jawel hoor, niks nieuws onder de vaak aanwezige zon: het voorbije weekend stond weeral eens volledig in het teken van het voetbal. Vrijdag: feest van de arbeid: in de voormiddag was er nog tijd om enige boodschappen te doen, maar het namiddag programma was onverbiddelijk: tornooi voor de U8 (Thomas en co) in Vurst-Semmerzake. Voor de Diksmuidelinge, Boezingnaren en Chinezen onder jullie klinkt dit euh Russisch (Chinees kan ik niet meer gebruiken aangezien Kurt me heeft verzekerd dat vooral Kathleen zelfs Mao onder de tafel zou klappen) voor ons betekent dit: klein fusieploegske aan de overkant van de N60. Saai tornooi: als er niet gespeeld kan worden voor de knikkers (gewoon drie matchkes van 20 min afhaspelen op 4 uur tijd) dan kan je enkel besluiten dat het tornooi tot doel heeft de papa's (en mama's) zoveel mogelijk bier te laten drinken en de kindjes zoveel mogelijk frieten en hamburgers te laten eten. Eens we weer thuis waren was er nog net genoeg tijd om het gras af te rijden want 's anderendaags stond er nog een tornooi op het programma: Jong Zulte organiseerde een duiveltjestornooi waarop het ploegje van Maarten uitgenodigd was. Hier was er wel sprake van een klassement en Maarten z'n ploegje eindigde derde. Goed gespeeld van de volledige ploeg, alleen was het tornooi gepland van 11 uur tot 15 uur. Resultaat? Inderdaad: verplicht op ter plaatse frieten te eten. Enfin, er was nog voldoende tijd om na het voetbal een beetje in de tuin te werken en booschappen te doen.
En is het nu al gedaan? Ba nee gij: zondag stond er een bbq op 't programma: een bbq van ' t voetbal. Gelukkig kwamen er geen voetbalmatchkes bij te kijken (al heette de lokale aperitief "een penalty") en ook de frietjes en het bijhorende vlees en de groentjes waren van een betere kwaliteit. Aangezien het in onze achtertuin was, konden de gastjes rotzooien in het sterrenbos en konden pa en ma genieten van een rustige zondag(na)middag.
Voor wie alle verhalen van 't voetbal beu is: volgend weekend is het laatste tornooi aan de beurt. Wat ik daarna zal doen is me een volstrekt raadsel, het spreekwoordelijke zwarte gat is nu al aan het lonken.
Zoals jullie zullen merken aan de titel van 't berichtje: 't was weeral eens allemaal voetbal dat de klok sloeg in Nazareth. Terwijl Nancy verder ons huis onder handen neemt mochten zowel Thomas, Maarten als mezelf aan de slag op de nazarethse (eigenlijk de eekse) voetbalvelden.
Over Thomas z'n matchke kunnen we kort zijn: als de tegenstrever sterker is moet je dat toegeven: de tegenstrever was te sterk. Vorige week reeds hadden de blauwbloezen een pandoering van jewelste gekregen tegen Drongen (vermaard om z'n gedegen jeugdopleiding en een beetje de kweekvijver voor KAA GENT) en de schrik zat er duidelijk in. Een paar van diegene die hadden meegedaan zeiden op voorhand: we zullen toch verliezen en lieten dan ook van bij de aanvang de kopjes hangen. Resultaat? Aan de rust stond het 0-8. De tweede helft ging het een stuk beter en kon Nazareth 3 tegendoelpunten scoren, de helft van die van Drongen. Eindscore? 3-12, en daarmee is alles gezegd.
Na te hebben gebivakeerd in de kantine en een paar hotdogs te hebben verorberd mocht pa toezien op de prestaties van Maarten. Hij werd voor een keer niet constant uitgespeeld als slot op de deur achteraan maar mocht zich uitleven op links. Ik had hem gezegd dat ik content zou zijn als hij minstens 1 keer een "peetje" zou voorbij gaan en zowaar: hij deed het wel zeker? Z'n eerste goal was nog op z'n Maartens: hard uithalen met de linker, maar de tweede begon hij op de middellijn: hij passeerde een eerste tegenstander, passeerde een tweede (waarbij de bal effen tegen z'n neus karambolde) om daarna de bal kurkdroog in de netten te leggen. De tweede helft vond hij dat hij z'n plicht had gedaan en nam hij z'n plaats in in het doel. Ook daar zorgde hij voor heel wat gevaar: hij heeft namelijk (moet het nog gezegd) een goeie linker en als keeper kon hij telkens vanop de grond de Nazarethse spits lanceren. Resultaat? 12-3.
