Even kort samenvatten wat de dag zoal heeft gebracht. Deze morgen hingen er zware wolken in de lucht. Maar voor het middageten hebben ze zich goed gedragen. Waar ik fietste scheen zelfs vaak de zon tussen de donkere wolken door. Tijdens de eerste 15 kilometer Fietste ik voorbij een aantal infoborden die de toeristische dienst van de streek hier heeft neergezet met informatie over de streek zoals: welke vissen er in de altmühl voorkomen, de uitgravingen van het Main-donau kanaal, vondsten over volkeren die hier eeuwen geleden leefde, enz.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Bij sommige van de infoborden heeft men dan ook een visueel aspect getoond zoals een replica van hutten uit lang vervlogen tijden, of een offercirkel uit de middeleeuwen. Er staat dan ook een praatpaal bij waar je kan kiezen tussen duits of engels en dan vertelt die paal je een verhaal over het item dat je op die moment ziet.

Ik vond het best leuk gemaakt en heb dan ook twee uur gedaan over de eerste 18 km. Daarna heb ik een dik uur goed kunnen doorrijden en werd het tijd om iets te eten. Tijdens het eten zag ik de donkere wolken steeds dreigender op mij af komen. En de moment dat ik terug op mijn fiets wou springen begon het effectief te druppelen. Ik had net tijd genoeg om mijn regenbroek en dito handschoenen aan te trekken voor het echt begon door te regenen. Een uur heb ik dan door de regen gereden en toen stopte het toch gelukkig terug. Maar de paadjes uit boskiezel hadden op vele plaatsen hun hardheid verloren en trokken mijn wielen precies meer aan dan ik gewoon ben. Pfff. Ik zal eens aan de werkgever moeten vragen of hij niet een beetje asfalt wil sponseren om in Duitsland de fietspaden te asfalteren. Ach nee, dat is ook geen goed idee. Op de meeste plaatsen duwen de boomwortels het asfalt omhoog en dat is nog veel en veel erger dan aangezogen worden door een paadje en een vuile uitrusting.

Om drie uur kwam ik in Regensburg aan. Twijfel alom… Ik vertrek dan met het voornemen om Na dik 70 km te stoppen in Regensburg en als ik er dan ben vind ik het opeens te vroeg en te kort om nu al te stoppen. Op zo een moment moet ik mijzelf dan erg overtuigen om toch te blijven. Wel, ik moest kleren wassen en dat heeft mij toch enigszins overhaald. Bij de toeristische dienst vertelde men mij dat het vanavond “De lange nacht van de toeristische informatie” was, en ik kreeg een papiertje waarop stond wat er allemaal te gebeuren viel. Leuk, leuk!

Wanneer ik mij gesetteld had in mijn hotelsuite heb ik de was gesorteerd. In de wasserette was het een beetje zoeken hoe het er hier aan toe ging, maar het was mij gelukt om het machine aan de praat te krijgen. Na een uurtje lezen kon alles de droogkast in. Alweer een uur??? Dan ben ik tussendoor maar iets gaan eten. Ik was terug wanneer de droogkast haar laatste zucht gaf, trok ze open en schrok mij rot. Een vloek verliet ongewild mijn mond toen ik voelde hoe warm mijn kleren waren. Allemaal synthetische kleren die handenvol geld kosten. Een ruwe schatting brengt mij op 1500 euro voor de inhoud van deze wasmachine. Mijn merinowollen T-shirt had ik er vergeten uit te halen na de was en had nu een elektrisch lading waarmee je een lamp kon doen branden. En de rits van één van de fleeces die ik mee had gewassen stond gloeiend heet en ging alle richtingen uit. Al mijn fietsbroeken trekken in een vreemde richting. Maar ik hoop dat die zich nog wel goed zullen zetten wanneer ik ze aandoe. Anders wordt het hier wel een erg kostelijke grap.

Vanavond ben ik dan nog maar eens door de regen gelopen (met een paraplu van het hotel) om eens te gaan kijken wat mij interesseerde van de lange nacht der toeristische informatie van Regensburg. Ik ben naar een korte rondleiding geweest van de folterkamer in het oude stadhuis. Dat ging over de rechtspraak in de middeleeuwen en was best interessant. Maar de “dongons” in Engeland en Schotland vind ik toch steeds spectaculairder. Al moet ik zeggen dat de praatpaal deze voormiddag die vertelde over het offeren van weeskinderen van 16 in de periode kort voor onze jaartelling, echt wel van zulk een lugubere aard was dat ik mijn croissant terug weggestoken heb en gehouden heb voor de middag.

Na de rondleiding stonden er twee gitaristen het beste van zichzelf te geven en daarna was er een act met vuurspuwende mensen. Dat was best een leuke afsluiter van de avond. Wat ik morgen ga doen weet ik helemaal nog niet. Het is een dilemma tussen een korte fietstocht van 50 km, een lange van 145 km of rusten. Misschien moet ik er eerst eens een nachtje over slapen.

De dagen gaan hier veeeeeeel te snel. En wanneer komt dat goede weer nu eigenlijk!

Huisjes uit de bronstijd of zo.

Dit beeld wil ik ook wel in mijn tuin. Op een bepaalde plaats reflecteert dit het geluid van het kletterende water dat ernaast naar beneden stroomt. Echt ongelofelijk.

Magnifiek toch! Het lijkt wel de flaire van FAO.