Hallo beste bloggezelschap, vandaag een lange dag achter de boeg, zomaar liefts 6u in de bus moeten vertoeven. We verlieten Meghri met zicht op de Iraanse grens (foto1), door de bergen richting het geboortedorp van Gaia om daar te lunchen. Even flitste het door ons hoofd om ons bloot gat te laten zien richting dubbele pinnekesdraad en Iran, maar bij nader inzien wilden we de goede relatie tussen beide landen niet verstoren. Ook zou het een te groot risico geweest zijn voor de busruiten met het VKZC-syndroom van gisteren in gedachte. De lange rit werd voortgezet richting Meghri gebergte, maar bij de eerste beklimming begon er wat te piepen en te flikkeren op het dashbord van ons busje. Langs de kant van de weg in panne (foto 2) werd ons deel. Een vlugge herstelling leek in de maak, maar toen we even later terug demareerde, hoorden we wederom een plof en terug stille staan geblazen. Allemaal uitstappen ! Dit gaf de natuurfotografen onder ons de kans om verscheidene plantjes, bloemen, diertjes,... vast te leggen op de gevoelige plaat. Ik kon zelf net een uniek Armeens superhagedis fotograferen (foto 3), een zeldzaam exemplaar. Karin trok tot diep in het struikgewas door en werd door iets gebeten. Even dachten we nog dat "den bijter" van dienst het slachtoffer ging zijn, maar even later zagen we een dikke bult op Karin's enkel. De lokale Armeense bevolking heeft daar zijn eigen geneesmiddel voor, op regelmatige wijze de wonde deppen met wodka. Ik zelf had geen last van de insecten, maar dat kan wel liggen aan die 2 badkuipen cognac van de vorige avond. Ook bepaalde delen van Marianne's lichaamsdelen werden lastig van de lange herstellingsbeurt en dit resulteerde in bermzitten en de omgeving nog wat groener maken. Met wat hulp van Brigittes tape, Karins doekje, werd bet euvel toch verholpen en konden we onze weg voortzetten. Na veel gezwoeg van onze chauffeur in het bochtenrijke parcours, bereikten we de top op 2535m van de Meghri Passing, een korte fotostop (foto 4) en verder om zo onze verloren tijd in te halen. We kwamen na een dikke 4u busje rijden aan in Shinyhayr (foto 5) het geboortedorp van Gaia (gids), verkreukeld en hongerig namen we plaats aan tafel bij de mama van Gaia (foto 6), Brigitte die nog wat last had van vlotte doorstroming in het kanaal der darmen, hield het bij een karige maaltijd (foto 7). De mama van Gaia is een lieve madam, want al gauw kwam ze opzetten met eigen gestookte wodka van 60°. Best lekker en ineens alle bacterieën verdelgd ! Spijtig genoeg moesten we afscheid nemen, want de langste kabelbaan ter wereld was op ons aan het wachten.
Hoi beste volgers der Creanen te Armenië, Russische bouwstijl vroegen jullie zich af, voila hierbij een foto van ons hotel te Goris (foto 1). Eens den bunker verlaten ging het richting de rand van de stad voor de grotwoningen (foto 2), in de oorlog dienend als schuilplaats, nu als rustplaats voor dieren. Jullie hadden / hebben de verkiezingsstress, bij ons was de uitslag "zwarte donderdag"! Wendy de pillendealer van dienst leverde zwarte pillen aan alle Creanen die leden aan het syndroom van VKZC (vlotte kaka zonder controle), diaree dus. Was het de wilde piknik, het water ? Wie zal het zeggen... maar onze medicijnvrouw van dienst kreeg iedereen stilletjesaan weer op de been. Alhoewel de groepsfoto (foto 3)van onderweg iets anders doet vermoeden, het lag niet aan het fototoestel, de witbalans, enz... er zagen nog verscheidene personen schijtbleek, oa uw reporter van dienst... Na een cola (bah, pure cola), lapte de maag wat op. Dan maar op weg naar het natuurreservaat van Shikalogh (foto 4)om dit domein te mogen te betreden, was er een toelating nodig van het Ministerie van Natuurbehoud nodig. Jaja, het Russisch systeem zit er hier nog ingebakken. Die toelating duurde zolang, dat we daar maar ineens gingen lunchen. Al was het best lekker, sommige Creanen kregen de indruk deze brij al eens eerder te hebben gezien, maar dan in het toilet ;-). We kregen daar een overzicht van alle dieren die leefden in het natuurreservaat, wilde schapen, slangen, lynx, beren, wolven,... dat beloofde een supertrip! Eens aangekomen bracht een luidruchtige gids (Jef lawijt voor de vrienden) en 2 manke nelissen (hé kleine jodeljongen, ...) ons naar enkele oude bomen, dan naar jonge bomen en dan naar een.... uitgeholde boom. Dit was het, gedaan, en terug naar de bus. Wilde dieren kunnen kieken, niks van, een zotte kip, 2 varkentjes en wat kikkers, een echte afknapper...
Dan maar verder richting Meghri, door berg en dal, wat af en toe mooie beelden opleverden (foto 5), de chauffeur van onze bus werd nog een paar maal gevraagd een "KARIN STOP" te plegen (halve noodstop bij het bespeuren van een vliegend object), maar Meghri kwam in zicht, alsook de Iraanse grens. Lekker boerkaloos en uitdagend op enkele meters van de Iraanse grens over straat wandelen, het heeft wat, niet... Morgen wacht ons een avontuur op de langste kabelbaan ter wereld, maar dat is voor morgen, slaapwel en tot morgen beste bloggertjes ! Grtjs !