's Avonds was het dan de beurt aan uw dienaar. De papa's van de U8tjes (Thomas en co) speelden een matchke tegen elkaar om het einde van het seizoen waardig af te sluiten. De ploegen werden aangevuld met een paar broers en met de trainer van Thomas : een jonge gast van 22 die in 4de klasse voetbalt. Funfunfun, daar begint de pret. Ik was echt vergeten hoe leuk voetballen op een groot plein is (allez, op een half plein want we speelden 6 tegen 6). Wij hadden het voordeel dat er twee van onze ploeg vroeger veel op een groot veld hadden gevoetbald waardoor ons positiespel stukken beter was. Resultaat: 3-2 (al moet het gezegd: Jens, de trainer, speelde met de handrem zo goed als helemaal dicht getrokken). Super leuk, behalve het feit dat Dirk naar 't spoed mocht met een scheur in de miniscus. Leuk om te zien ook (en te horen) was de reactie van de talrijke vrouwelijke supporters: kletsen kletsen en nog eens kletsen (Nancy heeft weeral m'n goal NIET gezien) en als er al eens iemand naast de bal trapte (vanwege het slechte veld) steeg er een oorverdovend lachkoor op. Na de douche volgde de aperitief, een videoreportage van de u8tjes, spaghetti en een dessertbuffet. Een waardige afsluiter van een goed seizoen.
's Anderendaags hadden we weinig tijd om uit te slapen: we werden 's middags verwacht bij Yves en Debbie, een franstalige collega die een maand of vier ervoor voor de tweede keer papa was geworden. We trokken dus richting Huy (Wanze meerbepaald (en voor de freaks: het gehuchtje heet Moha)) om er hun dochtertjes Garance en Eléonor te bewonderen evenals de verbouwing die ze hadden gedaan. Lekker BBQ, kindjes braaf (tof dat ze als jongens van 8 en 6.5 samenspeelden met een meisje van 3). Tegen de avond terug naar huis en dan met z'n allen vroeg naar bed om fris en monter de nieuwe werkweek in 't gezicht te kijken.
als de ga paast dat de paas an aa paast, paast dan maar iet anders
dag allemaal,
de titel van dit berichtje is wat de gastjes al een week aan een stuk te pas en te onpas uitkramen: pa had eens het lumineus idee opgevat om een grappig zinnetje in een soort Aalsters accent te zeggen (zoek zelf maar uit wat het in feite wil zeggen).
Na twee weken paasvakantie kunnen we niet anders dan concluderen dat 't leuk was.
Eerste week: 5 daags voetbalkamp voor de gastjes: heel fijn maar blijkbaar héél vermoeiend: Maarten is zowel maandag als dinsdag na het thuiskomen (rond kwart voor zes) onmiddellijk in de zetel in slaap gevallen. Geen zin om te eten: gewoon slapen. Donderdagavond was het Thomas z'n beurt: thuisgekomen vroeg hij of hij op z'n bed mocht gaan liggen. Toen ik eens ging kijken lag hij met training en al gewoon onder z'n dekens te slapen.
Gelukkig was het vanaf vrijdagavond voor hen (en voor ons) écht vakantie: zaterdag voormiddag had Maarten een voetbaltornooitje (in de voormiddag): resultaat : 2 van de drie wedstrijden gewonnen dus mocht hij maandagvoormiddag proberen om samen met z'n ploegske een finaleplaats af te dwingen. Thomas mocht in de namiddag naar een verjaardagsfeestje (hij had dat verkozen boven een voetbaltornooi (niet volledig tegen de zin van z'n pa)) zodat pa en ma de grote "spring-cleaning" konden inzetten: de ene helft binnen, de andere helft buiten.
Zondag dan mochten we pasen gaan vieren in Diksmuide. Er was ons gevraagd om op tijd te zijn voor de aperitief en we waren, tegen onze gewoonte in, mooi op schema, ware het niet dat ik tot de conclusie kwam dat onze zafira een platte band had. Shit happens, dus met de nodige vertraging naar pe en me om paaseitjes te rapen en te genieten van een lekkere aperitief met lekker hapjes (super ma, die hapjes) (oh ja kurt: hebben ze daar ook een west-vleteren van 12°? nee, ooooh jammer ). Ook de rest van de menu was niet te versmaden, en als je dan nog Tommeke Boonen op z'n eigen onnavolgbare manier Parijs-Roubaix ziet winnen dan kun je besluiten dat paaszondag goed was.
Het tornooitje dan op maandagmorgen: rap vergeten is hier het codewoord: als je op een tornooitje met overwegend u7-ploegjes (lees: kindjes geboren in 2002) voor de kwalificaties aantreedt met een ploegje bestaande uit voornamelijk u7-spelers maar dan op de "finale" dag besluit om aan te treden met een overwegend u6 ploegje, dan weet je het wel. Als de interim trainer dan nog eens een paar spelers (vooral Maarten dan) volledig demotiveert door hem bij de minste fout van het plein te halen en hem te kleineren voor de rest van de ploeg, dan heb je er als vader rap genoeg van en wil je zo snel mogelijk naar huis.
Dinsdag dan: mooi op tijd aangekomen in Erperheide, ingechecked in ons huisje, koffers uitpakken en gaan zwemmen. Voor de rest die week? Ontbijten, zwemmen (allez, ravotten en onnozel doen is beter), ' s avonds aperitieven ( de kindjes zijn hier dol op: een beetje chips, een glaasje cola en een gezelschapsspelletje: superleuk vinden ze dit!!) en ' s anderendaags dit allemaal nog eens opnieuw en opnieuw. Daartussen nog eens gaan bowlen, naar een binnenspeeltuin (waar we moesten vaststellen dat ze rap groter worden: bij een vorige passage vonden ze dit super, nu was het "wow"-effect volledig weg), pedalo-varen en de week kan niet kapot. Jammer dat de vrijdag grotendeels in het water viel maar op de vierde dag keek hij om en zag dat het goed was.
Het weekend? All work no play!! Ook dat kan echter leuk zijn: de kindjes die de ganse dag buiten spelen met andere kindjes van de straat, pa die z'n tuin verder "fijn-tuned" en nancy die besluit dat het tijd is om tabula rasa te houden in onze kleerkasten: het resultaat? De mensen van de kringloopwinkel vinden vandaag 8 zakken gevuld met kledij en wij hebben weer plaats om nieuwe spullen te hangen.
Voor wie er nog aan twijfelde: de Goden zijn mij gunstig gezind: ik ben gezegend met een ravissante vrouw, twee fantastische zoontjes en daarbovenop gunnen Zij mij een droog en aangenaam "verjaardagsweekend". La vita é bella.
Zaterdag stond, ... (vul zelf in), voor een groot deel in het teken van het voetbal. Thomas z'n ploegje moest in de late voormiddag nipt de duimen leggen (5-6), vooral dankzij een heel sterke keeper bij de tegenpartij. Getuige hiervan de fase waarin Thomas z'n tweede doelpoging niet beloond werd door een doelpunt maar door een voet tegen z'n hoofd (jammergenoeg ging er aan die voet nog een schoen ). Ik onthou echter vooral het feit dat Thomas een paar bewegingen maakte waarvan ik dacht "verdomme, dat kon ik nog niet eens toen in junior was". Voor de kenners: hij krijgt de bal op links aangespeeld, ziet een "peetje" voor hem opduiken, kapt hem uit met z'n linkervoet en lanceert dan met z'n rechter een ploegmaat (dat hij daarna boos was omdat die laatste de kans miste was minder fraai maar allez, laat ons niet té veel neuten). Na Thomas was het aan Maarten. Terwijl Nancy Maarten naar 't voetbal bracht, voorzag ze mij van de nodige pistoletjes en nam ze Thomas mee naar huis. Samen sterk door teamwerk heet dat dan! Maarten z'n ploeg had minder moeite om afstand te nemen van de tegenstrever: ze wonnen met 15-1. Daarbij begint echter meer en meer op te vallen dat Maarten een jaartje ouder is dan de meeste van z'n ploegmaatjes (U7 ipv U6). Typerend was de fase waarin hij even z'n verdedigende rol was vergeten en de Merelbeekse spits eventjes alleen op weg leek naar de goal. Maarten zette echter een sprintje in, maakte in no time de ca 15 meter achterstand goed, ontfutselde hem de bal en lanceerde een ploegmaat. Deze laatste diepte doodleuk de score een beetje verder uit.
Na het voetbal mocht ik een beetje aandacht besteden aan m'n tuin, mocht Thomas naar "het leukste verjaardagsfeestje ooit" en mocht Maarten ravotten in de tuin met Andreas, het zoontje van één van onze buren. Tegen de avond was het tijd om te aperitieven voor papa's verjaardag en om cadeautjes te ontvangen (een heerlijke fles wijn van de kindjes en een héél leuk cadeau van Nancy (hey, ik zal niet alles aan jullie neus hangen hé mannekes (en nee, 't is geen jaarabonnement op de plee boy))).
Zondag, gisteren dus, zijn we met z'n vieren nog eens naar de zee geweest: zalig vertoeven in de zon maar een beetje frisser in de schaduw. Tel daarbij een partijtje voetbal op 't strand, een ijsje aan 't nieuw stadhuis en een verwarmende koffie en je kunt niet anders dan concluderen dat we tevreden gezwind naar huis reden. Allez, dat hadden we gehoopt, ware het niet voor die onnozele dagjestoeristen uit 't binnenland die 's avonds gezwind in de file gaan staan . Vertrekken om 19u in Koksijde en iets voor 21u thuiskomen, leuk is anders. Maar zagen doen we niet: het weekend was leuk en we hopen voor jullie hetzelfde.
Oh ja, bedankt voor alle telefoontjes, kaartjes en dies meer.
Juf Sophie is bezig les aan het geven aan de senioren. Vandaag hebben we genoten van de Diksmuidse zon. Lekkere biefstuk en pepersaus met gebakken patatjes en salade en tomaten. Heerlijk zegt Tine. De meisjes hebben wat gevoetbald, tot ergernis van mama Sophie. (met gevolg groene broeken) Na een deugdoende wandeling(huizen bekijken, en speeltuintje voor de meisjes. Na een stuutje met kaas heeft Pé muziekles aan Tine gegeven. En nu zitten we dus hier aan de pc. Nu zullen we nog proberen om foto's toe te voegen. Allé pé, de volgende keer is het aan jou. Groetjes van de Westvlamingen.
't Weekend is weeral eens voorbij gevlogen dus tijd om de goegemeente te laten weten hoe de Nazarethse tak z'n vrije drie dagen heeft doorgebracht. Jaja, jullie lezen goed: DRIE dagen !! Vrijdag was 't Dies Natalis aan de Unief (voor niet ingewijden (waaronder mezelf tot Nancy m'n geest verlichtte): de verjaardag van de UGent) dus collectief verlof voor alle werknemers/studenten. Ambtenaar zijnde (wat een schitterende illustratie van ambtelijk taalgerkruik wederom) maakte ik gebruik van de veel geprezen flexibilitet van ons werkritme (niet lachen!!) om er ook een verlengd weekend van te maken en gezellig een dagje te gaan shoppen. Eerst de kindjes afzetten op school, daarna gaan ontbijten in 't dagelijks brood om vervolgens de winkels van Gent in te duiken, op zoek naar, alweer, vestimentaire hoogstandjes.
Zaterdag stond, opnieuw naar goeie gewoonte (wie de rode draad doorheen onze bijdragen kan ontdekken heeft recht op een diner op donderdag 21 mei) in teken van het voetbal. Thomas en de rest van de blauwe armada namen in de voormiddag de maat van Zingem (7-4) waarbij vooral het bij momenten mooie voetbal van Eke-Nazareth, het kick-and-rush voetbal van Zingem (eigenlijk één speler die zowat dubbel zo groot was als Thomas en die constant aanmoedigingen kreeg van z'n trainer om de zoveelste bal die hij van op z'n eigen helft richting blauw doel te pegelen) en de nogal onsportieve houding van de supporters van Zingem opvielen. 's Namiddags was het de beurt aan Maarten om het opnieuw tegen Zingem op te nemen, maar hier bleek vooral één speler een maatje te groot . Zonder te willen overdrijven (mijn kind schoon kind enzo), maar Maarten speelde een beresterke wedstrijd en zorgde ervoor dat de score niet groter werd dan 1-4. Meest leuke was echter de vaststelling dat hij zich begint te amuseren op 't plein: slidings, duels en soms een beetje aan de noodrem trekken: papa keek en zag dat het goed was.
's Namiddags mocht Thomas naar een feestje, heeft Maarten een beetje geholpen om de mini-petanque-baan-annex-basketbalsplein-annex- zwembadaccomodatie-annex-alternatief-voor-een-verloren-hoekje-met-niks-anders-dan-mos-annex-bbq-plaats aan te leggen terwijl Nancy zorgde voor de orde binnen. Zoals de kindjes zo mooi zeggen: mama is baas binnen, papa is baas buiten .
Zondag, gisteren dus, stond in het teken van de boekenbeurs op school: zaterdagochtend had Nancy reeds helpen alles in gereedheid te brengen en tegen aperitief tijd hebben we kunnen vaststellen dat ze dat, naar goeie gewoonte, goed had gedaan. Op de tonen van "Dakani, dakanwel" genoten we van ons aperitiefje, om daarna rap thuis een ongezonde hap te eten. Om twee uur werden Thomas en Maarten namelijk verwacht op de KSA, Nancy op de boekenbeurs om de dorstigen te laven en de hongerigen te spijzen en had pa een afspraak met z'n sproeier (m'n tuinsproeier Kurt, foei!!) om het opgestapelde stof en vuil van de Zafira te wassen.
Moe na een weeral veel te vol weekend lazen we voor de kindjes nog een bedverhaaltje om even later zelf onder zeil te gaan.
De foto: de gloednieuwe multifunctionele weet-ik-veel-wat van de familie Viaene.
Vandaag zet ik wat foto's van enige tijd geleden. Indien dat lukt zet ik er wel eens van de verbouwing op. (momenteel enkel faience in badkamer) Je moet wel een heleboel stappen ondergaan vooraleer je die foto's eropkrijgt. Ofwel doe ik het nog niet zoals jullie. Kan je verschillende foto's tergelijkertijd aanpassen of moet je foto per foto aanpassen? Tot de volgende keer.
Juicht en jubelt alle volkeren der aarde: de lente is in 't land (in 't land van de ondergaande zon is 't al weer volop zomer waarschijnlijk, maar wij zijn al blij met een streepje zon). 's Morgens is het wel nog even krabben om het ijs van de auto te krijgen, maar eens de zon op volle kracht is, is het leuk vertoeven. Om volop te profiteren van die eerste mooie dagen hebben pa en ik vrijdagnamiddag m'n tuin onderhanden genomen. Allez, t.t.z. pa ruimde de resten van vorig seizoen op (wat hem een zak schors en een gebroken mes opleverde) terwijl ik de resten van wat ooit een gazon was waar het zwembad van de gastjes staat in de zomer vervangde door een mini petanque baan.
Zaterdagmorgen stond, naar goede gewoonte, in het teken van het voetbal en de zoektocht naar verdere vestimentaire hoogstandjes voor Maarten z'n eerste communie. Terwijl Thomas de pannen van het dak speelde (de foto is een foto nadat hij gescoord had tegen De Pinte twee weken geleden) en een ruim aandeel had in de winst tegen Zevergem was ook Nancy succesvol in de zoektocht naar schoenen voor Maarten. 's Namiddags hebben we eerst Maarten z'n nieuwe fiets besteld (bij Godefroot, dus dat zit wel snor) om daarna de taken op te splitsen: terwijl pa en ma poetsten/boodschappen deden konden de kindjes de ganse namiddag ravotten in de tuin (op zo'n momenten klinkt "psychologische regressie" (zoek het op niet zo negeatief).
Zondag, gisteren dus, zijn er vrienden langsgeweest. Ze mochten dienen als proefkonijn voor "stuuverai à la Tom" voorafgegaan door "scampi's à la Tom". Alle 8 aanwezigen hebben gesmuld, dus was de chef kok héél tevreden (merci moe voor het recept).
Na een verkwikkende nachtrust zijn de kindjes naar school, is Nancy gaan werken (allez, een vergadering met mensen van het rekenhof om daarna met o.a. de rector te gaan smikkelen) en zit Tom thuis te bloggen. Het leven kan schoon zijn!!
Iedereen is hier intussen aan het slapen, ik natuurlijk nog niet. Ik heb net het kleed voor Gwendolien haar examen afgewerkt. Ik heb al mijn moed moeten bijeenrapen, want eigenlijk was ik versleten. Gisteren hebben ze de badkamer in faiences komen doen, en alle plinten afgewerkt, en die mannen zijn ferme "vulaorts" De ruimte zelf is proper gedaan, maar de vloer was overal van die plak, en dat krijg je niet uit door 1 x te dweilen. Het was frotten en schuren en nog eens dweilen en nog eens frotten. Het nadeel was dat wanneer de vloer nat was je de vlekken niet meer kon zien, en eenmaal alles droog was zag je pas weer de vlekken. Ik voel het vooral aan mijn schouders. (ook moest ik nog eens alle faiencen afvegen met spons en zeemlap) Het kleed is , al zeg ik het zelf, gelukt. (na alles weer te moeten losmaken nadat ik het de eerste maal had genaaid) Het voorbije weekend was het hier rustig. Het was mooi weer, dus heb ik al mijn binnenwerk laten liggen om buiten wat te foefelen. Als ik niet buiten ben, krijg ik de gasten niet buiten. Ze willen een kamp maken, en zijn begonnen met een grote put te graven. (ze hebben alles uitgehaald wat ze maar vonden van schop, spade, ...) Hun put is al van redelijke grote. Hoe ze het zullen doen weet ik niet, maar ik heb ze laten doen; (Het is toch op een stuk grond dat nog niet in gras is). Ze zeiden "mama, je wilt toch dat we bezig zijn!" Hun kleren zijn niet meer proper te krijgen denk ik. Deze morgen is Henk naar zijn lessen geweest, maar om 11u was hij al terug. De lerares was blijkbaar ziek, waardoor de lessen vroeger gedaan waren. Al die kilometers om maar 2 uur les te hebben! Enfin. Hij is nog altijd enthousiast, en heeft heel veel werk om verslagen en een voordracht voor te bereiden. (dat zegt hij toch) Vorige week was wel een kostelijke week. Met de communie in het vooruitzicht moet een en ander gekocht worden. Enkel Tine moet nog schoenen hebben, maar de rest hebben we al. Inclusief een nieuwe bril voor Kaat dat we genoodzaakt waren aan te schaffen. Ze is er weer in geslaagd om een glas kwijt te spelen. (waarschijnlijk ergens tussen de struiken in de tuin) Dus zijn we vorige week eerst naar de oogarts geweest. (andere sterkte van glazen) en dan naar de brillenwinkel. Gelukkig hebben we van haar 2 oude brilletjes 1 reservebril kunnen maken. (dus gaan we haar nieuwe bril nog wat sparen) Want zoals ze soms kan zot en geweldig zijn , lijkt mij dat het veiligste. Ja Kaat kan heel lief zijn, maar potverdorie, soms kan ze ook het bloed vanonder je nagels halen. Deze avond heeft ze van mij een billeklets gehad. Wie niet hoort moet voelen zeg ik dan, maar ik voelde het eigenlijk ook. Haar billetje zag wat rood. Achteraf verstond ze het wel waarom. Dit weekend hebben we ook voor elk een nieuwe fiets besteld. Dit hadden we beloofd voor wanneer we de carport zouden hebben. Ze worden wel pas geleverd tegen haar communiefeest. Normaal zou de carport er staan tegen het einde van de maand. Jaja , ik zal weten voor wat werken. Hopelijk krijgen we deze zomer veel mooi weer, zodat we veel met de fiets kunnen rijden. (een reis naar warmere oorden zal er voor ons niet inzitten, maar normaal zal hier zoveel veranderd zijn, zodat we het zeker niet erg vinden om thuis te blijven) Alléz, nu zal ik echt gaan slapen. Morgen ben ik wel nog thuis, maar ik weet niet wat ik eerst zal doen. Het huis is nogal een puinhoop. Tot het volgende bericht, of op faceboek, of eender ander communicatiemiddel. Slaapwel. Sophie en co
Apropot, hoe zet je foto's op de blog? Ik heb het al willen proberen maar blijkbaar moet je je foto verkleinen tot minder picksels of zo. En dus lukt het voor mij niet. doeiiii
Voor zij die het nog niet genoteerd hadden (shame on you!!): Maarten doet binnenkort z'n eerste communie: op 21 mei. En aangezien ze in Nazareth het gezegde "de morgenstond heeft goud in de mond" héél hoog in het vaandel voeren begint de viering om 9u ('s morgens voor alle duidelijkheid). Zo'n heugelijke dag vereist echter redelijk wat voorbereiding, dus om de ganse familie te voorzien van de nodige vestimentaire hoogstandjes stond het voorbije weekend voor een deel uit de zoektocht naar kleren. Thomas was "the lucky one": terwijl hij zaterdag bij een vriendje ging spelen mocht Maarten mee naar een winkel om er kleren te passen voor z'n broer (eigen schuld dikke bult: hij moet maar zo rap niet groeien ). 's Voormiddags had hij zich kunnen uitleven in een oefenmatch in Eke. Zondag voormiddag waren we al vroeg vertrokken naar de "euro-shop" in Roeselare om daar eens te informeren naar een inbouwkast. Ik bespaar iedereen de details en beperk me tot het gebruik van het woord "tegenvaller". 's Middags stond het KSA-etentje op 't programma (Maarten heeft op een tombola een gigantische roze bus haarlak gewonnen, wat de nodige hilariteit veroorzaakte wanneer dat werd gecombineerd met de weelderige haarbos met de pater familia). Na nog een paar succesvolle bezoekjes aan de lokale middenstand bracht ons stalen ros ons terug naar onze stal in Nazareth.
Gisteren had ik dus reeds al een hele tekst geschreven, maar die is verdwenen door op de verkeerde "toevoegen" te drukken. Tine is nu naar een verjaardagsfeestje, en kaat is momenteel een tatoo aan het kleuren voor haarzelf; Het is miezerig weer. Gelukkig had ik deze middag voor een groot deel de wind in de rug. Henk is nu naar de lessen in Sint Amandsberg, en het zal pas deze avond 18 u zijn dat hij thuis zal zijn. Dus is het hier momenteel rustig. Na dit berichtje stort ik me voor de naaimachine, voor dat kleedje voor Gwendolien. Ik ben zelf benieuwd naar het resultaat. Zondag laatst zijn we naar Oostende geweest; (Dit was ook al lang geleden) samen met Katrien en de 2 jongens. In het bosje is het mooi wandelen, en af en toe is er een speelgelegnheid voor de kinderen. (speelplein, groot spinneweb om in te klimmen en eruit te vallen (Kaat o.a., gelukkig van niet hoog), sjorbos) Gelukkig dat we eerst een grote toer hebben kunnen wandelen, want met Ewout en Quinten gaan de decibels soms serieus de lucht in. Daarna zijn we een brokje gaan eten bij Anna en Mark. Ze zien ons graag komen, maar ik denk dat ze ons ook graag zagen vertrekken. Met die twee jongens hou je toch vaak je hart vast. (Die jongens zien soms het verschil niet tussen een speeltuin, en een mooi ingericht salon) In het terugkeren deden mijn oren ook soms pijn. We zijn samen gereden in de Zafira van Katrien, aangezien Ignace al meer dan een week aan het uitzieken is van de griep. Tegen de oorpijn had ik een goed spelletje voorgesteld, en het lukte nog ook. Wie kent het spel van "dode hond" ? Wie het langst kan zwijgen is gewonnen in het spel. En het heeft toch een hele tijd geduurd; Hier had de timmerman al moeten gekomen zijn voor de schuifdeur in de badkamer te placeren, maar er is nog niemand gekomen; Volgende week zouden ze moeten komen voor de faiences in de badkamer. Nu zal ik afsluiten, de rest hou ik voor de volgende keer. Ooievaar!! A la prochaine fois. (mijn Engels is niet goed, dus doe ik af en toe iets in het Frans. Kwestie dat Kurt en Kathleen het niet zouden verleren) Sophie en co
Blijkbaar heb ik het ni:et goed gedaan:, dus morgen tik ik mijn verhaal opnieuw. Nochtans heb ik alle instructies gevolgd. Nu moet ik echt gaan slapen. Nu pas zie ik dat er onderaan ook toevoegen staat. Tot morgen Sophie
dag allemaal klinkt een beetje alsof ik reclame aan 't maken ben voor een populair dagblad maar laat ons maar daarmee beginnen.
Dag allemaal,
Schitterend inititief weeral van het Chinese deel van onze familie. Ditjes en datjes posten, over koetjes en kafljes zwanzen. Super.
Zal ik maar beginnen?
