Vandaag is ook een soort rustdag, hoewel Laat opgestaan en laat
gegeten. Er staat een wandeling op het programma voor het ganse gezin, maar
uiteindelijk zijn het enkel papa en ik die de wandeling aanvatten (Estée
is al moe terwijl we nog op het park zijn) Het is het blauwe parcours, een
wandeling van 8.5 km (of is het 12?, er staat sowieso op dat het 3u duurt) die langs het park passeert en over de St
Ferriol en langs het dorpje St Ferriol passeert met aan de ene kant zicht op
Campagne S/ Aude en Espéraza en aan de andere kant Granes en Quillan.Het is op sommige plaatsen drukkend warm en
ik denk aan opgeven, maar met een beetje motiverende woorden (ik had
gisteren 7 verloren door niet flink te zijn en die schuld
zou kwijtgescholden worden als ik de wandeling tot het einde met papa zou meedoen, ik ben daar nogal gevoelig voor). Nu ja,
veel andere keus heb ik niet, want de weg alleen teruggaan zal ik toch niet
doen. ik klaag vooral over een tekort aan zuurstof, ja, op heel grote hoogte is dat zo. Het hoogste punt is 632m!!!) het is heel
warm, maar we doen het rustig aan en worden op het einde met een extraatje
beloond: zicht op het park. Estée en mama zitten aan het zwembad, met naast hen
braadworst en familie braadworst. Die zijn zich opnieuw in allerlei posities
aan het leggen om toch maar geen streepje wit over te slaan in hun drang naar
de perfecte tan. Het weer is zalig, het water ook en papa
en ik rotzooien tot 20.30. Daarna eten we pizza van de snack (kan beter) en daarna
gewoon beetje luieren.
Zoals gebruikelijk volgt na een uitstap een rustdag en die gelijkt
heel sterk op vrijdag. Tegen de middag gaan we naar het zwembad (eerst mama en
wij, dan ook papa) en we blijven daar eigenlijk tot 18.00, tot ik grote
honger krijgt. Van 15.00 tot 17.00 waren er spelletjes in het zwembad en
moesten we langs de zijlijn toekijken, maar voor het overige zwemmen we veel.
Estée wil nu niet meer met het zwemvestje zwemmen, maar houdt zich boven water
als een hondje. en ze gaat vooruit! Ook hangt ze zich vast aan de boord en laat
ze zich dan ondergaan, om dan terug omhoog te springen. Ze amuseert zich rot:
enkele zwemlessen en ze kan het. Bovendien kan ze al duiken, iets waar ik nog altijd moeite mee heb. Naast ons zitten twee gezinnen met zonen en
dochters, waarvan de ene vader al zo bruin is als een goed gebakken braadworst
en ze leggen zich in alle mogelijk posities om alle witte plekjes weg te
werken. Bovendien smeert hij zijn lippen in om ze niet te verbranden, hij ziet eruit als een clown!
ik zit veel in het binnenzwembad, daar zwem en duik ik meer op mijn gemak. We
gaan dus om 18.00 naar ons huisje om een broodje te eten, gewoon even snel de
honger verslaan, want papa en wij gaan naar het zwemmeer om te varen,
terwijl mama het avondeten klaarmaakt. Op het meer is het opnieuw aangenaam:
het water heeft de juiste temperatuur, Estée probeert dikkoppen te vangen met
een roeispaan, papa duwt mij, die wil aanmeren, telkens terug naar het midden van
het meer en we spetteren elkaar nat. Dan avondeten (Club wordt gevolgd op nieuwsblad.be, 5-0 tegen Westerlo)
en opnieuw naar Quillan voor de Clôture des fêtes: er zit nu veel volk, er
treden 5 groepen op: Oezbekistan, Turkije, Indonesië, Rusland en Brazilië. Het
is dik in orde: Estée kan enkele fotos met danseressen versieren, iedereen heeft ervan genoten. Ik had bij de laatste act (nochtans
Brazilië) meer oog voor een oudere heer die zat te slapen op zijn stoel en twee
zatlappen die een dansje waagden voor het podium, tot ergernis van het zittend
publiek op de eerste rijen en ik heb er nog een tijdje mee zitten lachen. Op de parking heb ik ook eens gekeken welke mobilhome ik later zal kopen (het staat er vol): die hele lange grote (waarschijnlijk met jacuzzi!) zie ik wel zitten. Om
00.30 waren we thuis.
