds aangenaam om te lezen. We willen alle koppels die samen met ons in Almaty verbleven bedanken voor de aangename tijd die we samen hebben doorgebracht en wensen hun nog veel succes met hun kleine kapoenen, hopelijk gaan we elkaar nog ontmoeten in de toekomst.
Vandaag is het Kazachjesdag. Jammer maar we mochten er dit jaar niet bij zijn, wat we eigenlijk heel spijtig vinden.
Tijdens ons verblijf in Kazachstan zijn we volgens de organisatie over de schreef gegaan en daarom hebben we geen uitnodiging mogen ontvangen.
We willen jullie allemaal de waarheid vertellen zodat jullie weten wat er juist is gebeurd en wat jullie best niet doen.
Een koppel dat bij ons was in Kazachstan had ginder Kazachse vrienden die ze al kenden voor ze naar ginder gingen, natuurlijk hebben ze daar contact mee gehad en enkele keren samen leuke dingen gedaan. Deze vrienden hadden ons aangeboden om ons ( gratis ) naar de luchthaven te voeren bij het vertrek terug naar huis om zo nog even afscheid te kunnen nemen.
Het kleine Mirakel had ons gevraagd om dit niet te doen om zo verdere problemen te vermijden maar omdat de organisatie ginder ons vertelde dat ze de situatie begrepen en respecteerde zijn we toch ingegaan op de uitnodiging van de Kazachse vrienden, tevens het vervoer voor drie koppels naar de luchthaven kostte ons anders ook 180 dollar, wetende dat deze tocht maar ongeveer 15 min duurt vonden we dit ook een reden om dat geld te sparen en het uit te geven aan onze kinderen.
Het kleine Mirakel is nu boos op ons en zijn wij bij gevolg niet welkom op de Kazachjesdag wat natuurlijk vooral voor Ilyan heel jammer is, dit is de enige dag per jaar dat alle Kazachjes bij elkaar komen, hopelijk zijn ze volgend jaar niet meer boos op ons en zijn we wel welkom.
Ondertussen is Ilyan al 3 maanden thuis en nu vonden we het hoog tijd om nog wat foto's toe te voegen. Hij doet het heel goed, we zijn zeer trots op hem. Hij begint ook al wat meer woordjes te zeggen waaronder mama, papa, boe, daar, kaka en dit enkel als hij kaka gedaan heeft, hij heeft al ontzettend veel vooruitgang gemaakt. Zoals jullie kunnen zien, het is een flinke jongen geworden, hij weegt ondertussen 11,5 kg en meet reeds 81 cm. daarmee zit hij op 75 % van gewicht en lengte. Hij kan natuurlijk ook eten als de beste, zelfs met de grote vork. Hij kan zo genieten van kleine dingen zoals wandelen met papa, mama en hondje Kenji, of samen met oma eendjes vangen op de kermis. Zelfs van zijn eerste ontmoeting met de Sint en de pieten heeft hij genoten, hij was er niet bang van en heeft flink een handje gegeven. Ilyan heeft ondertussen zijn eerste reeks zwemlessen met succes afgerond, zo heeft hij al enkele diplomaatjes op zak
Het jaar 2008 is alweer voorbij, voor ons was dit een prachtig jaar, een jaar om nooit te vergeten, met een adoptie als hoogtepunt. Na een lange weg af te leggen hebben we in de zomer van 2008 onze zoon Ilyan in onze armen mogen sluiten. Na een totaal verblijf van 64 dagen in Kazachstan zijn we op 7 Augustus samen thuis gekomen, dit moment is onbeschrijfelijk. We vermoeden dat er nu geen jaar meer aan 2008 zal kunnen tippen.
Hier nog enkele foto's van onze kleine bengel
Hier samen met mijn vake
Met Nieuwjaar bij oma en opa pakjes uitpakken
Hier ben ik samen met mijn nonkel Danny en tante Miranda ook van hun heb ik vele cadeautjes gekregen
Gisteren zijn we samen met Ilyan en zijn nichtje Lies ( petekindje Frank ) naar het zwemparadijs Molenheide geweest. Lies is een even grote waterrat als onze Ilyan. Omdat Lies morgen 12-01-09 terug naar Mexico vertrekt hebben we er nog van geprofiteerd om samen iets leuks te doen en ze hebben er beiden enorm van genoten, zie maar op onderstaande foto's.
Overzichtje van het ploeterbad
Als een grote jongen glij ik van de schuifaf
Voila, veilig beneden gekomen, wat was dat leuk zeg !!!
