Het volledige concept van weight watchers is veranderd sinds ik laatst geweest ben, 4 jaar geleden. Dat was dus wel even een schok. Dan op de weegschaal, de volgende schok ah ja, thuis had ik me niet gewogen met kleren en schoenen aan....
Het eerste doel is gezet, 5% van je startgewicht verliezen, daar gaan we voor, dat zou binnen 5 weken moeten gelukt zijn, daar streven we dus naar en, dat is dus officieel mijn eerste streefgewicht.
Gisteren dus begonnen aan mijn puntenplanning (die ook helemaal veranderd is), en ik gelukkig want ik kan nog gerust een latté-machiato drinken binnen mijn schema. Je krijgt per week ook 45 punten die je vrij mag besteden, bovenop je dagtotaal. Joepie!!!
Nadat ik gisteren zéér goed begonnen was kon ik 's avonds genieten van een ijsje binnen mijn puntenplan. Ik was fier op mezelf, had de dag goed gepland, en nadat man-lief vertrokken was voor zijn fiets-avond en de kinderen in hun bed lagen schoot ik mezelf naar de diepvries voor het heerlijke ijsje, waarmee ik me zeer tevreden in de zetel nestelde... Ook mijn koffie kon er nog bij, wat een zalig moment... Daarna begon ik me stierlijk te vervelen, man-lief was immers niet thuis, en ik had toch net prince-koeken gekocht voor de kinderen?? Nee! niet van eten zei ik tegen mezelf, en meteen ernaa dacht ik: ik heb toch die 45 vrije punten? Daar ging de eerste prince.....
Kwaad op mezelf en kwaad op mijn man kroop ik mijn bed in. Mijn man, daar moest ik niet kwaad op zijn, al vond ik dat hij me de eerste avond wel kon steunen door thuis te blijven, hij weet dat het allermeeste eet als ik alleen thuis ben, ik kan absoluut niet tegen alleen zijn...
Vandaag dus een geweldige dag, de ochtend goed volgepland (woensdag is mijn vrije dag) met een afspraak bij de kapper en een sollicitatie. De middag besteed aan de kinderen, 's avonds mijn weight-watchers pita recept gemaakt en dat was heerlijk!!! Dus alweer tevreden in de zetel geploft met een gerust hart want man-lief blijft thuis vandaag, geen verleidingen!! Maar wat zie ik, mijn man loopt over en terug naar de snoepkast, om een stapeltje (echt een stapeltje) julles de strooper speculaaskoekjes met amandel, en ik verzeker je, de geur alleen al.... Maar ikke flinke meid, en geen koekje genomen!!
Ik doe nog wat huishoudelijk werk en plof me dan weer in de zetel, waarna -je geloofd het nooit- man-lief weer aan zijn tripje begint en een kom (echt een kom!) barbeque nootjes uit de kast haalt en smakelijk begint op te knabbelen.
Dus zit ik nu gefrustreerd dit bericht te typen, gewoon om bezig te zijn en niet aan de nootjes te slaan! En ik vind van mezelf dat ik nu wel kwaad mag zijn op mij man. Het was toch hij die tegen iedereen ging zeggen dat hij vond dat ik nu toch echt wel te stuis werd, dat het nu toch echt tijd werdt dat ik er iets aan ging doen. De steun die ik ervaar is overweldigend... Gelukkig zijn er collega's die er mee voor gaan, en vrienden die me vollop steunen, en kinderen die zeggen, mama, denk aan je buikje hé (zo schattig). Who needs a supporting husband? I Don't!!
Mijn troost: in het plan voor morgen zitten cachewnootjes: 14 stuks! helemaal voor mij alleen, als tussendoortje op't werk. VOILA!
Oh voor de geïntereseerden het recept voor de kippen pita: (4 personen) * 1pakje pita broodjes marc-payot (colryut) * 4 enkele (2 dubbele) kipfilets * cayennepeper *peper *zout *paprika kruiden * wortelen *sla *paprika *komkommer *kippenkruiden *rundsbouillonblokje *bindmiddel voor dondere sauzen
Doe 2 koffielepels olijfolie in een anti kleefpan, meng in de olijfolie paprika kruiden peper en zout alvoorens ze op te warmen. Snijd de kip in kleine blokjes of reepjes, en bak ze in de olie, met het scheel op de pan. Kruid met kippenkruiden en cayennepeper (niet te veel kruiden). Als de kip gaar is het bouillonblokje oplossen in het vrijgekomen vocht, en een klein beetje water toevoegen. Bind de saus een beetje met het bindmiddel. Warm de broodjes op in een toaster, en snijd ze daarna middendoor, beleg je pita-broodje met de kip, en de groenten. Als je 2 broodjes eet en 100 gr kippenvlees verdeeld over die 2 broodjes heb je volgens het nieuwe weight-watchers programma 13 punten verbruikt (inclusief 1 eetlepel mayonaise).
