Met het goede weer van gisteren in ons achterhoofd vertrekken we
vanmorgen heel vroeg, om toch volop van deze dag te kunnen genieten.
Bestemming: Perpignan en aansluitend de Méditerranée, zon en strand. Bij het
ochtendgloren liggen de wegen nog nat, het heeft vannacht opnieuw geregend,
maar we laten ons nu niet uit ons lood slaan. Om 11u zijn we al ter plaatse:
eerste stop traditioneel office du tourisme. Daarna beginnen we onze
stadswandeling om die na 15 minuten te staken, want we hebben allemaal een
reuzehonger. Tweede poging: een half uurtje later. We wandelen tot Palais des
Rois de Majorque en terug. Hier en daar doorlopen we mooie, pittoreske
straatjes. Opvallend zijn de oranje-gele tinten en de grote fontein. Van
Perpignan rijden we naar Le Barcarès, waar de Middellandse Zee in een stralende
zon van 28° baadt: de zomer is dan toch begonnen in onze regio. We genieten op
het strand: Ik plons, naar aloude gewoonte, even in de zee, maar kan de
zoutsmaak niet verdragen. Ik hou me liever bezig met onnozele spelletjes op het strand. Estée zwemt, heeft koud, maar keert dan toch terug en
zet zich dan een hele tijd in de branding. s Avonds eten we even verderop in
het enige (?) restaurant dat le Barcarès rijk is (mosselen!) en we kerenlangs de donkere en bochtige wegen van de
D117 terug naar Quillan, waar we om 23.15 aankomen. Morgen volgt een rustdag =
een dag op het park en hopelijk houdt het goede weer aan, zodat we eens het
buitenzwembad en zwemmeer kunnen uittesten (met de boot van meter Nele).
Vanmorgen ziet er opnieuw weinig hoopvol uit, je ziet
de regen voor de bergen wegwaaien, maar tegen de middag is het enigszins opgeklaard
en als de zon schijnt, is de warmte ook onmiddellijk te voelen. We houden ons
rustig: papa en ik gaan wat tafeltennissen, mama en Estée doen een beetje
was. Deze namiddag wordt drukker, want papa en ik gaan raften. Om 15.00
moeten we aan de receptie staan, want de bus van sudrafting komt ons ophalen.Mama en Estée rijden mee met de
auto, want zij moeten kiekjes maken. Het is wel even wachten aan sudrafting (in
de regen!), waarschijnlijk zijn er boten tekort en ondertussen geraken mama en papa aan de praat
met enkele West-Vlamingen. Dan kunnen we eindelijk vertrekken (in de zon), maar
papa en ik kunnen niet zoals voorzien samen raften (ik zou 2km voor einde
van de boot gehaald worden omdat dan het moeilijkste begint, dat was de afspraak): het water staat te hoog en is te wild.
Ik protesteer aanvankelijk en wil capituleren, maar dan helpt een beetje
vaderlijke overtuigingskracht en ik zie het toch zitten. En gelukkig, want ik heb me geamuseerd!! Mijn begeleider was een plezante. Telkens hij Bonzai zei,
moesten we ons in de boot zelf (in plaats van op de rand) zetten, want dan was het gevaarlijk. En splash
betekende zoveel als de andere boot nat spetteren! Papa heeft ook een goede
tijd gehad: vooral het défilé de Lys had enkele stroomversnellingen in petto
(des rapides) en de natuur oogt natuurlijk ook indrukwekkend vanuit het
kikkerperspectief (zegt hij). Eenmaal terug in het park (zonnig en warm) is het de
beurt aan het pleziertje van Estée: zij mag immers een half uurtje
poneyrijden. Ze kiest vanzelfsprekend de witte poney (Amika). Die werkt
aanvankelijk gewillig mee, tot hij wil eten en papa en mama dit niet direct verbieden
(wat kennen zij daar nu van?) Dit is zoveel als die
malign carte blanche geven en hij wordt de baas. We hebben ettelijke keren
moeten wachten tot die veelvraat terug wilde vertrekken, Estée krijgt het
natuurlijk ook op haar heupen. Maar ze heeft toch van de Amikarit genoten. We
eten vlug iets in de snack van het park (dat met het goede weer nu, samen met
het restaurant, tamelijk vol zit en de voorbije dagen slechts een troosteloze indruk
gaf/ Mama en papa eten iets kleins, maar Estée een ik krijgen een groot bord met frieten/croque
en frieten/kip), want we willen de cérémonie douverture van Le festival
international de folklore en Pyrénées Audoises niet missen. 8 volksdansgroepen
nemen deel: Rusland, Brazilië, Indonesië, Oezbekistan, Turkije, Mexico, Zimbabwe
en de Republiek Kalmoukie (deel van Rusland). Om 21.30 staat dit aangegeven,
maar als we om 22.00 aankomen, hebben we nog niks gemist. Er is wel een massa
volk op de been. De groepen worden voorgesteld door een optocht door de
hoofdstraat van Quillan die zon 400 meter lang is (schat papa), hel verlicht is
en waar het volk aan beide zijden is opgesteld (zittend of rechtstaand): het
wordt een hele mooie en kleurrijke optocht, Estée, die een plaatsje heeft weten
te veroveren op de eerste rij, ziet alles met de mond open aan en geniet volop.
