Ondertussen ben ik een mooie week terug in Belgie... Terug thuis. Terug gewoon eten. Terug slapen in mijn eigen bed. Terug gewoon op het voetpad kunnen wandelen zonder de hele tijd te moeten kijken waar ik mijn voeten zet. Terug regen. Terug cello spelen en zoveel zingen als ik wil. Terug mijn vrienden zien. Terug denken aan volgende maand ipv morgen en dus werk* en een kamer/huisje* zoeken. *(tips altijd welkom!) En uiteraard... foto`s kijken en selecteren voor een fotofeestje!
Het is een fantastisch ongelooflijke leerrijke indrukwekkende boeiende toffe reis geweest!
Ondertussen ben ik goed aangekomen in Zweden! Het was een lange reis van bangkok, maar ook deze heb ik weer heelhuids overleefd. Järvsö en Bangkok zijn twee uitersten. Met een temperatuurverschil van ten minste 35 graden celsius! Veel muziek, vrienden, sauna en sneeuw! Fantastisch toch! Ik ga nu niet teveel schrijven want het zonnetje schijnt nu en die is straks alweer weg... dus kga er van profiteren en een sneeuwwandeling maken. Brrrrr. Wauw!
Veel groetjes en tot binnenkort!
xx
Foto´s van cambodia zijn te vinden op de ondertussen gekende links op facebook. veel kijkplezier!
Momenteel ben ik in Bangkok! In de bekende Khao San Road. Een gezellige straat met kleine shops en winkelstalletjes. Een mix tussen de wereldmarkt van Sfinx en de Gentse Feesten. Het is ook de party-street. Shoppen is dan ook mijn bezigheid hier ;-) Het is mijn laatste kans voor goedkope dingen. Want deze nacht neem ik het vliegtuig naar het Hoge Scandinavische Noorden, om er Nieuwjaar te vieren, vrienden te bezoeken en mijn reis te beindigen in de sneeuw! Half januari kom ik dan weer naar belgie en hebben we de kans elkaar weer allemaal te zien en verhalen te vertellen!
nog een laatste hele warme zonnegroeten! en tot binnenkort dus,
Zelfs na 99 dagen reizen val ik nog steeds van de ene verbazing in de andere. Hieronder een kort verslag van mijn reis in Cambodia.
De brandende zon begeleidde me de voorbije weken. De lucht is vochtig en dit zorgt voor een bijzonder broeierige klimaat, met een gemiddelde temperatuur van 35graden Celcius! Ik hou van Cambodia. Het is een mooi land, met ongelooflijk arme, maar vriendelijke mensen. Vaak is het enige dat ze hebben een glimlach. Die is dan ook echt en warm.
Na een lange en toch wel stresserende busrit van Ho Chi Min City - Vietnam, uiteindelijk goed aangekomen in het kuststadje Sihanoukville. Ik heb er afgesproken met Ronny uit Noorwegen, die ik verschillende keren in China ontmoette. We reizen de volgende dagen samen. Eerst een dagje verdiende rust op het witte strand met palmbomen. (ja, jaloers zijn is toegestaan) Dit is ook mijn eerste confrontatie met de vele bedelkindjes. Ze verkopen wel dingen, maar missen ondertussen school en werken lange dagen. Daarna trekken we erop uit met de fiets. We komen langs een tempel. Beneden aan de tempel willen we onze fietsen parkeren. Plaatselijke kinderen komen ons gebaren dat we dat beter niet doen voor de `monkeys`. We geloven hen niet helemaal, maar volgen toch maar hun raad en parkeren onze vehicles aan hun hutje. En inderdaad, boven aangekomen worden we verwelkomt door aapjes. (zie foto`s)
Phnom Penh. 17 april 1975. De Khmer Rouge bezet de stad. Dit is het begin van een 4 jaar durende terreur in het land, met meer dan 2 miljoen slachtoffers. De stedelingen worden gedwongen te vluchten naar het platteland, waar ze lange dagen in de brandende zon moesten werken, met een strikt en zeer beperkt voedselregime. Rijst, rijst, rijst en eventueel insecten of ander ongedierte dat ze konden vinden. Om deze gruwelijke tijden te gedenken bezoek ik de `Killing Fields` en S-21 gevangenis. Hier werden alle mensen die een beetje slimmer waren opgesloten en later vermoord. Het is nu een vredig uitziende plaats, maar hier en daar zijn resten van kleren te zien, en putten van opgravingen. Ook een mooi herdenkingsgebouw in traditionele stijl, met 8000 schedels van reeds opgegraven skeletten. Gruwel. Deze tijden zijn hier nu voorbij, maar wat achterblijft, zijn de talloze landmijnen die nog jaarlijks gemiddeld 700 slachtoffers maken. Ze maken het leven op het platteland heel gevaarlijk, waardoor vele landbouwers in de stad hun geluk proberen zoeken. Helaas is het daar niet te vinden. Een oplossing is nodig, maar moeilijk te vinden.
