Krisje is deze week al heel de week bezig met onze uitnodigingen. Hij heeft er serieus veel werk aan gehad, maar het resultaat is zeer mooi. Bedankt keppe.
Vanmorgen ben ik samen met Jimmy naar Knokke geweest om mijn bruidskapsel uit te proberen. Na lang twijfelen ben ik er toch aan uit geraakt, en ik moet zeggen ... ik ben zeer tevreden met het resultaat. Het zal heel mooi passen bij mijn kleedje. Ik ben echt content.
Vrijdagavond was een drukke avond. We hebben hard gewerkt aan onze uitnodigingen ( nee, we verklappen niet wat ... verrassing). En daarna zijn we nog naar Liselotte en Nico geweest. Liselotte kan zeer goed kaartjes maken. Dus hebben we aan haar gevraagd om een ontwerp te maken voor ons misboekje. Er was maar één woord voor: prachtig. We zijn zeer enthousiast. Nu alleen maar hopen dat als wij dat zelf maken, het er even mooi zal uitzien. We zullen toch ons best doen. Bedankt Liselotte.
Wie eens wil genieten van mooie kaartjes, de link van Liselotte haar website staat hieronder.
Woensdag ben ik naar Oostburg geweest. Het was wel ver rijden en het hagelde enorm. Een echt rotweer, maar de bruidswinkel en de uitbaatster maakten meteen alles goed. Een winkel met kleedjes over de hele lengte. De uitbaatster was supervriendelijk en haalde de leukste kleedjes uit. Plots kwam ze aangelopen met een kleedje die er totaal niet uitzag als alle andere kleedjes die ik al had aangehad. Ik was er meteen weg van. Een echt prinsessenkleedje. Ik had de jurk nog maar half aan en ik wist al meteen dat dit mijn trouwkleedje zou worden. Ik ben echt gelukkig. Zaterdag ben ik dan met mijn ouders en Mieke gaan kijken en ze zagen het gelukkig ook heel graag. Ik heb het kleedje, de bijpassende juwelen en schoentjes gekregen van mijn papa. DANK U WEL PA!!!! Ik ben echt blij dat ik eindelijk gevonden heb, wat ik zocht. In februari mag ik terug gaan om de maten op te nemen, ik verlang al om het kleedje nog eens aan te doen.
Dit weekend is het kunst bij de buren. Krisje en ikzelf zijn gisteren naar Ruiselede geweest, naar de zus van mijn collega. Ze had heel wat mooie en originele kaarsen staan. We konden niet kiezen en hebben er meteen twee meegenomen. We hebben dan nog tijd om te kiezen welke kaars we effectief gaan nemen. De letters opzetten gaan we zelf proberen doen. Hopelijk lukt het.
de zoektocht naar het perfecte kleed blijft duren.
We zijn de laatste twee weken naar twee verschillende trouwbeurzen geweest, in Oostende en in Brugge. Oostende was niet echt de moeite, maar Brugge maakte alles goed. Ik ben nu nog altijd niet zeker van mijn kleedjes. Zeker niet nadat Kris in de boeken gebladerd heeft en een totaal andere stijl uitkiest. Moeilijk, moeilijk... In Brugge was er ook een modeshow. Daarin had ik een prachtig kleed gezien. Het kwam van bruidshuis Steven in Torhout. Dus vandaag ben ik met mijn mama en mijn zus naar ginder geweest. Het kleedje die ik had gezien, was wel mooi, maar er was nog een mooier kleed. Eén probleempje echter: het is rood. Het is natuurlijk wel te verkrijgen in ecru, maar als het besteld wordt, ben ik verplicht om het kleed te kopen. En wat als het toch niet zo mooi blijkt te zijn in ecru. Jammer natuurlijk, maar ik denk dat ik het risico niet ga nemen. Zaterdag ga ik met ma, pa, zus en Mieke eens gaan kijken naar het kleed in Oostende en daarna naar de Robel. Zo heb ik ze allebei eens gezien in één dag. Ik vraag me af wat zij ervan zullen vinden.
In het programma 'zo trouwen wij' hebben we een leuk idee gevonden voor onze uitnodigingen. We zijn al druk bezig om de attributen te verzamelen die we nodig hebben. We moeten er zelfs dingen voor maken, Kris is alvast goed bezig. Het belooft leuk te worden.
Op 16 oktober zal ik eindelijk de knoop doorhakken. Er is nog altijd de grote twijfel tussen de twee kleedjes. Ik ga ze die zaterdag alletwee aan doen. Hopelijk kunnen mijn ouders en Mieke mij helpen om een beslissing te maken. Het is niet gemakkelijk, alhoewel ik toch nog altijd de voorkeur geef aan het kleedje in de Robel. Ik zal zien wat de reacties van mijn ouders en Mieke zijn.
