21 augustus ’11

Verzameld aan de plaatselijke bib en met een grote bus naar de Westkust, een twee uurtjes rijden. Spijtig genoeg was er wat motregen en was het heel bewolkt. In het restaurant, met zicht op zee, ons aan een buffet van drie uur volgegeten! Met onze voetjes in het water, en poseren voor de foto, bij een standbeeld van een halfnaakte zeemeermin.

In de buurt was een groot casino, voor volwassenen. Daarnaast was het ‘casino voor de kleintjes’, dat eigenlijk gewoon een lunapark was, zoals in Westende. Terug de bus in. Vandaag heel weinig gedaan, maar het was toch gezellig!

Groetjes!

21-08-2011 om 00:00 geschreven door Fenneke  

17 augustus ’11

Het vroege opstaan, was de moeite waard. We namen de trein tot in Brussel Noord, om dan vervolgens over te stappen op de trein van Zaventem.  We checkten in 3 aparte groepjes in, omdat we anders groepstarief moesten betalen (veel duurder!). Paniekerig doen over mijn te grote handbagage was uiteindelijk nergens voor nodig. Het paste niet in het rekje, maar ze hebben er niets over gezegd J Ook bij de douane ging alles vanzelf! In de vertrekhal zochten we meteen ons vliegtuig, wat er een bleek te zijn met Arabische letters langs de buitenkant, wat bij Anneleen en mij al voor paniek zorgde!

Ik zat tussen Anneleen en Niels, wat voor een overdosis aan amusement zorgde. Door het overvolle aanbod aan films,(ieders trouwens een eigen tv-schermpje!), hadden we amper door dat we al na zes uur aankwamen in Abu Dhabi. Blijkbaar helemaal geen rekening gehouden met het uurverschil met België, van vier uur! Rond acht uur plaatselijke tijd kwamen we dus aan in de kleine luchthaven, waar ik direct met Lotte op zoek ging naar chocolade!  (Julian, de plaatselijke Burger King deed mij helemaal aan jou denken!)

18 augustus ’11

Er was gezegd 18 uur onderweg, waarvan we er al zes van achter de rug hadden. Dus checkten we om half tien in, ook plaatselijke tijd. Deze vlucht bracht ons naar Johannesburg, in negen uur. Hier tankten we bij, zetten we 8/10^de van de passagiers af, en vlogen we na anderhalf uur verder richting eindbestemming Kaapstad. Veel plaats, benen strekken, languit liggen, muziek én een raampje om buiten de heerlijke, eerste zonsopgang in Zuid-Afrika te zien! Ondertussen ligt iedereen hier al/nog te maffen. Ik typ dit namelijk in het vliegtuig, omdat ik toch niet kan slapen. Maar mijn slaaptekort doet er niet toe, want ik ben er zeker van dat het de moeite waard zal zijn!

Ahja, nog iets! Ik vind makkelijk netwerk in Abu Dhabi en Johannesburg, wat dus in Kaapstad ook geen probleem zal zijn. Voorlopig heb ik nog maar 11 cent op mijn gsm, wat betekent dat ik nog niet kan sturen. NOG niet, want vanmiddag Belgische tijd, wordt mijn gsm automatisch herladen. Ik zal dus wel kunnen sturen als ik op de school in Tulbagh aankom, wat rond vier uur is. (wéér plaatselijke tijd)

Mama, kan je een sms sturen naar Julian en Gaia? Gewoon even de sites doorgeven van de bloggen:

Essenwitzenberg.reisblogger.nl en bloggen.be/fenneke

Kleine afsluiter die ik straks zal afmaken:

Mijn schermpje zegt dat we over vijftig minuten in Kaapstad aankomen en nog 466 km. Twee leerkrachten van de school wachten ons op aan de luchthaven, waarmee we iets gaan eten. We halen de busjes op, en zullen er waarschijnlijk een paar uur over doen om de school te bereiken.

