Vanmorgen vroeg vertrokken voor een lange rit richting Westort, in totaal iets van een 4 -5h. Daar aangekomen een wandeling gemaakt langs de kustlijn op zoek naar een seal colony. Echt dichtbij konden we niet komen aangezien ze lagen te zonnen op wat rotsen onder ons. Misschien goed dat we niet echt dictbij konden aangezien er heel wat kleintjes bij waren ook. De zon scheen volop vandaag dus maakten we er gebruik van door even te zonnen op het strand. Na Westport reden we verder naar Punaikaki waar we gingen overnachten. De weg was ongelooflijk prachtig. De ganse rit reden we naast de oceaan en langs de andere kant zagen we de bergen.
Punaikaki staat bekend om zijn pancake rocks, een rotsmassief die bestaat uit vele laagjes waardoor het een beetje lijkt op een stapel pannenkoeken. We bezochten de rocks met een ondergaande zon op de achtergrond. Niet zo goed voor de kwaliteit van de foto's, maar het uitzicht was genieten. Nadien zochten we een plek om te slapen, maar na een hele poos rondgereden te hebben kwamen we weer uit op de plaats waar we gestart waren. We besloten om de auto daar dan maar te parkeren en de auto om te bouwen tot slaapplaats, de waarschuwingtekens van 'No camping' negeerden we vlotjes. Die avond maakten we een avondwandeling op het strand en kropen vroeg in 'bed' aangezien het al donker is om 17.30 en er niet veel te doen was.
25/05 Punaikaki - Greymouth
Na 12uur 'slapen' was het tijd om op te staan en uit te slaapzak te kruipen, ijzig koud! De winter is langzaam maar zeker aan het komen. Snel ontbijten en dan een poging doen om de blowholes te bezichtigen. Blowholes zijn holtes in de pancake rocks die bij hoog tij zich vullen met water en het water uitspuwen. Helaas, na 40min nog steeds niets te zien en besloten we ons te gaan informeren over het weer alvorens de track te starten. Een geluk dat we dit deden want door de vele regenval was het water gaan stijgen en was de track onmogelijk geworden. Het water stond kniehoog en daar hadden we beide niet zoveel zin in, dus besloten we om een andere, iets kortere maar veilige track te starten.
Na Punaikaki reden we door naar Greymouth om te overnachten.
26/05 Greymouth - Hokitika - Lake Ianthe
Na een aangename en warmere nacht vertrokken we richting Hokitika. Daar aangekoemn was het aan het regenen dus besloten we om naar een Kiwi House te gaan. Ik kan niet terug komen naar Belgie zonder een levende kiwi gezien te hebben. Naast kiwi's hadden ze ook een aantal aquariums met vissen en reusachtige eels. We hadden het geluk dat het voedertijd was en mochten zelf ook de eels voederen en aaien. De dierenverzorger ging daarna de kiwi's eten geven en vroeg of we daar ook bij wouden zijn. Daar zeiden we natuurlijk geen neen tegen. En eindelijk, daar was hij dan, de kiwi!
Toen we buiten kwamen was het nog steeds aan het regenen, maar aangezien we niet opnieuw dingen wouden overslaan besloten we om toch naar de gorge te gaan. Eenmaal aangekomen daar begon de zon te schijnen en werd het nog een prachtige dag. Na de gorge bezochten we de Dorothy watervallen en dan vervolgens naar het meer waar we picknickten. Onderweg werden we opgehouden door een kudde koeien die doodleuk aan het wandelen waren op de weg. Na een tijdje konden we doorrijden tot de koeien besloten om met ons mee te rennen. Omsingeld door koeien konden we toch onze weg vervolgen. We besloten net op tijd om Lake Kaniere te verlaten, 5min later begon het alweer te regenen. We sliepen die nacht terug in de auto aan Lake ianthe. Het was opnieuw een stukje kouder dan de vorige nacht en het zal er niet op beteren aangezien we meer zuidwaarts gaan. We ontsnapten nipt aan een geldboete van de DOC die kwamen controleren maar niet dachten dat er mensen in de auto sliepen. Een geluk dat we tussen 2 gigantische campervans stonden!
27/05 Lake Ianthe - Frans Jozef - Fox Glacier
Onderweg naar Frans Jozef zagen we de eerste bergtoppen met sneeuw! Hoera! Winter! We bezochten de Frans Jozef, maar ik blijf erbij, de Fox is nog steeds mijn favoriet. Na de Frans reden we door naar de Fox, de volgende gletsjer. Onderweg begon het helaas te regenen en ik had de ganse dag ijzig koud dus overnachten we in Fox in een hostel en hoopten op beter weer.
