24 augustus ’11

’s Ochtends zijn we weer begonnen met les volgen, en zelf les geven. Omdat onze les, van Lotte, Ruth en mij, nogal snel was afgelopen, hebben we nog wat gefeest in de klas. We werden verwacht in de klas van Nadia, om armbandjes te maken. Met parels in de kleuren van de vlag van België en die van Zuid-Afrika. Ook twee speciale parels die jezelf en je vriendin in het gastgezin voorstellen (Alicia en ik dus). Een armbandje van grote waarde, waarbij iedereen beloofde contact te houden.

Anneleen en ik zwaaiden één keer naar kleine kindjes op school, en ineens een hele groep rond ons. Anneleen danst en leer ze een liedje aan, ik trek foto’s en geef iedereen ‘high five’s’ . We zeggen dat we doorgaan, naar Goudini Spa, de warmwaterzwembaden, en plots nemen ze ons allemaal vast. We vinden het vervelend zo door te gaan en als we in het busje zitten, kunnen we het niet laten hier en daar een knuffel, high five of soms zelfs een kusje uit te delen. Helemaal gesmolten door de aandacht en schattigheid van de kindjes, vertrekken we dan toch naar de zwembaden. Een halfuurtje later komen we aan, kleden ons om, en plonsen we in het water van wel 37 graden. Een paar uur relaxen, lachen en praten met onze echte nieuwe Zuid-Afrikaanse vrienden en terug de auto in.

Terug naar de pub, om te eten en afscheid te nemen van de leerkrachten. Veel speeches, karaoke-acts en gedans, trekken Alicia en ik moe terug naar huis, om er voor de laatste keer te komen slapen. Koffer nog vlug ingepakt en een babbeltje gedaan met de broer van Alicia.

Groetjes!

24-08-2011 om 00:00 geschreven door Fenneke  

23 augustus ’11

We volgden weer les op school en gingen rond in de klassen met enquêtes over het klimaat, voor het project van Green. Op het programma stond dat we een stadrondrit gingen doen en dan naar Chris Hani, de crèche die opgestart werd door de samenwerking tussen Essen en Witzenberg. Omdat het motregende, en de Zuid-Afrikanen binnenblijven  bij het minste druppeltje, werd dit allemaal afgeschaft.

 We hadden echt uitgekeken naar de crèche, dus besloten we met ons groepje, en onze vrienden zelf te gaan. Ze stonden erop dat we moesten samenblijven, één grote groep, omdat we blijkbaar door de arme buurt van Tulbagh gingen om in de crèche te geraken. Er werd me verteld dat het een gevaarlijke plaats is, veel verkrachtingen en mensen die vloeken op je uitspreken. Gelukkig geen nare dingen meegemaakt, maar de crèche was gesloten. Ernaast was een jeugdcentrum, voor jongeren die daar wilden studeren en zo van de straat wegbleven. 

Terug op weg naar de school, want de Belgen gingen een typisch Belgisch maal bereiden voor de gastfamilies. Frikadellen met gemengd fruit, blauwe pruimen en worst. En als nagerecht rijstpap en pannenkoeken.  Het smaakte goed!

Daarna, met men haar vettig van de pannenkoeken te bakken, naar de pub. Een klein danscafeetje, met karaoke, uitgebaat door een leerkracht van de school. Enorm moe, maar toch wat gefeest.

Groetjes!

23-08-2011 om 00:00 geschreven door Fenneke  

22 augustus ’11

Vandaag terug school. Bieke en ik hebben een paar lessen, zoals Engels en wiskunde mee gevolgd in Grade 12A, een leuke klas. We werden goed ontvangen door de leerlingen. Zoals Doniel, een homo met een handtas, maar een superlieve kerel. Of Gaynor, een minimeisje dat voorzitter is van de leerlingenraad. Spontaan en lief! De lessen waren interessant, in het Zuid-Afrikaans, maar vooral kort! Officieel zeggen ze veertig minuten, maar uiteindelijk blijven er altijd maar twintig tot dertig minuten van over. De ene keer doet de leerkracht er lang over om papieren te gaan kopiëren, de andere keer komen er om de twee minuten nog leerlingen binnen. Ze blijven liefst nog zo lang mogelijk hangen op de speelplaats. Ook zijn de lessen hier niet zo moeilijk. Ik volgde dus mee in het zesde jaar, en zij zagen leerstof dat ik in het derde of vierde jaar al had gezien.

’s Middags aten we op school en reden we naar Ceres, Zip Slide! . Daar wachtte een parcours van 1,4km op ons. Allemaal kabels tussen de bergen, met een prachtig zicht over de vallei en het riviertje onder je voeten.  Af en toe een ferme windstoot in je gezicht en een ‘Dhasie’, een klipdas,  zien wegvluchten.

Vervolgens naar de sapfabriek van Ceres,  waar we een rondleiding kregen.  Haar in een netje, witte vest aan en oordopjes in de oren. Een woordje uitleg en de verschillende stadia gezien, van fruit tot een flesje.

We reden door naar een plaats waar de burgemeester van Ceres ons stond op te wachten met een orkest en het gemeentebestuur. Een uitgebreid buffet en een paar speeches, en uiteindelijk op tijd terug naar huis.

Groetjes!

22-08-2011 om 00:00 geschreven door Fenneke