Dddddddddag bbbbbbbeste blblblblbloggggerrrs, nee er is niks fout met jullie computer of deze website, maar het geschud van de jeepsafari zit nog wat in men lijf. De ochtend zijn we gestart met Creaanse verjaardagswensen voor Jos en dit kreeg nog een mooi staartje bij het avondeten, waarbij Jos een verjaardagstaart kreeg aangeboden van +/- 4 verdiepingen en een gepersonaliseerde fles ARARAT cognac. Zoals gezegd, na het minimale ontbijt, het moet vermeld alles in dit hotel was minimaal, avondeten, elektriciteit,..., op weg voor een jeepsafari. Een paar Creanen bleven met beide voeten op de grond en kozen voor een stadsverkenning. Met 9 personen dan naar boven naar Muras Sar, de berg rond Yarmuk. Maar hoe krijg je 9 personen in één jeep ? De brave man dacht waarschijnlijk, een 4x4 = 16 personen in ene jeep of zoiets, wat nu ? Wel, de Armeense oplossing, de plaatselijke politiecommandant werd dan maar opgevorderd samen met zijn dienstvoertuig (foto 1). Dan eindelijk op weg richting top Muras Sar (foto2), een eerste stop was een Koerdisch herders tentendorp, de plaatselijke hoofddame verwelkomde ons zeer hartelijk en bood ons een kopje koffie aan, maar toen we zagen door welke panty die moest opgegoten worden, hebben we beleefd bedankt ! Dan maar verder richting top, wat niet van een leien dakje verliep, de bergweggetjes lagen er zeer verradelijk bij en de GAZE jeeps 4x4, waren niet altijd bestand tegen zoveel slijk, stenen en hellingsgraad, verscheidene malen vlogen hoofden tegen dak en raam en bij mij vloog tijdens het rijden spontaan de deur open, deurtje snel toe en verder maar. Op een bepaald moment moest ons politiekarreke er de brui aangeven en was het stappen geblazen. Ook moest hij regelmatig stoppen om bij te tanken, nee geen benzine, maar water voor zijn lekkende radiator. De top ligt op 3200m, wij haalde dit net niet, maar konden van dichtbij de eeuwige sneeuw aanschouwen (foto 3). Na een korte en vooral frisse wandeling, terug de wagen in om wat af te zakken naar een warmer en groener gedeelte van de berg, waren we zelfs een bloemenveld konden waarnemen (foto 4) en verderop, na verder geschud en geshaket te zijn, bereikten we de natuurlijke warmwaterbronnen (foto 5). Daar we al redelijk over ons tijdsschema zaten, ging het snel terug naar Yarmuk, waar we nog een bezoekje brachten aan de plaatselijke rotswaterval (foto 6) om daarna van een piknik te genieten langs een riviertje. Helaas bracht een onweer wat roet, euh, water in het eten, maar uiteindelijk lukte het toch nog redelijk en werd er lekker gesmuld. Ook de versgeplukte paddestoelen vanop de berg, werden op de grill gelegd, Guy had op de berg al eentje rauw tussen de kiezen gestoken, even was er verwarring over de eetbaarheid van deze paddestoelen en dat leverde Brigitte een vapeur van de derde macht op. Maar al snel kwam de geruststelling dat deze zeer eetbaar waren.
Veel later dan voorzien lieten we Yarmuk achter ons en trokken we richting Goris, onze volgende overnachtingsplaats. Nog één tussenstop te Syunik, waar de site van Qarahunge (Armeense stonehedge) bezochten (foto 7). Deze stenen zouden ouder zijn dan deze van Engeland en Schotland en zouden zelfs iets te maken hebben met de Egyptische pyramides. Wie er meer van wil opsteken raad ik aan even google of wikipedia te raadplegen. Dan de bus op richting Goris, een vrij grote stad en drukke bedoening aldaar wegens het vieren van de eerste onafhankelijksdag van Armenië. Ons hotel, stijl Russisch bombastisch gebouw, en van buiten uitziend als een prison, ook de hotelmedewerker was precies een Russisch cipier, want toen we vroegen om nog een afzakkertje in de bar te nuttigen zei hij botweg "no bar !". En waarom niet ? Omdat het licht al uit is in de bar ! Dan maar naar bedje en slapen, maar dat werd ook noppes... Feestdag in Armenië hé weet u wel ! Muziek, dans en vuurwerk en dat in een grote feestzaal zonder ramen en deuren, en dat in combinatie met een kamer die uitziet op die feestzaal, grrrrrrrr...... Je zou al wensen, "thuis, het is waar mijn sportpaleis staat" Hela wat hoor ik, stilte, uitgefeest ? Snel, snel oogjes toe, tot morgen beste bloggers...
Dag 8: Sevan- Hayravank - Noratus - Selim - Yarmuk
Hallo allemaal en welkom op de volgende leesstonde. Vandaag op de agenda, berglandschappen, natuur en... andere onverwachte dingen uit de Armeense trukkendoos. Ik was nog vergeten te vertellen dat Jan hier nog een Armeense vriendin gevonden heeft, namelijk KILIKIA, beschikbaar in 0.33 en 0,50 cl, maar hij heeft wel stevige concurrentie van Walter.