Na de rustdag komt er opnieuw een avontuurlijke dag
aan: Op het programma staat Carcassonne, waarvan La Cité, het oude gedeelte van
de stad, op het UNESCO-werelderfgoed staat. We vertrekken tamelijk vroeg, om
09.10, maar onderweg maken we enkele kiekjes in Limoux, waar de tour is
gestartop 17 juli en dat interesseert me wel. Om 10.15 komen we in
Carcassonne aan: we ondernemen een wandeling door de winkelstraat die het
centrum van de ene kant naar de andere verbindt. We lopen eigenlijk een beetje
doelloos rond, want we hebben geen kaart en vinden pas laat een office de
tourisme. We besluiten om via het marktje op Square Gambetta (ligt toch op de
weg, maar stelt eigenlijk niks voor, t is allemaal brol, hoewel ik toch
een horloge op de kop tik) naar de Cité te wandelen.
Dat is nog een heel eind en omhoog, maar het loont de moeite. Het is een
omwalde, middeleeuwse stad, die op het einde van de 19e eeuw
herbouwd/gerestaureerd is. Populair is het ook, want er is een massa volk op de
been in de kleine, smalle straatjes. We brengen een bezoek aan le chateau et
les remparts (hoewel we een tijdje hebben gezocht naar de ingang), maar
vertrekken om 15.30 met een knorrende maag. Papa en ik gaan de auto
oppikken in de parking, halen vervolgens mama en Estée op en
rijden door naar onze verrassing van vandaag. Die ligt in de Lac de la
Cavayère, eventjes buiten Carcassonne: daar ligt een groot avonturenpark en
het loont de moeite: zowel Estée als papa als ik kunnen het parcours
aflopen, zonder begeleiding, want dat vond ik niet zo leuk de vorige keer. Bij
de laatste death-ride worden we op een splash getrakteerd (heel welkom, want
vandaag is het opnieuw bakken), tot groot jolijt van de plaatselijke kleine
chouchou. Na zoveel avonturenplezier rijden we terug naar Carcassonne om iets
te eten: we moeten lang parking zoeken (die staan allemaal vol!), die vinden w
beneden aan de Aude, dus terug te voet naar boven. Carcassonne is nu nog veel
feeërieker in het donker, met de verlichting in de straatjes. Carcassonne is
ook één en al winkel en restaurant/bar: het toerisme leeft in de Cité. We
vinden een plaatsje om te eten (eigenlijk hadden we keuze te over) in Les
Cours de la Cité in een mooi kader. Daarna slenteren we nog wat door de
straten en merken we de reden voor de overvolle parkings: er is een concert aan
de gang! We eten nog een ijsje (die had ik nog tegoed) en keren dan huiswaarts om 24.00. Papa mist
echter een afslag van de GPS en we bevinden ons plots langs een binnenweg. Als
papa een linkse afslag opnieuw mist en stopt om zijn achterligger door te laten
om te kunnen draaien, blijkt dit de Police te zijn. Blijkbaar heeft papa iets
verdachts gedaan? Papa had ze zien staan aan een rond punt en misschien vonden
ze het verdacht dat hij langs een binnenweg reed.
