20 augustus ’11

’s Ochtends op tijd opgestaan om een zalige wandeling te doen naar een van de watervallen in de buurt. Na een paar kilometers gestapt te hebben, kwamen we aan aan de voet van de berg, waar al het water terechtkwam dus.  Het was dus blijkbaar de bedoeling om op de top van de berg te komen! Gelukkig was het weer enorm goed, lekker warm en geen wolkje aan de hemel. Langs de waterval klommen we omhoog langs de rotsen en door kleine, afgeweken riviertjes.

Boven hadden we enorm mooi zicht over de hele vallei, konden we onze flesjes vullen met vers bronwater, en werd Lotte in het water ondergedompeld. Na genoeg groepsfoto’s en het pootjebaden, begonnen we langzaam aan de afdaling. Gelukkig langs een andere weg dan dat we gekomen waren. Een leuk babbeltje gehad met de gids, en onze spullen gaan pakken in het kamp.

Terug in Tulbagh kregen we een rondleiding door de Kerkstraat. Hier stonden de eerste huizen van Tulbagh, dus hier ligt de oorsprong van het dorpje. Een straat vol met de typisch witte huizen, die op etiketten te zien zijn van Zuid Afrikaanse wijnen. De ene een restaurant, de ander een showroom voor schilderijen of een souvenirwinkeltje. Terug naar onze busjes en een kwartiertje rijden naar de wijnkelders van Saronsberg. Omdat we nog geen achttien zijn, hebben we helaas geen wijn mogen proeven. Wel hebben we de productiemachines ervan gezien, en de opslagplaatsen.

Terug in de busjes en op weg naar het ‘teater’ . Een theater-restaurant van de mama van Christabelle, een meisje van de school. Eerst lekker gegeten en vervolgens een karate voorstelling en een paar leerlingen die kwamen zingen of dansen. Nog een leuke avond gehad, en vervolgens op tijd naar huis!

Groetjes! 

20-08-2011 om 00:00 geschreven door Fenneke  

19 augustus ’11

We hebben ontbeten op school en werden daarna verwacht in de kerk voor het ontvangst. Ook was er ons al gezegd dat we ons, voor die 1400 leerlingen, moesten voorstellen.  De kerk is naast de school, toen we buitenkwamen hoorden we dus al meteen veel gezang. We kwamen binnen en zagen dat de kerk vol zat met zingende, dansende jongeren. Een fantastisch zicht en een ongelooflijk welkom. Ik ben er zeker van dat er weinig zijn die zich al ooit zo welkom hebben gevoeld in een vreemd land. Een schoolbandje speelde muziek, mensen die hun ogen sloten en meezongen,…

Vervolgens was er aan ons gevraagd om een eerste indruk te geven over hun land en onszelf even voor te stellen. Ook onze persoonlijke cameraman van de organisatie Green, mocht kort iets zeggen. Dit deed hij met de woorden: ‘My name is Karel, I’m the cameraman. So every breath you take, every move you make, I’ll be watching you!’ .

We gingen terug naar onze gastgezinnen, om onze spullen te pakken. Het volgende dat op het programma stond: het watervalpark. Een man die enorm veel om zijn omgeving gaf, en ons wat dingen wou aanleren. Compost maken en de ‘endringerboom’ omkappen. Dit is een boom die enorm veel voor komt in de vallei van Tulbagh. Deze boom neemt een grootdeel van het (hoognodige) water op, met een gebrek aan water voor de inwoners tot gevolg. Na een gezellig kampvuur gingen we op tijd op bed.

19-08-2011 om 00:00 geschreven door Fenneke