Maandag, 2 juni 2014 om 0130u (Yerevan tijd), tuut tuut tuut, daar gaat het wekkeralarm. Na een mini sloppeke, even opfrissen en valiezen verzamelen in de lobby. Het leek wel dat er nog zotten waren die ons wilden uitzwaaien, maar nee hoor, het waren nog enkele Armeense overlevers van een feestelijke avond / nacht.
Stipt om 2u staat het busje met onze vaste chauffeur en gids voor ons hotel, en kan voor de laatste maal de koffercarrousel beginnen. Stoemp stoemp, alle koffers erin en hop richting luchthaven Yerevan. De check-in verloopt vlot, dan volgt er een emotioneel afscheid van Gaya en chauffeur en laten we ze achter in Yerevan, waar voor hen weer een volgende werkdag bijna kan beginnen. Daar alles zo vlot verliep is er nog tijd voor de tax free shop en vooral voor een koffie. All aboard ! Het vliegtuig in voor ons eertste deel van de terugvlucht richting Wenen. Het ontbijt aan boord bestond uit een eitje (de ei van de eitjes ei en niet de ij van de ijsjes ij !) met tomaat en champignon en een broodje, en nog een koffeke, om wakker te blijven! Ja saluu, het afruimen was nog niet goed achter de rug of de oogschelen vielen dicht. Bij navraag was dit het geval bij heel veel Creanen. Na een vlucht van 3u20min zette het vliegtuig de wielen aan de grond te Wenen, daar hadden we welgeteld 45 min tijd om onze aansluiting te nemen richting Brussel. De Weense luchtvaartautoriteiten beslisten nog wel even om een rondje "safety first" te organiseren, broekriem uit, zakken leeg, lijfje tast, bagage snuffel, enz, enz... en de tijd die tikte ongenadig verder. Snelle Brigitte wist in een supertijd nog een luchtje te kopen en een plasje te doen en mooi op tijd aan de gate te verschijnen. Allez allez roulez, allemaal doorschuiven en de vlieger in voor de laatste trip Wenen - Brussel, raar maar waar, alle Creaanse koppels werden gescheiden, op één na, ikke en mijn madam. Voor we goed en wel onze koek en drank hadden verobberd, werd de daling richting Brussel al ingezet. De koffers verzamelen, alle Creanen verzamelen, de chauffeurs van onze busjes gevonden, tijd voor afscheid, maar toen kwam er echter nog een mooie surprise op te proppen, ik mocht van Jos nog een lekkere fles ARARAT cognac, voor mijn bijdrage in deze reis, namelijk deze blog, ontvangen. Ik zei het al in mijn vorige blog, Holy Jozef ! Iedereen moe maar voldaan thuis aangekomen, vrienden, familie, echtgenoot groeten....
Beste mensen, ik dacht met deze blog, alle thuisblijvers een leuke inkijk te hebben kunnen geven in het doen en laten van de Creanen in Armenië, maar tevens ook wat nuttige info over het land. Ik hoop dat het voor jullie net zo plezant was als voor mezelf, en wil ik jullie ook danken voor jullie dagelijkse leesstondes hier op deze blog. Ik hou hem nog even actief, zodoende iedereen het nog allemaal eens kan nalezen, afprinten en eventueel doorgeven aan anderen... Grtjs, Tony. ;-)
met tomaat en champignon en een broodje, en nog een koffeke, om wakker te blijven! Ja saluu, het afruimen was nog niet goed achter de rug of de oogschelen vielen dicht. Bij navraag was dit het geval bij heel veel Creanen. Na een vlucht van 3u20min zette het vliegtuig de wielen aan de grond te Wenen, daar hadden we welgeteld 45 min tijd om onze aansluiting te nemen richting Brussel. De Weense luchtvaartautoriteiten beslisten nog wel even om een rondje "safety first" te organiseren, broekriem uit, zakken leeg, lijfje tast, bagage snuffel, enz, enz... en de tijd die tikte ongenadig verder. Snelle Brigitte wist in een supertijd nog een luchtje te kopen en een plasje te doen en mooi op tijd aan de gate te verschijnen. Allez allez roulez, allemaal doorschuiven en de vlieger in voor de laatste trip Wenen - Brussel, raar maar waar, alle Creaanse koppels werden gescheiden, op één na, ikke en mijn madam. Voor we goed en wel onze koek en drank hadden verobberd, werd de daling richting Brussel al ingezet. De koffers verzamelen, alle Creanen verzamelen, de chauffeurs van onze busjes gevonden, tijd voor afscheid, maar toen kwam er echter nog een mooie surprise op te proppen, ik mocht van Jos nog een lekkere fles ARARAT cognac, voor mijn bijdrage in deze reis, namelijk deze blog, ontvangen. Ik zei het al in mijn vorige blog, Holy Jozef ! Iedereen moe maar voldaan thuis aangekomen, vrienden, familie, echtgenoot groeten.... 
