Ik was elf jaar.
In het huis waar ik vroeger woonde was het niet zo groot en was er al zeker niet voldoende ruimte voor drie kinderen. Gelukkig ging ik in de week bij mijn grootouders slapen. In het weekend verwachtte mijn grootouders wel nog dat ik bij mijn ouder sliep. Célia was net iets te oud om nog bij moeder en vader te slapen en moest ze dus in mijn kamer slapen, waar twee bedden stonden. Célia bleef me maar knuffelen en bleef maar slijmen. Ik hield daar niet van en hou er persoonlijk nog steeds niet van. Ze vroeg me ook waarom ik door de week niet thuis was en bij onze grootouders sliep. Ik irriteerde me er echt aan en wou gewoon slapen. Ook gaf mijn jonger zusje toe dat ze al die aandacht van moeder niet wou. Dus vertelde ik haar dat ze daar eerlijk moest over praten met moeder. De volgende sprak ze effectief met moeder. Ze stak de schuld op mij, dat ik zogezegd al die dingen opgestoken had. Typisch.
Groetjes,
Diane
|