Na een verkwikkende nachtrust, een paar baantjes getrokken in het hotelzwembad (foto 1), tijd voor het ontbijt. Ik kan jullie meegeven dat het Armeens water wel redelijk hard is, een nurofen werd mijn deel. Guy ontdekte een nieuwe trend in Armeens ontbijten, ne droge bo met ketchup (zag er uit als konfituur), misschien kan de Piet of andere chef koks er wat mee ? Daarna de bus op en een tochtje rond het meer van Sevan, wat prachtige (foto)beelden opleverde. Even later hielden we halt op een stukje natuurgebied (foto 2 en 3) in de buurt van het meer, verscheidene vogelsoorten vielen er te spotten, ook loslopend rundgevallen, en ja hoor, stront aan de knikker, maar vooral aan mijn schoenen. De Armeense bevolking neemt het helaas niet al te nauw met afvaldumping, heelder pick-nik overschotten zijn daar terug te vinden, schande ! Hier zouden de groenen nog werk hebben, maar dat valt nog te "besien", flauw woordspelinkje van de auteur, vergeef hem, ook de ijle berglucht speelt hem parten.
Dan de volgende tussenstop, jullie kunnen het al raden, een.... kerkje (foto 4), maar ook hier kon religie, landschap en natuur hand in hand gaan, want dit kerkje / bergje was een paradijs voor hagedissen. Na deze kodakkenstop ging het richting visrestaurant, waar we in een achterkamertje wederom na een overdreven Armeense saladbar en kruidenmix getrakteerd werden op gegrilde petatjes (helaas enkel de buitenkant) en "crabfish kebab". Nu dit stukje, euh... vis, smaakte noch naar krab maar nog minder naar vis? Jos nam geen enkel risico en vroeg van dit stukje eten de vleesversie en kwam gelukkig niet bedrogen uit. Daarna zwarte jab (Armeense mini kopje koffie met zwarte tanden makende drek) of thee voor de andere liefhebbers en een lekker stukje koek (vers en van eigen deeg, 2de flauwe woordspeling van diezelfde auteur, maar ja, we zitten nog steeds in de bergen). Voor het eten een net voldoende 6, voor sfeer en gezelligheid een welverdiende 8 en voor mijn lekkere en zachte nekmassage (de serveuse van dienst was nogal goed voorzien van "oren en poten", maar vooral van borsten) een welgeslaagde 9. Allé wij verder, door de bergen....
Op en neer, maar vooral hoog en hoger naar 2450 meter. Volgende tussenstop werd het veld en nu ook gebruikt als begraafplaats, met verscheidene graf- en kruisstenen van Noratus (foto 5 en 6). Den Amerikaan heeft hier wat centen ingestoken, om dit project te beschermen en te onderhouden. Plotseling werden we overvallen door een bende agressieve Armeense verkopers (tot op het kerkhof toe !!!), ze probeerden ons wollen potsen, sjaals, sokken, handschoenen en dergelijke in de handen te duwen en te verkopen... het waren volhouders, zelfs een oud moederke van een stuk in de 80 deed mee, ze liep krom en met stok, maar als ze dacht te kunnen verkopen was ze zelfs sneller als Usain Bolt. Terug de bus op en richting Selim, voor de karavanserai, een oude rustplaats voor de handelaren die reisden via de zijderoute.
Wel kan ik u mede delen dat de zijde nu wel van de route is verdwenen, want naar goede gewoonte was het weer hotsen en botsen. Het landschap daarentegen was adembenemd, ik heb een poging gedaan om jullie een impressie weer te geven (foto 7), maar het is o zo moeilijk om dit te kunnen weergeven op één foto. Aangekomen aan de karavanserai (foto 8), konden de creanen zich tegoed doen aan kiekjes van een herder met grommende herdershond, landschap, vogels en een wilde hond. Wolven en beren leven hier ook, maar buiten een struise en fel behaarde Armeen, hebben we nog maar weinig beer of wolf kunnen bespeuren.
Verder voor ons laatste stukje naar ons hotel te Yarmuk, Yarmuk gekend voor zijn zwembaden, warmwaterbronnen, chique hotel, eigen vliegveld, maar helaas al dit alles is verloren gegaan na het vertrek van de Russen.... veloedering troef. Graag gaf ik jullie bloggers een idee daarvan, wij hebben in het hotel te Yarmuk "a room with a view" (foto 9). Morgen trekken we 4 x 4 lada jeeps de bergen verder in, plonsen in een natuurlijke jacuzzi, maar dat horen jullie morgen wel, toedeloe....
Goede avond beste bloggers, gegroet en welkom om alweer een episode van onze Armenië trip. Vandaag onze kortste transferdag, slechts een 100 tal km. Vertrek vanuit ons hotel te Dilijan (foto 1), ook wel Armeens Zwitserland genoemd. Of de Zwitsers daar zo gelukkig mee zijn, weet ik niet, maar ze zullen zich wel neutraal opstellen. Na een laat en lekker ontbijt en de schoenen gepoetst (foto 2) de bus op richting klooster (hoe kan het ook anders) van Goshavank (foto 3). Buiten alle verwachtingen werden we nog getrakteerd op een optreden van de lokale priester. Fotoshoot, zegeningen en enkele Creanen werden zelfs betrokken in een Kerkelijke karaoke ! Als beloning voor het goede meezingen kregen we van de priester nog een fles granaatappelwijn mee. Wat een leuke kerel zeg!
Het volgende op het programma was het bosmeer van Parz, maar door de overvloedige regen was de weg er naar toe onberijdbaar geworden. Zelfs de lokale inwoners geraakte er niet door met hun SUPER LADA JEEP TURBO MACHINE, laat staan wij met onze luxe busje, heel wijselijk halverwege teruggedraaid. Terug richting Dilijan, zodoende enkelen nog wat Armeens drama cash konden aanschaffen en dan lunchen maar.