Hoedanook, papa krijgt een uitbrander van de flikken omdat hij stopt om rechtsomkeer te maken
voor een bocht (ja, dat heeft papa niet gezien), maar voor de rest mag hij snel
vertrekken. We vinden snel onze weg (D118) terug (ik kijk nu mee met de GPS, ik zit vooraan) en om 01.00 liggen we onder de
wol na een fijne en gevarieerde dag. (ik lag eigenlijk in de auto al te maffen)
Vandaag hebben mama en papa een rustdag ingelast en dat is in ons voordeel: het mooie weer biedt ons
de kans om eens een duik in het buitenzwembad en het zwemmeer te wagen en
het valt heel goed mee. We gaan tegen de middag naar het zwembad, waar weinig
volk is (etenstijd!). Papa en ik duiken naar een munt, Estée wil zich
vooral van haar jasje ontdoen en blijft aan de boord zwemmen. Ik ga nu
en dan in het binnenzwembad, het is daar rustiger en ik kan er beter duiken. Rond 15.30 gaan we
eten en daarna checken we eens het zwemmeer. De boot wordt opgeblazen, papa heeft geen pomp mee dus mag hij die zelf opblazen. In de boot kunnen we luieren op het meer. Ik haak snel af,
Estée zit meer in het water dan in de boot. Nu en dan zwemt ze voor en trekt ze
de boot: gemakkelijk! s avonds ga ik nog eens terug in de boot en we
blijven tot ongeveer 20.15. Het water is dan ook onwaarschijnlijk warm. We gaan
terug eten, want de folkloreshow in Quillan wenkt: Turkije en Mexico treden op
en Estée wil dat niet missen. Er zit tamelijk wat volk, mama en papa zetten zich op een terrasje, Estée en ik volgen het spektakel aan de nadars. Om 24.00 is het afgelopen: Estée heeft genoten
van al die kleuren en kleedjes en dansjes, maar is moe en slaaptnog voor we aan ons huisje zijn.
Met het goede weer van gisteren in ons achterhoofd vertrekken we
vanmorgen heel vroeg, om toch volop van deze dag te kunnen genieten.
Bestemming: Perpignan en aansluitend de Méditerranée, zon en strand. Bij het
ochtendgloren liggen de wegen nog nat, het heeft vannacht opnieuw geregend,
maar we laten ons nu niet uit ons lood slaan. Om 11u zijn we al ter plaatse:
eerste stop traditioneel office du tourisme. Daarna beginnen we onze
stadswandeling om die na 15 minuten te staken, want we hebben allemaal een
reuzehonger. Tweede poging: een half uurtje later. We wandelen tot Palais des
Rois de Majorque en terug. Hier en daar doorlopen we mooie, pittoreske
straatjes. Opvallend zijn de oranje-gele tinten en de grote fontein. Van
Perpignan rijden we naar Le Barcarès, waar de Middellandse Zee in een stralende
zon van 28° baadt: de zomer is dan toch begonnen in onze regio. We genieten op
het strand: Ik plons, naar aloude gewoonte, even in de zee, maar kan de
zoutsmaak niet verdragen. Ik hou me liever bezig met onnozele spelletjes op het strand. Estée zwemt, heeft koud, maar keert dan toch terug en
zet zich dan een hele tijd in de branding. s Avonds eten we even verderop in
het enige (?) restaurant dat le Barcarès rijk is (mosselen!) en we kerenlangs de donkere en bochtige wegen van de
D117 terug naar Quillan, waar we om 23.15 aankomen. Morgen volgt een rustdag =
een dag op het park en hopelijk houdt het goede weer aan, zodat we eens het
buitenzwembad en zwemmeer kunnen uittesten (met de boot van meter Nele).
Vanmorgen ziet er opnieuw weinig hoopvol uit, je ziet
de regen voor de bergen wegwaaien, maar tegen de middag is het enigszins opgeklaard
en als de zon schijnt, is de warmte ook onmiddellijk te voelen. We houden ons
rustig: papa en ik gaan wat tafeltennissen, mama en Estée doen een beetje
was. Deze namiddag wordt drukker, want papa en ik gaan raften. Om 15.00
moeten we aan de receptie staan, want de bus van sudrafting komt ons ophalen.Mama en Estée rijden mee met de
auto, want zij moeten kiekjes maken. Het is wel even wachten aan sudrafting (in
de regen!), waarschijnlijk zijn er boten tekort en ondertussen geraken mama en papa aan de praat
met enkele West-Vlamingen. Dan kunnen we eindelijk vertrekken (in de zon), maar
papa en ik kunnen niet zoals voorzien samen raften (ik zou 2km voor einde
van de boot gehaald worden omdat dan het moeilijkste begint, dat was de afspraak): het water staat te hoog en is te wild.
