|
Zelfs na 99 dagen reizen val ik nog steeds van de ene verbazing in de andere. Hieronder een kort verslag van mijn reis in Cambodia.
De brandende zon begeleidde me de voorbije weken. De lucht is vochtig en dit zorgt voor een bijzonder broeierige klimaat, met een gemiddelde temperatuur van 35graden Celcius!
Ik hou van Cambodia. Het is een mooi land, met ongelooflijk arme, maar vriendelijke mensen. Vaak is het enige dat ze hebben een glimlach. Die is dan ook echt en warm.
Na een lange en toch wel stresserende busrit van Ho Chi Min City - Vietnam, uiteindelijk goed aangekomen in het kuststadje Sihanoukville. Ik heb er afgesproken met Ronny uit Noorwegen, die ik verschillende keren in China ontmoette. We reizen de volgende dagen samen.
Eerst een dagje verdiende rust op het witte strand met palmbomen. (ja, jaloers zijn is toegestaan) Dit is ook mijn eerste confrontatie met de vele bedelkindjes. Ze verkopen wel dingen, maar missen ondertussen school en werken lange dagen.
Daarna trekken we erop uit met de fiets. We komen langs een tempel. Beneden aan de tempel willen we onze fietsen parkeren. Plaatselijke kinderen komen ons gebaren dat we dat beter niet doen voor de `monkeys`. We geloven hen niet helemaal, maar volgen toch maar hun raad en parkeren onze vehicles aan hun hutje.
En inderdaad, boven aangekomen worden we verwelkomt door aapjes. (zie foto`s)
Phnom Penh. 17 april 1975. De Khmer Rouge bezet de stad. Dit is het begin van een 4 jaar durende terreur in het land, met meer dan 2 miljoen slachtoffers. De stedelingen worden gedwongen te vluchten naar het platteland, waar ze lange dagen in de brandende zon moesten werken, met een strikt en zeer beperkt voedselregime. Rijst, rijst, rijst en eventueel insecten of ander ongedierte dat ze konden vinden.
Om deze gruwelijke tijden te gedenken bezoek ik de `Killing Fields` en S-21 gevangenis. Hier werden alle mensen die een beetje slimmer waren opgesloten en later vermoord. Het is nu een vredig uitziende plaats, maar hier en daar zijn resten van kleren te zien, en putten van opgravingen. Ook een mooi herdenkingsgebouw in traditionele stijl, met 8000 schedels van reeds opgegraven skeletten. Gruwel.
Deze tijden zijn hier nu voorbij, maar wat achterblijft, zijn de talloze landmijnen die nog jaarlijks gemiddeld 700 slachtoffers maken. Ze maken het leven op het platteland heel gevaarlijk, waardoor vele landbouwers in de stad hun geluk proberen zoeken. Helaas is het daar niet te vinden. Een oplossing is nodig, maar moeilijk te vinden.
Siem Reap. Ja! Angkor Wat. We vertrekken vroeg, om de zonsopgang te zien achter deze indrukwekkende oude tempels. Mooi. Prachtig zelfs. Jammer dat de meesten slechts achterblijven als ruines na het Khmer Rouge tijdperk en de onwaarschijnlijke kracht van het oerwoud.
We bezoeken ook een dorp aan de rand van het meer, dat het grootste deel van het jaar onderwater staat en daarom uit 4 tot 6 meter hoge paalwoningen bestaat. Behoorlijk fascinerend.
Hoe viert men kerstmis in Cambodia? Niet! Of toch?! Vermits dit stadje omwille van de bekende tempels toch wel wat toeristen aantrekt, plaatsen de restaurantuitbaters nepkerstbomen met nepsneeuw, gezellige lampjes en vervelende kerstmuziek. Het zorgt voor een toch wel speciale sfeer, gezien de temperatuur in dit droogseizoen, niets winters heeft.
Er zijn al een paar fototjes te zien van dit hoofdstuk ( zie nog steeds voor een van onderstaande links), maar een van volgende dagen komen er meer...
Een mooie kerst aan iedereen!
25-12-2007 om 15:18
geschreven door Evelyne
|
