Hier volgt EINDELIJK mijn verslag over mijn weken in Motueka. Ik weet het, het is een hele poos geleden, maar het is nogal druk met rondtrekken ;)
Mijn weken werden hier voornamelijk gevuld met het plukken van appels. Van maandag tot zaterdag, 10uur per dag. Het was lichamelijk erg zwaar, voornamelijk voor de rug. Ik werkte voor een tamelijke grote orchard, nl AB Wood Orchards. Ze bezitten heel wat verschillende orchards en hebben een 30tal mensen onder zich. De groep bestaat voornamelijk uit Tonga boys die hier jaarlijks komen werken en hun hele gezin achterlaten in Tonga. Maar 1 dag werken hier is gelijk aan 1 week overleven daar. De rest van de groep bestaat uit tractordrivers, enkele backpackers en ik, het enige meisje. Mijn baas heeft het mij niet gemakkelijk gemaakt en wou mij eigenlijk naar een packhouse sturen. Maar aangezien binnen werken, non stop aan een lopende band staan gedurende 10 uren niet echt iets voor mij is, heb ik koppig doorgezet. Mijn doel was om elke dag 3 bins te plukken, maar mijn baas wou dat ik er 4 plukte. Na wat rondvragen ontdekte ik dat de meeste backpackers er 3 plukten dus ik trok er mij niet te veel van aan. Op het einde van het seizoen plukte ik er 3.5, soms met behulp van de Tongaboys die maar al te blij waren om wat bags in mijn bin te droppen. Kijk maar allemaal goed in de winkel naar Pink Lady, Braeburn, Eve, Pacific rose of de appels niet uit NZ komen, misschien heb ik ze wel geplukt ;)
De zondagen en op dagen waar het te hard regende waren we vrij. Dan gingen we ergens naartoe of bleven rustig in de hostel met iedereen. Zo gingen we met de meisjes eens winkelen in Nelson, zonder iets te kopen natuurlijk. Het harde leven van een backpacker om zo weinig mogelijk geld uit te geven, Niet gemakkelijk in een land waar alles dubbel zo duur is. Soms bakten we samen pannenkoeken of cupcakes, de kilo's die eraf waren zijn er al terug en dubbel terug vrees ik. In de avonden gingen we vaak naar het recreatiecentrum voor wat sport: voetbal, badminton, volleybal en badminton passeerden de revue.
Op een moment konden we een week niet werken door een tropische storm waardoor alles overstroomd was. We waren genoodzaakt om dus een ganse week in de hostel te zitten. Ondertussen noemen we onszelf een kleine familie en het is echt een toffe bende. Op zaterdagen gingen we altijd uit, naar een plaatselijke dancing. Stel u er niet te veel bij voor, Motueka is een dorp dat bestaat uit een 3tal straten. De dancing sluit al op 2uur en na 1uur is het niet mogelijk om nog alcohol te verkrijgen.1 van de zaterdagen gingen we naar de applepickparty, een party voor applepickers en packers. Ik blijf erbij, het is toch een raar volkje, maar we hadden veel plezier, puur door de groep want de muziek was heavy metal. Op zonnige dagen gingen we naar het strand, naar Kaiteriteri. Voornamelijk om wat te luieren op het strand of deden we een poging om te zwemmen in het ondertussen al afgekoelde water.
Mijn tijd in Motueka was ook gevuld met afscheid nemen van mensen die verder trokken. Elk afscheid ging gepaard met een Argentijnse BBQ. Grote stukken vlees en eten om 22.00 uur dus. Dat is het Argentijns uur om te eten. Ook de afscheidsbbq van de orchard was een heus feest. Een volledig lam en varken aan 't spit en liters bier. De sfeer zat goed en al snel waren alle Tongaboys aan het dansen. Zelfs mijn norse baas was in een goede mood en waagde zich op de dansvloer. Op het einde kreeg ik dan toch een knuffel van hem en een compliment dat ik doorgezet heb. Het was raar om na 5weken van iedereen opnieuw afscheid te nemen. De Tongaboys namen op hun manier afscheid door een afscheidslied te zingen en te bidden voor iedereen.
Mijn tijd in Motueka was een prachtige tijd. Ik noem het mijn thuis weg van huis..