Siem Reap. Ja! Angkor Wat. We vertrekken vroeg, om de zonsopgang te zien achter deze indrukwekkende oude tempels. Mooi. Prachtig zelfs. Jammer dat de meesten slechts achterblijven als ruines na het Khmer Rouge tijdperk en de onwaarschijnlijke kracht van het oerwoud. We bezoeken ook een dorp aan de rand van het meer, dat het grootste deel van het jaar onderwater staat en daarom uit 4 tot 6 meter hoge paalwoningen bestaat. Behoorlijk fascinerend.
Hoe viert men kerstmis in Cambodia? Niet! Of toch?! Vermits dit stadje omwille van de bekende tempels toch wel wat toeristen aantrekt, plaatsen de restaurantuitbaters nepkerstbomen met nepsneeuw, gezellige lampjes en vervelende kerstmuziek. Het zorgt voor een toch wel speciale sfeer, gezien de temperatuur in dit droogseizoen, niets winters heeft.
Er zijn al een paar fototjes te zien van dit hoofdstuk ( zie nog steeds voor een van onderstaande links), maar een van volgende dagen komen er meer...
Het is weer een tijdje geleden dat ik hier een bericht achterliet. Ben druk bezig geweest. Heb veel gezien en gedaan ondertussen, ook vaak op de bus gezeten. Hier volgen een paar verhalen...
Na een nachtreis van Ninh Binh een korte tussenstop van 3 uur in Hue. Samen met Lisa en Espen (noorwegen) de mooie, oude, citadel van Hue bezocht. Helaas tijdens de oorlog grotendeels verwoest. Nog 5u te gaan naar Hoi An.
In de late namiddag aangekomen in Hoi An ( niet te verwarren met de hoofstad Hanoi). Een klein kleermakersstadje. Ze zijn er echt overal, en maken alles dat je maar kan bedenken op maat. Fantastisch toch! Oja. mijn maat hbben ze hier verschillende keren mogen opmeten en het volume in mijn rugzak is wel weer een beetje gegroeid. Helaas waren de weergoden me deze dagen niet zo goed gezind en brachten ze zoveel regen dat verschillende straten aan de waterkant volledig blank stonden. Omdat de regen niet van ophouden weet en ik mijn tijdschema een beetje in `t oog moet houden, verlaat ik mijn vrienden hier. En ga ik naar zonnigere oorden, met name het strand van Nha Trang.
Op de nachtbus nog eens iemand uit Belgie tegengekomen! (dat gebeurt steeds vaker in vietnam) We besluiten samen een hotelletje te zoeken, want jeugherbergen hebbe ze hier niet. We vinden een kamer, met goede luchtventilatie voor 6US$. We bezoeken samen de Long Son Pagoda, met een grote, witte boeddha boven op de berg. Indrukwekkend. Rondom staan kleine krottenwoningen en kinderen spelen en bedelen hier. Langs de rivier zien we vele paalwoningen en vissersboten. Het leven is hier zo anders. Overal is er kerstversiering, kerstmuziek, kerstbomen met lichtjes,pakjes, ballen EN nepsneeuw!, kerst- en sneeuwmannen, ijssterren, en tenminste 30*C. We brengen uiteraard ook een halve dag door op het strand, dat helaas niet goed georienteerd is, waardoor we alleen maar schaduw en koude wind hebben.