Gisteren zijn we voor de eerste keer naar de dansles geweest. Nico en Liselotte waren zo vriendelijk om ons te vergezellen. Het begon al heel goed toen één van ons vrienden een spectaculaire duikvlucht nam, midden de dansvloer, en we waren nog niet eens begonnen. Het dansen zelf, verliep minder vlot dan gedacht. We doen ons best, maar John Travolta's zullen we waarschijnlijk nooit worden. Het zal dus oefenen geblazen worden. We hebben wel veel plezier gehad, dat is toch ook al iets.
Gisteren zijn we samen naar bruidshuis Elena geweest. Het uitstapje startte in mineur toen we op zoek waren naar het gebouw, denken we dat we mss door het rood hebben gereden. Laat ons hopen van niet. Het bruidshuis ziet er wel magnifiek uit. Heel mooi gebouw en een vriendelijk welkom. Het was even schrikken toen een man bij ons kwam om te helpen. Ik had er nu niet zoveel zin in om mij te laten aankleden door een man. Gelukkig liet hij mij alleen in het pashok. Wel vervelend als je gewoon bent om hulp te krijgen, dat je plots alleen de kleedjes moet aandoen. Het was nogal een gesukkel. Ik heb niet echt iets gevonden dat ik mooi vond. Wel mooie jurken voor de bruidsmeisjes. Mieke was natuurlijk het idiale slachtoffer om al wat jurken te passen. Er zaten er twee mooie tussen. Maar het ene zat niet zo gemakkelijk en het andere was te duur. Dus we zullen de zoektocht verder moeten zetten.
Tijdens ladies at the movies, kunnen Mieke en ik het nooit laten om eens in de trouwboeken te bladeren van Scarpellini. Er staan altijd prachtige kleedjes in. Dus besloot ik om een afspraak te maken. De bediening was super, een heel enthousiast meisje. Het probleem is natuurlijk dat daar een prachtig kleedje hing. Het was adembenemend mooi. Ik was zo zeker van het kleedje in de Robel en nu weet ik het niet meer. Vreselijk vervelend. Het kleedje in de Robel is lief en sober en het kleedje van Scarpellini is heel mooi en chique. Ik heb er echt geen idee van, wat ik moet kiezen. Moeilijk, moeilijk.
Om 15.30u had ik een afspraak in La Sposa. Ik voelde me heel wat minder op mijn gemak dan in de Robel. De bediening was wel goed, maar ik mocht niet zelf kiezen welke kleedjes ik wou passen. Ik moest enkel zeggen wat ik mooi vond en op die manier koos men de kleedjes uit. Het eerste kleedje dat ik aanhad, leek wel een luchtballon. Ik had het gevoel dat ik ging opstijgen. Ook de daaropvolgende kleedjes waren mijn ding niet. Er zaten er twee tussen die wel te doen waren, maar het was niet zoals het kleedje in de Robel. Na een half uurtje waren we al terug buiten. We besloten om nog een glaasje te drinken op terras en toen we voorbij de Robel liepen, kon ik het niet laten. Ik had geluk, Veronique had juist een gaatje vrij. Op die manier kon ik mijn favoriete kleedje nogmaals passen en het was schitterend!! De andere uitbaatster had heel wat plezier met mijn ideeën over de babyroze kleedjes voor mijn bruidsmeisjes. Ik zal misschien toch van idee moeten veranderen? Maar roze is toch mooi!!!!
Tijdens de batjes in Izegem, waren we eens binnengesprongen bij Fede di Oro in Izegem. We kregen heel wat trouwringen voorgeschoteld. Trouwringen bleken niet zo mooi te zijn, als ik me had voorgesteld. Er zaten er een heel pak tussen, die we echt niet mooi vonden. één ding waren we zeker, we wilden identiek dezelfde ringen. Na lang zoeken, zat er toch een ringenpaar tussen die ons hart kon bekoren. We besloten om er toch nog even over na te denken. We bezochten nog heel wat winkels in Kortrijk en zelfs in de Ardennen. Maar dat ene paar ringen bleef in onze gedachten zitten. Vandaar dat we een nieuwe afspraak gemaakt hadden in Izegem. Toen we ze terugzagen, was er geen twijfel meer mogelijk. Dit waren onze trouwringen. We moeten wel nog lang wachten voor we ze krijgen, nog tot in mei. jammer, maar misschien best, ik zou het toch niet kunnen laten om ze heel de tijd uit hun doosje te halen. PS. de ringen op de foto zijn niet onze ringen hoor, die verklappen we nog niet.
