het beestige nam
Inhoud blog
  • NOG WAT LAATSTE BEDENKINGEN
  • AND NOW THE END IS NEAR...
  • TERUG IN HANOI
  • EINDELIJK FOTO'S
  • ANKHOR WAT: EEN WERELDWONDER!?

    Zoeken in blog


    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     


    Startpagina !

    21-03-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.NOG WAT LAATSTE BEDENKINGEN

    Ben nu in de transitzone van Tapei (Taiwan) en heb nog 3 uren, van de 6 die ik moest wachten, te gaan en dan stap ik op de grote vlieger richting europa.
    Ik vind het dan ook bijzonder sympathiek dat ze hier gratis internet verschaffen. Zo gaat de tijd toch iets sneller voorbij in deze giga-luchthaven.

    Vandaag dus vertrokken in Vietnam.
    Het was een bijzondere ervaring om verschillende redenen:
    -Lang van huis weg en dus ver van vrouw en kids
    -Kennismaking met de oosterse cultuur
    -Heb me verdiept in het boeddisme
    -Fijne mensen leren kennen
    -Leuke nieuwe ervaringen opgedaan
    -Op bijzondere pekken geweest
    -...

    Het was fijn om op mezelf te zijn, te gaan en staan waar ik wou, een ritme te volgen dat alleen het mijne was.
    Dat deed echt deugd.
    Toch ga ik heel graag terug naar mijn nest bij mijn liefste en mijn kinderen.
    Ik kijk er ook naar uit
    om vrienden en rest van de familie terug te zien.

    Wat ga ik missen?
    Het voortdurend getoeter, het bijzonder lekkere gezonde eten, kokospalmen, leven op de straat, uitpuilende fietsen, papa/mama/baby en
    grootmoeder samen op 1 brommer, brommertaxi's die zodra je je neus buitensteekt hun diensten aanbieden, lang zwart sluikhaar, lekkere fruitshakes, de zon.

    Tot ziens, tot vertellens, tot thuis.

    De eerste week thuis wordt er een met ons gezinnetje ergens in een bos. Daar kijk ik heel erg naar uit.

    chiao

    21-03-2008, 13:45 geschreven door frankcamme  


    20-03-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.AND NOW THE END IS NEAR...

      THE END

    Morgen vlieg ik terug naar belgenland waar ik eigenlijk zaterdag pas aankom.
    BLIJ om mijn geliefde en kinders terug te zien. 7 weken is toch lang, het gemis was soms sterk aanwezig.
    AFSCHEID van dit land zal toch ook raar zijn. Het was fijn vertoeven hier.

    Vietnamezen zijn toch wel fijne mensen. Nu op het eind leer ik de mensen in hun context kennen.
    Begrijp beter waarom ze wat - wanneer - hoe doen. Kleine wrevels verdwijnen en het is dan
    makkelijker om ze in je hart te sluiten. Het is een volk van sterke hard werkende mensen die meestal in de weer zijn.
    Als ze niets doen is het vaak omdat ze zitten te wachten op een job. Vaak doen ze dit al  liggend op hun scooter of motor.
    Eten is hier ook zeer belangrijk. Het is lekker, vers en gezond. Dik ga je hier niet snel worden,( meeste eten is licht verteerbaar) 
    alhoewel de mensen in het zuiden ronder zijn dan hier in het noorden. Misschien dat ze daarom zo klein en slank zijn.
    Ze zijn roekeloos in het verkeer, het lijkt of ze gevaar anders inschatten dan wij.(of soms helemaal niet)
    JA is een woord dat ze altijd gebruiken. Een combinatie van beleefdheid en je gezicht niet verliezen.
    .

    Ben naar een slangendorp geweest waar ik eerder over schreef en ik heb het nuttigen van deze kronkelende gifspuwers
    toch maar aan mijn verbeelding over gelaten. Het is maar dat Michel van GAIA ervan zou horen. Ik ga met hem de in Antwerpen pas 
    opgerichte Raad voor Dierenwelzijn  wat zinnige spirit trachten te geven. Een beetje op mijn tellen letten dus.