Dalat. Een stadje in de vietnamese bergen. Het is hier kouder. `s Avonds zelfs te koud om in t-shirt rond te lopen. Tesamen met Saar een nog goedkopere kamer gevonden. Een dagtocht gedaan achterop de moto met de `Easy Riders`. De compagnie is behoorlijk internationaal en tof! 2 nederlanders, een fransman, een schot, een amerikaan, een canadees, een australier, en 2 nieuw-zeelanders. We bezoeken koffieplantages, bloemenkwekerijen, zijdewormkwekers en zijdeweverijen, varkenskwekers met zatte varkens omdat die de overschot krijgen van de rijst voor rijstwijn, een indrukwekkende waterval en nog veel meer.
Ondertussen ben ik in Saigon of Ho Chi Minh City (HCMC). De grootste stad in dit land, behoorlijk geschift en nog veeeel meer motorbikes dan in Hanoi. Heb samen met Ian uit Canada de Cu Chi tunnels en het oorlogsmuseum bezocht. Een herinnering aan de wrede oorlog die nog niet zo heel lang geleden plaatshad. Ik begrijp het niet. Waarom voeren mensen oorlog? Verschrikkelijk!! `s Avonds in een westers aandoend cafe deze pijnlijke beelden doorgespoeld, met mensen die ik op mijn weg van shanghai tot hier regelmatig tegenkom.
Morgen heel vroeg de bus naar Cambodia. Weer benieuwd wat dit land te bieden heeft.
Aan iedereen een gezegende kersttijd gewenst! En bedankt voor de e-mailtjes en berichtjes!
Gisteren voor het eerst achterop de motorbike... vandaag was het ineens een hele dag. Op het platteland. Genieten van de mooie omgeving. Jullie genieten allemaal mee van de fototjes op onderstaande link!
Weer een totaal andere stad dan de vorigen. Nog steeds ongelooflijk. Elke straat bevat duizenden foto`s.
Vietnam was ooit een Franse kolonie en dat is hier heel duidelijk te zien aan de zuidfranse bouwstijl! En met dit warme weer, voel ik me wel vaak dichter bij huis, dan ik eigenlijk ben. Ze hebben hier ook brood dat naar brood smaakt! Dank u Fransen!
Er zijn bijna geen auto`s maar de straten stromen over van de `motorbike`s`. Iedereen en alles wordt hier vervoerd per motorbike! Verkeerslichten zijn er bijna niet en als ze er zijn, wordt er amper naar gekeken. Oversteken doe je ongeveer met je ogen dicht. Dat is het systeem en zo blijkt het wel min of meer te werken. Gewoon langzaam over de straat wandelen zodat ze rond u kunnen rijden. In het begin is dat heel beangstigend, maar ondertussen went het wel. Vooral niet stoppen.
De taal is hier leesbaarder dan in China, maar nog steeds onverstaanbaar. Gelukkig spreken de meeste mensen hier wel een beetje Engels. En ook menu`s zijn hier bijna altijd vertaald, dat helpt wel! Dan weet je nog niet wat je eet, maar wel wat je besteld.
Verder ben ik 2 dagen naar Halong Bay geweest. Dit is een behoorlijk bekend deel van Vietnam en de zee staat er vol met limestone-rotsen. Behoorlijk indrukwekkend. We hebben er 1,5 dag rondgevaren op een boot, maar helaas was het gezelschap niet zo fijn. En zelf vond ik de rotsen in Yangshuo mooier.