Ik protesteer aanvankelijk en wil capituleren, maar dan helpt een beetje
vaderlijke overtuigingskracht en ik zie het toch zitten. En gelukkig, want ik heb me geamuseerd!! Mijn begeleider was een plezante. Telkens hij Bonzai zei,
moesten we ons in de boot zelf (in plaats van op de rand) zetten, want dan was het gevaarlijk. En splash
betekende zoveel als de andere boot nat spetteren! Papa heeft ook een goede
tijd gehad: vooral het défilé de Lys had enkele stroomversnellingen in petto
(des rapides) en de natuur oogt natuurlijk ook indrukwekkend vanuit het
kikkerperspectief (zegt hij). Eenmaal terug in het park (zonnig en warm) is het de
beurt aan het pleziertje van Estée: zij mag immers een half uurtje
poneyrijden. Ze kiest vanzelfsprekend de witte poney (Amika). Die werkt
aanvankelijk gewillig mee, tot hij wil eten en papa en mama dit niet direct verbieden
(wat kennen zij daar nu van?) Dit is zoveel als die
malign carte blanche geven en hij wordt de baas. We hebben ettelijke keren
moeten wachten tot die veelvraat terug wilde vertrekken, Estée krijgt het
natuurlijk ook op haar heupen. Maar ze heeft toch van de Amikarit genoten. We
eten vlug iets in de snack van het park (dat met het goede weer nu, samen met
het restaurant, tamelijk vol zit en de voorbije dagen slechts een troosteloze indruk
gaf/ Mama en papa eten iets kleins, maar Estée een ik krijgen een groot bord met frieten/croque
en frieten/kip), want we willen de cérémonie douverture van Le festival
international de folklore en Pyrénées Audoises niet missen. 8 volksdansgroepen
nemen deel: Rusland, Brazilië, Indonesië, Oezbekistan, Turkije, Mexico, Zimbabwe
en de Republiek Kalmoukie (deel van Rusland). Om 21.30 staat dit aangegeven,
maar als we om 22.00 aankomen, hebben we nog niks gemist. Er is wel een massa
volk op de been. De groepen worden voorgesteld door een optocht door de
hoofdstraat van Quillan die zon 400 meter lang is (schat papa), hel verlicht is
en waar het volk aan beide zijden is opgesteld (zittend of rechtstaand): het
wordt een hele mooie en kleurrijke optocht, Estée, die een plaatsje heeft weten
te veroveren op de eerste rij, ziet alles met de mond open aan en geniet volop.
Ik heb me vooral beziggehouden met het briefje dat we vooraf gekregen hadden met de info over de groepen, maar ik vond het ook wel mooi. Eenmaal de stoet voorbij acht ze haar moment gekomen en heeft ze nog een kwartiertje
het beste van zichzelf op de deuntjes van het plaatselijke muziekkorps. We zijn
halfweg onze vakantie en we hebben de indruk dat we met een dag als vandaag
vertrokken zijn voor nog beter!!
Met al het slechte weer van de voorbije dagen, zijn we vanmorgen
in ons bed blijven liggen. Het heeft ons wel allemaal deugd gedaan, we moesten
de batterijen eens opladen. We hebben gewoon voor middag gegeten en dan nog had
niemand van ons zin om iets te doen. Of nee: in het programmaboekje stond dat
er deze namiddag een tafeltennistornooi werd georganiseerd, daar wilde ik
wel eens aan deelnemen. Papa zou ook meegaan. Met dit regenweer trok dit
tornooitje in een overdekte ruimte natuurlijk aan. Ik heb twee
wedstrijden mogen spelen en heb ze jammer genoeg allebei verloren. Papa heeft
één gewonnen. Papa en ik hebben dan nog een beetje onder elkaar gespeeld, papa
was onder de indruk van mijn spel. En ondertussen maar regenen We zijn dan
alle vier nog eens gaan zwemmen, het was zoals gewoonlijk druk in het (binnen)zwembad.
Toch vinden we de plaats om naar een euromunt te duiken. Estée heeft genoeg van
haar zwemvestje en wil het wel eens zonder proberen. En warempel, ze kan bijna
al even goed zwemmen als ik. t is wel nog precies als een hondje,
peddelen met de voeten en handen, maar ze blijft boven water en ze gaat
vooruit. s avonds pikken we nog een filmpje mee en dan onder de wol. En hopen
dat we met een stralende zon kunnen ontwaken, want we hebben heel veel plannen
voor dekomende dagen.