Na de lunch op weg naar het meer van Sevan, aan het meer snel tijd voor een selfie voor het thuisfront (foto 4) en dan de meer dan 200 trapjes omhoog naar het klooster van Sevanavank (foto 5). Dit leverde een prachtzicht op van het meer, dit moet de Armeense president ook gedacht hebben en liet er spontaan een zomeroptrekje bouwen (foto 6). De sukkelaar, dit huisje is enkel per boot en helikopter te bereiken. Toen nog eens die 200 trappen afwaarts (puf, puf, puf) en dan denk je als man, die vrouwen zijn nu ook vermoeid, terrasje doen en effe rusten, nee hoor, hopla, richting plaatselijk shopping center van Sevan (6 kraampjes en een loslopende Armeense handelsreiziger). Karine en Lutgarde kochten hun te pletter en gaven zo de Armeense economie een boost voor de eertse 10 jaar. Karine kocht net zoveel juwelen, zodoende ze bij terugkomst spontaan een juwelenavond kan geven op de Crea club.
Dan was het tijd om af te zakken naar ons hotel, een hotelcomplex vanuit de Russiche tijd, de modernste dingen dateren hier van de jaren 70, gelukkig wel internet, om zo jullie dagelijkse blog aan te bieden. Even opschudding tijdens het avondeten, het licht viel uit, oei een "power cut" ? Maar nee hoor, want daar kwam de taart, inclusief glitter en vuurwerk, richting onze tafel. Happy birthday to you, maar veel verbaasde Creanen gezichten, der is vandaag toch geen Creaan jarig ? Want dan wel ? Wel... het was de 30ste huwelijksverjaardag van Guy en Brigitte ! Guy leverde Brigitte nog een schitterende ring af en Guy ontving een medaille van moed en zelfopoffering . Nogmaals een dikke proficiat ! Dit was het voor vandaag, tot morgen beste bloggers !
Goede avond, hier al zeer late avond, beste bloggers.
Vandaag een zeer religieuze toer op het programma, ik voel mij precies de paus die op concerttoer gaat. Bij vertrek aan ons hotel zagen we pas hoe hard het peil was gestegen en hoe wild de rivier (foto)was geworden na een avondje / nachtje stortvloed. Maar ik kan iedereen geruststellen op het thuisfront, niemand had natte voeten opgelopen.
Onze eerste tussenstop was de basiliek van Odzun (foto), wederom meer stelling dan basiliek te bespeuren, maar de binnenkant maakte veel goed. De kerkvader was in zeer goede vorm, hij liet zich gewillig fotograferen, bracht spontaan een zangstonde, hij maakt volgens mij wel kans voor THE VOICE OF ARMENIE, en daarna moeide hij zich nog in de merchandising, de kaartjes, kaarsjes en kruisjes gingen vlot over de toog, euh sorry, het altaar.
Terug de bus op en de steile bergweg weder nederdalen, het leverde de fotocreanen wel mooie panorama gezichten op, ook een herder en een gier kwamen ons spontaan begroeten. De fotoklikkers onder ons waren zeer in hun nopjes ! Ook kwamen we een openbare garage / betonnen brug voor wagens tegen, dit is waar de dorpsbewoners hun auto / vehikel kunnen oprijden, om zo hunne onderkant vd wagen eens te bekijken. Geen overbodige luxe hier langs de Armeense wegen. Helaas was ik net te laat om dit tafereel vast te leggen en dit verleidde Wendy tot een nieuw spreekwoord, "hier zene frank wordt na oek wakker", wat die ijle berglucht allemaal niet kan doen met een mens, er volgden nog verscheidene uitspraken annex lapsussen, maar ik bespaar ze jullie.
Na een kronkelig bergritje, kwamen we aan in Sanahin, daar bezochten we ook een kloosterruïne (foto) en het monument van Mikoyan, de uitvinder van de MIG (foto). Guy, Brigitte, Wendy en mezelf trokken aldaar in het dorpje naar de lokale kroeg, die ook dienst deed als souvenirshop, om een ochtendkopje koffie te drinken. Vers opgeschonken, door ne panty (spijtig voor de smaak had de madam van dienst de panty nog aan ) en wreed straf en opgediend door een snorrig en bonking vrouwmens. De kopjes werden met een knipoog, of was het een tic nerveux, geserveerd, maar Guy tikte de dame in kwestie aan en dit leverde wat gemors op het onderbordje en Guy een flinke klap op de rug op, een klaplong was net niet zijn deel. Guy, dat komt er van, don't mess with Jef den bokseur.
Tijd voor de lunch, de chauffeur had hier in de bergen wat familie wonen en besloot naar daar toe te rijden om een hapje te doen. Was het een voorteken ? Plotseling barsste er een joekel van een onweer uit, de regen stroomde naar beneden, de donder kletterde letterlijk en figuurlijk naast ons busje en de weggetjes werden smaller en smaller en de ravijnen dieper en dieper. Eind goed, al goed bereikten we veilig en wel de lunchbestemming. Het werd een stevige lunch, het zal later blijken dat dat nog van pas ging komen.
Volgende bestemming, zoals ik al zei op onze religieuze toer, het kloostercomplex van Haghpat, (foto)wederom een klooster, maar de omgeving bracht nog veel meer, natuur, cultuur, beestjes, zodoende iedereen zijn gading kon vinden. Ook hier in één vd kloosters bracht onze gids Gaia een lied ten berde, al was het maar om die priester concurentie aan te doen in de voice. Wendy maakte weer vriendschap met een pukkie en Brigitte trachtte dit ook te doen met een lokaal oud vrouwtje, maar dit liep minder goed af. Run for your life, agressie op het dorpsplein van Haghpat...
