Het is ook niet de minst belangrijkste gebeurtenis. Mijn aanrijding door een vrachtwagen. Ik was oud genoeg om zelf naar school te gaan. De dag van de aanrijding moest ik om wegwerkzaamheden omlopen via de rijweg. Ik zag een gigantische vrachtwagen op me afkomen. Zelf had ik net niet genoeg tijd om op de stoep te gaan stappen en bleef ik dus verstomd kijken naar de vrachtwagen die vlak op me aanreed. Voor ik het wist lag ik in het ziekenhuis en was mijn vader zeer onrustig aanwezig. Natuurlijk was dit zelfs al te veel voor mijn moeder. Waar ik heel geschrokken om was, was de tijd dat ik in het ziekenhuis verbleef, de arts me doodserieus vroeg of ik het met opzet gedaan had. Hierover bleef ik hele nacht in mijn ziekenhuiskamertje piekeren. Ik had zelf een doel voor ogen. Ik wou maar al te graag arts worden. Wat kon mijn verpeste kindertijd mij toen nog schelen?  

Groetjes,

Diane