De 2 waterratten Ilyan en Lies
Hier dobber ik rond, zelfs zonder hulp van mama en papa kan ik boven blijven, knap hé
Kijk hoeveel plezier ik heb, hier wil ik nooit meer weg !
Nu die gevaarlijke waterval nog trotseren, dan ben ik een echte held !
Ondertussen is Ilyan 7 maanden hier en we moeten zeggen hij doet het goed, toen Ilyan 7 maanden geleden in België is aangekomen was hij 77 cm en woog 10,320 kg, op 26 Februari zijn we op controle geweest bij K&G en mat hij 86 cm en een gewicht van 12,500 kg. Ook wat de taal betreft gaat hij zeer snel vooruit, als we de hele lijst van woordjes moeten neerschrijven zijn we nog wel even bezig, dus dit gaan we niet doen. Hij is bijna 20 maanden oud en hij vond het tijd geworden om mama en papa nog eens te testen, het woordje nee is precies zijn lievelingswoordje, zijn zin willen doordrijven en zijn jasje niet willen aandoen zijn enkele voorbeelden, maar mama en papa weten steeds weer een oplossing te vinden om alles in goede banen te leiden, al is het de ene keer wat moeilijker dan de andere. Hij is nog steeds ons kleine schatje en vonden het nog eens tijd om wat nieuwe foto's op de blog te zetten.
Ilyan vond de schort wel mooi bij de kapper
Maar het knippen vond hij niet zo leuk, hij heeft niet geweend maar op het laatste was het wel genoeg
Kijk eens hoe goed ik kan verven, ook de tafel
Vroem vroem, later wil ik wel ne Harley hé mama
oh oh, wreed accident !!!
Bij opa op schoot.
Hier samen met Michelle en Maarten Didden, mijn vriendjes
Omdat Ilyan zijn onthaalmoeder ziek is geweest is hij eerst een dagje bij vake en moeke gaan logeren en vervolgens de rest van de week bij oma en opa Lommel, wat was het stil in huis, terwijl opa en oma er volop van genoten hebben wij hem ondertussen enorm gemist, gelukkig was er nog de webcam en zo konden we hem toch nog elke dag even zien.
Zondag 22 Maart waren we uitgenodigd door het gemeentebestuur voor de jaarlijkse boomplanting voor alle kindjes die het jaar ervoor geboren of geadopteerd zijn, onze Ilyan was het enige adoptiekindje in het jaar 2008 dus tevens ook de grootste van de hele bende. Het was weer groot feest voor Ilyan want als hij taart of andere zoetigheden ziet is hij niet te houden.
Papa vond het ook tijd geworden dat Ilyan een handje toesteekt terwijl we in de tuin aan het werken zijn en hij deed het nog graag ook, wel moest hij af en toe ontspannen en eens snel van de glijbaan glijden, ondertussen kan hij zelfs zonder problemen tegen het laddertje opkruipen, helpen, oh nee dat is echt niet meer nodig, hij is al een grote jongen !
Vandaag is het precies 1 jaar geleden dat we Ilyan voor de eerste keer hebben ontmoet. Ondertussen is hij al ongeveer 8,5 maand in België, wat gaat de tijd toch snel. Zoals jullie kunnen zien is hij enorm veranderd en we zijn zeer trots op ons zoontje. We zijn blij dat we hem konden adopteren en hem zo de mogelijkheden hebben kunnen geven op een betere toekomst en alle dingen te leren kennen die hij anders waarschijnlijk nooit zou meemaken, zoals paaseitjes rapen, een dagje uit aan zee, spelen in de tuin, het lijkt allemaal zo gewoon maar voor kindjes die verblijven in een weeshuis zijn deze dingen niet mogelijk. Wat wij ook belangrijk vinden voor een kind is dat ze kunnen opgroeien in een liefdevolle familie, we moeten meegeven dat iedereen in de familie even dol op hem is, hij is een echte hartedief, een echt vrolijk ventje. Men zegt ook dat adoptiekindjes een achterstand hebben op hun leeftijdgenootjes maar dat is toch niet altijd zo, onze Ilyan kan vlot mee met de kindjes van zijn leeftijd en we hebben meermaals de opmerking gehad (arts van K&G en andere die dagelijks met kinderen werken ) dat ze niet kunnen geloven dat hij nog geen 2 jaar is, dus voor toekomstige adoptieouders laat jullie zeker niet afschrikken.
We zouden het fijn vinden als jullie een berichtje achter laten. Dit geeft ons veel steun. Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in ons gastenboek
maak er een fijne dag van en tot binnenkort.
)
Ho ho ho hier is de Kerstman