Onder mij heeft zich net een immens groot wolkenveld ontwikkeld, wat veel zegt over het weer in Kaapstad? Ik zal deze tekst vanavond pas op mijn blog kunnen zetten, als ik in mijn gastgezin zit.

Ik stuur zogauw ik kan en foto’s komen zogauw ik terug op internet kan!

Groetjes, Fenneke

20-08-2011 om 22:15 geschreven door Fenneke  

20 augustus ’11

’s Ochtends op tijd opgestaan om een zalige wandeling te doen naar een van de watervallen in de buurt. Na een paar kilometers gestapt te hebben, kwamen we aan aan de voet van de berg, waar al het water terechtkwam dus.  Het was dus blijkbaar de bedoeling om op de top van de berg te komen! Gelukkig was het weer enorm goed, lekker warm en geen wolkje aan de hemel. Langs de waterval klommen we omhoog langs de rotsen en door kleine, afgeweken riviertjes.

Boven hadden we enorm mooi zicht over de hele vallei, konden we onze flesjes vullen met vers bronwater, en werd Lotte in het water ondergedompeld. Na genoeg groepsfoto’s en het pootjebaden, begonnen we langzaam aan de afdaling. Gelukkig langs een andere weg dan dat we gekomen waren. Een leuk babbeltje gehad met de gids, en onze spullen gaan pakken in het kamp.

Terug in Tulbagh kregen we een rondleiding door de Kerkstraat. Hier stonden de eerste huizen van Tulbagh, dus hier ligt de oorsprong van het dorpje. Een straat vol met de typisch witte huizen, die op etiketten te zien zijn van Zuid Afrikaanse wijnen. De ene een restaurant, de ander een showroom voor schilderijen of een souvenirwinkeltje. Terug naar onze busjes en een kwartiertje rijden naar de wijnkelders van Saronsberg. Omdat we nog geen achttien zijn, hebben we helaas geen wijn mogen proeven. Wel hebben we de productiemachines ervan gezien, en de opslagplaatsen.

Terug in de busjes en op weg naar het ‘teater’ . Een theater-restaurant van de mama van Christabelle, een meisje van de school. Eerst lekker gegeten en vervolgens een karate voorstelling en een paar leerlingen die kwamen zingen of dansen. Nog een leuke avond gehad, en vervolgens op tijd naar huis!

Groetjes! 

20-08-2011 om 00:00 geschreven door Fenneke  

19 augustus ’11

We hebben ontbeten op school en werden daarna verwacht in de kerk voor het ontvangst. Ook was er ons al gezegd dat we ons, voor die 1400 leerlingen, moesten voorstellen.  De kerk is naast de school, toen we buitenkwamen hoorden we dus al meteen veel gezang. We kwamen binnen en zagen dat de kerk vol zat met zingende, dansende jongeren. Een fantastisch zicht en een ongelooflijk welkom. Ik ben er zeker van dat er weinig zijn die zich al ooit zo welkom hebben gevoeld in een vreemd land. Een schoolbandje speelde muziek, mensen die hun ogen sloten en meezongen,…

Vervolgens was er aan ons gevraagd om een eerste indruk te geven over hun land en onszelf even voor te stellen. Ook onze persoonlijke cameraman van de organisatie Green, mocht kort iets zeggen. Dit deed hij met de woorden: ‘My name is Karel, I’m the cameraman. So every breath you take, every move you make, I’ll be watching you!’ .

We gingen terug naar onze gastgezinnen, om onze spullen te pakken. Het volgende dat op het programma stond: het watervalpark. Een man die enorm veel om zijn omgeving gaf, en ons wat dingen wou aanleren. Compost maken en de ‘endringerboom’ omkappen. Dit is een boom die enorm veel voor komt in de vallei van Tulbagh. Deze boom neemt een grootdeel van het (hoognodige) water op, met een gebrek aan water voor de inwoners tot gevolg. Na een gezellig kampvuur gingen we op tijd op bed.

19-08-2011 om 00:00 geschreven door Fenneke