Ik heb me vooral beziggehouden met het briefje dat we vooraf gekregen hadden met de info over de groepen, maar ik vond het ook wel mooi. Eenmaal de stoet voorbij acht ze haar moment gekomen en heeft ze nog een kwartiertje
het beste van zichzelf op de deuntjes van het plaatselijke muziekkorps. We zijn
halfweg onze vakantie en we hebben de indruk dat we met een dag als vandaag
vertrokken zijn voor nog beter!!
Met al het slechte weer van de voorbije dagen, zijn we vanmorgen
in ons bed blijven liggen. Het heeft ons wel allemaal deugd gedaan, we moesten
de batterijen eens opladen. We hebben gewoon voor middag gegeten en dan nog had
niemand van ons zin om iets te doen. Of nee: in het programmaboekje stond dat
er deze namiddag een tafeltennistornooi werd georganiseerd, daar wilde ik
wel eens aan deelnemen. Papa zou ook meegaan. Met dit regenweer trok dit
tornooitje in een overdekte ruimte natuurlijk aan. Ik heb twee
wedstrijden mogen spelen en heb ze jammer genoeg allebei verloren. Papa heeft
één gewonnen. Papa en ik hebben dan nog een beetje onder elkaar gespeeld, papa
was onder de indruk van mijn spel. En ondertussen maar regenen We zijn dan
alle vier nog eens gaan zwemmen, het was zoals gewoonlijk druk in het (binnen)zwembad.
Toch vinden we de plaats om naar een euromunt te duiken. Estée heeft genoeg van
haar zwemvestje en wil het wel eens zonder proberen. En warempel, ze kan bijna
al even goed zwemmen als ik. t is wel nog precies als een hondje,
peddelen met de voeten en handen, maar ze blijft boven water en ze gaat
vooruit. s avonds pikken we nog een filmpje mee en dan onder de wol. En hopen
dat we met een stralende zon kunnen ontwaken, want we hebben heel veel plannen
voor dekomende dagen.
Vanmorgen waren we opnieuw in retard, maar zo gaat dat op
vakantie. Bovendien nodigde het weer niet echt uit om erin te vliegen, want het
was ontwaken met de regendruppels op ons dak. Mama en papa hebben echter hun eerste idee gevolgd en zo zijn we op weg naar Mirepoix, in de Arriège. Het marktje en marktpleintje van Mirepoix lonen inderdaad de
moeite: het ziet er allemaal oud maar knus uit, maar de regen verknoeit een
heleboel. Die valt immers met bakken uit de hemel: o Zuiderse zon, wo bestu bleben? Het marktje zelf is gelukkig grotendeels overdekt (onder de huizen): normaal
zijn er ook een soort middeleeuwse feesten, maar de ridders zijn blijkbaar
gevlucht in hun tenten, de mietjes. Estée en ik kopen een kneedballetje (gezichtje,
soort ballon met bloem in) en Estée ook nog een set armbanden, waarmee ze naar hartelust schudt. Papa koopt een
worst waar we nog een tijdje zullen van genieten, want hij kost maar liefst 28 ,
het zal niet zijn om dit in één keer te consumeren. We drinken nog iets, eten
onze picknick in de auto (!) en besluiten dan maar terug te keren (eventjes
wordt gedacht aan Vals en de Chateau de Chalabre, maar met dit weer worden beide voorstellen afgeschoten) Met
opnieuw K3 en Alice in Wonderland op de achtergrond en alle meezingers rijden
we terug. Papa, Estée en ik wagen nog een duik in het water (we duiken naar een stuk van 20C), dan eten we en
bekijken we de originele tekenfilm van Alice en welterusten.