Ben ik ook nog 2 dagen naar Sapa geweest. Hier heb ik de meest fantastische dagen van mijn reis gehad! Jammer dat ik mijn treinticket terug al op voorhand geboekt had. Sapa is een bergdorp in het Noordwesten van Vietnam waar verschillende traditionele minderheidsvolkeren leven. `Montagnards` zoals de Fransen hen noemden. De mensen dragen nog steeds hun eigen traditionele kledij en maken hele mooie dingen. Vooral stoffen en gebruiksvoorwerpen versierd met kruisjessteek. Het is een boerenbevolking die eigenlijk leeft van de rijstteelt. Dit zorgt ervoor dat het landschap wordt gekenmerkt door de talrijke rijstterassen. We hebben er een 2-daagse wandeltocht gedaan door de vallei. Het eerste deel van de wandeling werden we begeleid door verschillende meisjes. Elk van ons- toeristen- had 2 of 3 begeleiddende meisjes... Ze waren heel vriendelijk, jong en behulpzaam. Maakten een hele mooie bloemenkrans voor mij en wilden op het einde natuurlijk dat we iets van hen kochten. Graag. ( zie foto`s)
`s Avonds bij een plaatselijke familie gelogeerd in een eenvoudige, traditionele woning. En de volgende ochtend in een koude rivier gezwommen en terug de berg op geklommen. Een namiddag rondlopen op de markt in Sapa en met de nachttrein terug naar Hanoi.
Volgende week zuidwaarts...
Foto`s zeggen nog steeds meer dan duizend woorden, dus bekijk ook zeker de link in een van onderstaande artikels.
als je op onderstaande link klikt vind je de meest recente fototjes van mijn reis... (klik op de foto van het vrouwtje met het vietnamese hoedje) en dan vind je de hele album, als je klikt op` back to evelyne`s photos` vind je nog veel meer albums van andere plaatsen.
In Hong Kong de plaatselijke trein genomen naar de grens met China. Dit was de eerste grensoversteek al wandelend. Want het eindstation was de grens en dan moest je te voet verder. Eigenlijk een beetje zoals in de vlieghaven. In Shenzen aangekomen, de grensstad aan de Chinese zijde, was er direct een gigantisch shoppingcentrum, maar met een gigantische rugzak is dat geen optie. Het is duidelijk dat ik weer in China ben. Behoorlijk vuil, overal spuwsel en rochelgeluiden, weinig tot geen Engels, ...
En eerst ook uitzoeken hoe naar de volgende bestemming te geraken. Met de trein of de bus? De bus bleek de beste optie. Om 19u30 zou die vertrekken naar Jangshuo en 10 u rijden, dus aankomst voorzien om 5u30. Het was een bus met bedjes. Gelukkig. Smalle bedjes. 2 gangen en 3 rijen bedjes, voor mij net gepast, maar voor velen te klein.
Uiteindelijk op deze bus goed geslapen en om 6u aangekomen. Direct overrompeld door plaatselijke herbergiers die ons wel onderdak wilden bieden. Toch maar eerst een kijkje nemen alvorens toe te zeggen. Met z`n vijven en evenzoveel grote rugzakken vanachter in een kleine 3wieler laadbak.
Jangshuo is een gezellig klein stadje. Met veel toeristen, maar net niet storend. Als je in groep reist duurt alles een beetje langer. En dus hebben we hier vandaag alleen maar rondgewandeld. En ook de groenten- en vleesmarkt bezocht. De groenten waren kleurrijk en talrijk. Zoveel `vers` vlees heb ik nog nooit bij elkaar gezien. Eend, kip, varken, hond, ... alles. Ik heb hier in Jangshuo ook wel geen vlees meer gegeten.
De volgende dag gaan fietsen op het platteland. Tussen de zeer vreemde karstbergen. Later komen er nog wel foto`s van... Dit was een onvergetelijke dag. Prachtige dingen gezien en het platteland is toch zo verschillend van de stad. We voelden ons zeker een eeuw terug in de tijd.
Hong Kong heeft een goeie combinatie tussen de Britse invloed van 150 jaar kolonie en de Chinese traditie. Waar Shanghai probeert om speciaal te zijn, is Hong Kong dit vanzelf. Het is eigenlijk geen stad, maar een soort provincie met allemaal deelsteden en veel groen; bomen en bossen. Sinds 1997 is Hong Kong terug een deel van China, maar als " Special Administrative Region". Dit houdt in: " one country, two systems". Er zijn nog steeds enorm veel mensen, maar de meesten spreken wel een beetje Engels...
