De natuur in Australie is overweldigend. Neem nu de temperatuur. Naarmate we verder reizen neemt de hitte geleidelijk toe. Tijdens onze rit langs de highway was de hitte niet te negeren. Om 10u 's morgens 42 en om 14u 46 graden in de schaduw. Daar heb je respect voor. Onze mede-kampeerders en wij proberen tussen 6u en 7u30 te genieten van de luttele frissere minuten van de dag. Ook de dieren zoeken beschutting, maar toch wemelt het nog van vogels, hagedissen, mieren van singapore, vliegende insecten enz. Onderweg verveelde de highway ons geen moment; tientallen en tientallen termietenheuvels met de meest artistieke vormen trekken aan ons oog voorbij, de halve bijbel ontvouwt zich langs ons, moeders met kind, zwaarlijvige vruchtbaarheidsbeeldjes ...; soms trekken we even de rem aan en stappen de zinderende hitte in voor een foto. Af en toe staat het landschap letterlijk in brand (moedwillig om vruchtbare grond te creeeren). Tweemaal trok een kleine windhoos van zand en roet voor ons de straat over.
Onbeschrijflijk echter is onze aankomst in Broome. Ons geluk bij het aanschouwen van de Indische Oceaan in de late namiddag: die kleuren!! Dat blauw!! De mooiste zonsondergang aller tijden volgde erop. Eindelijk konden we vrij en diep ademen na het stof van het binnenland. Ook Broome is een uiterst interessant stadje. Vanaf de 19e eeuw werd hier naar parels en parelmoer gedoken door duikers uit Japan, China, Indonesie en door aboriginals (onder leiding van blanken). Hun inspanningen waren bovenmenselijk en werden velen fataal. De kerkhoven zijn de moeite om te bezoeken, alsook het plaatselijke museum.