Quote van de dag: "hij heeft dat in het Frans gezegd, niet in het Nederlands, dus wist ik het niet" (jaja, alweer Estée, wanneer haar kneedgezichtje in bed openscheurt omdat ze een zonnetje wilde maken en dus de zonnestralen moest uittrekken.allemaal bloem op bed!!!)
Ons eerste marktje wenkt op deze dag des heren, ik heb mijn
piratengeldzakje mee, want ik zal waarschijnlijk wel iets kopen. De marktkramers
verpatsen hun waar in het naburige Esperaza, een mooi dorpje aan de Aude. Het
is zonnig maar winderig (ik heb het niet over mezelf) en niet zo heel warm, dus het verliest al een deel van
zijn charme. Estée heeft een paar haarbandjes gekocht, ik denk alleen
maar aan geld en heb 2 slips gekocht waar eurobiljetten op staan: één van
2500 en één van 20.300 euro. Mama en papa zeggen al van mij te gebruiken als ze geen geld meehebben, maar dat zal geen waar zijn. We rijden door naar Alet-Les-Bains om naar het
avonturenpark (accroparc) te gaan, eindelijk, maar we moeten een uur wachten en dan beslissen mama en papa om toch naar La Forge de Quillan te gaan, want dit park hier valt
nogal duur uit (17 voor kinderen en 20 voor volwassenen). In La Forge is
het goedkoper, maar alles wordt hier begeleid: ikmoet dus het tempo van de anderen volgen ('t zijn allemaal kleine), Estée doet ook mee en doet het goed, maar bij
sommige spelen heeft ze het lastig, ze moet echt met de armen reiken, maar gelukkig helpt papa haar. Mama legt alles vast op de digitale plaat. We mogen het parcours maar 1 keer doen, dat is ook de eerste keer dat dit zo is. We hebben geen boodschappen gedaan, dus gaan we vanavond uit eten (na een plons in het zwembad), maar we gaan niet ver: het wordt le Brantalou, het restaurant hier op het domein. Met de lerarenkaart van mama hebben we wat krediet op een kaart van het park (10% van de huurprijs) en daarmee kunnen we al het één en ander doen. We nemen het avondmenu, ik vind het wel lekker. Daarna gaan we naar ons huisje en spelen we nog enkele spelletjes.
Vandaag wordt een lange dag, want er staan een paar Katharenkastelen
op het menu. Onze vriendin begint de dag met het is tijd om op te staan, het
is 9.00 precies. Natuurlijk wordt dit herhaald als er niemand opstaat, maar
ja, het is vakantie, dan kan dat. Om 11.00 vertrekken we en hoewel deze dag
voorzien was omdat het weer niet zo goed was, is het warempel zonnig (toch niet
meer dan 18°). We stoppen eerst bij Forge (avonturen en raft, wat info vragen, joepi), rijden dan via
défilé de Lys en Axat door naar de Gorges de St George (heel kort, 200m), gaan
ook eens een kijkje nemen bij Sudrafting (joepi) en vervolgen onze bochtige weg naar
Lapadrelle en het Chateau de Puilaurens, ons eerste Katharenkasteel. Papa koopt
een paspoort en we beginnen de eerste klim: we maken er een
Tour-de-Francewedstrijd met bijpassende commentaar van. De klim duurt zon 15
minuten, maar het resultaat mag er wezen: een mooi overblijfsel van een rijke
geschiedenis en een adembenemend uitzicht over de regio. Eens terug beneden
eten we onze picknick op en rijden we via de D117 (mooie, brede weg door de
vallei) door naar Saint-Paul-de-Fenouillet en nemen de afslag naar de Gorges
de Galamus: we nemen eerst de weg langs de flank naar de Ermitage de
St-Antoine (kapel in de rotsen en alweer wandelen), dan rijden we door de
Gorges (heel mooi, maar ook heel kort als je de Gorges de Verdon al bezocht
hebt). Mama en papa hebben er nog niet genoeg van en ons volgende bezoek is aan het
Chateau de Peyrepertuse: vanop de weg ziet het er niet echt indrukwekkend
uit, maar dat is slechts een indruk: het bestaat uit twee delen en is behoorlijk
overeind gebleven. Enkel papa onderneemt de klim naar het tweede gedeelte, want
het ziet er te gevaarlijk uit. Er staat ook een hevige wind. Estée en ik
nemen hier onze eerste steen mee, ik begin al een mooie collectie aan te leggen. We rijden door naar Cucugnan, laten dit links
liggen, maar rijden toch naar het derde Chateau de Qéribus: enkel papa heeft
nog zin, wij blijven in de auto achter en volgen papa (streepjes tussen de bomen) op zijn weg naar boven. "Het kasteel is het kleinst, maar het
best geconserveerd. En het uitzicht is opnieuw formidabel.", volgens papa. Wij staan te zwaaien als papa kijkt, Estée is constant aan het roepen: papa, kom mij halen, ik wil ook nog naar de toren...". De terugweg verloopt
via Lapadrelle (ons beginpunt) waar we eten in de Cathârome, vlak aan het
viaduct waar de train touristique passeert. Ten
slotte keren we huiswaarts langs donkere en bochtige wegen, met K3 en Alice in wonderland (vooral liedje van de dikke vette rups!!) door de
luidsprekers en we zingen allemaal luidkeels mee.
