Het zijn nogal strenge reglementeringen om vanuit Noord-Austr. het westen binnen te mogen. Alle verse fruit, groenten, zaden, aarde,... zijn verboden dus Leen en ik onderwierpen onze campervan aan een grondige poetsbeurt en zorgden ervoor dat we alle tomaten en komkommers soldaat maakten voor we de grens overreden. Het eerste wat we konden bezichtigen was het 2e grootste stuwmeer van Australie (meer dan 1000 km2) met talloze vogels en planten. Cruises zijn duur, jammer genoeg, en wij stelden ons tevreden met een korte duik. Nu in de camping bij Mirima NP, in het stadje Kununurra. Warm natuurlijk, maar toch gingen we even wandelen in een landschap dat even oud is als de Bungle Bungles (350 miljoen jaar). We werden gewaarschuwd: als de middagzon erop zit wordt het warmer dan 40 graden. Indrukwekkend toch!
01-10-2008 om 08:11
geschreven door Leen
Litchfield National Park
Dag allemaal! Bedankt voor de reacties van diegenen die onze blog lezen. We zullen ons best doen om jullie op de hoogte te houden van ons avontuur. We zijn eigenlijk blij van af en toe in een internetcafe te gaan zitten, of zoals nu in een schattige boekhandel/koffieshop in het eerste stadje in West-Australie (vanaf de Northern Territory) , Kununurra. Het is hier tenminste draaglijk van temperatuur. Het lijkt alsof we naar steeds hetere streken trekken. Wandelen doen we alleen nog voor 10 uur 's morgens en andere inspannende avonturen zoals kanovaren of paardrijden schuiven we ook opzij. Wat we inmiddels nog gezien hebben: Litchfield National Park. We schrokken nu toch van de vele toeristen die op onze weg kwamen. Alle plungepools onder aan de watervallen zaten vol (dagjesmensen uit Darwin die verkoeling zochten). Het water was nochtans niet echt koud en de vele vleermuizen in de bomen rondom zorgden voor de nodige kreten en de scherpe geur. Het is hier echt de tropen. Een leguaan sjokte op zijn gemak voorbij en de spinnenwebben hangen tussen de bomen, de vissen kietelen aan je tenen, de krokodillen moeten op afstand gehouden worden, enz. Speciaal aan deze streek zijn ook de hoge termietenheuvels die bijna allemaal noord-zuid georienteerd zijn om de temperatuur binnenin zo constant mogelijk te houden en de koningin optimaal te laten broeden. Na Litchfield reden we terug naar Katherine en daar namen we de Victoria Highway westwaarts. Het werd een prachtige rit langs verrassende limestone rotsen, over de statige Victoria river, met als nieuw element in het landschap de indrukwekkende boab trees (baobabs).
