Dit was de laatste les voor de paasvakantie. We kunnen het nu even wat rustiger houden. Zo moeten we, bijvoorbeeld, enkele weken niet naar de derde verdieping klimmen (2 maal en zonder lift!) om ons lokaal te bereiken. Dat is telkens een hele klim en wie in de file stond en moet rennen, komt meestal met knikkende knieën en snakkend naar adem, boven. De eerste gebeurtenis in de les was uiteraard de "klasfoto 2007". Ieder kreeg zijn exemplaar en we zijn er apetrots op. Het brengt ons terug naar onze schooltijd en we voelden ons meteen enkele tientallen jaren jonger. Is dat niet zalig ? Het is bovendien een mooie herinnering aan de leraar, de klasgenoten en de vele nieuwe dingen die we geleerd hebben.
Het hoofdstuk "audio" was nog lang niet afgesloten. Het volgende punt was het opslaan van muziek in MP3-formaat. De CD's die we moesten meebrengen werden bovengehaald en die gingen van Mozart over Carmina Burana tot Xavier Cugat en natuurlijk de onvermijdelijke Julio Iglesias - zoals steeds de lieveling van de dames en verguisd door de mannen. Na het downloaden van Limewire (weer een programma - mijn bureaublad wordt stilaan te klein) is er gezocht, gekozen, gedownload en opgeslagen in de mediatheek, dat het een lieve lust was. Tot daar was het allemaal erg spannend en, althans voor mij, zeer nieuw, maar dan viel het woord "rippen". Ik vroeg mij af wat dat wel zou kunnen zijn.Vermits het computerwereldje heel erg engels geïnspireerd is dacht ik automatisch aan "to rip" en dook, in mijn geest, de figuur van Jack the ripper op. Ik voelde de hete adem van Jack the ripper in mijn nek en kreeg er koude rillingen van... maar neen, in dit geval is niets zo onschuldig als rippen. Het omzetten in MP3-formaat heeft alleen maar voordelen. De fans van de MP3-spelers- ik ben daar nog niet bij - kunnen het bevestigen. Oef... zo kon ik Jack the ripper vergeten en ben helemaal gerustgesteld in vakantie gegaan. Ik neem nu enkele weken afscheid van mijn blog en laat intussen al die nieuwe materie wat bezinken.
Het hoofdstuk "fotografie" hebben we vandaag afgesloten. We hebben dat in stijl gedaan door een klasfoto te maken. Als oefening is voor iedere leerling on line (hoe kon het anders) een exemplaar besteld. Als toekomstige freaks loop je niet meer met een rolletje naar de winkel natuurlijk. Als heuse scholieren krijgen we volgende week "de klasfoto schooljaar 2007". Ik vind het een reuzetoffe souvenir van een jaar zwoegen. Het moet gezegd, iedereen had een stralend gezicht. Dat kwam niet door de lessen maar door de plezierige happening. Klasgenoot Bob was aangesteld als fotograaf (die had de beste flitser en was dus uitverkoren). De foto moest met de zelfontspanner genomen worden want Bob mocht er niet op ontbreken. Ook voor hem was het een goede oefening want hij had die functie nog nooit, of toch zeer weinig, gebruikt. Bleek dat hij er zelfs de handleiding bij nodig had. Omdat het niet allemaal van de eerste keer goed lukte zorgde dat voor de nodige hilariteit wat de foto ten goede is gekomen. Bedankt Bob. Bob zal trouwens die oefening nog kunnen gebruiken want na de koude van Oostenrijk gaat hij zich nu enkele weken opwarmen in Andalusië. Hij wil er zijn zere knie laten genezen die hem al enige tijd parten speelt.
