Het hoofdstuk "fotografie" hebben we vandaag afgesloten. We hebben dat in stijl gedaan door een klasfoto te maken. Als oefening is voor iedere leerling on line (hoe kon het anders) een exemplaar besteld. Als toekomstige freaks loop je niet meer met een rolletje naar de winkel natuurlijk. Als heuse scholieren krijgen we volgende week "de klasfoto schooljaar 2007". Ik vind het een reuzetoffe souvenir van een jaar zwoegen. Het moet gezegd, iedereen had een stralend gezicht. Dat kwam niet door de lessen maar door de plezierige happening. Klasgenoot Bob was aangesteld als fotograaf (die had de beste flitser en was dus uitverkoren). De foto moest met de zelfontspanner genomen worden want Bob mocht er niet op ontbreken. Ook voor hem was het een goede oefening want hij had die functie nog nooit, of toch zeer weinig, gebruikt. Bleek dat hij er zelfs de handleiding bij nodig had. Omdat het niet allemaal van de eerste keer goed lukte zorgde dat voor de nodige hilariteit wat de foto ten goede is gekomen. Bedankt Bob. Bob zal trouwens die oefening nog kunnen gebruiken want na de koude van Oostenrijk gaat hij zich nu enkele weken opwarmen in Andalusië. Hij wil er zijn zere knie laten genezen die hem al enige tijd parten speelt.
Na dit grappige intermezzo was het terug dode ernst want er volgde nog een moeilijke les. Na geschreven en gesproken mededelingen met beeld, zijn we bij het hoofdstuk muziek terechtgekomen. C.D., D.V.D., D.V.D.-RW, M.P.3, I-POD, Afternapster, Limewire en Peer to peer, het vloog ons allemaal rond de oren maar de bedoeling was IN de oren. Al die termen kom je wel regelmatig tegen in annonces voor allerlei mysterieuse toestelletjes. Ook handige verkopers springen er gul mee om maar bij mij ging het dan het éne oor in en het andere uit. Zeker bij verkopers dacht ik dan onwillekeurig aan "Lijmen" en "Het been" van Willem Elsschot. Mijn besluit was dan "hoe moeilijker, hoe duurder maar wat moet ik ervan geloven"? Verder was ik niet gekomen en dat was echt niet ver. Blijkt nu immers dat ieder lettertje een heel begrip inhoudt. Dirk heeft zich uitgesloofd om ons dat allemaal uit te leggen maar dat was allesbehalve eenvoudig. Ja, dat éne oor in en het andere uit,was beslist niet meer van toepassing. De komende paasvakantie wordt het blokken in plaats van bloggen. Ik hoop maar dat ik er geen oorsuizingen van krijg.
De les vandaag mocht er weer wezen. Skype, Messenger, Live messenger, telefoon, S.M.S.webcam, het vloog ons weer allemaal rond de oren. In dit geval bijna letterlijk. En nog maar pas was de les begonnen of klasgenoot Bob, die liever ging skiën dan in de les te zitten, gaf een demonstratie met Skype vanuit Oostenrijk. Het viel nogal mee dat de beloofde webcam-demonstratie is uitgebleven. Zovér heeft Bob het leedvermaak niet willen opdrijven ! Het moet gezegd, de geplande videoconferentie in de klas liep niet van een leien dakje want na de nodige aansluitingen en het downloaden van de software, gebeurde er absoluut niets. Ook niet na 3x alles opnieuw te hebben gedaan. Bleek dat een defecte USB-poort de oorzaak was. Met andere woorden het heeft ons bloed, zweet en tranen gekost ! Eens dat probleem opgelost, zijn we erin gevlogen. We hebben een heuse, zij het kleine, videoconferentie gehouden en we weten nu van geen ophouden meer. Morgen vrijdag om 14.30 u. gaan we met vier een technisch hoogstandje uithalen, namelijk een videoconferentie van thuis uit. Dat is althans de bedoeling. Het valt nog af te wachten of we de technische verwikkelingen overwinnen met de thuiscomputers want Dirk, de wonderboy, is er dan niet om ze op te lossen... Niet toevallig zijn de initiatiefnemers allemaal vrouwen. Vermits 8 maart Internationale vrouwendag is willen we ons, als echte feministen (of zijn het dolle Mina's?) waarmaken. Trouwens, wanneer eens een dag van de man ? Dan kunnen ze dat ook eens doen. Hoe dan ook, zoveel inzet en enthousiasme verdient toch wel een bloemetje.
Dirk, je weet welke, kwam boordevol energie - een kwartier vóór tijd en zonder koffie vooraf - de trappen opgestormd om de les te kunnen aanvatten. Met hernieuwde krachten zijn we terug in de geheimen van Skype en aanverwante gevlogen. Maar voor het zover was, hebben we onze vernieuwde krachten vooral gebruikt om onze arme leraar te bestoken met vragen omtrent allerlei problemen. Zowat bij iedereen was er wel iets dat nog onduidelijk was of misgelopen. Zodra al die problemen één voor één opgelost waren, hebben we er nieuwe gezocht en dit door het gebruik van een webcam. We kunnen nu, als alles goed gaat, een videoconferentie houden met onze gesprekspartner. Ongelooflijk spannend.
Wie nu denkt mij 's morgens heel vroeg (dat kan om 6 uur zijn), geeuwend achter mijn p.c. te zien zitten, heeft het mis. Uit overdreven coquetterie zou mijn webcam dan beslist niet aanstaan! Om hem aan de praat te krijgen moet ik er eerst nog een gaan kopen. Die videoconferentie is nog niet voor vandaag ! Tot kijk misschien