28/05 Fox Glacier - Wanaka
Vertrokken toen de zon opkwam richting Lake Matheson. Lake matheson staat bekend als spiegelmeer. Door de vrieskou hing er een nevel over het water waardoor de perfecte weerspiegeling niet zichtbaar was. Gelukkig trok de nevel even later weg en hadden we best een goede spiegeling, niet de perfectie, maar we kwamen aardig in de buurt.
Nadien maakten we de wandeling richting de Fox Glacier en zag ik hem deze keer vanuit een ander perspectief. De vorige keer wandelde ik op de glacier en nu zag ik hem vanop een afstand. Het kriebelde erg om de iceclimbing te doen maar aangezien het erg duur is en ik mijn geld wat wil sparen voor de skydive in Taupo besloot ik om van het idee af te stappen. Na de Fox kropen we in de auto voor de lange, maar meest fantastische weg, richting Wanaka. We stopten onderweg in Haast aan een strand die vol lag met witte keien waarop mensen boodschappen schreven. Ook wij lieten onze boodschap achter. Mijn boodschap was: ' I dreamed a thousand paths. I woke and walked my own.'
De weg naar Wanaka is 1 van mijn favoerieten, eerst rij je door een national parc vol bergen met sneeuwtoppen en nadien rij je langs 2 gigantische meren, Lake Wanaka en Lake Hawea.
Na de afscheidbbq gisteren is het moment gekomen om te vertrekken en de reis verder te zetten. We werden verrast door Sam die pannenkoeken bakte als ontbijt voor ons. Na heel wat traantjes was het dan eindelijk tijd om te vertrekken richting Takaka.
Daar bezochten we de Pupu Springs, een heilige plaats van de Maori's. We starten de toch droog maar al snel barstte de hemel open en waren we op korte tijd doorweekt. We besloten om wat meer tijd door te brengen in Takaka, dus slenterden wat rond en sprongen elke warme winkel binnen om wat rond te kijken. Uiteindelijk klaarde het terug wat op en reden we door naar Collingwood. In collingwood bezochten we een historic cemetry, maar meer dan een hoopje stenen was het eigenlijk niet. Terug aangekoem aan de auto zagen we een regenboog die eindigde 100m van onze auto, helaas, geen schat gevonden dus gingen we maar wat schelpjes zoeken op het strand. Ons plan om in de auto te slapen viel letterlijk in het water toen het opnieuw begon te stortregenen. We zochten een hostel maar vonden er geen en met de moed der wanhoop klopten we aan in een motel. Daar kregen we een kamer voor een spotprijs.. En eigen luxueuze kamer met badkamer en keukentje, DVD speler, dubbel en single bed met zalige donsdekens. En dat voor maar 30dollar ipv 110!!!!
23/05
We werden gewekt door zonnestralen.. Wacht eens even?? ZON! We vertrokken richting Cape Farewell en besloten om eerst naar Wharaki Beach te gaan. Aangekomen op de parking stonden daar doodleuk 2 paarden die vrolijk hun hoofd door ons venster staken. Zoals de meeste onder jullie wel weten ben ik niet zo zot van paarden, maar uiteindelijk ben ik er toch in geslaagd om uit de auto te kruipen en heelhuids de andere kant van de parking te raken. Aangekomen op het strand viel ik letterlijk stil, het is het mooiste strand dat ik ooit heb gezien en voor mij 1 van de mooiste dingen die ik hier in Nieuw-Zeeland al heb gezien. We namen onze tijd voor een heuse fotoreportage. Terug aangekomen op de parking werden we deze keer niet door paarden begroet, maar door een 7tal pauwen die wel een kiwi lusten. Aangezien wij zo een 300tal kiwi's in de auto liggen hebben, konden we er wel een paar missen.
We reden door naar Cape farewell, nog steeds in het zonnetje. Cape farewell is een reusachtige klif en het meest noordelijke punt van het zuidereiland. Daarna namen we een kijkje naar de Farewell split, maar dit stelde niet zoveel voor dus vervoglden we onze tocht naar de Raviti caves. De weg naar de grot was levensgevaarlijk, ze waarschuwden dat het geen gemakkelijke tocht was, maar door de vele regenval van de voorbije dagen was de weg gewoon spekglad. En het feit dat het een erg steile weg is maakte het niet gemakkelijker. Ik was natuurlijk vergeten om mijn wandelschoenen aan te trekken en had al helemaal geen grip met mijn schoenen. We bereikten na 1uur klimmen en slieren de grotten heelhuids. uiteindelijk was het de klim wel waard want de grot was fantastisch. De weg naar beneden was waarschijnlijker nog gevaarlijker en legde ik het grootste deel al slierend af, ik moet zeggen dat mijn glijkunsten behoorlijk toegenomen zijn. Het begon ook al lichtjes donker te worden en we wouden zeker voor de duisternis terug bij de auto zijn. Missie geslaagd, eind goed al goed en geen gebroken beenderen.
