Eens een dagje lekker niks doen ... zalig! Ook dat is vakantie!
We maakten een 'koeienwandeling' op vraag van Nette. Ze wilde graag nog eens tussen de koeien wandelen maar onze vierpotige vrienden wilden helaas niet meewerken. Net toen we ze normaal moesten zien, waren ze verdwenen naar andere oorden! Slechts één koe had op ons gewacht waarvoor een dikke merci! Beuuuh!
En om te vieren dat we een nieuwe koning hebben, aten we vanavond in een Italiaans restaurant!
Even laten weten dat we morgenavond terug naar ons Belgenlandje vertrekken. Vanwege de hitte en de werken (files) in Duitsland hebben we besloten om 's nachts te rijden. Hopelijk zijn we dinsdagmorgen terug in Olen en we zullen zeker laten weten dat we goed zijn aangekomen. Hou er wel rekening mee dat we thuis nog even terug in ons bedje kruipen ...
Deze morgen sliepen we een beetje langer en rond 10uur vertrokken we naar Fendels. Fendels is een echt bergdorpje gelegen in een ander dal nl het Kaunterdal en we moesten dan ook een dikke 3 kwartier rijden. We namen eerst de kabellift en daarna het zetelliftje naar boven en daar ontdekten onze kindjes een water- en avonturenspeelplaats. Dus eerst een beetje spelen en dan pas het echte werk ...
Nu we toch in het Kauntertal waren, zetten we onze tocht verder naar de Kaunertaler Gletscher die je kan bereiken via de Gletscherstrasse. Dit is een 26 km lange baan die ons bracht naar het eeuwige ijs en ons met de auto een hoogteverschil van 1.500m liet afleggen (van 1.273m tot 2.750m). Onderweg viel er vanalles te beleven en te zien: van watervallen, gletchers, 29 scherpe bochten, allerlei gekke bomen, mooie bloemen, houten beelden,een stuwdam en onwaarschijnlijk mooie landschappen en uitzichten. Het was echt WAAW en echt genieten!
Zien jullie dit venijnig lachje? Blijkbaar verstopt Nette hier sneeuw dat Stijn een paar tellen later onder zijn trui kreeg ... lachen, gieren, brullen!
Kijk ... een marmot! En wat doe je als je onderweg een mooie burcht tegenkomt? Een kijkje nemen natuurlijk!
En na onze thuiskomst namen Nand en Nette nog een frisse duik in het meertje vlakbij ons vakantiehuisje.
Het zag er deze morgen naar uit dat het weer goed zou meevallen en ook de weersvoorspellingen vielen redelijk mee (meestal is het weer veel beter dan dat ze voorspellen) dus waagden we het er maar op en gingen we naar het hoogste café van Oostenrijk.
We namen eerste de Gletscherexpress (dezelfde als woensdag) en gingen dan nog een stukje hoger met de nieuwe Wildspitzbahn. Het uitzicht was prachtig (wel veel wolken) maar dat risico wisten we op voorhand. Er was echter niet veel te doen: buiten een uitzichtspunt en iets drinken was er niet veel te beleven. We zijn er helaas niet lang gebleven ...
In het bergstation van de Gletscherexpress hebben we wel nog wat cultuur meegepikt. We hebben een wandeling in de sneeuw gemaakt naar 'de kapel van het witte licht'.
O ja, en sinds deze namiddag zijn we kinderloos! Het is hier nog nooit zo stil geweest ...
Het heeft lang geduurd (de taalbarriere -ik heb van Nand al het verwijt gekregen waarom we niet gewoon naar Nederland op vakantie kunnen gaan) maar ze zijn gaan spelen bij hun Oostenrijkse vriendjes. Indra heeft 3 kinderen, een meisje zo oud als Nand, een jongen zo oud als Nette (schat ik) en de kleine Raoul van bijna 3. Dus plezier genoeg ... en vandaar dat de geplande wandeling van vanavond niet door gaat. Nee papa, wij willen boven gaan spelen ... tja, dat is ook vakantie zeker?!
Hoewel de weermannen een mindere dag (met weeral regen) voorspeld hadden, hebben we weer een hele dag kunnen genieten van zonnig & warm weer. Deze voormiddag namen we het liftje naar het Mittelstation (op ons eigen bergje) en daalden we af naar ons huisje via de Stalderhutte. Het was een gemakkelijke wandeling met hier en daar een beetje actie (koeien, paarden, bosweggetjes, ...).
Deze namiddag hebben we grote en kleine grenzen verlegd. En oma, voor je naar de foto's gaat kijken ... we zijn nog steeds compleet!
Door de regen van vannacht kwamen er deze morgen vlak bij ons huisje allemaal alpenlandsalamanders tevoorschijn! Een attractie voor onze kempenaars ...
XP park: dit stond op Nand zijn todo-lijstje nadat we er gisteren al eens een kijkje gingen nemen. En Nette zag het ook helemaal zitten. Er waren 6 parcours in verschillende moeilijkheidsgraden. En ik? Ik ging gewoon mee: niet denken, gewoon doen! Tja, voor je kinderen moet je soms iets over hebben.
Ook deze morgen scheen de zon weer volop ... dus wij heel blij! Vanaf woensdag hadden ze minder weer voorspeld (regen) maar voorlopig hebben we nog geen enkel drupje gevoeld! Gelukkig maar ...
