Om 10 uur stond mijn ezel alweer gepakt te wachten voor de bakker. En wanneer de broodjes opgeborgen waren fietste ik nog een keer terug voorbij het hotel de wijde wereld tegemoet. De meisjes die even daarvoor het ontbijt en de receptie deden, stonden de ramen te lappen en lachte nog eens vriendelijk wanneer ik hen passeerde. Het was nog berenkoud, maar de zon was al aanwezig en dus probeerde ik toch om niet mijn jasje, maar de windstopper aan te doen. Eventjes de koude verbijten om na een half uurtje blij te zijn dat ik het op deze manier had gedaan. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Tegen de middag werd het ook echt aangenaam warm in het zonnetje. En ook al had ik wind tegen, toch vlogen de kilometers voorbij. Op de middag heb ik een croissantje en een banaan gegeten. En om 2 uur heb ik mij neergeploft op een bankje met zicht over de Donau om mijn 4 keizerpistoleekes op te eten. Tegen die tijd had ik er al 70 van de 98 opzitten. Ik hoefde mij dus helemaal niet te haasten en het was daar goed in het zonnetje. En iets na vijf uur had ik hier in Passau een leuk hotelletje. Zoals meestal deed de douche weer erg veel deugd en terug opgefrist ben ik eens door de stad gewandeld. Wanneer ik thuis vertrok wist ik niet welke schoenen ik moest meenemen om ’s avonds aan te doen. Onder mijn fietsschoenen staan ijzertjes om in mijn pedalen te klikken, en daar kan je best niet overal mee rondlopen. Dus had ik het stof eens van een paar oude schoenen gedaan en die meegenomen. Toch stonden die daar niet voor niets in dat hoekje stof te vangen en vandaag had ik er echt genoeg van. Ik ben een nieuw paar schoenen gaan kopen en morgen blijven de oude hier in het vuilbakje achter. Dat lijkt mij de beste plaats voor die oude schoenen. En dan maar hopen dat ik de nieuwe snel gewoon wordt.

Voila, hier kan ik dan het gedeelte in Duitsland bijna afsluiten. Morgen steek ik de grens over met Oostenrijk. Ik blijf er bij dat Duitsland een prachtig land is. De mensen zijn er erg vriendelijk en de steden op de “Limes” zijn vaak echte pareltjes. Ik heb 3 maal Italiaans gegeten en voor de rest heb ik altijd echte Duitse restaurants opgezocht. Braadworst met zuurkool heb ik er niet gegeten, maar er valt zeker nog wat anders te eten dat eigenlijk wel lekker is. Dit land heeft mij twee jaar na elkaar aangenaam verrast. Als ik echter één opmerking mag geven dan is het wel dat je hier best niet zelf je route begint uit te tekenen, maar vasthoud aan de route die beschreven is. De NRW-routeplanner is volgens mij niet gericht naar de lange-afstandsfietsers of de gepensioneerde die zijn fietske eens mee naar de Moezel brengt. Zelfs als je de alternatieve route uit het boekje van Clemens Sweerman zou volgen net na Koblenz, zal dit zeker zwaar genoeg zijn.

En morgen begint dan de echte Donau-radweg. Spijtig genoeg geven ze twee dagen slecht weer. Maar dat zien we morgen dan wel weer. Nu ga ik mijn koppeke op mijn kussen leggen. Slaapwel.

Enkele sfeerbeelden van onderweg.

De Dom van Passau. Eén toren staat in de stelling dus heb ik er maar strategisch een beeldje voor getrokken.