Quote van de dag: "rij eens vlug naar ons huisje in Egem om frikandellen te halen, ze hebben dat niet in Frankrijk" (Estée die haar plat favorit mist)
Vandaag laat het weer ons nog steeds in de steek. Even rond de
middag piept de zon wel door de wolken en is het even warmer, maar over het
algemeen blijft het bewolkt en grijs. Tijd dus om een kijkje te nemen
in Quillan: pff, we gaan te voet. Het is wel verder dan gedacht, zon 6 km heen en
terug. Voor mij is dit een makkie, maar voor Estée is dit niet vanzelfsprekend.
Ze vindt ook de bomen langs de straat niet mooi, de platanen zijn volgens haar immers
van plastiek. Bovendien maken we nog een wandeling in Quillan zelf. enkel de fontein vind ik mooi: Estée en ik zitten er weer in te brielen en we zijn nat natuurlijk. In de maison du tourisme verzamelen we opnieuw een hoop brochures die we niet kunnen lezen. Om 16.00 eten we voor middag
(t is vakantie!!!) en daarna kijken papa en ik naar de Tour, terwijl mama
door Estée onder handen genomen wordt (voet en lichaamsmassage). Papa en ik gaan nog wat voetballen en dan is het (opnieuw al) etenstijd. Papa krijgt van mij nog een massage, want hij heeft veel rug- en nekpijn. Om 21.00
nemen we deel aan het familiespel op het park, een soort Cluedo waarbij we de
moordenaar, de locatie en het wapenmoeten vinden. Bij iedere stopplaats, aangegeven op een kaart, moeten we
een opdracht doen: touwtje springen, memory, een ballon doorgeven met vorken,
een spreekwoord uitbeelden (een uitstekende uitbeelding door mij), een hindernissenparcours, een
minuut raden en een gedicht schrijven. De Vincentjes, zo heet onze ploeg, van nr214 slagen in hun
opdracht en ik zie al eurotekens verschijnen als hoofdprijs (100.000 ,
waarmee ik hier een huisje zou kopen), maar het wordt een fles Blanquette die
trouwens door een ander gezin wordt weggekaapt. De Vincentjes keren met lege
handen huiswaarts, ik val moe maar voldaan in slaap.
Quote van de dag:
in de zomer zou het hier wel prettig zijn (mama langs het meer
met commentaar op het niet zo goede weer)
pak maar één mee (Estée zegt aan papa dat hij één van de
platanen langs de straat die hij mooi vindt, magmeenemen, want zij vindt ze niet mooi, ze
zijn van plastiek.)
Na een stevig (?) ontbijt nemen we afscheid van Brive-La-Gaillarde
en begeven we ons naar onze definitieve bestemming. Helaas rijden we nog altijd
onder een grijze hemel waar nu en dan regen uitvalt. Hopelijk blijft dit niet
duren, maar normaal krijgen we de zon nog te zien. We passeren de groene
Dordogne en na een korte tussenstop in de Aire Toulouse-Sud, bereiken we
Quillan om 14.00. Het is een mooi park, met zicht op de bergen. Het weer is
niet schitterend,het kwikkomt niet verder dan een schamele 18
graden.Een plons in het buitenzwembad
of meer behoort vandaag niet tot de mogelijkheden. Eerst de check-in (wat duurt dat lang), de auto
lossen (Estée en ik hebben moeten helpen), Tour de France (ik had toch gezegd dat Andy Schleck zou winnen en papa gokte onterecht op Contador), en daarna onze eerste boodschappen in de nabijgelegen
Carrefour (oh wat is het daar fris!) Terwijl mama het avondmaal bereidt, wagen ik, Estée en papa een plons in het binnenzwembad. Het is niet zo groot, maar ik wou sowieso een keer in het sop springen. En wat is het toch leuk om Estée eens onder water te duwen, jammer genoeg onderga ik hetzelfde van papa. Vanavond eten we nog frietjes, appelmoes, worst en kippeboutjes. Nu gaan we nog een film bekijken, onze verkenning van het park en Quillan staat morgen op het programma. Het blijft een grijze hemel...
Quote van de dag: Estée is op een rij stenen voor ons huisje aan het lopen tot ze plots van een steen valt. "Mama, morgen moet je naar de mevrouw van de receptie gaan, die steen ligt in de weg, hij moet weg!"
Met Zotte Maandag in de benen van mama en papa was het niet evident ons aan het vooropgestelde vertrekuur te houden, we hebben dan met een uur vertraging ons huisje in Egem verlaten met als bestemming: ZON. Die was nergens te bespeuren in Brive-La-Gaillarde, onze stopplaats vandaag 756 km dichter bij de zuiderse zon. Maar goed, vanmorgen heb ik nog de tourkrant gekregen en dat was een uitgelezen kans om mijn papa een half uurtje op de rooster te leggen omtrent klassementen, kopmannen enz. Voor de rest was het een voorspoedige rit, enkel rond Parijs hebben we vertraging gehad tgv een ongeval en de laatste 2 uur hebben we trager gereden door de regen. Gelukkig zijn we niet gestopt in dat dorp, Oradour, het regende te veel, ik had er toch geen zin in. Ik heb me beziggehouden met mijn woordpuzzel, Nintendo en DVD, Estée heeft vooral films bekeken en de laatste 2 uur geslapen. Het hotelletje in Brive is heel proper en gerieflijk, ik ga met Estée en mama samen slapen, papa heeft weer geluk en mag alleen slapen. Maar eerst bestudeer ik nog even de klassementen!!! Estée beweert dat opi hier in dit hotel geslapen heeft, toen hij pijn had aan zijn schouder. Tja... Morgen is het gelukkig niet ver meer, ik hoop dat we vroeg vertrekken, want ik wil naar het zwembad. Papa heeft beloofd dat we iedere dag mochten zwemmen.
Quote van de dag: In Frankrijk zijn de WC's hier allemaal afgekraakt... (Estée)
foto's
Met Zotte Maandag in de benen van mama en papa was het niet evident ons aan het vooropgestelde vertrekuur te houden, we hebben dan met een uur vertraging ons huisje in Egem verlaten met als bestemming: ZON. Die was nergens te bespeuren in Brive-La-Gaillarde, onze stopplaats vandaag 756 km dichter bij de zuiderse zon. Maar goed, vanmorgen heb ik nog de tourkrant gekregen en dat was een uitgelezen kans om mijn papa een half uurtje op de rooster te leggen omtrent klassementen, kopmannen enz. Voor de rest was het een voorspoedige rit, enkel rond Parijs hebben we vertraging gehad tgv een ongeval en de laatste 2 uur hebben we trager gereden door de regen. Gelukkig zijn we niet gestopt in dat dorp, Oradour, het regende te veel, ik had er toch geen zin in. Ik heb me beziggehouden met mijn woordpuzzel, Nintendo en DVD, Estée heeft vooral films bekeken en de laatste 2 uur geslapen. Het hotelletje in Brive is heel proper en gerieflijk, ik ga met Estée en mama samen slapen, papa heeft weer geluk en mag alleen slapen. Maar eerst bestudeer ik nog even de klassementen!!! Estée beweert dat opi hier in dit hotel geslapen heeft, toen hij pijn had aan zijn schouder. Tja... Morgen is het gelukkig niet ver meer, ik hoop dat we vroeg vertrekken, want ik wil naar het zwembad. Papa heeft beloofd dat we iedere dag mochten zwemmen.