Plannen om nog op reis te kunnen gaan, vielen deze week jammer genoeg in het water. Maar het was voor een goed doel. Kris en ik sukkelen al een tijdje met onze ogen. We kunnen geen lenzen meer verdragen. We zagen het alletwee niet zitten om op onze trouwdag met een bril of ontstoken ogen rond te lopen, dus besloten we om onze ogen te laten laseren. Ik moet zeggen, stress hadden we wel. Op zich viel de operatie goed mee, en vandaag kunnen we als bij wonder al goed zien. Enkel nog wat wazig zicht en wat druk op de ogen, maar voor de rest is alles picobello. Nu zijn we tenminste zeker dat we met frisse ogen ons ja-woord kunnen geven.
Er is dus niets waar er meer tijd inkruipt, dan in het maken van het misboekje. Ik heb van Mieke een grote doos met misboekjes gekregen om inspiratie uit te halen. Na heel wat leeswerk heb ik uit die boekjes een aantal teksten per onderdeel geselecteerd. Nu is het Kris zijn werk om de beste eruit te halen. Vervolgens heb ik alles overgetypt. Ik had dit allemaal op A4 liggend gedaan en dit is duidelijk niet de goede manier. Er konden onmogelijk boekjes van gemaakt worden. Met als gevolg dat ik alles nogmaals opnieuw heb mogen overtypen op A5. Kris mag vanavond proberen om er een boekje van te maken. Eens zien of dat lukt?
Stress, stress, stress... Vandaag had ik een afspraak in de Robel in Roeselare, ik was erg zenuwachtig. Gelukkig waren Mieke en Daphne er om mij te helpen. De dame ( Veronique) die ons hielp met uitkiezen en passen was zeer lief en behulpzaam. Ik voelde me meteen op mijn gemak. Ik koos wel twintig kleedjes uit om te passen. Na een tweede selectie waren er nog vier favorieten. En ... ik heb zo het gevoel dat mijn trouwkleedje er al tussen zat. Ik kreeg kriebels in mijn buik, toen ik het kleedje aanhad, zo mooi was het. Maar ... eerst nog een aantal andere winkels doen, ook al zit er een grote kans in dat dit mijn kleedje wordt. Na het passen hadden we nog wat tijd om een pannenkoek en een milkshake te verorberen. Het was een zeer leuke en geslaagde namiddag. Bedankt Daphne en Mieke.
Toen ik het bruidsboeket van Stefanie Planckaert zag, was ik meteen verkocht. Een prachtig boeket met roze roosjes. Mijn schoonmoeder kent een bloemschikster uit Meulebeke, namelijk Joke Baeckelandt. Zij maakt mooie bloemstukken en heeft reeds heel wat trouwfeesten verzorgd. Bij de eerste kennismaking mocht ik haar fotoboek bezichtigen. Er stonden heel wat leuke bloemstukjes in. Ik heb weer heel wat ideeën opgedaan.
Onze fotograaf wordt Kris Van Parys uit Meulebeke. Hij kon ons meteen bekoren. Hij laat ons een aantal trouwalbums bekijken en de foto's zijn in één woord 'prachtig'. Ik ben er zeker van dat we een goede keuze gemaakt hebben met Kris.
Kris is gek van oude vervoersmiddelen, zoals oude vespa's of oude volkswagenbusjes. We hadden heel graag zo'n busje gehad om ons naar de kerk te voeren, maar spijtig genoeg passen daar slechts zes mensen in, wat natuurlijk niet genoeg is. Na wat zoeken op internet, kwamen we uit bij ceremoniewagens Roger. De rode bussen vond ik heel mooi, maar die waren spijtig genoeg niet meer ter beschikking. Dus werd het de groene bus. Die is natuurlijk ook zeer mooi. Er kunnen dertig mensen op de bus, dit wordt leuk. Op die manier kan iedereen mee van 's morgen naar de trouw van de wet, daarna een hapje eten en om 14.30u de trouw in de kerk.
Waar vind je nu een goede DJ? Zelf hebben wij er geen ervaring mee. Vrienden geven ons wel tips, maar er zit niet echt iemand tussen die ons volledig aanstaat. Volgens 'de Shamrock' is DJ Koen Gheysens uit Passendale een zeer goede DJ.
We besluiten hem eens op te bellen.
Koen klinkt zeer enthousiast en we maken een afspraak. Kris en ik zijn meteen onder de indruk.
Ik ben Nastasia
Ik ben een vrouw en woon in Schuiferskapelle (België) en mijn beroep is leerkracht.
Ik ben geboren op 14/05/1983 en ben nu dus 42 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sporten.
Ik ben reeds 7 jaar samen met mijn ventje Kris en ik verheug mij enorm op onze trouwdag.