Dan richting onze volgende slaapbestemming, maar met 2 tussenstops, een middeleeuws bruggetje over de Drogaret rivier (foto), waar Guy dacht een flinke worm te pakken te hebben, maar al snel bleek het een addertje te zijn, en het klooster (overblijfselen) van Kobayr (foto), letterlijk vertaald: klooster in de grotten. Dit was enkel te bereiken via een onnoemelijk klein, steil, praktisch onbewandelbaar bergpad, bezaaid met kleine rotsen, koeienvlaaien, slijk, verroeste omheiningen en matrasveren,... Enkel de moedigste Creanen beklommen en bedwongen de berg en bereikte de top om zo foto's te nemen van.... een in een stelling staande steenhoop en de fresco's / muurschilderingen waren ook verstopt achter een houten stelling, wat een afknapper ! Maar toen moest de afdaling ingezet worden, deze nam dubbel zolang tijd in beslag en helaas werd één val genoteerd, maar Brigitte kwam er vanaf met enkel wat kleine blikschade. Als beloning voor deze inspanning, werden deze Creanen nog beloond met een typisch zeer verfrissend Armeens onweertje in het laatste stuk, zodoende de buschauffeur een bende waterkiekens in zijn bus mocht ontvangen. Na een hindernissenparcours (rotsblokken op de weg, koeien op de weg, wegpiraten op de weg,...) van een goed uur, bereikte we ons hotel / guesthouse te Dilijan.
Douchke, eten, slaapmutske, blog schrijven en vermoeid in slaap vallen. Slaapwel en tot morgen, grtjs
Dag 5 (deel 2): Dendropark Nationaal Park te Lori en dan.... niks meer
Na een vermoeiende busrit richting Lori, met op het einde een off road parcours bereikte we het Nationaal Park, dit zou het decor moeten zijn van verscheidene bloemen, planten en vogels. Maar helaas, de bloemen waren nog niet in volle bloei en de vogels waren wel hoorbaar maar niet zichtbaar, of speelden die daar een cd met vogelgeluiden af ? De pret werd ook al gauw gedrukt door een flink onweer, we passeerden al snelvaart het marktje met natuurproducten (foto) en gingen dan maar snel schuilen (schuilfotos). Normaal stond het fort en klooster van Lori op de "to do list", maar de Armeense weergoden besliste er anders over.
Inkorting van het programma en dan maar richting hotel, onderweg nog snel kiekjes nemen van autos en wrakken van Russische en andere twijfelachtige afkomst en herders met hond en beladen muilezel. Een foto van Guy of mezelf zou het zelfde resultaat opleveren, sleur sleur met fotozak, lens, en ander materiaal Wel even grote opschudding in de bus, Sylvia schoof een raampje van de bus open om zo een foto te kunnen maken van bovenstaand tafreel (de echte muilezel), maar dit maakte zo'n piepend geluid dat Wendy dacht dat onze chauffeur de pukkie had platgereden, de waarheid was gelukkig anders en Wendy terug gerust. Bij aankomst bij het hotel brak de hel echt los, meer bliksem, meer donder en vooral veel meer regen. Straatjes veranderde in een riviertje, in de nabij gelegen bergen werden spontaan watervallen gevormd, man, man, man...
Na het avondmaal was alles gelukkig gekalmeerd en kunnen we (hopelijk) goede nachtrust er weer tegen aan morgen, grtjs
Dag 5 (deel 1): Stadswandeling Gyumri en Marmashen
Hoi bloggers, een blogje in 2 delen wegens een te groot aantal fotos. Door verscheidene redenen was het eigenlijk een wat mindere dag, het werd eerder een transferdag naar Dzoraget. Na het ontbijt trokken we op stadswandeling in Gyumri, maar helaas moet ik jullie een foto van de Charel Aznavour schuldig blijven wegens niet in het programma. Een aantal van de oudere gebouwen van de Russische tijd zijn hier nog in stand gebleven, ook na de zware aardbeving zijn deze recht gebleven. Na een aantal omzwervingen kwamen we op het centraal gelegen plein, Republic Square (foto in kerk, standbeeld, foto groot adm.gebouw en groepsfoto). Het was tijd voor een koffeke en dat vonden we ook op dit plein, schol Jos en Marianne !
Daarna de bus op richting het klooster van Marmashen(foto), gelegen in een mooi landschap, waar menig Creaan zijn gading kon vinden, natuur, cultuur, architectuur.... Even paniek, Karin vermist, zij had haar goed verscholen om de vogeltjes goed te observeren. De lunch was voorzien in Gyumri, een trouwzaal werd voorbehouden voor ons, het werd een wederom een bonenfestival, lang leve de wind die waait in de bus.... En dan op weg naar Lori naar het Dendropark Nationaal Park.
Dag 4: Regio Ashtarak (Amberd - Ohanavank - Harich -Gyumri)
Zoals gezegd begon vandaag onze +/- 8 daagse rondreis door Armeniė. Na het armtierig ontbijt verlaten we Yerevan en zetten we koers richting regio Ashtarak. Een regio die vooral bekend staat voor zijn hoogvlaktes (de berg Aragats 4090 m en de berg Arailer 3560 m), maar alvorens een bezoek te brengen aan die hoooooooooogvlakte (foto) hielden we halt aan een monument ter ere van de op de oprichter van het Armeens alfabet (foto), dit alfabet telt meer dan 30 letters, maar volgens mij was die uitvinder wa zattekes want hij telde verscheidene letters dubbel.
Dan was het klimmen geblazen richting Amberd, gelukkig met de bus, maar toen werd de natuurmens in de verschillende fotocreanen wakker, voor alles moest onze chauffeur op rem staan, vogels, bloemen, koeien, schapen met bijhorende Koerdische herders en hun typische schapenvastzetbotten ;-). Ook moest onze chauffeur regelmatig op de rem voor enorme putten in alzo gladde Armeense wegdek, één put was zo groot, de konijnenpijp was er niks tegen....