Vanmorgen waren we opnieuw in retard, maar zo gaat dat op
vakantie. Bovendien nodigde het weer niet echt uit om erin te vliegen, want het
was ontwaken met de regendruppels op ons dak. Mama en papa hebben echter hun eerste idee gevolgd en zo zijn we op weg naar Mirepoix, in de Arriège. Het marktje en marktpleintje van Mirepoix lonen inderdaad de
moeite: het ziet er allemaal oud maar knus uit, maar de regen verknoeit een
heleboel. Die valt immers met bakken uit de hemel: o Zuiderse zon, wo bestu bleben? Het marktje zelf is gelukkig grotendeels overdekt (onder de huizen): normaal
zijn er ook een soort middeleeuwse feesten, maar de ridders zijn blijkbaar
gevlucht in hun tenten, de mietjes. Estée en ik kopen een kneedballetje (gezichtje,
soort ballon met bloem in) en Estée ook nog een set armbanden, waarmee ze naar hartelust schudt. Papa koopt een
worst waar we nog een tijdje zullen van genieten, want hij kost maar liefst 28 ,
het zal niet zijn om dit in één keer te consumeren. We drinken nog iets, eten
onze picknick in de auto (!) en besluiten dan maar terug te keren (eventjes
wordt gedacht aan Vals en de Chateau de Chalabre, maar met dit weer worden beide voorstellen afgeschoten) Met
opnieuw K3 en Alice in Wonderland op de achtergrond en alle meezingers rijden
we terug. Papa, Estée en ik wagen nog een duik in het water (we duiken naar een stuk van 20C), dan eten we en
bekijken we de originele tekenfilm van Alice en welterusten.
Quote van de dag: "hij heeft dat in het Frans gezegd, niet in het Nederlands, dus wist ik het niet" (jaja, alweer Estée, wanneer haar kneedgezichtje in bed openscheurt omdat ze een zonnetje wilde maken en dus de zonnestralen moest uittrekken.allemaal bloem op bed!!!)
Ons eerste marktje wenkt op deze dag des heren, ik heb mijn
piratengeldzakje mee, want ik zal waarschijnlijk wel iets kopen. De marktkramers
verpatsen hun waar in het naburige Esperaza, een mooi dorpje aan de Aude. Het
is zonnig maar winderig (ik heb het niet over mezelf) en niet zo heel warm, dus het verliest al een deel van
zijn charme. Estée heeft een paar haarbandjes gekocht, ik denk alleen
maar aan geld en heb 2 slips gekocht waar eurobiljetten op staan: één van
2500 en één van 20.300 euro. Mama en papa zeggen al van mij te gebruiken als ze geen geld meehebben, maar dat zal geen waar zijn. We rijden door naar Alet-Les-Bains om naar het
avonturenpark (accroparc) te gaan, eindelijk, maar we moeten een uur wachten en dan beslissen mama en papa om toch naar La Forge de Quillan te gaan, want dit park hier valt
nogal duur uit (17 voor kinderen en 20 voor volwassenen). In La Forge is
het goedkoper, maar alles wordt hier begeleid: ikmoet dus het tempo van de anderen volgen ('t zijn allemaal kleine), Estée doet ook mee en doet het goed, maar bij
sommige spelen heeft ze het lastig, ze moet echt met de armen reiken, maar gelukkig helpt papa haar. Mama legt alles vast op de digitale plaat. We mogen het parcours maar 1 keer doen, dat is ook de eerste keer dat dit zo is. We hebben geen boodschappen gedaan, dus gaan we vanavond uit eten (na een plons in het zwembad), maar we gaan niet ver: het wordt le Brantalou, het restaurant hier op het domein. Met de lerarenkaart van mama hebben we wat krediet op een kaart van het park (10% van de huurprijs) en daarmee kunnen we al het één en ander doen. We nemen het avondmenu, ik vind het wel lekker. Daarna gaan we naar ons huisje en spelen we nog enkele spelletjes.