Ik heb hier gewandeld in de bergen en de Hong Kong natuur, ben naar de Peak geweest en heb er over de grote stad uitgekeken. Wat prachtig is, is dat je overal rond bergen kan zien. Ik heb 12500 Buddha"s gezien, grote en kleine. Ben naar een Hindu-lichtfeest " Diwali" geweest. Heb voor de eerste keer tijdens mijn reis nog eens zelf gekookt! En heb er van genoten! Veel gewandeld en gewinkeld. Chinese snoepjes en Dim Sum geproefd. Heb ook veel gebabbeld, gelachen en gezongen met Maria!
Kortom, ik heb hier een hele fijne tijd gehad! En ben klaar om verder te gaan... Weer benieuwd naar wat komen zal...
Na 20 uur treinen vanuit Shanghai ben ik goed in Hong Kong aangekomen! Blij dat ik niet meer in Shanghai ben, Hong Kong lijkt me zeker veel aangenamer. Wel al behoorlijk warm en vochtig. Maar ook groots en groen. Ben dus momenteel niet meer in China, te merken aan de auto"s die in de foute richting rijden, en ook de talrijke "buitenlanders" - westerlingen en indiers. Ik logeer bij Maria Jonsson en weet zeker dat ik hier een fijne tijd met haar ga hebben!
Ben ondertussen ook plannen aan het maken om nog verder te reizen- nu ik toch hier ben - naar Vietnam, Cambodja en Thailand. Veel groetjes daar!
Wolkenkrabbers, torenhoge wolkenkrabbers en nog veel grotere wolkenkrabbers. Met daartussen nog vrij veel oude en lage bebouwing. Arm en heel rijk staan hier naast elkaar. Veel Europese bouwstijl-invloeden ook van de jaren `20 & `30. Maar voor de `echte` europese stijlen ga je beter naar een europese grootstad en voor een `echte` wereldstad met wolkenkrabbers lijkt New York mij een betere optie, daar zijn dan hopelijk ook wat minder chinezen...
Dat wil echter niet zeggen dat het geen evenement is om hier rond te lopen. Bedelaars die niet tevreden zijn met wat je ze geeft, nog bedelaars, mensen die allerlei `fake-merken` verkopen, studenten die hun engels willen oefenen, `art-students` die hun `kunst`-werken (voor veel te veel geld) willen verkopen, hello - how are you - you are beautiful - hello - HELLO - je wordt hier ongeveer door iedereen aangesproken, de hele tijd, zelfs als je denkt even rustig op een bankje te zitten.
Vandaag ook 2 hele goede musea bezocht. Eentje over de stadsplanning van deze giga-stad en een ander van moderne kunst, met zeer kleurrijke kunstwerken en leuke kortfilms!
Vanuit Nanjing de bus genomen naar Huang Shan, ofte een klein dorpje in de bergen dat iedereen kent van de chinese schilderijen. In het donker aangekomen en bleek dat de bus niet stopte in het dorpje maar aan een heel groot chinees hotel, waar niemand engels sprak, en waar niets anders in de buurt was, we moesten daar dus wel blijven. Uiteindelijk was het wel ok, op een paar vreemde, vliegende keverachtigen na.
De volgende dag dan maar met een busje naar het dorpje, waar we de heel vriendelijke Mr. Cheng tegenkwamen. Hij had een restaurantje en gaf ons veel en goede info over de tocht die we wilden maken. Hij kon ons ook helpen een overnachtingsplaats te vinden op de berg en was de eerste chinese man die echt en verstaanbaar engels praat.
De bergtocht was heel mooi, maar steil! De eerste dag duizenden treden naar boven! De volgende dag, langs een andere weg, duizenden treden weer naar beneden! Het was zwaar, maar zeker wel de moeite! Inderdaad, zeer schilderachtige landschappen en uitzichten.
