Ik ben klaar om te vertrekken naar de weight-watcher! Streefgewicht: 69 kg, tijd: 1 jaar, doel: disco-jurkje...
'k ben toch een beetje zenuwachtig om te vertrekken, een vriendin komt me oppikken, ze gaat ook mee, zo houden we onderling een competitie, en zijn we samen gemotiveerd om door te gaan. We moeten naar de vergadering want we kunnen elkaar niet in de steek laten, we moeten tijdens de week ons best doen, want op maandag moeten we op de weegschaal, en niks afgevallen? dat is géén optie!!
Vandaag was dus mijn eerste dag van punten tellen (ik had het boekje nog liggen), wat een tegenvaller dat een wortsenbroodje 12 punten is! En laat het nu vandaag verloren maandag zijn, 1 worstenbroodje en veel soep was dus het verdict, gelukkig is zo'n worstenbroodje een bommetje hé, ik zal geen honger meer hebben deze avond .
De uitdaging voor mezelf, niks meer eten tijdens het TV moment en Laté-Machiato meer drinken (ik viel achterover van de punten). Het puntenplan is wel confronterend vind ik, je ziet in 1 oogopslag wat je fout doet. Met de puntenboek in de aanslag en het feit dat je maar 23 punten op een dag mag eten, dan sta je direct voor keuze's.
Mijn eerste beloning voor mezelf? als ik 1kg kwijt ben (je start met iets, alke kleine overwinning moet gevierd worden) zijn nieuwe schoenen, 't zou al moeten lukken dat ik die eerste kg niet kwijt ben voor het einde van de solden zeker?
Nu ik mijn titel lees moet ik lachen: "we gaan het menen", waarom schrijf ik "we"? Dat moet zijn: ik ga het menen! Je begint aan iets en je wil het waarmaken, ik wou er enige tijd geleden aan beginnen maar toen stond ik zelf niet sterk in mijn schoenen, en zoals iedereen weet, als je wil afslanken moet je sterk in je schoenen staan, karakter tonen, karakter opbouwen, ervoor gaan... En dit alles voor niemand anders dan voor jezelf!!!
Ik ga ervoor, Ik ga het menen!!!
Ik was al lang aan het denken om af te slanken voor mijn 30é verjaardag, stralen in gouden glitterjurk op mijn disco-party! Ik geraakte echter maar niet gestart, tot ik plots een hevige klap te verwerken kreeg.
Mijn man die zei dat ik te dik werd, dat deed me niks, nee ik at nog meer zoetigheid, vrienden die niet meer durven vragen welke maat je hebt, ook dat deed me niet veel, even vond ik het erg, dat ik niet meer in de kleren paste van het kleding merk waarvoor ik werk, maar ook daar stapte ik over heen onder het motto: rond en gezond!! (maar niet tevreden met mezelf..)
De klap die ik kreeg was van mijn mama, zij kreeg een ernstig hersenletsel, kreeg te horen dat het in de familie zat en zeer erfelijk was, en dat ze aan de verdere aftakeling niks konden verhelpen... De verhoogde bloeddruk en cholesterol moeten worden aangepakt en een zwaar streng dieet dringt zich op. Toen kwam de klap, 59 jaar is mijn mama zeg, altijd redelijk gezond geleefd, maar steeds gekampt met een beetje overgewicht. Als zij het nu zo slecht stelt en het enige advies is dat ze gezond moet eten, en veel bewegen, dan rest mij als dochter met dezelfde genen toch niks anders dan hetzelfde??
Dus om mijn met slechte genen belaste hersenen (blijkbaar is gans de familie van mijn grootvader overleden aan herseninfarcten) te behoeden voor een gat (mijn mama heeft een enorm gat in haar hersenen) op mijn 59é, begin ik er nu aan, en ga ik het menen!!!
Vandaag beslis ik alles opzij te leggen, al heeft het tot de middag geduurd, deze morgen vond ik het zonde van de M&M's weg te gooien, maar na een half pakje kwam toch het besef van dat te doen. 't is niet omdat ik pas maandag naar de eerste weight watchers cursus kan dat ik het nu nog moet vergooien, starten is starten.
Dus plaatste ik mezelf op de weegschaal voor een volgende slag in het gezicht . Neen mijn gewicht ga ik hier niet verkondigen, misschien als ik mijn streefgewicht heb bereikt, dat ik mijn startgewicht er eens bijplaats.... Ik hoop op deze blog enkele recepten te plaatsen, en tips te vinden en te krijgen van lotgenoten.
Elke maandag ga ik naar de weight watchers cursus, en breng ik verslag uit!! Tussendoor waarschijnlijk nog wanhopige berichten, in de naard van: ik zie het niet meer zitten!!!!!!
Maar ik hoop te triompheren als ik 30 ben, in mijn gouden-glitter-disco jurk!!!!!!!
.
.