Vandaag wordt een lange dag, want er staan een paar Katharenkastelen
op het menu. Onze vriendin begint de dag met het is tijd om op te staan, het
is 9.00 precies. Natuurlijk wordt dit herhaald als er niemand opstaat, maar
ja, het is vakantie, dan kan dat. Om 11.00 vertrekken we en hoewel deze dag
voorzien was omdat het weer niet zo goed was, is het warempel zonnig (toch niet
meer dan 18°). We stoppen eerst bij Forge (avonturen en raft, wat info vragen, joepi), rijden dan via
défilé de Lys en Axat door naar de Gorges de St George (heel kort, 200m), gaan
ook eens een kijkje nemen bij Sudrafting (joepi) en vervolgen onze bochtige weg naar
Lapadrelle en het Chateau de Puilaurens, ons eerste Katharenkasteel. Papa koopt
een paspoort en we beginnen de eerste klim: we maken er een
Tour-de-Francewedstrijd met bijpassende commentaar van. De klim duurt zon 15
minuten, maar het resultaat mag er wezen: een mooi overblijfsel van een rijke
geschiedenis en een adembenemend uitzicht over de regio. Eens terug beneden
eten we onze picknick op en rijden we via de D117 (mooie, brede weg door de
vallei) door naar Saint-Paul-de-Fenouillet en nemen de afslag naar de Gorges
de Galamus: we nemen eerst de weg langs de flank naar de Ermitage de
St-Antoine (kapel in de rotsen en alweer wandelen), dan rijden we door de
Gorges (heel mooi, maar ook heel kort als je de Gorges de Verdon al bezocht
hebt). Mama en papa hebben er nog niet genoeg van en ons volgende bezoek is aan het
Chateau de Peyrepertuse: vanop de weg ziet het er niet echt indrukwekkend
uit, maar dat is slechts een indruk: het bestaat uit twee delen en is behoorlijk
overeind gebleven. Enkel papa onderneemt de klim naar het tweede gedeelte, want
het ziet er te gevaarlijk uit. Er staat ook een hevige wind. Estée en ik
nemen hier onze eerste steen mee, ik begin al een mooie collectie aan te leggen. We rijden door naar Cucugnan, laten dit links
liggen, maar rijden toch naar het derde Chateau de Qéribus: enkel papa heeft
nog zin, wij blijven in de auto achter en volgen papa (streepjes tussen de bomen) op zijn weg naar boven. "Het kasteel is het kleinst, maar het
best geconserveerd. En het uitzicht is opnieuw formidabel.", volgens papa. Wij staan te zwaaien als papa kijkt, Estée is constant aan het roepen: papa, kom mij halen, ik wil ook nog naar de toren...". De terugweg verloopt
via Lapadrelle (ons beginpunt) waar we eten in de Cathârome, vlak aan het
viaduct waar de train touristique passeert. Ten
slotte keren we huiswaarts langs donkere en bochtige wegen, met K3 en Alice in wonderland (vooral liedje van de dikke vette rups!!) door de
luidsprekers en we zingen allemaal luidkeels mee.
Quote van de dag: "rij eens vlug naar ons huisje in Egem om frikandellen te halen, ze hebben dat niet in Frankrijk" (Estée die haar plat favorit mist)
Vandaag laat het weer ons nog steeds in de steek. Even rond de
middag piept de zon wel door de wolken en is het even warmer, maar over het
algemeen blijft het bewolkt en grijs. Tijd dus om een kijkje te nemen
in Quillan: pff, we gaan te voet. Het is wel verder dan gedacht, zon 6 km heen en
terug. Voor mij is dit een makkie, maar voor Estée is dit niet vanzelfsprekend.
Ze vindt ook de bomen langs de straat niet mooi, de platanen zijn volgens haar immers
van plastiek. Bovendien maken we nog een wandeling in Quillan zelf. enkel de fontein vind ik mooi: Estée en ik zitten er weer in te brielen en we zijn nat natuurlijk. In de maison du tourisme verzamelen we opnieuw een hoop brochures die we niet kunnen lezen. Om 16.00 eten we voor middag
(t is vakantie!!!) en daarna kijken papa en ik naar de Tour, terwijl mama
door Estée onder handen genomen wordt (voet en lichaamsmassage). Papa en ik gaan nog wat voetballen en dan is het (opnieuw al) etenstijd. Papa krijgt van mij nog een massage, want hij heeft veel rug- en nekpijn. Om 21.00
nemen we deel aan het familiespel op het park, een soort Cluedo waarbij we de
moordenaar, de locatie en het wapenmoeten vinden. Bij iedere stopplaats, aangegeven op een kaart, moeten we
een opdracht doen: touwtje springen, memory, een ballon doorgeven met vorken,
een spreekwoord uitbeelden (een uitstekende uitbeelding door mij), een hindernissenparcours, een
minuut raden en een gedicht schrijven. De Vincentjes, zo heet onze ploeg, van nr214 slagen in hun
opdracht en ik zie al eurotekens verschijnen als hoofdprijs (100.000 ,
waarmee ik hier een huisje zou kopen), maar het wordt een fles Blanquette die
trouwens door een ander gezin wordt weggekaapt. De Vincentjes keren met lege
handen huiswaarts, ik val moe maar voldaan in slaap.
