Uit de morgen.

Mensen denkten nog steeds dat geestesziekten altijd duidelijk waarneembaar zijn,
 dat psychotische mensen op straat staan roepen en tegen voorwerpen spreken.
Maar dat is meestal niet het geval. Neem nu bijvoorbeeld Hans Van Themse. 
Over hem was niets bijzonders gekend.
Je kon niet zien aan die man dat hij psychotisch was.
Je kon ten hoogste zeggen dat hij misschien wat raar was.
Veel mensen zijn op heel wat momenten even normaal als ons allemaal maar kunnen af en toe wanen hebben.
En juist omdat deze maar af en toe aanwezig zijn, zijn ze zo goed verborgen dat niemand ze opmerkte.
Bovendien kwam hij uit een behoorlijk gezin zonder enige geweldaandoening.
Door dit alles is hij vrij gebleven van enige behandeling of medicatie.
Een behandeling die deze gruwelijke gebeurtenissen had kunnen voorkomen.

Psychiatrische patiënten kunnen dus niet altijd worden opgespoord.
En zelfs de meest normale personen uit een ordinair gezin kunnen psychotisch zijn.
En ook al beweren psychiaters dat zij wel bij normaal gedragend personen psychose kunnen waarnemen,
is het toch onmogelijk om ieder persoon die ook maar een beetje raar doet te laten controleren door hen.

In beide gevallen is het toch duidelijk dat de directe omgeving van groot belang is. Zowel de familie als de vriendengroep. Vrienden maken dikwijls problemen, waar men thuis niet over kan praten of waar men geen aandacht aan besteedt, bespreekbaar. Op die manier worden frustraties niet opgekropt en kunnen ze zich niet tot excessen ontwikkelen. Ook het totaal ontbreken van een vriendenkring rond een persoon moet als een indicator beschouwd worden dat er iets mis kan zijn met de sociale vaardigheden van deze persoon. Dit zou een alarmbel moeten zijn. Als door ouders, vrienden, kennissen een raar, afwijkend gedrag opgemerkt wordt dan is het hun sociale verantwoordelijkheid om deze persoon te verplichten in therapie te gaan of minstens melding te maken van het probleem. Ze verwaarlozen is het slechtste dat men kan doen en is zonder twijfel om problemen vragen.  Als verwante moet men zich verantwoordelijk voelen voor deze mensen. Als je weet dat de persoon in kwestie plots volledig kan doorslaan, dan is het jouw verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat wanneer dit gebeurt er geen ongelukken van komen (doden vallen). Meestal beseffen deze personen zelf niet dat ze wel degelijk een gevaar kunnen vormen voor anderen tot wanneer iemand ze dit kan doen inzien. Ik zeg niet dat ze opgesloten moeten worden, zoals in één van je You Tube filmpjes getoond werd, maar simpelweg dat ze moeten opgevolgd worden. Het is vergelijkbaar met het hebben van een mentaal gehandicapt kind. Ook voor zo iemand zal je extra zorg moeten dragen en meer met hem/haar bezig zijn, dan wanneer je een gezond kind hebt. Deze mensen moeten hulp van buitenaf krijgen(familie), ze moeten begeleid worden tot ze in staat zijn om zelf met hun beperktheid om te gaan. <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

24-05-2010, 10:30 geschreven door tomas

Persoonlijk wil ik zo moordenaars en die afwijkende persoonlijkheden nooit psychisch gestoord noemen. Voor mij zijn die mensen niet gek. Als ik denk gek, denk ik aan mensen die totaal onbetekenisvolle woorden, zinnen uitstoten, die aan alles zitten te frunniken, rare gezichten trekken, uitspattingen krijgen, Maar zo moordenaars en dergelijke die kunnen wel nog normaal en doordacht functioneren. Enkel hun lusten, plezierbevindingen of doelen zijn verschillend aan die die door ons normaal worden geacht. Hun drang wordt als abnormaal beschouwd omdat wij ons meestal niet kunnen inleven in hun denkpatroon vanuit ons gewetensvolle zielen J, omdat het niet past in onze maatschappij, omdat ze gevaren vormen voor andere mensen.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

23-05-2010, 18:15 geschreven door Sigrid