Laat ik eerst beginnen met de geboorte van Nicolas, mijn jongere broer. In hoeverre ik het me nog herinner, weet ik nog goed hoe spannend ik het wel niet vond toen ik het goede nieuws te horen kreeg. Zelf wist ik totaal niet dat ik een jonger broertje ging krijgen, dat maakte het juist zo speciaal! Alleen merkte ik al vanaf het begin dat mijn moeder Nicolas, in alles wat hij deed, meer aandacht gaf dan aan mij. Precies of ik was niet goed genoeg voor haar en moest er nog een jonger broertje/zusje bijkomen. Of lag het misschien aan mij? Dat heb ik jammer genoeg nooit geweten aangezien ze nooit naar me omkeek en ik nooit die moederliefde heb gevoeld. Hierover schrijf ik wel nog eens.

Op naar het volgende bericht! 

Groetjes,

Diane