25-05-2010, 19:32 geschreven door thais

Als wij zon 8 eeuwen vroeger zou geboren zijn, meer bepaald in de middeleeuwen, dan zouden we de gruwelen uit deze periode hebben meegemaakt. De middeleeuwen waren duistere jaren, mede dankzij de pest. Er was zo goed als geen hygiëne, bijna elk gezin werd getroffen door de Zwarte Dood en de stapel lijken lagen te rotten op de straten. Je zou voor minder willen vluchten uit de vreselijke werkelijkheid! Het is dan ook niet te verwonderen dat ze hun toevlucht namen tot de fantasie. Fantasie stelt de mens in staat te dromen en te fantaseren over een aangenamere, mooiere plaats of situatie en zo het leven iet dragelijker te maken. Aangezien ze nog geen tv hadden om de harde werkelijkheid te ontvluchtten, richtten ze hun verlangens en frustraties op het doek. Met als gevolg schitterende, maar ook vaak waanzinnige, werken. Persoonlijk zie ik echter niet goed in, hoe dit werk van Jeroen Bosch bijdraagt tot het vluchten uit het dagelijkse leven Zoals je zei maken de dood en de hel plaats voor fantasie en waanzin. Maar op het schilderij is een meisje aan een strop te zien. Niet de meest opbeurende situatie lijkt mij!

Naarmate de moeilijke periode in de geschiedenis wegebde, verdween ook de waanzin in de kunst meer en meer. Men ging kunst weer gaan gebruiken als een afbeelding van de realiteit. Maar desondanks ben ik er wel van overtuigd dat kunst en waanzin onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn: vroeger, maar nu ook nog steeds. In de middeleeuwen kwamen de waanzin en fantasie tot uiting in hetgeen wat op het schilderij stond. Vandaag de dag komt de waanzin vaak aan de oppervlakte door de manier van maken. Denk maar aan bijvoorbeeld Jackson Pollock. Hij werd wereld beroemd met zijn action paiting. Maar volgens mij moet je toch wel een beetje waanzin in jou hebben om op zon idee te komen. Ook Jan Fabre kunnen we volgens mij in de categorie van waanzinnigen steken. Hij kwam op het idee om de zuilen van de Gentse Aula helemaal met hamsnede te omgeven. Ook niet echt een alledaagse opvatting lijkt mij!

De grote kunstenaars waren en zijn volgens mij allemaal waanzinnigen en gekken. Zij durfden buiten de lijntjes te kleuren en buiten de hokjes te denken. In eerste instantie werden ze daarvoor scheef bekeken en de werken werden meestal als lelijk aanvaard. Maar dankzij deze lelijke werken leerde ook de gewone mens buiten de hokjes te denken en de waanzin een beetje meer te appreciëren.

23-05-2010, 18:01 geschreven door Sophie

Kunst is altijd al een weerspiegeling geweest van de maatschappij. Hieruit wordt duidelijk dat gekheid van alle tijden is. Kunst is voor artiesten altijd al een middel geweest om te kunnen vluchten uit de werkelijkheid, om de ellende om zich heen niet meer te moeten aanschouwen. Hun frustraties konden ze dan kwijt. Je haalt nu wel een periode aan waar alle waarden verdwenen waren uit de maatschappij. In de periode na de pest was iedereen wel een beetje gek, gek van verdriet, waanzinnig door alle verschrikkelijke gebeurtenissen. Dus voor mij stelt dit schilderij geen waanzinnige voor, maar een hele maatschappij. En als iedereen gek is, kan men het onderscheid niet meer maken

23-05-2010, 15:19 geschreven door Bert

Eventjes los van de inhoud van je post.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ben je er zeker dat dit werk van Jeroen Bosch is? Zijn werken zijn steeds olieverf-schilderijen op hout of houtskoolschetsen. Dit lijkt een aquarel op papier,een techniek die toen nog niet bestond. De kledij lijkt me evenmin Middeleeuws!

Dat waanzin, gekheid, terug te  vinden is in allerlei kunstvormen, is zeer begrijpelijk.

Volgens mij is het inderdaad waar dat kunst altijd al een weerspiegeling is geweest, maar niet zozeer die van de maatschappij maar wel die van de bevolking. Kunst is altijd al een soort van uitweg geweest voor de mens, om zijn standpunt ten aanzien van de wereld rondom hem weer te geven. Een manier om ofwel die realiteit na te bootsen (realisme), of om te vluchten van de realiteit (zoals de werken van de door jou aangehaalde Bosch) of om de realiteit aan te vechten (zoals bijvoorbeeld het werk 3 mei fusilleren van Goya en de Guernica van Picasso).

Er zijn op alle kunstniveaus voorbeelden te vinden hoe kunst vaak, al dan niet bewust, als protest tégen die maatschappij is gebruikt.

Zo moesten bijvoorbeeld na WO1 0 velen aan hun gevoelens van ontgoocheling en pijn,... uiting geven. Eén van hen is de ons bekende schrijver Wilfred Owen. Hij beschreef de obsceniteit van een gasaanval en zei dat er niets moois was aan het sterven voor het vaderland:

My friend, you would not tell with such high zest
To children ardent for some desperate glory.
The old Lie: Duke et decorum est
Pro patria mori.'

<?xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" /><?xml:namespace prefix = w ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:word" />

Elke periode heeft weliswaar zijn eigen typische stijlkenmerken qua kunst die natuurlijk in elkaar overlopen. Maar het is dus niet de maatschappij die beïnvloed wordt door kunst, maar het is de kunst die een uitdrukking is van de gedachtegang van de periode waarin ze ontstaat.

20-05-2010, 16:34 geschreven door Tomas

15-05-2010, 18:34 geschreven door supernis