Na dit grappige intermezzo was het terug dode ernst want er volgde nog een moeilijke les. Na geschreven en gesproken mededelingen met beeld, zijn we bij het hoofdstuk muziek terechtgekomen. C.D., D.V.D., D.V.D.-RW, M.P.3, I-POD, Afternapster, Limewire en Peer to peer, het vloog ons allemaal rond de oren maar de bedoeling was IN de oren. Al die termen kom je wel regelmatig tegen in annonces voor allerlei mysterieuse toestelletjes. Ook handige verkopers springen er gul mee om maar bij mij ging het dan het éne oor in en het andere uit. Zeker bij verkopers dacht ik dan onwillekeurig aan "Lijmen" en "Het been" van Willem Elsschot. Mijn besluit was dan "hoe moeilijker, hoe duurder maar wat moet ik ervan geloven"? Verder was ik niet gekomen en dat was echt niet ver. Blijkt nu immers dat ieder lettertje een heel begrip inhoudt. Dirk heeft zich uitgesloofd om ons dat allemaal uit te leggen maar dat was allesbehalve eenvoudig. Ja, dat éne oor in en het andere uit,was beslist niet meer van toepassing. De komende paasvakantie wordt het blokken in plaats van bloggen. Ik hoop maar dat ik er geen oorsuizingen van krijg.
De les vandaag mocht er weer wezen. Skype, Messenger, Live messenger, telefoon, S.M.S.webcam, het vloog ons weer allemaal rond de oren. In dit geval bijna letterlijk. En nog maar pas was de les begonnen of klasgenoot Bob, die liever ging skiën dan in de les te zitten, gaf een demonstratie met Skype vanuit Oostenrijk. Het viel nogal mee dat de beloofde webcam-demonstratie is uitgebleven. Zovér heeft Bob het leedvermaak niet willen opdrijven ! Het moet gezegd, de geplande videoconferentie in de klas liep niet van een leien dakje want na de nodige aansluitingen en het downloaden van de software, gebeurde er absoluut niets. Ook niet na 3x alles opnieuw te hebben gedaan. Bleek dat een defecte USB-poort de oorzaak was. Met andere woorden het heeft ons bloed, zweet en tranen gekost ! Eens dat probleem opgelost, zijn we erin gevlogen. We hebben een heuse, zij het kleine, videoconferentie gehouden en we weten nu van geen ophouden meer. Morgen vrijdag om 14.30 u. gaan we met vier een technisch hoogstandje uithalen, namelijk een videoconferentie van thuis uit. Dat is althans de bedoeling. Het valt nog af te wachten of we de technische verwikkelingen overwinnen met de thuiscomputers want Dirk, de wonderboy, is er dan niet om ze op te lossen... Niet toevallig zijn de initiatiefnemers allemaal vrouwen. Vermits 8 maart Internationale vrouwendag is willen we ons, als echte feministen (of zijn het dolle Mina's?) waarmaken. Trouwens, wanneer eens een dag van de man ? Dan kunnen ze dat ook eens doen. Hoe dan ook, zoveel inzet en enthousiasme verdient toch wel een bloemetje.
Dirk, je weet welke, kwam boordevol energie - een kwartier vóór tijd en zonder koffie vooraf - de trappen opgestormd om de les te kunnen aanvatten. Met hernieuwde krachten zijn we terug in de geheimen van Skype en aanverwante gevlogen. Maar voor het zover was, hebben we onze vernieuwde krachten vooral gebruikt om onze arme leraar te bestoken met vragen omtrent allerlei problemen. Zowat bij iedereen was er wel iets dat nog onduidelijk was of misgelopen. Zodra al die problemen één voor één opgelost waren, hebben we er nieuwe gezocht en dit door het gebruik van een webcam. We kunnen nu, als alles goed gaat, een videoconferentie houden met onze gesprekspartner. Ongelooflijk spannend.
Wie nu denkt mij 's morgens heel vroeg (dat kan om 6 uur zijn), geeuwend achter mijn p.c. te zien zitten, heeft het mis. Uit overdreven coquetterie zou mijn webcam dan beslist niet aanstaan! Om hem aan de praat te krijgen moet ik er eerst nog een gaan kopen. Die videoconferentie is nog niet voor vandaag ! Tot kijk misschien
Nog nooit van Skype horen spreken ? Ik kende wel Skippy de kangoeroe. Ook het werkwoord "to skip" en een skipper was me bekend maar Skype ?!? totaal onbekend tot aan deze les. Nu weet ik er alles over (dat zou toch moeten) want Dirk, onze teacher, heeft haarfijn alles uitgelegd zowel theoretisch als praktisch. En als ik zeg "alles" en "haarfijn" dan weten we wat dat betekent. We zijn zelfs zover gegaan dat de hele klas, uitgerust met koptelefoon en micro, met mekaar kon bellen. En dat, bijna gratis - het is te mooi om waar te zijn maar het is waar. Ik heb het thuis nu ook en het gaat uitstekend en als extra bonus gaat mijn stem nog door een echokamer - en ook dat is gratis. Allemaal goed en wel, dacht ik, maar hoe geraak ik ooit nog wijs uit al die namen en geheime codes ? Ik zag door het bos de bomen niet meer. Dus, heb ik maar één voor één alles overlopen en een lijst gemaakt. Dat heeft me heel wat zoekwerk en kopzorgen bezorgd want stilaan verwarde ik het ene met het andere. Van sommige, en dat was erger, wist ik het zelfs niet meer.Van krokusvakantie gesproken ... zoiets noemt men dan een werkvakantie of zachter gezegd een actieve vakantie. Is dat geen contradictio in terminis?