Ons weekend stond voor een groot deel en naar goeie gewoonte in het teken van 't voetbal van Thomas en Maarten. Thomas z'n ploegske was 't min of meer aan de trainer verplicht om zaterdag tegen De Pinte A de barslechte wedstrijden van de voorbije twee weken te doen vergeten door een knalprestatie neer te zetten. De volledige ploeg heeft en bloc bewezen dat het bestuur terecht het vertrouwen in de trainer heeft behouden door er een demonstratie van te maken. Ik bespaar iedereen de details, maar 5-10 winst tegen een degelijke ploeg (1 van de doelpunten werd door Thomas gescoord na een splijtende rush op links) zegt genoeg. Daarna was het aan Maarten om te bewijzen dat hij het talent van z'n pé geerfd heeft: 5-6 gaan winnen op Ronse (2de klasse ploeg nota bene) en Maarten die als een blok stond te verdedigen en na verkeerd uitverdedigen loeihard de keeper te grazen nam om zo de remonte na een vroeg 2-0 achterstand goed te maken: pa stond erbij en zag dat het goed was.
Na het voetbalgeweld was het tijd om onze zoektocht naar een inbouwkast in onze slaapkamer verder te zetten. Ook de zondag stond voor pa en ma in het teken van diezelfde zoektocht, alleen was die nogal povertjes uitgevallen (eigen schuld: als je niet eerst informeert of ze al dan niet inbouwkasten verkopen loop je het risico om van een kale reis (pun intended) terug te komen). Gelukkig hadden Thomas en Maarten hun tijd nuttiger besteed en de ganse namiddag het KSA bos onveilig gemaakt.
Afsluiten doe ik niet met dag vrienden (wegens reeds ingenomen).
Bij deze post ik het eerste bericht op de blog voor de Familie Viaene-Vanheste, Viaene-Mackelberg en Viaene-Delputte. Het is de bedoeling dat ook jullie regelmatig berichtjes en foto's op deze blog zetten. Dat maakt het ook voor ons hier in het verre China mogelijk om jullie grote en kleine verhalen te lezen. Het is niet de bedoeling deze blog aan wie dan ook door te geven die niet tot de bovenvermelde families behoort. Dit is een middel zodat wij jullie kunnen volgen zoals jullie ons kunnen volgen. Misschien lijkt een fait divers voor jullie een fait divers, maar voor ons is dat leuk om weten. Ik heb dezelfde blog aangemaakt voor de familie Lambrecht. Ik stuur per mail alle data naar pa. Die kan dat aan éénieder doorsturen.
Dag Pa, Ma, Tom, Henk, Nancy en Sophie, Thomas en Maarten, Tine en Kaat.
). Ook de rest van de menu was niet te versmaden, en als je dan nog Tommeke Boonen op z'n eigen onnavolgbare manier Parijs-Roubaix ziet winnen dan kun je besluiten dat paaszondag goed was.
). Ik onthou echter vooral het feit dat Thomas een paar bewegingen maakte waarvan ik dacht "verdomme, dat kon ik nog niet eens toen in junior was". Voor de kenners: hij krijgt de bal op links aangespeeld, ziet een "peetje" voor hem opduiken, kapt hem uit met z'n linkervoet en lanceert dan met z'n rechter een ploegmaat (dat hij daarna boos was omdat die laatste de kans miste was minder fraai maar allez, laat ons niet té veel neuten). 
. Vertrekken om 19u in Koksijde en iets voor 21u thuiskomen, leuk is anders. Maar zagen doen we niet: het weekend was leuk en we hopen voor jullie hetzelfde.
Dag allemaal,
!! Vrijdag was 't Dies Natalis aan de Unief (voor niet ingewijden (waaronder mezelf tot Nancy m'n geest verlichtte): de verjaardag van de UGent) dus collectief verlof voor alle werknemers/studenten. Ambtenaar zijnde (wat een schitterende illustratie van ambtelijk taalgerkruik wederom) maakte ik gebruik van de veel geprezen flexibilitet van ons werkritme (niet lachen!!) om er ook een verlengd weekend van te maken en gezellig een dagje te gaan shoppen. Eerst de kindjes afzetten op school, daarna gaan ontbijten in 't dagelijks brood om vervolgens de winkels van Gent in te duiken, op zoek naar, alweer, vestimentaire hoogstandjes. 
. Zonder te willen overdrijven (mijn kind schoon kind enzo), maar Maarten speelde een beresterke wedstrijd en zorgde ervoor dat de score niet groter werd dan 1-4. Meest leuke was echter de vaststelling dat hij zich begint te amuseren op 't plein: slidings, duels en soms een beetje aan de noodrem trekken: papa keek en zag dat het goed was. 