Deze morgen namen we de auto en reden we verder het dal in. Eigenlijk helemaal naar het begin nl naar Mandarfen. Daar namen we de kabelbaan naar de Rifflsee. Stijn was een beetje teleurgesteld want in vergelijking met onze eerdere wandeling stelde deze nikske voor. Het was een echte 'autostrade' maar ik vond het toch heerlijk wandelen. Het was wel duidelijk dat dit meer toeristisch was ... we waren er duidelijk niet alleen.
De Rifflseehutte waar we lekkere frietjes met wienerschnitzel aten!
Er was zelfs nog veel energie over om de speeltuin onveilig te maken!
Nu we toch het hele eind naar het begin van het dal gereden waren (en we hadden nog heel wat tijd over) namen we ook in Mittelberg de gletscherexpress. En dan zijn we daar ook al eens een kijkje gaan nemen. Het laatste stuk met de Wildspitzbahn naar het hoogste Caffee van Oostenrijk houden we voor een andere dag. (het is daar behoorlijk koud en daar waren we vandaag niet op voorzien) Gratis bezienswaardigheid: een helikopter die juist vertrok toen we boven kwamen!
We hingen er dan maar te luie toerist uit ... genietend van het uitzicht en de zon!
En kijk: zelfs op vakantie blijven we de actualiteit bij jullie volgen ...
Gisteren volgde er een droge mededeling van Stijn dat de zool van zijn ene wandelschoen helemaal los was gekomen. Daar waren we wel niet zo blij mee want de komende 5 dagen behoren die nog tot de basisuitrusting van onze vakantie. Zijn grapje was dan ook: zelfs mijn zolen kunnen mij niet volgen in de bergen, hihihi! Ik was minder euforisch want het is wel de bedoeling om nog naar de sneeuw te gaan en met kapotte schoenen is dat natuurlijk niet evident. En zelfs hier komt de klusser in Stijn naar boven: ach ik kleef die zool er wel gewoon terug aan desnoods elke dag opnieuw (maar dan moet je natuurlijk wel op zoek gaan naar een winkel die lijm verkoopt), of ik vijs er wel een vijs in, of ik naai hem vast... Ja, ja, dat zal wel. Gelukkig was er in Mandarfen een sportwinkel en na lang aandringen (ach ze hebben daar vast mijn maat niet, hoe gaan we dat weer uitleggen, ... ) kreeg ik hem eindelijk mee! En kijk ... trots kunnen we zijn nieuwe wandelmaatjes voorstellen! Ze gaan ongetwijfeld dikke vriendjes worden want ze zitten perfect! JOEPIE!!!
Oef, vandaag konden we gelukkig weer op stap met ons viertjes.
Nette was vanmorgen al om half 6 wakker maar dat kan ook niet anders want ze heeft gisteren bijna continue geslapen.
Sinds gisterenavond was ze weer helemaal de Nette zoals we haar kennen: actief, getetter en geplaag met haar broer. Toen waren Stijn en ik er al heel gerust in dat alles goed zou komen.
We reden vandaag naar Hoch-Imst: dit stond vooral bij Nand op het lijstje want daar kan je niet alleen met een liftje mee naar boven maar je kan daar ook de 'Alpine Coaster' terug naar beneden nemen. Een rodelbaan van wel 6 km lang... lekker snel voor Nand (hoewel het van hem nog sneller mocht) en te snel voor Nette (mama, remmen!!!)
Een bewogen dagje: Nette is vanmorgen wakker geworden met barstende hoofdpijn, misselijkheid & ze was heel futloos. Ze deed het ene dutje na het andere en van een gezellig familie-uitstapje was geen sprake. Mama en Nette besloten dan maar om thuis te blijven en te rusten (buiten 1 vakantieblaadje en 2 spelletjes Rummikub -waar Nette toch in slaagde om te winnen van mama - bestond haar dagje vandaag uit slapen).
De details bespaar ik jullie maar hoe langer de dag duurde, hoe ongeruster mama werd. (en alles wat je op het internet kan lezen kon haar ongerustheid niet temperen, integendeel.)
De jongens trokken ondertussen de bergen in en maakten zelfs 2 wandelingen. Die foto's zie je hieronder.
Na een telefoontje naar een Vlaamse hulplijn (waarvoor dank) trokken we met onze gastvrouw naar een lieve, Oostenrijkse Bergdokter. Hij stelde ons al snel gerust en met de nodige antibiotica moet haar oorontsteking snel tot het verleden behoren en hopelijk kan ook Nette snel genieten van al het moois dat er hier te beleven valt.
We hingen er dan maar te luie toerist uit ... genietend van het uitzicht en de zon!
Zijn grapje was dan ook: zelfs mijn zolen kunnen mij niet volgen in de bergen, hihihi! Ik was minder euforisch want het is wel de bedoeling om nog naar de sneeuw te gaan en met kapotte schoenen is dat natuurlijk niet evident. En zelfs hier komt de klusser in Stijn naar boven: ach ik kleef die zool er wel gewoon terug aan desnoods elke dag opnieuw (maar dan moet je natuurlijk wel op zoek gaan naar een winkel die lijm verkoopt), of ik vijs er wel een vijs in, of ik naai hem vast... Ja, ja, dat zal wel. Gelukkig was er in Mandarfen een sportwinkel en na lang aandringen (ach ze hebben daar vast mijn maat niet, hoe gaan we dat weer uitleggen, ... ) kreeg ik hem eindelijk mee! En kijk ... trots kunnen we zijn nieuwe wandelmaatjes voorstellen! Ze gaan ongetwijfeld dikke vriendjes worden want ze zitten perfect! JOEPIE!!!
