Oké, er mocht dus niets misgaan. En zoals je ziet komt “Melk” niet in de titel voor. Alweer zit een veerbootje er voor iets tussen. Om 10 uur was ik deze morgen weg. Wat voor mij nog best te doen is. Het weer was goed en de route was aangenaam om te fietsen. Na 16 km buigt de hoofdroute af over de stuwdam naar de andere kant van de Donau. Even later kom je dan in het oudste stadje van Oostenrijk “Enns”. Ik volg als een trouwe hond mijn GPS die mij naar de monding van de rivier “Enns” in de Donau brengt. Daar neem je dan het veerbootje … (ik had het gisteren gelezen en er helemaal niet meer aan gedacht) dat vaart van mei tot september. Ben ik hier toch wel een week te vroeg zeker. Er zat dus niets anders op dan terug tot het stadje te fietsen en een andere uitweg te zoeken. Wanneer ik aan de volgende brug ben gekomen heb ik echt wel veel tijd verloren. Wanneer ik stop aan de weg komt er een vriendelijke Oostenrijker tot bij mij gefietst. Hij vraagt of hij kan helpen en vertelt mij dat de weg langs deze kant van de Donau veel mooier is dan de kant die mijn kaartje volgt. Zo ben ik dus aan de rechtse kant van de Donau blijven fietsen. Of het mooier is weet ik niet, maar langer zeker wel. En dan had ik nog heel veel wind op kop. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Iets voor Grein raak ik met een Oostenrijker aan de praat die met zijn koersfietske aan het fietsen is. Letterlijk een fietske uit de tijd van Eddy Merckx. Op een bepaald moment moet hij een brug over en gaat mijn weg rechtdoor. We stoppen aan de brug en hij blijft maar praten. Ik had al enkele keren gezegd dat ik verder moest, maar ik moest nog even luisteren naar de grote toeren die hij al allemaal gefietst heeft in zijn leven. En ik moest en zou volgens hem in Grein blijven slapen. Aldus werd Melk een onhaalbare kaart. Maar Ybbs had ik hoe-dan-ook als mijn minimum aangestipt. Al moest ik doorfietsen tot ’s morgens. Het was 18h15 wanneer ik hier aan kwam. Vandaag nog 26 km verder fietsen leek mij gekkenwerk. Morgen komt er nog een dag. En dan wil ik tot Tulln zodat ik er vrijdag nog 40 moet tot Wenen.

Sorry dat dit berichtje met vertraging op de blog komt. Maar in dit hotelletje hebben ze spijtig genoeg geen internet.

Omdat ik het veerbootje naar Mauthausen niet kon nemen heb ik het monument van het uitroeiingskamp gemist. Dat vind ik wel een beetje spijtig.

Wachten op het veerbootje dat niet komt.

Een enige keer dat een glimp van de alpen te zien is.

Eventjes niet langs het water fietsen.