    Vandaag naar Uncle Ho geweest. Ho Chi Min is de nationale held van Vietnam en hij ligt al 40 jaar opgebaard en gebalsemd in een 
    mausoleum. Het leek wel of we moslim waren en trachten in het witte huis binnen te dringen! Man,man, wat een security.
    Hij wordt echt heel sterk bewaakt. Metaaldetectors, hoofddeksels die afmoesten, armen mochten niet gekruist, fototoestellen
    mochten niet binnen en de zeer lange rij moest in beweging blijven. Je mocht niet blijven staan om rustig te kijken. Zelfs wanneer je vertraagde kwamen de solaten al tegen je arm tikken om je aan te manen door te lopen. Hij is dan ook
    een heel bijzonder man geweest en van heel grote betekenis voor zijn land. Het was een speciale ervaring. Zowel het zien van zijn
    lichaam als heel de tralala er rond.
    Sceptici beweren dat het zijn echte lichaam niet is maar een wassen beeld.
    Een man vertelde me dat ze zijn lichaam elk jaar voor 2 maanden naar Rusland brengen omdat ze daar gespecialiseerd zijn in het
    behandelen van gebalsemde lichamen.

    Zo, nu slapen en morgen gezond weer op. 
    Ik ga deze blog zeker nog afwerken met wat laatste bedenkingen en foto's DUS blijven lezen beste mensen.

    Heel erg bedankt om af en toe volgen.
    Tot later

    frank

     

    20-03-2008, 00:00 geschreven door frankcamme  


    18-03-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.TERUG IN HANOI
    Ben ondertussen alweer even in het noorden waar mijn reis begon.
    De titel van het bericht was toen FREEZING HANOI. Gelukkig is dat nu wel anders.
    Temperatuur is ok maar de zon laat zich niet zien.

    Op het vliegtuig van Cambodja naar Hanoi kwam ik twee Zuid-Afrikanen tegen met Indische roots.
    Een te gek koppel. Ze waren reeds 3 weken aan het reizen en het was hun 'FIRST DATE'. Ik geloofde hen
    eerst niet en dacht dat ze me in de maling namen maar het bleek te kloppen.
    Elkaar ontmoet in busines, contact gehouden over de telefoon, de man heeft een reis naar Bali gepland en
    nodigt haar uit om mee te gaan wat ze doet en kijk, een nieuw paar.
    T
    wee bijzondere mensen. Moet ook wel want ze wonen in Johannesburg, een stad waar je veel kans loopt een machinegeweer onder je neus te krijgen en als je geluk hebt alleen je wagen, geld, horloge en wapen (jaja) kwijt bent. In geval van pech ben je ook je leven kwijt.
    Suredna kwam dit al 5 keer tegen. Daar sta je dan en je ziet je auto wegrijden met toebehoren.
    Toch wonen ze er graag.

    Met hen ging ik 2 dagen naar Halong Bay. Deze natuurpracht, waar ik je nu nog geen foto's van kan laten zien, heeft al enkele keren de prijs gewonnen die UNESCO uitreikt voor 'World Heritage'.
    Het zijn een soort rotsen die in het water steken waar je kan tussen varen. Dit heeft een magnifiek panorama met daarbij het feit dat je reist, slaapt en eet op een soort oude jol die op de moment supreme hun zeilen openzetten.
    Heel bijzonder toch wel.

    Ben nu mijn laatste dagen aan het slijten in de stad Hanoi en omstreken.
    Al rondbrommend op een motor in een stad als Hanoi is dat soms behoorlijk spannend.

    Morgen naar een dorp waar ze cobra's kweken voor consumptie.
    Daarover later meer.

    Xin chao

    frank

    18-03-2008, 13:16 geschreven door frankcamme  


    Archief per week
  • 17/03-23/03 2008
  • 10/03-16/03 2008
  • 03/03-09/03 2008
  • 18/02-24/02 2008
  • 11/02-17/02 2008
  • 04/02-10/02 2008
  • 28/01-03/02 2008
  • 21/01-27/01 2008
  • 26/09-02/10 2005

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek
  • Chung mung nam moi
  • hoi, daar in het verre vietnam
  • alĂ© nu moet hier nen titel geven en ik heb absoluut geen inspiratie. Ik zal dan zo mor iest schrijven om da gat op te vu
  • Hallo papa
  • hallo papa

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs