Een leven waarin de dood centraal stond is dat van Ian Curtis (1956-1980), de zanger van de Britse postpunkband Joy Division.

Ian Curtis werd in 1956 in Stretford geboren en al snel was het duidelijk dat het een jongen bleek te zijn met liefde voor muziek. Zijn grote idolen waren David Bowie, Iggy Pop en de Sex Pistols en zijn ambitie was om een job te bemachtigen in de muziekindustrie.
Op school ontmoet hij Deborah Woodruffe en in 1975 toen Ian negentien jaar was trouwen ze en vier jaar later krijgen ze een dochter, Natalie.
Ook na zijn huwelijk is Ian’s grootste wens nog steeds om iets in de muziekindustrie te doen. In 1976 spreekt hij op het concert van de Sex Pistols met enkele jongemannen af die op zoek zijn naar een zanger voor in hun band. Ian wordt aangenomen in de groep en vanaf nu zou hun band Warsaw heten, wat later veranderd is naar Joy Division. Joy Division werd een band met een nieuw soort geluid. Ian schreef de lyrics die veelal gingen over eenzaamheid, angst, de dood, wanhoop,… Al snel namen ze hun eerste album op en Joy Division klonk de mensen steeds bekender in de oren. Tijdens één van hun optredens ontmoet Ian de Belgische Annik Honoré en de twee kregen een affaire waar iedereen van wist behalve zijn vrouw Deborah Woodruffe. Naast een leven van schuldgevoelens, drugs, een mislukt huwelijk en het hectische bandleven begon Ian aan epileptische aanvallen te leiden.  
Op vierentwintigjarig leeftijd pleegde hij zelfmoord door zich op te hangen. Zijn vrouw Deborah Woodruffe vond hem in de woonkamer van hun huis terwijl er nog een nummer van de Sex Pistols uit de radio galmde. Meteen betekende dit ook het einde van de band Joy Division die de volgende dag op tournee zou gaan naar de Verenigde Staten. De band speelde echter verder onder de naam New Order.

Zoals reeds gezegd stond in feite gans het leven van Ian Curtis in het teken van de dood. Het is interessant even te kijken naar de redenen waarom hij zelfmoord pleegde. Zijn epilepsieaanvallen en zijn mislukt huwelijk zijn natuurlijk geen redenen om het leven altijd van de vrolijke kant te bekijken. Belangrijker is echter dat Ian Curtis tijdens zijn leven het vaak had over zijn obsessie voor de dood. Zelfmoord was voor hem ook een heroïsche daad en hij bewonderde kunstenaars die gestorven waren op het hoogtepunt van hun leven, zoals Jim Morrison. Tenslotte had hij een romantische kijk op het kunstenaarschap waarbij een kunstenaar moet lijden, zelf sterven voor zijn kunst. Men kan zich echter de vraag stellen of dit allemaal geen drogredenen zijn en of zijn zelfmoord geen vlucht was uit een soort leven dat hij op zijn jeugdige leeftijd niet aankon. De roem, de druk en het bandleven eisten hun tol.

23-05-2010 om 12:39 geschreven door thais

Wanneer ik zijn levensweg lees, vind ik het ietwat schokkend. Bij vele grote artiesten komt dit voor, zij verliezen hun realistische kijk op de wereld, en leven als het ware in een illusiewereld van glitter en glamour. Zulke mensen weten, volgens mij, niet goed hoe ze hun gevoelens, gedachten en feiten kunnen plaatsen. Zij zien het eerder alsof alles rond hun eigen persoon draait en zijn zich niet bewust van wat de werkelijke realiteit, het gewone leven is.

Volgens mij is de reden waarom hij zelfmoord pleegde, de gedachte om weg te vluchten. Het is een vlucht om te ontsnappen aan de realiteit, de schijnrealiteit in zijn bewustzijn, of misschien de werkelijke realiteit in zijn onderbewustzijn. Zoals ik kan afleiden uit de tekst, leefde Ian in een donkere wereld met een negatieve en pessimistische kijk op het leven. Zo was hij ervan overtuigd dat de enige uitweg de dood was, een vlucht om naar een beter oord te kunnen drijven?

22-05-2010 om 20:34 geschreven door Lara