Ik ben klaar om te vertrekken naar de weight-watcher! Streefgewicht: 69 kg, tijd: 1 jaar, doel: disco-jurkje...
'k ben toch een beetje zenuwachtig om te vertrekken, een vriendin komt me oppikken, ze gaat ook mee, zo houden we onderling een competitie, en zijn we samen gemotiveerd om door te gaan. We moeten naar de vergadering want we kunnen elkaar niet in de steek laten, we moeten tijdens de week ons best doen, want op maandag moeten we op de weegschaal, en niks afgevallen? dat is géén optie!!
Vandaag was dus mijn eerste dag van punten tellen (ik had het boekje nog liggen), wat een tegenvaller dat een wortsenbroodje 12 punten is! En laat het nu vandaag verloren maandag zijn, 1 worstenbroodje en veel soep was dus het verdict, gelukkig is zo'n worstenbroodje een bommetje hé, ik zal geen honger meer hebben deze avond .
De uitdaging voor mezelf, niks meer eten tijdens het TV moment en Laté-Machiato meer drinken (ik viel achterover van de punten). Het puntenplan is wel confronterend vind ik, je ziet in 1 oogopslag wat je fout doet. Met de puntenboek in de aanslag en het feit dat je maar 23 punten op een dag mag eten, dan sta je direct voor keuze's.
Mijn eerste beloning voor mezelf? als ik 1kg kwijt ben (je start met iets, alke kleine overwinning moet gevierd worden) zijn nieuwe schoenen, 't zou al moeten lukken dat ik die eerste kg niet kwijt ben voor het einde van de solden zeker?
Nu ik mijn titel lees moet ik lachen: "we gaan het menen", waarom schrijf ik "we"? Dat moet zijn: ik ga het menen! Je begint aan iets en je wil het waarmaken, ik wou er enige tijd geleden aan beginnen maar toen stond ik zelf niet sterk in mijn schoenen, en zoals iedereen weet, als je wil afslanken moet je sterk in je schoenen staan, karakter tonen, karakter opbouwen, ervoor gaan... En dit alles voor niemand anders dan voor jezelf!!!
Ik ga ervoor, Ik ga het menen!!!
Ik was al lang aan het denken om af te slanken voor mijn 30é verjaardag, stralen in gouden glitterjurk op mijn disco-party! Ik geraakte echter maar niet gestart, tot ik plots een hevige klap te verwerken kreeg.
Mijn man die zei dat ik te dik werd, dat deed me niks, nee ik at nog meer zoetigheid, vrienden die niet meer durven vragen welke maat je hebt, ook dat deed me niet veel, even vond ik het erg, dat ik niet meer in de kleren paste van het kleding merk waarvoor ik werk, maar ook daar stapte ik over heen onder het motto: rond en gezond!! (maar niet tevreden met mezelf..)
De klap die ik kreeg was van mijn mama, zij kreeg een ernstig hersenletsel, kreeg te horen dat het in de familie zat en zeer erfelijk was, en dat ze aan de verdere aftakeling niks konden verhelpen... De verhoogde bloeddruk en cholesterol moeten worden aangepakt en een zwaar streng dieet dringt zich op. Toen kwam de klap, 59 jaar is mijn mama zeg, altijd redelijk gezond geleefd, maar steeds gekampt met een beetje overgewicht. Als zij het nu zo slecht stelt en het enige advies is dat ze gezond moet eten, en veel bewegen, dan rest mij als dochter met dezelfde genen toch niks anders dan hetzelfde??
Dus om mijn met slechte genen belaste hersenen (blijkbaar is gans de familie van mijn grootvader overleden aan herseninfarcten) te behoeden voor een gat (mijn mama heeft een enorm gat in haar hersenen) op mijn 59é, begin ik er nu aan, en ga ik het menen!!!
Vandaag beslis ik alles opzij te leggen, al heeft het tot de middag geduurd, deze morgen vond ik het zonde van de M&M's weg te gooien, maar na een half pakje kwam toch het besef van dat te doen. 't is niet omdat ik pas maandag naar de eerste weight watchers cursus kan dat ik het nu nog moet vergooien, starten is starten.
Dus plaatste ik mezelf op de weegschaal voor een volgende slag in het gezicht . Neen mijn gewicht ga ik hier niet verkondigen, misschien als ik mijn streefgewicht heb bereikt, dat ik mijn startgewicht er eens bijplaats.... Ik hoop op deze blog enkele recepten te plaatsen, en tips te vinden en te krijgen van lotgenoten.
Elke maandag ga ik naar de weight watchers cursus, en breng ik verslag uit!! Tussendoor waarschijnlijk nog wanhopige berichten, in de naard van: ik zie het niet meer zitten!!!!!!
Maar ik hoop te triompheren als ik 30 ben, in mijn gouden-glitter-disco jurk!!!!!!!
ah ja, thuis had ik me niet gewogen met kleren en schoenen aan....
.
.