Na een rit met de nodige obstakels, werd Amberd bereikt en bezochten we aldaar het fort (overblijfsel met Armeense zakdoek in de top) (foto) en het klooster (foto). Verscheidene toeristen verzamelden daar en we geraakten aan de praat met enkele Argentijnse dames, ik dacht al dat ze van daar kwamen zei Jos, die spreken echt slecht Spaans. Wendy leerde daar nog den Izzy kennen en kon maar moeilijk afscheid van nemen, den Izzy was een kalfje met een lief snuitje, ze probeerde nog bij mij van, da pakt ni veel plaats in huis, dat is lief, enz... maar Izzy bleef waar hij was. Het was nog een flinke klim richting bus en de honger kwam opzetten en de gids loodste onze naar een lokaal restaurantje. Armeniërs weten wat afwisseling wil zeggen en gaven ons als voorgerecht (alweer) tomaten, komkommer, zoute kaas, ze hebben in Armeniė één zoutmijn maar waarom heel die zoutmijn op die kaas moet, blijft mij een raadsel. Ook is het hier een traditie om citroen te doen op en in alle eten en drinken, dat verklaart dikwijls de zure blikken op de Armeense snoeten. Daarna volgde nog een varkensvleesje van den bbq en een droge koek met Armeense koffie, lekker straf en als de veters van je schoenen ni dicht waren schoten die schoenen spontaan uit. Buikje vol, terug de bus in om het verdere programma af te werken, maar even verder op weg nog even stoppen bij een fruitkraampje, Karin kocht enkele trosjes krieken en de opbrengst voor die dag was binnen want Armeense Jef en Ida sloten hunne barak.
En nu verder met onze klotetoer (sorry typefoutje), kloostertoer, richting het klooster van Ohanavank (foto)(sorry, mss ni de juiste schrijfwijze, maar het Armeens zit me nog ni in de vingers). Het is een lange rit en dan begint men wat oververmoeid te geraken en rare dingen te vertellen, mijne Jos heeft ne gele vogel (?), ook ging het over karakollen, je ziet oververmoeid en ijle lucht doe rare dingen met een mens... Alvorens naar het volgende klooster te trekken, houden we nog halt bij een overbekende bakker (24/24) open, die gekend is voor zijn verschillende broden, taarten, gebakjes,enz... Ook wordt er daar het typische Armeense platbrood gebakken in die typische in de grond gelegen ovens genaamd PLETS, en van waar komt da nu PLETS? Wel heel simpel, de bakker bereidt het deeg, brengt het in een ronde vorm, pakt dat deeg, duikt die oven in en plakt dat deeg tegen de zijkant van die oven PLETS! En als ge dat ni gelooft dan....
Nog ene tussenstop voor we naar ons hotel te Gyumri rijden, het klooster van Harich (foto), gelegen in een smal doodlopend straatje met op de hoek een typische Armeense nachtwinkel (enkel open in de dag) met daarvoor enkele onguur uitziende kerels van de bende van de leren jekkers naast hun uitgebouwde Lada, met daaruit klinkende joelende en bonkende beats. Ik waarschuuwde hen nog voorzichtig, zet die muziek wa stiller want sebiet vallen uw wielen der onderuit. Het resulteerde enkel in een citroenblik in mijn richting. Dan maar snel en devoot een bezoek brengen aan het klooster. Dit klooster had een dubbele functie, klooster en kweekschool voor toekomstige jonge priesters. Het klooster werd ook bewaakt door Modest, Modest is een Kaukasische herdershond (zoek maar eens op in google, het is een klein woefke), zijn eerste slachtoffer werd Jan, meer bepaald Jans kuiten, een kleine pits was voldoende voor Jan om de hulp in te roepen van andere Creanen in de buurt. Wendy, Tony, Guy en Brigitte wisten Modest voldoende af te leiden zodat Jan zich in veiligheid kon brengen (tot op de bus). Toen achtte Wendy Cesar Milan, de hondenfluisteraar van dienst te spelen en ze werd door Modest meteen liefdevol besprongen, zoveel liefde kon Wendy haar been ook weer ni aan en moesten we andere middelen bovenhalen. De truc met de petit beurre was uiteindelijk doeltreffend.
Nu terug de bus op voor onze eindbestemming van de dag, NANE hotel te Gyumri (2de grootste stad van Armenië), na een klein opfrissingsmoment werden we verwacht in een lokaal restaurant voor het avondmaal. De weg kronkelde door slijkweggetjes, een Russische legerbasis en een diepe kloof, even dacht ik aan het "laatste" avondmaal. Het avondmaal bestond uit (weeral)koude groentjes, frietjes, steur, kaviaar, zoutmijnkaas en straffe toebak, euh koffie. Nog een slaapmutske in de buurt van het hotel en dan den beddenbak in. Hier in Gyumri staat oa het standbeeld van de Charel (Aznavour), maar dat is voor morgen. Sloppel beste bloggertjes, nu oogjes toe en snavelkes dicht en tot de volgende leesstonde...
Dag 3, met op het programma het fort en tempel van Garni en het klooster van Gerhard.
Na het minimale Armeens ontbijt met sandwich (Armeense sandwich = steen), de bus in om via de hoogvlaktes (foto) rond Yerevan naar Garni te rijden. Mooie uitzichten, natuur, ook de blokken van de luchtbal gepasseerd (deze referentie geef ik maar effe mee zodat jullie ook kunnen voorstellen om welke architectuur het hier gaat), auto(wrakken),...
