Alvorens kritische vragen te richten tot de bazen van de katholieke en andere kerken, dient wel een duidelijk onderscheid te worden gemaakt tussen de begrippen geloof en het instituut kerk. Met geloof op zich is immers niets mis, integendeel, maar wel met wat wordt gedaan in naam van de godsdienst.
Ten eerste stel ik mij de vraag hoe je als instituut over zo veel rijkdom kan beschikken, terwijl vele van je volgelingen in armoede moeten leven. De pracht en praal van het Vaticaan en vele andere kerkgebouwen staat in schril contrast met de leefomstandigheden van de katholieke gelovigen op het Afrikaanse continent of wat wij hier in Europa de vierde wereld noemen. Is het niet wraakroepend dat het kerkinstituut één van haar belangrijkste pijlers verloochent en het gebod 'Gij zult de hongerigen spijzen, de dorstigen laven en de naakten kleden' niet in de praktijk ten uitvoer brengt? Natuurlijk zijn er kleinschalige projecten, opgezet door mensen uit naastenliefde, maar doen deze mensen dat niet eerder uit naam van hun geloof in een God of hun medemens, dan in naam van het kerkelijk instituut?
Hoe lang gaan de geestelijke leiders hun ogen blijven sluiten voor alle problemen binnen hun eigen instituut? Reeds jaren wordt er gesproken over kindermisbruik binnen de kerk, maar buiten het 'afkopen' van de klachten gebeurt er heel weinig vanuit het katholieke machtsorgaan. Integendeel, men doet er alles aan om de onfrisse praktijken zo veel mogelijk in de doofpot te stoppen, dood te zwijgen of zelfs via allerlei gerechtelijke procedures af te voeren. Het menselijk leed - iets wat een godsdienst ten allen tijde probeert te bestrijden - is hier niet te overzien. Bovenop dit menselijke drama, slaagt de kerk erin ook geld wit te wassen, contacten te onderhouden met maffiosi allerhanden en andere niet echt koosjere praktijken uit te oefenen.
Wanneer gaat de kerk - katholiek, islam of andere - de stap zetten richting de éénentwintigste eeuw? Ze blijven vasthouden aan voorbijgestreefde zaken zoals het celibaat en het niet toelaten van vrouwen in de hogere kerkelijke regionen, terwijl dit onder andere sexueel misbruik binnen de kerk fors in de hand werkt. Pas u aub aan aan de noden van de hedendaagse gelovigen en stuur geen mensen de dood in door te gaan verkondigen dat het condoom niet mag worden gebruikt om de verspreiding van Aids tegen te gaan, doe geen uitspraken over euthanasie en abortus als je onvoldoende op de hoogte bent van wat er in de maatschappij omgaat en speelt, en - belangrijker nog - los eerst de problemen op binnen je eigen organisatie alvorens absurde regels te stellen. Als je wil dat de mensen weer naar de kerk komen - en niet enkel omdat ze de dood voelen naderen - breng dan de hedendaagse kerk tot bij de mensen!
Tenslotte gaat het absoluut mijn verstand te boven dat mensen en instituten het nodig achten en goedpraten om te doden in naam van hun geloof. Zowel de inquisitie van de katholieke kerk, de heilige oorlog van de moslims en het vermoorden van Palestijnen uit naam van het Jodendom druisen in tegen het allerbelangrijkste gebod 'gij zult niet doden'. Aan dergelijke instantie is het moeilijk om vertrouwen te schenken toch, als ze ingaan tegen hun eigen waarden en normen. Als de kerk of de grote kerkelijke leiders zich zouden concentreren op het oplossen van conflicten in naam van het geloof - in plaats van in irrelevante zaken - dan zou de wereld er heel wat vrediger uitzien!
Los van dit alles, is het belangrijk om als mens onze naaste liefde te hebben, te helpen en te steunen in tijden van nood, maar daarbij niet onze ogen te sluiten voor de naïeviteit van onze godsdienstige instituten. Als echte christene, moslim, jood, ... leven is veel belangrijker dan er één te zijn!