Quote van de dag:
in de zomer zou het hier wel prettig zijn (mama langs het meer
met commentaar op het niet zo goede weer)
pak maar één mee (Estée zegt aan papa dat hij één van de
platanen langs de straat die hij mooi vindt, magmeenemen, want zij vindt ze niet mooi, ze
zijn van plastiek.)
Na een stevig (?) ontbijt nemen we afscheid van Brive-La-Gaillarde
en begeven we ons naar onze definitieve bestemming. Helaas rijden we nog altijd
onder een grijze hemel waar nu en dan regen uitvalt. Hopelijk blijft dit niet
duren, maar normaal krijgen we de zon nog te zien. We passeren de groene
Dordogne en na een korte tussenstop in de Aire Toulouse-Sud, bereiken we
Quillan om 14.00. Het is een mooi park, met zicht op de bergen. Het weer is
niet schitterend,het kwikkomt niet verder dan een schamele 18
graden.Een plons in het buitenzwembad
of meer behoort vandaag niet tot de mogelijkheden. Eerst de check-in (wat duurt dat lang), de auto
lossen (Estée en ik hebben moeten helpen), Tour de France (ik had toch gezegd dat Andy Schleck zou winnen en papa gokte onterecht op Contador), en daarna onze eerste boodschappen in de nabijgelegen
Carrefour (oh wat is het daar fris!) Terwijl mama het avondmaal bereidt, wagen ik, Estée en papa een plons in het binnenzwembad. Het is niet zo groot, maar ik wou sowieso een keer in het sop springen. En wat is het toch leuk om Estée eens onder water te duwen, jammer genoeg onderga ik hetzelfde van papa. Vanavond eten we nog frietjes, appelmoes, worst en kippeboutjes. Nu gaan we nog een film bekijken, onze verkenning van het park en Quillan staat morgen op het programma. Het blijft een grijze hemel...
Quote van de dag: Estée is op een rij stenen voor ons huisje aan het lopen tot ze plots van een steen valt. "Mama, morgen moet je naar de mevrouw van de receptie gaan, die steen ligt in de weg, hij moet weg!"
Met Zotte Maandag in de benen van mama en papa was het niet evident ons aan het vooropgestelde vertrekuur te houden, we hebben dan met een uur vertraging ons huisje in Egem verlaten met als bestemming: ZON. Die was nergens te bespeuren in Brive-La-Gaillarde, onze stopplaats vandaag 756 km dichter bij de zuiderse zon. Maar goed, vanmorgen heb ik nog de tourkrant gekregen en dat was een uitgelezen kans om mijn papa een half uurtje op de rooster te leggen omtrent klassementen, kopmannen enz. Voor de rest was het een voorspoedige rit, enkel rond Parijs hebben we vertraging gehad tgv een ongeval en de laatste 2 uur hebben we trager gereden door de regen. Gelukkig zijn we niet gestopt in dat dorp, Oradour, het regende te veel, ik had er toch geen zin in. Ik heb me beziggehouden met mijn woordpuzzel, Nintendo en DVD, Estée heeft vooral films bekeken en de laatste 2 uur geslapen. Het hotelletje in Brive is heel proper en gerieflijk, ik ga met Estée en mama samen slapen, papa heeft weer geluk en mag alleen slapen. Maar eerst bestudeer ik nog even de klassementen!!! Estée beweert dat opi hier in dit hotel geslapen heeft, toen hij pijn had aan zijn schouder. Tja... Morgen is het gelukkig niet ver meer, ik hoop dat we vroeg vertrekken, want ik wil naar het zwembad. Papa heeft beloofd dat we iedere dag mochten zwemmen.
Quote van de dag: In Frankrijk zijn de WC's hier allemaal afgekraakt... (Estée)