( Ik heb dit bericht helemaal opnieuw moeten schrijven nadat het volledig af was, want er was iets mis, en toen ik terugkeerde was heel men tekst weg, dus  nu ben ik heel erg 'pist'   ( sorry voor taalgebruik) want ik weet voor de helft niet meer wat ik geschreven heb.. dus ik ga nu voor de verkorte versie van de tekst die waarschijnlijk beter en concreter was, en wee ... als het niet lang genoeg is)

Beeld je eens in: 9 volle dagen op reis met een grote bende, gewandelt, gelachen, geleerd, nachten die tot in de vroege uurtjes duurden ...
Kortom, je bent héél moe ! En als je moe bent geeft je LICHAAM signalen dat je moet uitrusten. Met andere woorden, hier komen de instincten naar boven.

We gaan verder: we zijn gekomen aan de laatste busrit, iedereen kan zich wel inbeelden, het zijn de laatse momenten van de reis met de vrienden samen, en we willen ons nog eens goed geven, feesten enz... Maar we merken stilaan meer dat het lichaam 'slap' wordt en onze ogen vallen dicht.
Iedereen wil dus gaan slapen. Laat ik je er even aan herinneren dat we op een bus zitten! Ken je die toffe, aangename en zeer comfortabele zeteltjes ? Zeer geschikt om in te slapen moet ik zeggen ! Ook de plaats tussen de paren zetels is niet al te groot. En dan is er nog het verschil van plaatsen aan de kant van de gang of aan de kant van de ramen. Nog een factor: bepaalde mensen die bv. vooraan zaten in de bus wouden zich liever bij bepaalde mensen achteraan in de bus gaan voegen, waardoor de mensen vooraan vaak 2 zetels voor zich alleen hadden en zich lang konden uitstrekken, terwijl achteraan sommigen met 3 op elkaar gepropt zaten in 1 'hokje'.
Resultaat: 2 mensen die op elkaar uitgestrekt over 2 zetels liggen, 3 mensen die zich in de vreemdste houdingen weten te verdelen over 2 zetels, een gang overdekt met slaapzakken gevuld met leerlingen, 2 personen die zo 1 hokje innemen, waarvan de ene OP de 2 zetels ligt, en de andere ONDER de 2 zetels ligt, of gewoon de ene ligt ietsje comfortabeler tegen een groot steunpunt namelijk het raam, terwijl de andere de leuning in zijn ribbenkast voelt steken.
Het verschil in kwaliteit betreft het slaapgebeuren was dus zeer groot onderling.
Maar NIEMAND heeft afspraken gemaakt, of een schemaatje opgesteld zoals bv. ' Van dit uur tot dat uur zal ik hier nu blijven liggen op de zetels, en dan daarna wisselen we om, zodat jij de andere helft van de nacht ook eens op de zetels kan slapen, want dat lijkt daar toch niet zo aangenaam daar beneden op de grond hé ? ' Ik heb niemand zijn betere plek zien afstaan om de kwaliteit van de nachtrust eerlijk te verdelen.
Nergens heb ik dit gehoord. Gewoonweg omdat er niet omgekeken werd naar de ander. Het was ieder voor zichzelf.
Nochtans nu lijkt die afspraak van het beurtelings op de zetel slapen zeer normaal en je zou denken dat jij dat zeker wel zou voorgesteld hebben.
Niet dus. Gewoon omdat je zo moe bent en de primitieve denkpatronen de morele overstijgen.
Ik vind dit een duidelijk, wel een bescheiden, voorbeeldje van puur egoïsme, dat duidelijk iedereen instinctief voor zichzelf handelt.
Natuurlijk is dit niet zo een diepgaand filosofisch bericht over egoïsme. Maar omdat dergelijke eenvoudige voorbeeldjes nu eenmaal talrijk aanwezig waren op de Italiëreis (volgens mij wel te danken aan het feit dat je wel met een bende van 150 moet samenleven voor 10 dagen en hierdoor de ergernissen ook hoog kunnen oplopen) vond ik het wel verantwoord en toepasselijk.
Wat denken jullie ervan ?

(O ja, ik wou er nog een eigen foto aan toevoegen, een sfeerbeeldje uit de bus. Maar het was de foto die te zwaar was die ervoor zorgde dat heel mijn proces blokkeerde en ik helemaal opnieuw mocht beginnen! Dus dan maar geen foto.)

18-04-2010 om 21:27 geschreven door Sigrid