Oef, vandaag konden we gelukkig weer op stap met ons viertjes.
Nette was vanmorgen al om half 6 wakker maar dat kan ook niet anders want ze heeft gisteren bijna continue geslapen.
Sinds gisterenavond was ze weer helemaal de Nette zoals we haar kennen: actief, getetter en geplaag met haar broer. Toen waren Stijn en ik er al heel gerust in dat alles goed zou komen.
We reden vandaag naar Hoch-Imst: dit stond vooral bij Nand op het lijstje want daar kan je niet alleen met een liftje mee naar boven maar je kan daar ook de 'Alpine Coaster' terug naar beneden nemen. Een rodelbaan van wel 6 km lang... lekker snel voor Nand (hoewel het van hem nog sneller mocht) en te snel voor Nette (mama, remmen!!!)
Een bewogen dagje: Nette is vanmorgen wakker geworden met barstende hoofdpijn, misselijkheid & ze was heel futloos. Ze deed het ene dutje na het andere en van een gezellig familie-uitstapje was geen sprake. Mama en Nette besloten dan maar om thuis te blijven en te rusten (buiten 1 vakantieblaadje en 2 spelletjes Rummikub -waar Nette toch in slaagde om te winnen van mama - bestond haar dagje vandaag uit slapen).
De details bespaar ik jullie maar hoe langer de dag duurde, hoe ongeruster mama werd. (en alles wat je op het internet kan lezen kon haar ongerustheid niet temperen, integendeel.)
De jongens trokken ondertussen de bergen in en maakten zelfs 2 wandelingen. Die foto's zie je hieronder.
Na een telefoontje naar een Vlaamse hulplijn (waarvoor dank) trokken we met onze gastvrouw naar een lieve, Oostenrijkse Bergdokter. Hij stelde ons al snel gerust en met de nodige antibiotica moet haar oorontsteking snel tot het verleden behoren en hopelijk kan ook Nette snel genieten van al het moois dat er hier te beleven valt.
Na een heerlijke nacht maakten we ons klaar voor onze eerste wandeling in het Pitztal. Na lang twijfelen (en wikken en wegen) hebben we toch besloten om een GletscherPark Pas voor 10 dagen aan te schaffen. Dit is niet zo goedkoop maar nu kunnen we wel onbeperkt gebruik maken van alle liften in de nabije en wijde omgeving dus we halen dit er zo wel uit. Aangezien onze uitstapjes ook erg afhankelijk zijn van het weer is het niet altijd gemakkelijk om iets op voorhand te plannen en zo hebben we wat meer ruimte om zoveel mogelijk te zien en te doen.
Vandaag hebben we kennis gemaakt met het topje van de berg waarop ons vakantiehuisje gelegen is nl de Hochzeiger.
Het is slechts een 7-tal minuutjes wandelen van ons huisje om de Hochzeiger Bergbahnen te bereiken dus het is echt de moeite om deze berg eens een bezoekje te brengen.
Ons huisje ... uitzicht vanop het terras We werden niet alleen verwelkomt door dit plantje maar ook door een ontzettend lieve gastvrouw'Indra' die ons helpt waar nodig is! Ons kindjes mogen zelfs in haar tuin gaan spelen (op de trampoline) en ze geeft goede raad waar nodig is.
Nand in het zetelliftje En als je goed kijkt zie je Nette en Stijn zitten ... toch wel spannend zo'n open zetellift. enkele cijfertjes van onze wandeltocht:
wandelafstand: 7 km (3.5 uur)
stijgen: 300 m
dalen: 600 m
Net voor de aanvang van onze eerste wandeling! En al snel leek het een heel avontuurlijke wandeling te zijn met veel stenen, rotsen, ...
sneeuw
We waren echt onder de indruk van ons Nette. Zij liep steeds vooraan en was echt niet bij de houden. Ik weet niet welke pilletjes zij geslikt heeft maar hier kan ze duidelijk haar energie kwijt. Ze noemde zich de beste bergbeklimster (stoefer vond Nand) en ging er als een speer vandoor. Zo goed als niet gezeurd dus het was heel aangenaam wandelen. Misschien moeten we in ons tuintje ook een bergje aanleggen ... echt wel een goede reden om hier eens over na te denken. Hopelijk kan ze haar goed wandelhumeur en haar tempo nog 9 dagen volhouden.
En dit was meestal de wandelvolgorde: Nette liep naar boven, dan Stijn gevolgd door Nand en ons moemoe die sloot het rijtje af (vanaf dag 1 heb ik mijn naam al gemaakt maar mijn leuze is 'alles op't gemakske')
Maar dan eindelijk hebben we de top bereikt! Joepie de poepie, jammer genoeg was er op het topje van de berg geen plaats om een vreugdedansje te doen ...
Nette schrijft onze namen in het 'bergboek' met veel groeten uit Olen!
Joepie, we hebben het gehaald! En daar zijn we terecht fier op want het laatste stukje was echt wel spannend: veel rotsen, losliggende stenen, steil omhoog, sneeuw, ravijnen (en echte hé) maar we waren zo druk bezig dat we vergeten zijn om foto's te nemen.
onze boterbloempjes
Na een rustmomentje in ons huisje namen we de bus naar Jerzens Dorf. Het valt ons op hoe vriendelijk iedereen hier is en hoe rustig en stil het overal is. We hebben soms echt het gevoel dat we hier de enige toeristen zijn dus we genieten volop van de rust en de stilte (het getater van ons Nette natuurlijk niet meegerekend). Ik denk dat er hier vooral in de winter geleefd wordt aangezien er overal skiliften te vinden zijn. een beetje reclame maken voor de gladiolen
en nog 2 foto's die Stijn met zijn gsm gemaakt heeft! bodybuildster Nette
Hopelijk kan ze haar goed wandelhumeur en haar tempo nog 9 dagen volhouden. 
bodybuildster Nette
