Recensie:
Buried
Deze film zit er al een tijdje aan te komen en veel mensen zullen er wellicht al wel over gehoord hebben, Buried, met Ryan Reynolds is een film welke het concept niet geheel origineel is maar wel minutieus wordt uitgevoerd. Een man wordt wakker, begraven in een doodskist onder de grond, met alleen een telefoon en een zippo-aansteker. Vanuit daar ontwikkelt zich een redelijk spannend verhaal dat zich continue af blijft spelen vanuit de kist zelf. Een film die niet geschikt is voor mensen met claustrofobie.
Suspense in een kistje De plot van de films is zeer simpel en meer erover uitleggen dan hierboven beschreven is overbodig, behalve het feit dat de film zich afspeelt in Irak. De film is Engelstalig en heeft een puike Hollywood-ster in de hoofdrol, namelijk Ryan Reynolds, die onlangs nog verkozen is tot meest sexy man van 2010 door People. Dit is opvallend aangezien de film gemaakt is door de Spaanse filmmaker Rodrigo Cortés en ook volledig gefinancierd is met Spaans euris. Omdat de film toch over de oorlog in Irak gaat is het juist daarom interessant om te zien hoe Europeanen naar dit conflict kijken. Themas van onschuld en wanhoop keren regelmatig terug en Cortés (tevens verantwoordelijk voor het scenario en Hermann-achtige muziek) laat zijn film dan ook dienen als een aanklacht tegen oorlog
Om toch een zo breed mogelijk publiek te bereiken koos Cortés ervoor de film in het Engels te draaien, met voorgenoemde hoofdrolspeler. Het moet inderdaad gezegd worden dat Reynolds de onschuld van zijn personage goed weet te dragen en met succes het kloppende hart van de film vormt. Het is namelijk een hele klus om praktisch in je eentje anderhalf uur lang het publiek te moeten boeien. Reynolds slaagt hierin met verve, wat meteen ook veelbelovend is voor The Green Lantern, waarin hij volgende zomer de titelrol vervult.
Onschuld Het thema van onschuld komt dus meerdere malen terug in de film. De Irakese gijzelnemer die het personage van Reynolds onder de grond gevangen kaatst de bal meteen terug wanneer Reynolds klaagt dat hij onschuldig is met de constatering dat Saddam ook niks te maken had met 11 September maar toch werd aangevallen. Zulke oog om oog situaties keren vaker terug in de film. Wanneer Reynolds de gijzelnemer vraagt naar zijn motieven zegt hij dat hij slechts zijn gezin te eten wil geven. De zaken worden nog eens gecompliceerd wanneer een medewerkster van Reynolds vermoord wordt door de gijzelnemers. Zij had 2 kinderen, klaagt hij. Ik heb er 5. Allemaal gedood door de Amerikanen, antwoordt de Irakees. Harde woorden die wel degelijk de kijker aan het denken zetten. Zeker omdat ze in een film zelden worden uitgesproken. Toch voelt het hele onderwerp op deze manier wel een beetje als mosterd na de maaltijd. Het zijn de klassieke argumenten tegen de oorlog in Irak, maar of die momenteel nog relevant zijn valt te bezien.
Eindoordeel Wanneer in de climax van de film Reynolds op bijzonder hufterige wijze wordt afgeserveerd door zijn eigen bedrijf, en een huiveringwekkende finale volgt blijkt dat Cortéz sowieso weinig hoopvol is over Amerikanen in het algemeen. Steeds wordt het hoofdpersonage tegengewerkt of gewoon in de wacht gezet wanneer hij wanhopig opbelt voor hulp. Een muziekje aan de andere kant van de lijn is het gevolg. Tergend en frustrerend, net zoals de hele oorlog. De film biedt uiteindelijk weinig nieuwe inzichten in het debat over de oorlog maar de suspense is wel volop aanwezig, en Reynolds laat zien wat hij in zijn mars heeft. Cortés is zeker een regisseur om in de gaten te houden maar het politieke mag best iets minder de volgende keer.
Ik woonde de voorstelling Buried bij op 13 november met Mirasol Vandenbosch, Ewout Gijbels en Kelly Billiet. De voorstelling nam plaats te Brouckere in Brussel om 15u30.
Ik koos voor deze film omdat ik verwachtte dat buried een film zou zijn waarin spanning wel veel zou voorkomen, er een grote zoektocht op gang zou worden gezet en speurders op zoek zouden gaan naar de begraven man. Mijn voorkeur gaat dan ook uit naar films waarin veel gebeurtenissen voorkomen, er actie ondernomen wordt en waar er toch enige realiteit achterschuilt.
De hoofdrolspeler was Ryan Reynolds en hij was zowat de enige die voorkwam in de film. Van deze acteur had ik nog niet gehoord dus ik wist niet goed wat ik ervan moest verwachten.
De film Buried met zijn hoge rating van 4,5 sterren en dus volgende de recensenten een sterke, fascinerende en nadrukkelijk geadviseerde film waar je gemakkelijk in opgaat, schiep hoge verwachtingen.
Toch bleef ik op mijn honger zitten. Het hele verhaal speelde zich af in een enge kist waarin het personage Ryan Reynolds levend begraven ligt en contact zoekt met de buitenwereld. De film weerspiegelt enkel en alleen de benarde situatie en de vechtlust van Ryan die heldhaftig de strijdbijl hanteerde maar kon niet op tegen de overmacht van het inlopende zacht die al zijn levenslucht ontnam. De film was een zeer goede vertoning van hoe het er in onze maatschappij eigenlijk aan toe gaat. Mensen in nood worden niet altijd serieus genomen of er wordt niet altijd even goed naar een oplossing gezocht. Het einde was net zoals in de recensie vermeld toch zeer huiveringwekkend.
Als kijker wordt je samen met Ryan afgesloten van de buitenwereld waardoor eentonigheid al snel de bovenhand krijgt en een saaie gelatenheid overbrengt. Ook de humor van sommige passages kon mij niet bekoren.
De acteur Reynolds was wel letterlijk en figuurlijk een lichtpunt in de duisternis. Zijn ingenomenheid en acteertalent zorgde er toch voor dat ik toch nog naar films zal gaan kijken waarin deze een rol vertolkt.
11-12-2010, 19:40
Geschreven door Evi 
|