Na een 14-uur durende reis, ipv 9uur, van het bergdorpje in Suzhou aangekomen. Men had ons niet verteld dat we onderweg van bus moesten wisselen en kwamen dus aan in Shanghai. Gelukkig was er iemand op onze bus die Engels en ook chinees kon,zodat zij ons kon helpen en uitleggen hoe we aan het station konden geraken. Waar we dan maar de trein namen naar Suzhou.
Suzhou is een mooi en voor de chinezen zeer bekend stadje! Het heeft vele kleine kanaaltjes, zoals Venetie, en hier maakt men sinds 6000 jaar de zijde die over de hele wereld verspreid wordt via de Zijderoute.
Vandaag zijn we dan naar het interessante Zijdemuseum en het mooie Folkloremuseum geweest. Verder hebben we de straatjes verkend en de toeristenwinkeltjes bekeken.
Els en ik zijn gisteren naar Yangzhou ( of hoe schrijf je dat ook weer in t chinees?) geweest. Een klein stadje met (maar) 4,5 miljoen inwoners. Eerst een authentieke chinese tuin en koopmanswoning bezocht en daarna in de traditionele chinese straatjes rondgedwaald en onze ogen de kost gegeven. Een leven dat me toch wel deed denken aan de Middeleeuwen, maar in combinatie met brommertjes en gsm`s. We waren de enige westerlingen in de hele stad, een grote bezienswaardigheid waren we dus!
Het is me ook gelukt om al een aantal foto`s op `mijnalbums.nl` gekregen... hier de link:
Weet er iemand een goede manier om mijn reisfoto`s te tonen... want op deze blog lukt het toch niet zo goed... en niet iedereen kan op facebook... een andere soort website ofzo? dankjewel.
Na een 10-uur durende treinreis ben ik goed aangekomen in Nanjing. Ik heb nu 10 000 km trein achter de rug. En het blijft een fijne belevenis! Elke keer dat je wakker wordt/ de dag begint, ben je in een totaal ander landschap!
De trein viel mee, hoewel een `hard seat-ticket` toch beter is tijdens de dag, want slapen is toch nogal moeilijk als je enkel een smal zitje hebt en ondertussen uw rugzak moet in de gaten houden... Amper 1 uur geslapen dus. Achja, dan had ik tenminste de tijd om mijn reisgids te lezen en plannen te maken voor de volgende dagen... Bij aankomst de weg gezocht naar mijn jeugdherberg aan de andere kant van de stad. Gelukkig is er hier een goed functionerende metro, met engelse informatie. De mensen zijn hier opvallend vriendelijk tegen `westerlingen` ook al is hun kennis van het engels meestal beperkt.
Dit weekend is hier in Nanjing een Internationaal Jazz&World Music Festival met onder andere Wouter Van den Abeele, Soetkin Baptist, Anne Niepold en Lode Vercampt. Toevallig past dit in mijn planning en passeer ik hier ten tijde van het festival. Moest ik enkel nog uitzoeken waar het was (verschillende locaties) en behalve 1 zinnetje op internet was er geen info over te vinden. Uiteindelijk, na veel rondvragen op straat heb ik de plaats kunnen vinden, en heb ik eerst een concert gezien van een Canadese Zigeunergroep en daarna een Duitse Jazzband.
Deze namiddag speelden Wouter&co in hun hotel en was het wel leuk om hen te zien. Ook Els Lemahieu is hier en samen hebben we na het optreden de omgeving verkend en `s avonds terug naar het festival geweest. Het is wel fijn om terug muzikanten tegen te komen!
Nanjing is een grote stad, maar (gelukkig) veel kleiner dan beijing. Ik heb ondertussen ook de betekenis van de namen van deze steden ontdekt. Nan betekent Zuid en Bei staat voor Noord, Jing betekent hoofdstad. In een of ander tijdperk was nanjing dus de hoofdstad van dit immens grote land.
Nu is het tijd om te slapen, de maan is goed zichtbaar vanavond, maar sterren zijn er niet, ik weet niet of het komt door de licht-of luchtvervuiling, misschien beide. Op naar een nieuwe dag.