In Garni aangekomen, zagen we de overblijfsels van een omwalling van het fort van Garni. Eens binnen volgden we het pad richting de enige overgebleven heidense tempel van Armenië (foto) opgetrokken (en verscheidene malen gerestaureerd) in de Hellenistische stijl en opgedragen aan de zonnegod Mihtra. En Mihtra was in vorm, het zonnetje was volop aanwezig en bracht veel licht en kleur in de omliggende kloof, onze fototrekkende Creanen waren in hun nopjes. Op deze site brachten we nog een bezoekje aan het badhuis met 3 baden (heet, warm en koud) en een omkleedruimte met mozaïkvloer, maar vandaag werd er niet gestookt dus de kleren bleven aan. In de tempel werden we nog vergast op een duduk speler (duduk = fluit gemaakt van abrikooshout ofwel letterlijk vertaald een "abrikoosfluit", alle toespelingen laat ik voor jullie rekening ), ik wou dit spektakel nog filmen voor jullie maar FRED MET RODE PET kwam het feestje vergallen. Fred was blijkbaar getraind om bij menig Crea fotograaf ongewenst voor de .ens te duiken, grrrrr !!!!! En fred met de rode pet herhaalde deze stunt ook nog verscheidene malen in onze volgende tussenstop en op de laatste locatie was hij blijkbaar te vermoeid en konden we terug rode pet vrij fotos trekken. Oh ja, muziek met deze fluit werd gebruikt in verscheidene films, zoals GLADIATOR, THE PASSION OF CHRIST....
Onze volgende tussenstop dus, het klooster van Gehard (foto), een klooster uitgehouwen in de rotsen, wat een huzarenstukje moest dit niet geweest zijn. Dit klooster gelegen in de canyon van Gehard en Ayrivank. Het klooster bestond uit verschillende kapelletjes en sommige met een mooie en zuivere akoestiek en om dit aan te tonen bracht onze gids spontaaneen serenade ten berde. Het moet gezegd zijn, zij bezit een engelenstem, wat op deze locatie wel van toepassing is. Dan werd het tijd voor de lunch, Gaia (gids) had een leuk restaurant in gedachte terug richting Garni. Het restaurant met "terras with a view", zicht over de kloof van Garni. Deze keer stond er bonensoep en vis op het menu. Als dessert nog koffie of thee met Armeense koek. Was het al het resultaat van de bonensoep of niet, maar plots stak er een flinke wind op en ook nog wat gerommel. Daarna was een fikse regenbui ons deel, maar toen zaten we al in de bus terug richting Yerevan voor een bezoek aan het Nationaal Historisch Museum van Armenië.
Aldaar aangekomen werden we een kleine, vinnige en spontane vrouwelijke gids, haar naam ontsnapt me even, toebedeeld en zij bracht ons op een vlotte en leerrijke manier door de geschiedenis van haar land. Wat we wel kunnen zeggen is dat Armenië een turbulente geschiedenis heeft gekend met vele invallen, landafpakkerij en helaas een zeer zwarte bladzijde in de tijd van de Turkse genocide. Nu Fred, je weet wel, die met de rode pet, zijn stalkingpogingen had gestaakt, vond een Hollandse dame het nodig om in onze groep te infiltreren en gratis (hoe kan het ook anders hé) van onze gids te profiteren, maar dit was zonder onze "kung fu Marianne" gerekend, die met enkele rake stoten duidelijk maakte dat dit niet gewenst was. De dame in kwestie staakte dan ook plotsklaps haar stalking pogingen, hahaha... belgiė-holland, 1-0!!! Helaas geen fotos van het museum wegens niet toegelaten.
Na dit museumbezoek werd het terug richting Cascade hotel en na een verfrissing van geest en lichaam trokken we weer naar het zelfde restaurant, waar we wederom goed ontvangen en bediend werden. Een lekker maal, deze keer ook vergezeld met een prima Armeens wit wijntje, best lekker en betaalbaar! Morgen verlaten we Cascade hotel en Yerevan en trekken we op rondreis door het land, maar van die avonturen lezen jullie morgen meer (indien wifi een feit is). Tot later bloggers, grtjs !
Na een zeer korte slaapronde, kwam iedereen wat verdwaasd zich aanmelden aan de ontbijttafel. Een ontbijt in Armenië is blijkbaar niet de belangrijkste maaltijd van de dag, het was wat puzzelen om een eetbaar geheel te vormen en te verobberen. Ook de koffie was niet bestemd voor menig maaglijder. Om 11u was het busje daar met onze gids Gaia en konden we op pad.
Eerste stop was het Matenadaran museum (foto), waar zo'n 17000 oude manuscripten zijn bewaard, we hebben ze niet allemaal gelezen hoor, maar de gids had wel enkele leuke en interessante anekdoten te vertellen. Dat ze bij iedereen blijven hangen zijn is maar de vraag, het slaaptekort speelde bij velen nog parten. Na de nodige fototrekkerij zetten we koers naar de volgende plek.
Cascade modern art centre(foto), en ja hoor, sommige dingen die we daar zagen waren moderne kunst, toen al, want vele van deze beelden waren daar geplaatst sinds de jaren 70 en waren voor zeer katholiek Armeniė vrij schokkend ! Een beeld van een half naakte mollige vrouw liggend op de buik met sigaret in de mond, maar wel met een strak kontje (en nee ik had het niet op onze vrouwelijke gids) een beeld van een naakte gladiator met klein uitstekend stukje, en nee, ik heb het niet over zijn speer,enz,enz...