Het zal niet eenvoudig zijn deze week mijn blog bij te werken. Bij thuiskomst van de les overviel mij het bericht dat mijn schoonvader overleden is. Het was toch wel, alhoewel het min of meer te verwachten was, een hele schok. Ik moet nu voor drie dagen naar Blaricum (Nederland) voor de uitvaart. Dat vraagt wel wat voorbereiding en mijn gedachten zijn er niet zo goed bij. Ik zal mijn best doen er toch nog wat van te maken als die emotionele toestand wat achter de rug is.
Na dit droevige oponthoud kan ik nu verder gaan met de lessen. We leerden Google earth gebruiken. Thuis heb ik mijn huis opgezocht en dit viel heus niet mee. Ik had nog nooit Merksem (waar ik woon) vanuit de lucht gezien en ik was dus wel gedesoriënteerd (soms is dat gevaarlijk- je weet wel- maar het was maar tijdelijk !). Uiteindelijk is het gelukt en het was beangstigend nauwkeurig. Heuse spionage. Ik voelde me OO7 in het klein. Stel je voor, het is een stralende zomerse dag en je wil de computerproblemen eens vergeten. Wat doe je dan ? Er even tussenuit om wat te zonnen en uit te blazen in de tuin, en dan word je, zonder dat je het weet, vanuit de lucht bespioneerd. Dat is dan moderne technologie ... Tot volgende keer. Ik moet even van de schrik bekomen.
Het aanmaken van mijn blog ging al niet vanzelf alhoewel Dirk weer eens zegde dat het allemaal erg eenvoudig was. Als hij dat zegt ... pas dan op. Stilaan beginnen we dan te weten dat het soms met de nodige stress gepaard gaat. Maar eindelijk is het zover. Ik kan mijn logboek (of zou het een Poësie zijn ?) beginnen aanmaken.Dat is een flinke stap in de goede richting. Vanaf nu ga ik iedere week mijn bevindingen weergeven zodat iedereen die zich daarvoor interesseert, ze kan raadplegen. Het wordt beslist een best-seller. Eerst nog dit: ik ben Erna De Saedelaere en ik woon in Merksem aan de du Chastellei. Ik ben gehuwd met Lemans Otto-Berthus (we zeggen Bert). Mijn echtgenoot is hollander (kan het nog erger ?) en hij is geboren in Indonesië - het vroegere Nederlands-Indië. (Voor Bert zie afbeelding rechts bovenaan).Wij hebben geen kinderen en daarom hebben wij altijd hondjes. Die nemen bij ons een belangrijke plaats in. Na o.a. enkele Maltesertjes heb ik nu een grijs dwergpoedeltje. Die is zeer levendig en zorgt altijd voor de nodige sensatie in huis door allerlei grappen en grollen zoals in zetels en kussens gaan liggen, op meubelen klimmen, stelen en nog allerlei hondse stoutigheidjes. Hij heet Pitou en is mooi maar meedogenloos... Hij is natuurlijk heel verwend maar dat mag. Daar hebben we hem voor. Zoals te zien op de foto links bovenaan ben ik klein begonnen en dat is eigenlijk nog zo want ik ben slechts 1,55 m. groot geworden.Die foto is inmiddels wat geleden. Via enkele tussenstappen (zie afbeelding links) ben ik nu, volgens mijn echtgenoot, die grafisch ontwerper is, zoals op de afbeelding rechts onder.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