Daarna snel even wat geld wisselen, euros voor Armeense drams, maar jongens, dat geld is precies meer een drama. Maar soit, we worden dat wel gewoon, voor de liefhebbers 1 euro = 560 Drams. Tijd voor de lunch, we werden verwacht in de Yerevan Tavern (foto), best een gezellig restaurantje en werden daar goed in de watten gelegd, voorgerechtje met veel groentjes, wat kaas, daarna paddestoelensoep (no magic muchrooms) en dan presenteerden ze ons nog dolma's (gehakt met rijst in druivenbladen) en als afsluiter baklava. Den buik was goed gevuld !
Om het eten goed te laten verteren nam onze gids ons mee op wandeling, we deden het operagebouw aan, vele straten en gezellige pleinen. De stad bestaat uit een oud gedeelte en een nieuw gedeelte met vele nieuwe en moderne gebouwen en brede lanen. Via één van deze lanen komen we uit bij de Republic square(foto), een plein met verscheidene belangrijke gebouwen (ministerie van buitenlandse zijn men zaken ni, nationaal historisch museum, parlementsgebouw,...).
Als afsluiter van de dag trokken we naar de Ararat cognac fabriek, of moet ik zeggen brandy fabriek, ik wil gene ambras met de franzosen hé ! Het hoogtepunt lag daar bij de proeverij natuurlijk, mmmm..... Een mooie afsluiter, nog samen een avondmaal genuttigd in de buurt van het cascade plein/gebouw en dan richting bedje om wat slaap in te halen, want morgen is weer een dag... Dan trekken we de bergen in rond Yerevan, maar dat verhaal lezen jullie morgen wel, grtjs !!!
Na een vlotte vlucht, aangekomen te Yerevan om 0530u (plaatselijke tijd). Onze chauffeur Baharam (of zoiets in die trend) en onze gids (Gaia, nee die ni van Michelleke vd Bosch) brachten ons vrij snel naar het hotel. Gauw gauw ingecheckt en naar bed voor een zeer korte nacht, oh pardon, ochtendrust, want het ontbijt wacht al vanaf 10u en onze gids verwacht ons al paraat een driekwartier later voor de eerste rondrit en eerste dag in Armenië, sloppel en tot straks voor het volgend verslag!
Aangekomen te Wenen, even tijd voor een hapje. Lang getwijfeld, maar toch geen WIENERSCHNITZEL tot mij genomen. Een kippetje met petatjes en groentengerommel. Nu nog een koffetje en klaarmaken voor onze vlucht richting bestemming YEREVAN. Grtjs
Net voor vertrek nog goed nieuws, mijn mama mag vandaag het hospitaal verlaten, maar nog wel een maandje platte rust (met de nodige medicijnen). Deze ochtend hebben we de zoon nog uitgewuifd (met een wegpinktraantje, bij zoon en mama) en de laatste instructies meegegeven, toen die naar school vertrok.
Daarna nog een oprommelmoment, vertrekpoets gehouden en dan het allerbekende "past alles in de valiezen moment" en ja hoor, alles bij en na het checken op de weegschaal, netjes onder de 22kgs, flink van ons. Dat scheelt natuurlijk wel in het aantal schoenen voor Wendy, maar ja, alle 100 paar meenemen zat er echt niet in !
Helemaal klaar, en nu maar wachten op het busje dat ons richting luchthaven zal brengen.
Oef, er is al verbetering te merken in het geval "rug", bedankt dokter Verelst voor de goede zorgen ! Maandag gaan we nog langs de kraakman, die zal alles nog eens goed losmaken, als ze dan maar niet uiteen valt, hahaha.
Nog eens een gelukkige verjaardag wendy of is het andrea ! Dit gaan we nog eens goed vieren en dan maandag de valiezen inpakken of zoals gewoonlijk net voor vertrek ? Tot de volgende, groetjes, tony
Oei, oei, Wendy is gisteren, zoals dat heet, "door haar rug gegaan"... Oh nee, even paniek, zullen we de reis mee kunnen doen ?
Deze morgen, na een "zeer moeizaam" opstaan uit bed, naar de dokter. Onze plaatselijke medicijnman was al snel mee in het (reis)verhaal en haalde al spoedig de grote middelen boven. Een flinke spuit in de bips, een arsenaal aan medicijnen en rust voorgeschreven en nu maar hopen dat alles goed komt tegen het vertrek.
Nu thuis al het materiaal aan het verzamelen, de zoon aan het werk gezet om muziek, films... op de nodige digitale dragers te zetten (ipod, tablet,...). Ook moet ik de tablet nog testen, zodoende deze blog vanuit Armenië ook kan werken en hopen op wifi bereik aldaar.
Er staan nog enkele drukke dagen voor de boeg en dan nog aan den inpak beginnen.
Hallo allemaal, welkom op de reisblog van fotoclub CREA hun volgende trip, namelijk Armenië. Armenië, je weet wel het land van de Charel Aznavour, Barbara Sarafian,... om maar een paar bekende personen te noemen met een Armeense afkomst. Waarom nu ik deze blog ga bijhouden, of toch proberen... wel heel simpel, ik ben de enige die zijn handen niet vol gaat hebben met fototoestel, flash, filters, statief,.... Het is de bedoeling om een leuk dagboek bij te houden met de fratsen en avonturen van de Creanen op reis. Leuk voor de vrienden, familie en anderen die achterblijven.Ons vertrek is voorzien op dinsdag 20 mei en de terugkomst op maandag 2 juni 2014. Tot later, grtjs, tony
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
Hela wat hoor ik, stilte, uitgefeest ? Snel, snel oogjes toe, tot morgen beste bloggers...
